Rozdział 115 – Porwanie I6 min. lektury

Jako rezultat starannie zaplanowanego przez Lu Tian Chena „wycieku informacji”, na Tang Fengu skupiało się coraz więcej uwagi. Jednakże dla Lu Tian Chena nowe artykuły, które ledwo co zahaczały o istotę sprawy i głównie składały się z jałowych plotek, były niewystarczające. Dla celebryty ryzykowne było mieć tak dużą ekspozycję w tak krótkim czasie. Łatwo mogło to wywołać na opinii publicznej wrażenie, że wszystko było rozdmuchiwane jako niepotrzebny szum.

Przed finałowym egzaminem klasy treningowej, wydział do spraw relacji publicznych Tian Chen Group z rozmysłem wybrał medialne nośniki i ujawnił pewną ogólnikową informację: Tang Feng zagra w filmie Hollywoodzkim. Nie jako postać drugoplanowa, ale jako główny męski aktor. Patrząc w przeszłość na czuły pokaz uczuć wielkiej Hollywoodzkiej gwiazdy – Michaela Gino – wobec Tang Fenga, informacja wydawała się jeszcze bardziej autentyczna.

Tang Feng musiał podziękować potężnemu zespołowi Lu Tian Chena od public relations – chociaż bardziej trafne byłoby nazwanie ich ekipą od burzy mózgów – za pozwolenie by jego popularność wzrosła, chociaż nie miał żadnych wybitnych prac do pokazania. Tang Feng nagle poczuł nieco presji przez całą tę uwagę. Jeżeli nie wykonałby dobrze swojej pracy, byłoby to niesprawiedliwe wobec tego, co zrobił dla niego Lu Tian Chen.

***

W cichej kawiarni, gdzie jedna ze ścian udekorowana była fotografiami wybitnych aktorów z każdej dekady, którzy zrewolucjonizowali świat filmu, paru stałych bywalców siedziało rozsianych wśród bogatego aromatu kawy. Niektórzy z nich przeglądali sieć, niektórzy czytali, a inni siedzieli na drewnianych krzesłach w kącie i rozprawiali ściszonymi głosami.

– Pamiętam, że wcześniej nie lubiłeś kawy – stwierdził pytająco Chen Ming Xu, patrząc na stojącą przed Tang Fengiem filiżankę czarnej kawy z mlekiem.

Dziwnym trafem obydwaj siedzieli tuż przed portretem powszechnie poważanego aktora Fiennesa Tanga. Tang Feng czuł się połączony ze zdjęciem w intymny sposób. Było tak, jakby patrzył na swój żałobny wizerunek i uświadomienie sobie tego sprawiło, że stał się nieco pokorny.

– Kiedy ludzie się starzeją, zaczynają doceniać gorzkie napoje – rzekł półżartem Tang Feng, odpychając temat na bok. Podniósł swoją filiżankę i zamieszał czarny płyn w środku. – W przyszłym miesiącu wybieram się do Stanów Zjednoczonych.

– Więc pogłoski były prawdziwe? – spytał Chen Ming Xu, otwierając szerzej oczy. Nie spodziewał się, że Tang Feng się ujawni i bezpośrednio potwierdzi jego podejrzenia.

Aktor pokiwał głową i odpowiedział:

– Film jest na etapie przygotowań już od paru miesięcy. Dołączę do ekipy nagrywającej w przyszłym miesiącu. Zanim wrócę miną trzy kolejne.

Jako że Tang Feng był bardzo zaznajomiony z przebiegiem pracy w Hollywood, udało mu się wyliczyć przybliżone oszacowanie rozkładu filmowania. Tak naprawdę nagrywanie filmu nie zajmowało zbyt dużo czasu, a zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Każdego dnia wyznaczona była stała liczba godzin na filmowanie, a weekendy były wolne dla wszystkich. Naprawdę nie była to męcząca praca. Czas kręcenia przeciętnego filmu nie był w ogóle długi, inaczej koszty byłyby zbyt wysokie i sponsorzy by protestowali.

Taki był powód, dlaczego aktorzy przyzwyczajeni do kręcenia filmów nigdy nie braliby udziału w serialach telewizyjnych. Gwiazda małego ekranu pierwszej klasy mogła zarobić około czterech do pięciuset tysięcy dolarów za jeden odcinek serialu. Nawet niskobudżetowe produkcje z idolami puszczane na CW Network mogły dać aktorowi około dziesiątek tysięcy na czysto za jeden odcinek. Jeżeli serial byłby wystarczająco popularny, dostałby zielone światło na liczne sezony, które trwałyby parę lat w przyszłość. W rezultacie gwiazda telewizji mogłaby ostatecznie zarobić pokaźną ilość pieniędzy w zamian za swoje wysiłki każdego roku.

Dla porównania gwiazda filmowa pierwszej klasy mogła zarobić około trzydziestu milionów dolarów za wzięcie udziału w wysokobudżetowym komercyjnym filmie. Jeżeli brałaby udział w produkcji filmu, jej zarobki mogłyby wzrosnąć do setek milionów. Ponadto okres pracy nie trwał dłużej niż trzy lub cztery miesiące. Gwiazdy telewizji stosunkowo miały znacznie trudniej. Dodatkowo przez format produkcji serialu, aktor mógł mieć do pokazania zaledwie jeden serial nawet po latach grania. Aktor z popularnej serii nie miałby czasu, by grać w innej. Nawet gdyby dostał szansę na wzięcie udziału w filmie, trudno by mu było uzyskać główną rolę.

Dla kogoś, kto kochał grać, najbardziej upragnionym życzeniem było współpracować z możliwie największą ilością różnych szanowanych reżyserów i grać w możliwie największej ilości różnorodnych filmów. Było mu znacznie łatwiej ukazać swoje umiejętności w filmie niż w serialu telewizyjnym.

Och, były również nagrody. W rankingu Forbes dla Najlepiej Zarabiających Gwiazd, pierwsze parę miejsc zawsze zajmowali muzycy. Ale to była męcząca praca. W dzisiejszych czasach niewielu piosenkarzy polegało na zarabianiu poprzez sprzedawanie płyt. Tak naprawdę zarabiali pieniądze na koncertach. Jednakże dla Tang Fenga taki sposób na życie był zbyt męczący. Na nagrywaniu filmu musiał spędzić zaledwie od trzech do czterech miesięcy. Czasami mógł to nawet być tylko miesiąc. Przez resztę roku podróżowałby po świecie z ekipą filmową, aby robić imprezy promocyjne. Mógłby iść po czerwonym dywanie w różnych krajach i zapoznać się z aktorami z tych krajów. A przede wszystkim, mógłby spożytkować pozostały czas na robienie rzeczy, które lubił. Właśnie dlatego aktorzy nagrywający filmy rzadko kiedy przerzucali się na śpiewanie lub granie w serialach.

– To dobrze. – Chen Ming Xu pokiwał głową, trzymając między dłońmi swoją filiżankę kawy. Uśmiechnął się i powiedział: – Po tym, jak zostaniesz międzynarodową supergwiazdą, nie zapomnij o swoich starych przyjaciołach takich jak ja.

Tang Feng natychmiast przyjął dumną aurę znanego celebryty.

– Nie martw się. Po tym, jak wyrobię sobie imię, zaszczycę cię przeprowadzeniem ze mną wywiadu na wyłączność.

– Popisywanie się!