Rozdział 127 – Koniec Klasy Treningowej Prawdziwych Gwiazd II27 min. lektury

Po ostatnim egzaminie Tang Feng udał się do toalety, aby umyć twarz. Tuż przed rozpoczęciem filmowania wizażystka nałożyła na nią jakiś podkład. W środku mycia jego telefon zaczął nagle dzwonić. Wyciągnął go i zobaczył nieznany numer wyświetlający się na ekranie.

– Halo? – Odebrał, odrywając równocześnie parę papierowych ręczników, aby wysuszyć dłonie.

– Panie Tang, to był znakomity występ. W istocie znakomity. Na tyle oszałamiający, że nie mogłem się powstrzymać przed wykonaniem telefonu. Lubię pańską grę. Podobało mi się, jak stał pan obok okna, wyglądając, jakby był bliski łez. Podoba mi się determinacja i czystość, którą widzę w pańskich oczach. Byłem zahipnotyzowany pana wystąpieniem! Całkowicie i kompletnie zahipnotyzowany!

Biorąc pod uwagę ten teatralny sposób wypowiadania się, dziwny oraz przesadzony ton, a także głos, który w mniejszym lub większym stopniu mógłby być uznany za pięknie brzmiący i gładki, Tang Fengowi trudno było udawać, że nie wie, kto znajduje się po drugiej stronie linii. Po kawie, którą wypił wspólnie z Albertem w Stanach Zjednoczonych, Tang Feng wiedział, że dziwaczny mężczyzna zadzwoni do niego prędzej czy później. Jednakże nie spodziewał się, że zadzwoni on zaledwie trzy miesiące po ich ostatnim spotkaniu. Nie oczekiwał również fali podziwu ze strony Alberta w czasie ich pierwszej rozmowy telefonicznej.

– Dziękuję – Tang Feng wyraził wdzięczność z czystej uprzejmości.

– Nie, to ja powinienem podziękować. Dla mnie, mężczyzny żyjącego w ciemności, jest pan jak jasna gwiazda zapalająca moje serce.

Tang Feng słyszał już wcześniej banalne słowa pochwały, ale słyszenie ich z ust Alberta sprawiło, że włosy zjeżyły mu się na karku. Zupełnie jakby odgrywali tragedię szekspirowską. Było to niezręczne i dziwne, nieważne jak by do tego nie podeszli. Tang Feng ścisnął grzbiet swojego nosa i wyszedł z toalety. Powinien znaleźć puste pomieszczenie, zanim zaczną kontynuować rozmowę. Wyjątkowy człowiek taki jak Albert nie zadzwoniłby do niego ni z tego, ni z owego, tylko po to, by wyrazić trochę podziwu.

– Pańska determinacja oraz inteligencja kompletnie mnie oczarowały. Słyszałem, że parę dni wcześniej został pan porwany. Ach, niebiosa, byłem ogromnie zszokowany, gdy się o tym dowiedziałem.

Nie słyszę ani odrobiny szoku w tym twoim matowym głosie – zauważył po cichu Tang Feng. Tylko jak Albert dowiedział się o tym, że został porwany przez Su Qi Chenga?

– Jednak umknąłeś ze szponów diabła przy użyciu własnej siły. Inteligencja i zdecydowanie, które wykazałeś w tego typu nagłej, niebezpiecznej sytuacji są wystarczające, aby doprowadzić mnie do szaleństwa!

Za to, że oszalałeś, możesz winić jedynie siebie. Nie przerzucaj na mnie odpowiedzialności, panie Albercie Szalony.

– Zatem – powiedział Tang Feng – dlaczego tak dokładnie pan zadzwonił, panie Albercie?

– Spokojnie, bez obaw. Jestem jedynie pańskim wiernym widzem. Zwyczajnie usiłuję wyrazić swoje uwielbienie dla pana. Haha… Z niecierpliwością wyczekuję dnia, gdy rozświetli pan niebo swoim blaskiem. Koniec końców, jestem jedynym, który może zaoferować panu miłość. Nieszkodliwy i szczególny rodzaj prawdziwej miłości – Albert zaśmiał się głęboko po drugiej stronie linii i zakończył połączenie.

Wierny widz? Bardziej pasowałoby określenie obsesyjny psychopata.

***

Klasa Treningowa Prawdziwych Gwiazd doczekała się idealnego podsumowania. Następnego wieczora Tian Chen Group zorganizowało uroczysty bankiet oraz ceremonię wręczenia nagród w swojej siedzibie. Przed wejściem do sali bankietowej wszyscy uczestnicy musieli przejść po czerwonym dywanie, symbolizującym ich prostą drogę ku przyszłemu gwiazdorstwu. Zanim ceremonia w ogóle się rozpoczęła, reporterzy z różnych mediów już zdążyli stłoczyć się po obu stronach dywanu. Ceremonia wręczenia nagród małej klasy treningowej nigdy nie przyciągnęłaby tylu dziennikarzy. Chociaż nauczyciele widzieli swoich uczniów jako przyszłe gwiazdy, dla publiczności byli oni zaledwie pomniejszymi celebrytami, którzy dopiero co zadebiutowali i nie mieli żadnej reputacji ani prac pod swoimi nazwiskami. Jednakże oprócz uczestników, do przejścia tej nocy po czerwonym dywanie zostało zaproszonych wielu znanych aktorów, reżyserów oraz innych wykonawców. To oni byli prawdziwym obiektem zainteresowania kamer paparazzich.

Przed wejściem na czerwony dywan, uczestnicy ubierali się i szykowali w przebieralni udostępnionej przez firmę. Dzięki hojnemu finansowaniu ze strony Diora młodzi początkujący, którzy nie wkroczyli jeszcze oficjalnie do świata rozrywki, mieli szansę ubrać luksusowe stroje, na które normalnie nie mogliby sobie pozwolić. Oczywiście po zakończeniu ceremonii musieli wszystko zwrócić.

Tang Feng miał dziś na sobie granatową, kraciastą marynarkę i wyglądał jak młody miejski profesjonalista. Jego stylizacja została uzupełniona elegancką muszką, parą okularów w dużym, czarnym obramowaniu oraz zaczesanymi do tyłu włosami. Zgodnie z opinią Xiao Yu, Tang Feng wybrał styl hipstera-dżentelmena. Stojąc na czerwonym dywanie, nie przegrałby z żadną inną męską gwiazdą. Nieważne czy chodziło o wygląd, czy o sposób zachowania, posiadał to, czego nie mieli inni pomniejsi celebryci – temperament oraz aurę, która przychodziła wraz z doświadczeniem.

Kiedy tylko rozkładano czerwony dywan, ludzie skupiali się zazwyczaj na gwiazdach płci żeńskiej, które były seksownie ubrane. Jednak tym razem w centrum show będzie zapewne coś innego.

Tang Feng siedział właśnie w czarnym samochodzie, zmierzającym w stronę miejsca ceremonii. Xiao Yu, jego menadżerka i asystentka, siedziała z przodu obok kierowcy. On sam zajmował miejsce z tyłu, z Lu Tian Chenem po lewej stronie oraz Charlesem po prawej. Jako dwóch z trzech największych sponsorów klasy treningowej, Lu Tian Chen i Charles również będą iść po czerwonym dywanie. Z ich wzrostem, a także przystojnym wyglądem – nie wspominając nawet o bogactwie – niezliczona ilość dziewcząt będzie piszczeć za nimi tej nocy. Już za chwilę będą kroczyć razem wzdłuż czerwonego dywanu. Zgadza się, cała ich trójka. Z Tang Fengiem w środku, Lu Tian Chenem po lewej i Charlesem po prawej, wejdą na niego wspólnie.

– To pierwszy raz, gdy będziesz iść po czerwonym dywanie. Jesteś zdenerwowany? – zapytał ściszonym głosem Lu Tian Chen.

– Z waszą dwójką jako ochroniarzami byłoby trudno się denerwować. – Tang Feng uniósł kąciki ust w uśmiechu.

Po tym, jak chodził rok za rokiem różnego rodzaju czerwonymi dywanami, zdążył już pożegnać się z podenerwowaniem. Bądź co bądź, wszystko, co musiał zrobić to pozować do zdjęć dla mediów, podpisywać autografy dla fanów, witać się i dobrze wyglądać.

– To nie jest mój pierwszy raz na czerwonym dywanie, ale z pewnością najbardziej pamiętny – rzekł Charles żartobliwie.

Jakiś czas temu skandale dotyczące Tang Fenga zalały wiadomości. Pamiętał, jak jeden z nagłówków stwierdzał, że działa on na dwie strony – jedna nazywała się Lu, a druga miała mieszane pochodzenie. Teraz obie strony eskortowały go na ceremonię wręczania nagród. Oby zamknęło to usta niektórym osobom.

– Proszę udać się do miejsca przygotowań i przyszykować się – poinformował członek ekipy, kiedy przyjechali.

Kierowca udał się do wyznaczonego obszaru. Na miejscu usłyszeli, że Su Qi Cheng jako kolejny wielki sponsor klasy treningowej już przeszedł się z Ge Chenem po czerwonym dywanie w ramach rozpoczęcia pokazu. Z drugiej strony, ich trójka została wyznaczona, aby pójść na samym końcu i zamknąć pokaz. Ściszone dźwięki muzyki oraz wiwatów dopłynęły do pojazdu. Miało się wrażenie, że unoszą się na ciemnym, niebieskim oceanie. Gdy drzwi samochodu się otworzyły, oślepiające błyski świata rozrywki rozjaśniły przestrzeń. Muzyka oraz okrzyki pochłonęły ich nagłą, gwałtowną falą. Ci, którzy potrafili znieść ów strumień, byli tymi, którzy docierali do końca.

A to był dopiero początek.

***

Charles oraz Lu Tian Chen wydostali się z pojazdu, każdy przez drzwi po swojej stronie. Kiedy Tang Feng postawił krok na zewnątrz, ujrzał dwie wyciągnięte ręce czekające na niego. Uśmiechnął się, po czym bez wahania chwycił obie dłonie. W tej chwili niezliczona ilość błysków fleszy rozświetliła noc. W obliczu oczywistego lustrowania obiektywów, ich trójka szła ramię w ramię po czerwonym dywanie. Kiedy kroczyli, wielu obserwatorów zastanawiało się nad ich relacją. Czy był to okrzyczany trójkąt miłosny, który stanowił zarzewie plotek? Jeżeli tak się sprawy miały, dlaczego szli obok siebie bez śladu zmartwienia na twarzach? Zapewne te plotki były fałszywe od samego początku. Zwracając się w stronę kamer, Tang Feng uśmiechnął się z pewnością siebie i lekkością. Jeśli chodzi o odpowiedzi na te pytania, ludzie z zewnątrz nigdy się nie dowiedzą.

***

Kiedy przeszli przez całą długość czerwonego dywanu, czekał na nich wywiad oraz podpisywanie autografów. Po podpisaniu kotary sponsora, która wisiała za ich plecami, trójka mężczyzn została zaciągnięta na bok przez piękną prowadzącą. Jeden po drugim, zadawała im ona kolejne pytania.

– Nasze pierwsze pytanie wędruje do prezesa Lu. Tej nocy widzieliśmy, jak szedłeś po czerwonym dywanie razem z Tang Fengiem. Czy oznacza to, że będziesz osobiście nadzorował jego karierę w przyszłości? – Oczy prezenterki przemknęły pomiędzy Tang Fengiem a Lu Tian Chenem, w jawny sposób polując na plotki.

Lu Tian Chen przyjął mikrofon z lekkim uśmiechem i odpowiedział ze sprytem biurokraty:

– O ile dana osoba ma potencjał, Tian Chen Entertainment będzie rzecz jasna nadzorować jej karierę. Oczywiście wszyscy widzieli doskonałe wystąpienie Tang Fenga w klasie treningowej.

Ten nazbyt poważny gość. Tang Feng ledwo powstrzymał uśmieszek.

– Panie Charlesie, nie wiedzieliśmy, że byłeś jednym ze sponsorów Klasy Treningowej Prawdziwych Gwiazd. Czy jest to powód, dlaczego za każdym razem wybierałeś Tang Fenga w Wymarzonym Kochanku? – Prowadząca odwróciła się i skierowała pytanie do Charlesa.

– Co wywołało takie wrażenie? Nigdy nie pozwoliłbym na to, aby praca wpływała na moje życie osobiste. Mój powód był bardzo prosty. Tang Feng jest dobrym człowiekiem. Czuję się bardzo zrelaksowany i szczęśliwy, gdy z nim przebywam.

Całe szczęście przed kamerami Charles wydawał się raczej normalną osobą niż swoim codziennym, nieprzyzwoitym „ja”. Po tym, jak obaj wysocy, przystojni mężczyźni zakończyli swoje wywiady, wśród fanek na zewnątrz rozległy się głośne wiwaty. Mogli z trudem rozróżnić pośród nich okrzyki „Tang Feng i Lu Tian Chen” oraz „Tang Feng i Charles są prawdziwą parą”. „Po prostu zróbcie trójkąt!” – rzecz jasna wśród tego wszystkiego słychać było również okazjonalne, głośne wrzaski fanów płci męskiej. Uśmiech prowadzącej stał się jeszcze bardziej znaczący w reakcji na krzyki. Wręczyła mikrofon Tang Fengowi i zapytała:

– Tang Feng, jeżeli miałbyś wybrać pomiędzy prezesem Lu a panem Charlesem, którego z nich byś wybrał?

– Szczerze mówiąc, nie lubię wybierać. – Celowo przejaskrawiając swoją odpowiedź, Tang Feng rozłożył ręce i założył je za łokciami Lu Tian Chena i Charlesa. Uniósł brew i uśmiechnął się, wyglądając jak dumny mężczyzna wygrywający w życiu. – Moja decyzja nie stanowi tutaj problemu. Problemem jest to, że obydwaj kochają mnie za bardzo. Czyż nie?

Charles i Lu Tian Chen nie skomentowali wypowiedzi Tang Fenga, ale prowadząca oraz reporterzy stojący w pobliżu zaśmiali się, słysząc humorystyczną ripostę aktora.

Po wywiadzie na czerwonym dywanie kolejny jego odcinek był zarezerwowany specjalnie na autografy oraz pytania reporterów. Większość ludzi, którzy szli przed nimi, nadal przebywało w okolicy, zamiast wejść do sali bankietowej. Pomimo że kroczyli ramię w ramię od strefy wywiadów, ich trójka została tymczasowo rozdzielona przez nacierających na nich licznych paparazzich. Przez większość czasu Charles i Lu Tian Chen byli otoczeni przez tłum dziennikarzy biznesowych. Jeśli zaś chodziło o Tang Fenga, w związku z mnóstwem plotek krążących ostatnimi czasy na jego temat, on również został złapany przez paru reporterów z informacyjnych stron internetowych oraz stacji telewizyjnych. Trzymając parę mikrofonów z przyklejonymi do nich logami licznych stacji, Tang Feng stanął twarzą w twarz z dziennikarzami. Obyty sposób, w jaki obchodził się z mikrofonami, wywołał pytania ze strony kilku reporterek.

– Tang Feng, czy ćwiczyłeś w domu trzymanie mikrofonów?

Pozostali uczestnicy klasy treningowej często źle obchodzili się z mikrofonami i upuszczali je na ziemię. Nie byli tacy jak stojący przed nimi mężczyzna, trzymający mikrofon z niewymuszonym wdziękiem i bez najmniejszego śladu stresu.

– Teraz trzymam mikrofony, a w przyszłości będę trzymał statuetki. To oczywiste, że ćwiczyłem w domu. Ale chodziło raczej o trzymanie czterech albo pięciu statuetek równocześnie zamiast mikrofonów. – Z pewnością była to odpowiedź, którą mógł podać tylko on, prawdziwie w stylu Tang Fenga.

– Wierzymy w ciebie. Twoje ostatnie wystąpienie w klasie treningowej było wspaniałe! – Nawet w czasie zadawania pytań, jedna z reporterek nie zapomniała o wyrażeniu swojego podziwu.

– Och, rzecz jasna. – Zuchwały uśmiech Tang Fenga sprawił, że inni zaśmiali się razem z nim.

Niestety, nie wszystkie reporterki były tak miłe i słodkie jak ta, która go pochwaliła. Któraś z nich zapytała prędko:

– Są pewne pogłoski stwierdzające, że nie masz dobrych relacji z prezesem Su Entertainment. Czy to prawda? Poza tym, jakiego rodzaju relacja łączy cię z Ge Chenem?

– Wszystkie te plotki to bzdury. Moja relacja z prezesem Su nie mogłaby być lepsza. W zeszłym tygodniu udaliśmy się nawet razem do hotelu. Oczywiście nie po to, aby wynająć pokój. Po prostu usiedliśmy razem na chwilę i pogawędziliśmy o pracy oraz graniu.

Jeśli nie dałby tego typu odpowiedzi, miałby niby powiedzieć prawdę? Stanąć przed kamerą i stwierdzić: „Tak naprawdę, w istocie udaliśmy się w zeszłym tygodniu do hotelu. Jednakże prezes Su porwał mnie i zabrał tam siłą. Parę minut później i przespalibyśmy się ze sobą! Ale w zamian skończyło się na tym, że go pobiłem”.

Niespodziewanie, reporterka spojrzała za Tang Fenga i oznajmiła:

– Spójrz, to prezes Su.

Tang Feng zamrugał parę razy, zanim zrozumiał znaczenie ukryte za jej słowami. Czy chciała konfrontacji, aby móc porównać ich odpowiedzi? Udając zszokowanego, odwrócił się i ujrzał Ge Chena oraz Su Qi Chenga stojących razem, podczas gdy ten drugi odpowiadał na parę pytań dziennikarzy. Na zewnątrz wyglądał raczej dobrze. Oczywiście nie bez przyczyny. Poza spoliczkowaniem Su Qi Chenga, Tang Feng uderzał go głównie w rejony ukryte pod ubraniami, na przykład brzuch, klatkę piersiową, tyłek i tak dalej.

– Prezesie Su. Su Qi Cheng.

Tang Feng oddał mikrofony różnym reporterom stojącym dookoła. Wśród oszalałych błysków fleszy podszedł nieśpiesznie w stronę Su Qi Chenga, jakby chcąc udowodnić, że mają dobrą relację i wszystko pomiędzy nimi jest w porządku. Zmrużywszy oczy, Su Qi Cheng przypatrywał się przystojnemu Tang Fengowi, który zmierzał prosto w jego kierunku. Ściszył głos, po czym powiedział aktorowi do ucha:

– Co ty wyprawiasz?

– Spójrz w stronę kamer i uśmiechnij się. To znaczy, o ile nie chcesz, aby ceny twoich akcji spadły następnego ranka – odparł cicho Tang Feng.

Objął ręką ramiona Su Qi Chenga i udawał, że są ze sobą blisko. Następnie odwrócił się ku obiektywom i posłał błyszczący uśmiech. Su Qi Cheng prychnął lekko, jednak kiedy zwrócił się twarzą do kamer, był żywym obrazem bliskości z Tang Fengiem. Podążając za jego sugestiami, uśmiechnął się i równocześnie pochylił, aby mówić przy uchu aktora.

– Czy przestraszyłem cię ostatnio? – Su Qi Cheng nadal usiłował grać groźnego i zastraszającego mężczyznę.

Tang Feng w ogóle nie dał się na to nabrać. Nie był typem pomniejszego celebryty, który dałby się przestraszyć paroma słowami.

– Zdaje się, że ostatnio stanąłem na twoim małym Su Su. Czy nadal boli?

– Widok wielkiego gwiazdora, Tang Fenga, masturbującego się w łazience był naprawdę gorący. Gdyby ta scena została uchwycona przez kamerę i zamieniona w film, z pewnością byłby to hit kasowy. – Su Qi Cheng nie zamierzał dać się prześcignąć w zgryźliwych uwagach.

Po zostaniu pobitym przez Tang Fenga musiał odzyskać nieco straconej twarzy. Nie ważne jak, nie przegra tym razem słownej walki.

– Czy stanął ci po tym, jak to zobaczyłeś? Czy prezes Su sam się tym zajął, czy może poprosiłeś swoich dużych i silnych sługusów, aby ci pomogli? Teraz jak o tym myślę, prezesie Su, nie umiesz zbyt dobrze całować. Jeżeli nadarzy się kiedyś okazja, mogę cię nauczyć. – Tang Feng zaśmiał się i odciągnął Su Qi Chenga od tłumu reporterów. Zrobili już odpowiednio dużo zdjęć.

– Wtedy zaledwie z tobą żartowałem. Myślę, że wystarczająco się na mnie zemściłeś. – Z chwilą, gdy się odwrócili, Su Qi Cheng zmienił ton głosu.

– Nie sądzę, że każdy jest w stanie wytrzymać tego rodzaju żart ze strony prezesa Su.

– Gdybym naprawdę chciał się z tobą rozprawić, Lu Tian Chen i Charles nigdy nie odnaleźliby cię tak szybko. Nigdy nie dałbym się nabrać na twoje udawanie.

Tang Feng nie wiedział, czy to prawda, czy nie.

– Odurzyłeś mnie.

– Może po prostu chciałem uchwycić piękny widok ciebie zajmującego się swoimi fizycznymi potrzebami? – Su Qi Cheng zamilknął i spojrzał na Tang Fenga z nieco szczerym wyrazem twarzy.

– Dlaczego wyjaśniasz mi to teraz? Nie mów, że chcesz zakopać topór wojenny i powrócić do naszej poprzedniej relacji albo że się we mnie zakochałeś. Przez ciebie prawie wyskoczyłem z okna na trzecim piętrze. Jeśli miałbym chorobę serca, umarłbym z tego całego podekscytowania.

Tang Feng nie dał Su Qi Chengowi szansy na odpowiedź i odszedł. Skierował się w stronę Ge Chena, który stał na boku, przyglądając się im z ledwo skrywaną ciekawością.

– Gratuluję wypisania ze szpitala. – Tang Feng podszedł i go objął.

W otoczeniu kamer nikt nie odważyłby się zburzyć własnego wizerunku. Pod ciężarem etykietek typu „błyszczący jak słońce” oraz „idealny”, Ge Chen zdobył się na fałszywy uśmiech.

– Proszę, daruj sobie udawanie. Nie miałem wcześniej pojęcia, że byłeś tak utalentowany. Zwyczajnie udawałeś w przeszłości?

– Wszyscy jedziemy na tym samym wózku, nie ma potrzeby, aby robić takie porównania. Pilnuj tego swojego Su Qi Chenga, następnym razem nie wypuszczaj go tak łatwo z domu. – Od czasu do czasu Tang Feng również potrafił być zgryźliwy.

– Uwiodłeś go?!

Tang Feng poczuł się nieco bezsilny, usłyszawszy odpowiedź Ge Chena. Uśmiechnął się krzywo i odrzekł:

– Bez obaw, mój gust nie jest aż tak kiepski. Jeśli naprawdę go lubisz, przestań grać jako podwójny agent.

– Więc wszystko ci powiedzieli. Ha, ha. – Powstrzymując swój gniew, Ge Chen kontynuował, niechętny, aby przyznać się do porażki. – Myślisz, że kim jesteś? Kiedy się tobą znudzą, zostawią cię prędzej czy później. Skończysz nie lepiej niż przydrożny śmieć. Wiesz, jakiego typu ludźmi są Lu Tian Chen i Charles? To dzikie, drapieżne bestie. Połkną cię całego i nie wyplują nawet kości.

– To zależy od tego… kto kogo wykorzystuje. – Tang Feng uśmiechnął się i poklepał Ge Chena po głowie. – Zgadzam się z twoim ostatnim stwierdzeniem. Obchodzenie się z dzikimi zwierzętami z pewnością wymaga zdolności godnych trenera dzikich zwierząt. Ja również mam dla ciebie pewną poradę: zachowaj swoje granie i dramaty dla filmów. Mieszanie się w sprawy, w których nie jesteś dobry, jedynie ci zaszkodzi.

Nie zdając sobie z tego sprawy, Tang Feng spędził na rozmowie z Ge Chenem więcej czasu, niż by chciał. Po daniu paparazzim wystarczająco dużo czasu na zrobienie paru zdjęć więcej odszedł i poszedł znaleźć Lu Tian Chena i Charlesa. Dał Ge Chenowi radę z dobroci serca, a to czy posłucha się tych słów i je zaakceptuje, było poza jego kontrolą. W oczach publiki ich dwójka wydawała się po prostu szeptać między sobą. Jednakże te na pozór zażyłe szepty nie były wcale tak wspaniałe, jak wszyscy chcieliby wierzyć. Miejsce spotkania celebrytów było tak interesujące do przebywania, prawda?

***

Równo o dziewiętnastej rozpoczęła się oficjalnie ceremonia wręczania nagród Klasy Treningowej Prawdziwych Gwiazd. Goście stopniowo przemieszczali się do wnętrza sali bankietowej i zajmowali swoje miejsca. Gospodarz wszedł na podium i poprawnie zainaugurował imprezę. Następnie trzech największych sponsorów show – Lu Tian Chen, Charles oraz Su Qi Cheng wkroczyli na nie oddzielnie, aby wygłosić przemówienia. Cała trójka uścisnęła ręce, uśmiechając się do siebie niczym starzy przyjaciele. Ludzie, którzy nie znali ich osobiście, zapewne wierzyli bez zwątpienia w tę odgrywaną scenkę. Po serii przemówień nadszedł wreszcie czas na punkt kulminacyjny ceremonii: pogratulowanie uczestnikom zwieńczonego sukcesem zakończenia programu. Dodatkowo sponsorzy obdarują najbardziej przykładnych uczniów hojnymi czekami w ramach nagród. W porównaniu ze statuetką realny i materialny czek był znacznie bardziej stosownym wynagrodzeniem dla talentów, które dopiero co zadebiutowały. Pierwszą nagrodą było Wyróżnienie za Największy Potencjał. Jego odbiorcą był młody i przystojny mężczyzna nazywający się Zhang Rui Cheng. Poza zasięgiem kamer miał on dobre relacje zarówno z Tang Tian Tian, jak i Tang Fengiem. Był szczerym i skromnym, nowym talentem. Przed odebraniem wyróżnienia zdążył już podpisać kontrakt z Tian Chen Entertainment. Tang Feng poznał go przed nagraniami do klasy treningowej. Kiedy występował w programie Chen Ming Xu, planował zadzwonić do niego w czasie zabawy telefonicznej. Chciał zapewnić debiutantowi więcej obecności w mediach, ale włączył się w to Gino i jego plany upadły. Podsumowując, Zhang Rui Cheng był przystojnym młodym mężczyzną, chętnym, by ciężko pracować na swoją przyszłość.

Osobą odpowiedzialną za wręczenie Wyróżnienia za Największy Potencjał był Charles. Zhang Rui Cheng podszedł do niego i uścisnął emocjonalnie jego rękę. Po przyjęciu nagrody wygłosił mowę z podziękowaniami. Nieoczekiwanie wspomniał Tang Fenga.

– Chciałem podziękować tej osobie przez cały czas, gdy uczestniczyłem w klasie treningowej. Obojętnie czy w życiu, muzyce bądź grze aktorskiej, pomógł mi on tak bardzo. Tang Feng, dziękuję!

Zhang Rui Cheng zwrócił się w stronę miejsca, gdzie siedział Tang Feng, po czym się ukłonił. Tang Feng uśmiechnął się i skinął głową, przyjmując podziękowania. Nieważne czy ta wdzięczność płynęła z serca, czy też była grą medialną, przyjął ją z radością. Czy w kręgach rozrywkowych istniała osoba niezdolna do małego kombinowania? O ile nikomu to nie szkodziło, niewielki przemyślany ruch był akceptowalny. Następnie Su Qi Cheng wywołał osobę otrzymującą Wyróżnienie za Największą Fotogeniczność. Zwyciężczynią była Tang Tian Tian, której przyszła droga była jasna niczym morze gwiazd. Po jej poznaniu Tang Feng odkrył, że podczas gdy wydawała się prostolinijna i radosna, miała pełne ambicji serce, jeśli chodziło o grę. Gwiazda bez żadnych ambicji nie posiadała predyspozycji, by nią być. Tang Tian Tian była młoda, a na dodatek cieszyła się urodą. Podpisała już umowę z Su Entertainment. Tang Feng nie lubił Su Qi Chenga, lecz musiał przyznać, że ten mężczyzna zapewniał dobre możliwości młodym talentom. Su Entertainment było raczej dobrym miejscem do dołączenia. To agencja z głębokimi korzeniami i porządnym poparciem. Może nieco wypełniona rywalizacją, ale kiedy tylko Tang Tian Tian wyrobi sobie imię, otrzyma mnóstwo okazji na wyciągnięcie ręki. Wchodząc na scenę, dziewczyna była zaskakująco spokojna. Bez żadnych oznak zaniepokojenia odebrała czek z rąk Su Qi Chenga i wyraziła tłumowi swoją wdzięczność. Gdy wracała, zerknęła triumfalnie na Tang Fenga. Nie mógł powstrzymać stłumionego śmiechu na widok jej miny.

Po dwóch pierwszych nagrodach wywoływane były kolejne osoby. Jedno po drugim, wręczano zwyczajne wyróżnienia takie jak dla najlepszego tancerza, za najlepszą znajomość etykiety czy za największą popularność. Po uważnym przyjrzeniu się można było spostrzec, że prawie każdy uczestnik otrzymał nagrodę. W pewnym sensie stanowiło to metodę ekipy produkcyjnej, aby zachęcić wszystkich do wzmożonego wysiłku w ich przyszłych karierach. Prawdziwą nagrodę zostawiono na koniec. Jako że program nazywał się Klasa Treningowa Prawdziwych Gwiazd, ostateczne wyróżnienie musiało zawierać w nazwie „Prawdziwą Gwiazdę”.

– Teraz wręczymy ostatnią nagrodę Klasy Treningowej Prawdziwych Gwiazd. Uczestnik, który zdobędzie Wyróżnienie Prawdziwej Gwiazdy, otrzyma także czek o wartości jednego miliona. Dodatkowo otrzyma on możliwość współpracy z jednym z najbardziej poważanych reżyserów w kraju przy jego nowym filmie. Osoba ta dostanie również kontrakt reklamowy o wartości jednego miliona. Na koniec, będzie miała szansę znaleźć się na okładce jednego z czterech największych magazynów w kraju. Kto dokładnie otrzyma to wyróżnienie? Zanim wyjawimy jego imię, pozwólcie mi wyjaśnić, w jaki sposób wybraliśmy zwycięzcę Wyróżnienia Prawdziwej Gwiazdy. Po pierwsze, zwycięzca musiał otrzymać stopnie z zajęć mieszczące się w pierwszej trójce wśród uczestników. Po drugie, musiał zdobyć potwierdzenie ze strony dwóch trzecich pozostałych uczestników. Po trzecie, musiał zyskać potwierdzenie instruktorów klasy treningowej.

Gdy prowadzący skończył mówić, na ekranie z tyłu sceny wyświetlił się film. Pierwszą osobą, która pojawiła się na nagraniu, był instruktor tańca, Pacino. Czarujący mężczyzna ze zmarszczkami na czole uśmiechnął się do kamery. Jeśli miałbym następną szansę, chciałbym zatańczyć kolejne tango z Tang Fengiem.

Po tych słowach w sali bankietowej natychmiast rozbrzmiały wiwaty i oklaski. Światło reflektora również skierowało się na miejsce, w którym siedział Tang Feng. Aktor spojrzał na ekran i uśmiechnął się do wizerunku Pacino. Byłby bardzo szczęśliwy, mogąc znowu z nim zatańczyć. Kolejną osobą, która pojawiła się w nagraniu, był instruktor muzyczny, Sting. Jego ocena brzmiała: Jeżeli kiedykolwiek wydasz album, to mam nadzieję, że otrzymam zaszczyt bycia twoim producentem. Na ekranie znaleźli się następnie instruktor od jazdy konnej, interakcji społecznych oraz pozostali. Potem puszczono nagrania każdego z uczestników. Prowadzący zapytał każdego z nich czy popierają Tang Fenga jako zdobywcę Wyróżnienia Prawdziwej Gwiazdy i nikt nie wyraził sprzeciwu.

Oto potęga starego szczwanego lisa takiego jak ja – pomyślał autoironicznie Tang Feng. Rzecz jasna trzech wielkich sponsorów stojących na scenie: Lu Tian Chen, Charles oraz Su Qi Cheng, również wystąpiło w nagraniu. Nie zdziwiło go usłyszenie pochwał ze strony Lu Tian Chena czy Charlesa, lecz Tang Feng był szczerze zaskoczony, gdy ujrzał Su Qi Chenga wyrażającego swoje uznanie. Popatrzył w jego stronę. Dziwnym trafem mężczyzna także spojrzał na Tang Fenga. Uśmiechał się chłodno i zdawał się mówić: Jestem poważny, jeśli chodzi o pracę. Jednakże pomimo tego, że cię uznałem, nadal będę pamiętać to, co mi zrobiłeś.

Daje mi coś słodkiego po tym, jak zafundowałem mu lanie? Czy to była ta cała zasada dobrego i złego gliny?

Kiedy już wszyscy myśleli, że gospodarz ogłosi imię Tang Fenga, a Tang Feng sądził, że będzie w stanie usiedzieć tutaj spokojnie i przyjąć nagrodę nieważne kto się pojawi, na ekranie pokazał się starszy mężczyzna. Był to jeden z najbardziej uznanych aktorów na świecie oraz nauczyciel Fiennesa, Leroy. Jego twarz pokrywały zmarszczki, ale para czarnych oczu była pełna życia. Gdy Tang Feng podniósł wzrok w stronę wizerunku Leroya, zdawało się, że rozmawia ze starym aktorem twarzą w twarz. Granice takie jak życie czy śmierć nie istniały, nie liczyła się jego nieoczekiwana tożsamość, a stojący między nimi ekran ich nie powstrzymywał. Kiedy Leroy pojawił się na ekranie, Tang Feng poczuł łzy cisnące się pod powiekami. Starszy człowiek przemówił powoli z łagodnym wyrazem twarzy: Kiedy myślałem, że najjaśniejsza gwiazda na świecie zniknęła, zobaczyłem wystąpienie młodego mężczyzny z Chin. Nie mówił ani nie ruszał się zbyt wiele. Jednak wszystko, co musieliście zrobić to spojrzeć w te błyszczące oczy, aby ujrzeć nieodgadniony świat.

W tym momencie energiczny starszy mężczyzna wyszedł zza ekranu. Rozłożył ręce z uśmiechem na twarzy.

– Gratulacje, moje dziecko. Jesteś prawdziwą gwiazdą.

Widownia wybuchnęła gromkimi brawami. Jeden po drugim, ludzie wstawali, aby uczcić przybycie tak czczonego artysty.

– Tang Feng, idź prędko na scenę. – Widząc, że Tang Feng stoi nieruchomo z szokiem malującym się na twarzy, Xiao Yu delikatnie popchnęła go do przodu.

Aktor wziął głęboki oddech, aby się uspokoić, po czym wbiegł na scenę. W chwili, w której objął Leroya ramionami, wstrzymywane do tej pory łzy popłynęły po jego policzkach. Co powinien powiedzieć? Nie mógł wydusić niczego – te łzy stanowiły nagromadzenie wszystkich jego emocji.

– Gdyby Fiennes nadal żył, byłby nadzwyczaj szczęśliwy, widząc cię teraz, ponieważ odziedziczyłeś jego ducha. – Leroy czuł ogromny smutek, wypuszczając tak obdarowanego aktora, jak Fiennes, lecz był zarazem niezwykle radosny, widząc narodzenie kolejnej prawdziwej gwiazdy w czasie swojego życia. Niczym ojciec, dobrotliwie poklepał mężczyznę płaczącego na jego ramieniu. – Bardzo przypominasz Fiennesa. Na zewnątrz obaj jesteście dorosłymi mężczyznami, a jednak od czasu do czasu płaczecie bez przerwy jak dzieci.

– Leroy, dziękuję. – Dławiąc się swoimi emocjami, Tang Feng spróbował się uśmiechnąć. – Dziękuję ci. Naprawdę, dziękuję…

– Wiem, że w przyszłości zostaniesz prawdziwą gwiazdą. Cieszę się bardzo, że cię spotkałem, moje dziecko.

Leroy, ten siwowłosy mężczyzna, był nie tylko jego pierwszym nauczycielem gry aktorskiej, ale od czasu do czasu również ojcem. Tang Feng nie miał ojca. Nie wiedział, jak powinien zachowywać się prawdziwy ojciec, lecz uważał, że gdyby jednak go miał, byłby on taki jak Leroy. Jego ojciec uczyłby go grać, uczył zasad życia i po cichu klepał po plecach, jeśli czułby się słaby i zraniony.

Tej nocy odrodziła się prawdziwa gwiazda.