Rozdział 91 – Pogawędka przy kawie I4 min. lektury

Cisza panująca wewnątrz windy tworzyła przytłaczającą atmosferę. Opierając się o ścianę z założonymi rękami, Gino odwrócił się, by spojrzeć na Tang Fenga, a w jego wnętrzu narastał przestrach. W przyszłości mieli być współpracownikami a w filmie kochankami, więc jak Tang Feng mógł pozwalać na to, by panował pomiędzy nimi tak uciążliwie cichy, a nawet niezręczny nastrój?

Chłodna i spokojna powierzchowność Tang Fenga, a zarazem jego zbytnia pewność siebie przypominały Gino o kimś innym.

– Czy dopiero co nie powiedzieliśmy, że zostaniemy kochankami? Jak możesz być tak zdystansowany po wyjściu? – Michael Gino żartobliwie ocenił Tang Fenga.

Ten stał z rękami w kieszeniach i obojętnym wyrazem twarzy. Wyglądało na to, że zachowa swoją chłodną powierzchowność, nawet jeżeli miałoby nastąpić trzęsienie ziemi.

– Nie przypominam sobie, żebyśmy się ze sobą tak zżyli. Dlaczego tak prędko zgodziłeś się zagrać w tym filmie? – Bez odwracania głowy, Tang Feng kontynuował wpatrywanie się w drzwi windy, które odbijały stojącego za nim sławnego celebrytę.

Gino podniósł brew.

– Jeśli mam być szczery nie jesteś pierwszym azjatyckim aktorem, z którym się zetknąłem, więc ciekawi mnie również, dlaczego jesteś w tak oczywisty sposób niechętny na mój widok. Nie ma też w tobie tego samego podekscytowania lub poddenerwowania, które mają pomniejsi celebryci, gdy spotykają mnie po raz pierwszy. Albo bardzo dobrze grasz, albo posiadasz wyjątkowo silną kontrolę nad emocjami. Co takiego sprawia, że jesteś, jaki jesteś?

– To dlatego, że na świecie jest zbyt wielu nierozsądnych ludzi takich jak ty.

Nie mógł w żadnym razie powiedzieć, że jest to nawyk, który sobie wypracował. Jeżeli chorujący na serce czterdziestolatek dawałby sobą tak łatwo wstrząsnąć, jak młokosy pokroju Gino, już dawno temu byłby martwy.

Tang Feng odwrócił się.

– Nadal nie odpowiedziałeś na moje pytanie.

– Ponieważ chcę doświadczyć uczucia kochania się z tobą.

Patrząc na nieprzyzwoity wyraz twarzy Gino, trudno było wybadać ilość prawdy w jego odpowiedzi.

– Zatem powinieneś wiedzieć, że tak naprawdę nie będziemy toczyć ze sobą nawzajem fizycznych bojów. – Przybliżając się do Gino, Tang Feng uśmiechnął się, chwytając kołnierz mężczyzny. Nagle pochylił się, by powiedzieć do jego ucha: – Nie prosiłem cię, żebyś pomógł mi za wszelką cenę, ale z grzeczności masz moje podziękowania i to wszystko. Jeżeli masz jakieś inne wygórowane żądania, zafunduję cios twojej przystojnej twarzy.

Chwilowo oszołomiony Gino wpatrywał się w Tang Fenga, który teraz go wypuścił. Jego usta otworzyły się i zamknęły, tak jakby chciał coś powiedzieć, lecz ostatecznie nie wydostało się żadne słowo.

– Jesteśmy na miejscu.

Drzwi windy otworzyły się dokładnie w tej chwili i Tang Feng wyszedł.

– Racja… – Kiwając głową, Gino również wyszedł na zewnątrz.

Rozmyślając na trzeźwo o słowach oraz zachowaniu Tang Fenga, czuł się tak, jakby widział w tym mężczyźnie coraz więcej śladów Fiennesa.

– Zaczekaj! – Widząc, że Tang Feng poszedł już do lobby, Gino popędził, aby go dogonić. Coś było nie tak, więc krzyknął ponownie: – Tang Feng! Zaczekaj!

Słysząc wołanie Gino, Tang Feng zatrzymał się prędko, aby odwrócić się i zobaczyć gościa nadchodzącego ku niemu wielkimi krokami. Wydawało się, że w pobliżu błysnął flesz, ale kiedy Tang Feng rozejrzał się, żeby to sprawdzić, ale nie mógł znaleźć żadnego fotografa. Jednakże całkiem sporo gości hotelowych patrzyło się w ich stronę.

– Na szczęście nie jesteś kobietą, bo w jutrzejszych nagłówkach byłoby, że poszliśmy razem do hotelu. – Gino zaśmiał się szczerze i klepnął Tang Fenga w ramię. – Najlepiej, żebyśmy teraz wyszli.

– Brzmi tak, jakby krążyło wkoło ciebie więcej plotek niż w przypadku zwyczajnej osoby – odpowiedział mimochodem Tang Feng.

– Co ty na to, byśmy poszli razem na kawę? – Gino spojrzał na zegarek. – Możemy pogawędzić o filmie. Nie mam niczego na popołudnie.

W odniesieniu do pracy, Tang Feng nigdy nie wnosił swoich prywatnych uczuć.

– Jasne.