Rozdział 88 – Przybył z powrotem6 min. lektury

Ameryko, Ameryko, oto przybył z powrotem!

Pomimo tego, że Ameryka nie była jego ojczyzną, było to miejsce, w którym Tang Feng dorastał, żył, zmagał się i zdobył sławę.

Po siedzeniu w samolocie przez ponad dziesięć godzin wreszcie opuścił odległy wschód i wylądował na zachodzie. Po wyjściu z samolotu Tang Feng odetchnął głęboko. Jasny blask słońca pięknie rozjaśniał niebo, a zimna bryza była po prostu zachwycająca. Poza uczuciem zażyłości z tą ziemią głęboko w kościach Tang Feng odczuwał również wyczerpanie spowodowane różnicą czasu.

– Wszystko, co chcę teraz zrobić to pójść do hotelu, wziąć ciepłą kąpiel i zdrzemnąć się, żeby zregenerować energię. Proszę, nie mów, że muszę spotkać się z reżyserem Li Wei w ciągu godziny. Obawiam się, że mój niechlujny wygląd go przestraszy. – Ciągnąc za sobą swoją walizkę, Tang Feng wyszedł z lotniska z uśmiechem na twarzy.

Lu Tian Chen podszedł i przyjął walizkę z ręki Tang Fenga. Prezes wydawał się raczej rześki i energiczny – w ogóle nie wydawał się cierpieć z powodu lotu. Tang Feng dosyć mu tego zazdrościł.

– Umówiliśmy się na spotkanie z reżyserem Li Wei na pojutrze. Dzisiaj i jutro możesz dostosować swój rozkład snu. Zrelaksuj się i nie denerwuj.

Lu Tian Chen poszedł w stronę ulicy i do miejsca, w którym stali prędko podjechały dwa czarne samochody. Paru ubranych na czarno ochroniarzy wysiadło i pomogło im włożyć bagaże do samochodów. Xiao Yu i drugi asystent pojechali pierwszym samochodem, podczas gdy Lu Tian Chen i Tang Feng wsiedli do tego drugiego. Tang Feng otworzył drzwi i zajął swoje miejsce. Gdy to robił, stwierdził z uśmiechem:

– Ostatnia rzecz, jaką musisz się przejmować to moje podenerwowanie.

– Jesteś właśnie arogancki czy zarozumiały?

Lu Tian Chen wsiadł z drugiej strony. Pomiędzy przednią i tylną częścią samochodu znajdował się czarny rozdzielacz. Mogli spokojnie rozmawiać oraz poruszać się bez bycia słyszanymi lub widzianymi przez ochroniarza bądź kierowcę. Tylna przegroda samochodu była wyjątkowo przestronna. Znajdował się tam mały telewizor i niewielka lodówka wypełniona alkoholami. Lu Tian Chen otworzył lodówkę i wyciągnął butelkę.

– Chcesz którąś? – spytał Tang Fenga.

Tang Feng potrząsnął głową. Nie lubił pić w samochodzie – sprawiało to, że źle się czuł.

– To nie zarozumiałość albo arogancja, a pewność siebie. Prezesie Lu, powinieneś nauczyć się wierzyć w swoich pracowników.

– Zawsze w ciebie wierzyłem.

Lu Tian Chen oparł się o siedzenie, trzymając w ręce szklankę whisky z lodem. Odchylił głowę do tyłu i wypił połowę szklanki za jednym razem. Kącik oka Tang Fenga drgnął, gdy obserwował tę scenę.

– Jeśli będziesz pił w ten sposób, nabawisz się problemów z żołądkiem. – Przypomniał mu życzliwie skoncentrowany na kwestiach zdrowotnych Tang Feng.

– Już mam problemy z żołądkiem – odparł po prostu Lu Tian Chen, lecz odłożył szklankę na bok i pozostawił resztę whisky nietkniętą.

– Jeżeli nie wiesz jak się kontrolować, powinieneś znaleźć kogoś, kto potrafi.

Lu Tian Chen przechylił głowę w stronę Tang Fenga, a kącik jego ust się uniósł.

– Możesz mnie kontrolować?

– Chciałbym pożyć parę lat dłużej. Powinieneś zostawić tak uciążliwą pracę dla swojej przyszłej żony.

Tang Feng odchylił głowę do tyłu i zamknął oczy, aby zasnąć. Lu Tian Chen uśmiechnął się, ale nie odpowiedział.

***

Pojazd zatrzymał się po mniej więcej godzinie. Tang Feng został wówczas… obudzony pocałunkiem przez Lu Tian Chena.

Zaletą wysokiej klasy samochodów takich jak ten, w którym siedzieli, była cichość i stabilność. Łatwo się zasypiało w samochodzie tego typu. W swoim śnie Tang Feng czuł się tak, jakby nagle wpadł do oceanu. Woda napierałaby pochłonąć go ze wszystkich stron. Nie mógł oddychać. Brak świeżego powierza w płucach zaczynał stawać się uciążliwy. Nie mógł powstrzymać się od rozchylenia ust w próbie wzięcia oddechu, lecz coś miękkiego natychmiast wykorzystało okazję, aby wedrzeć się do wnętrza. Tang Feng ugryzł bezlitośnie i następnie usłyszał jęk bólu dochodzący z miejsca obok. Gwałtownie obudził się tylko po to, by ujrzeć Lu Tian Chena siedzącego obok z ręką na ustach.

– Ugryzłeś mnie.

Wystarczająco mocno, by polała się krew.

Tang Feng nie czuł się w najmniejszym stopniu winny, jeżeli chodziło o ugryzienie Lu Tian Chena. Dotknął własnych warg i powiedział szczerze:

– Myślałem, że do moich ust wpłynęło przerażające morskie zwierzę.

Czy Lu Tian Chen zaczynał ostatnio wariować? Był sfrustrowany seksualnie? Osamotniony? A może zwyczajnie czuł znudzenie? Lu Tian Chen podniósł głowę, by spojrzeć na Tang Fenga, któremu nawet podobała się ta sytuacja. Zamknął mocno oczy i starał się zignorować palący ból języka.

– Próbowałem cię tylko obudzić. Dojechaliśmy do hotelu.

– Rzecz jasna prezes Lu ma wyjątkowy sposób na budzenie ludzi. Zaczynam się nagle martwić o nowe talenty z naszej agencji. Och, zapomniałem dodać, że jeżeli znowu to zrobisz, prawdopodobnie odgryzę ci język.

Po pozostawieniu ostrzeżenia, Tang Feng pohamował śmiech i opuścił samochód. Kiedy zobaczył przed sobą pięciogwiazdkowy, luksusowy hotel, którego wysoka i niewzruszona sylwetka wznosiła się do nieba, będąc pod wrażeniem, nie mógł powstrzymać się od gwizdnięcia.

– Prezesie Lu, czy tym razem firma płaci za naszą wycieczkę? Jeżeli masz zamiar potrącić koszty z mojej pensji, to myślę, że zamiast tego powinienem zostać w tańszym hotelu.

Bez słowa i nie dbając o otoczenie, Lu Tian Chen podszedł, chwycił Tang Fenga za rękę i pociągnął go w stronę hotelu.

– Tak naprawdę zarezerwowałem tylko jeden apartament prezydencki, żeby ograniczyć koszty.

Tang Feng stwierdził, że jest mu to obojętne. Bądź co bądź w apartamencie prezydenckim znajdowała się więcej niż jedna sypialnia oraz łazienka.