Rozdział 86 – Pamiętaj, by ustawić się w kolejce III6 min. lektury

Łagodne światło świecy lśniło poprzez misternie wykonaną papierową latarnię i rozjaśniało okolicę. Wśród zielonej trawy oraz wonnych kwiatów dwóch mężczyzn siedziało naprzeciwko siebie, a pomiędzy nimi umieszczono układ wykwintnych dań. Tang Feng prawie się nie odzywał – pochylał głowę i powoli delektował się smakiem jedzenia. Gdy parę razy podniósł głowę, zamiast patrzeć na przystojnego Charlesa siedzącego po drugiej stronie, odwracał się w stronę sztucznego jeziora. Na brzegu zebrało się parę białych łabędzi, wyginających szyje, aby trącać dziobami delikatne, porozrzucane liście drzew.

– Tang! Kiedy ze mną jesz, nie patrz na te głupie ptaki! A może sugerujesz, że w twoich oczach nie jestem tak atrakcyjny, jak one? – wykrzyknął nagle Charles, ujawniając swoje niezadowolenie.

Tang Feng powoli odwrócił wzrok od strony jeziora. Zamiast spojrzeć na Charlesa, ponownie schylił głowę, aby wziąć łyk zupy ze srebrnej łyżki.

– Charles, jeżeli chcesz być zazdrosny o parę głupich ptaków, to nie mam nic przeciwko.

– Zazdrosny? Hahaha! Mój drogi Tangu, musisz sobie żartować. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego z osobą, z którą jesz kolację to po prostu kwestia uprzejmości. Nie ma to nic wspólnego z zazdrością.

Charles odkrył, że ma nagłą ochotę na łabędzie mięso.

– W porządku, muszę być dzisiaj zbyt zarozumiały.

Tang Feng wzruszył obojętnie ramionami. Odłożył swoją łyżeczkę, podniósł szklankę soku i odwrócił się, aby usiąść bokiem na wprost jeziora. Zamknął oczy, a na jego twarzy widać było uciechę. Powiew wiatru musnął lekko jego twarz, miękki i łagodny niczym dłoń matki. Tang Feng nigdy nie spotkał swojej biologicznej matki. Nie wiedział również, dlaczego rodzice zostawili go w sierocińcu, ale uważał, że prawdopodobnie mieli swoje powody i nie mieli innego wyjścia. Zawsze myślał w ten sposób.

– Wiesz co? Zawsze byłem dumny z siebie i pewny swoich umiejętności. – Tang Feng uśmiechnął się i oparł o krzesło, zakładając nogę za nogę. Wyglądał swobodnie i elegancko.

Charles podziwiał delikatny profil drugiego mężczyzny, tak wyraźny, jak oszlifowany kamień szlachetny. Skinął głową i odpowiedział:

– Rozumiem, jednak zasługujesz na to, by zachowywać się w ten sposób. W końcu jak mężczyzna, którego ja Charles zacząłem lubić, może nie być tak wybitny, jak ty?

Słowa Charlesa brzmiały tak, jakby chwalił samego siebie. Usta Tang Fenga drgnęły, a jego wzrok ponownie skierował się w stronę łabędzi, które teraz znajdowały się w wodzie.

– Charles, jesteś aroganckim zboczeńcem.

– Mam majątek, który pozwala mi na bycie aroganckim, a zboczenie leży zwyczajnie w mojej naturze. Po prostu przyznaj się drogi Tangu, tak naprawdę lubisz mój typ zboczenia. Na zewnątrz wyglądasz na zrelaksowanego i spokojnego, ale czasami potrafisz być nazbyt poważny. W takich chwilach nie wydajesz się dwudziestolatkiem, ale czterdziestoletnim seniorem. – Charles zniżył głos i powiedział cicho do ucha Tang Fenga. – Tylko taki zboczeniec jak ja mógłby podniecać się czymś podobnym. Wracając do tego, o czym już wspomniałem, myślę, że stanowimy nadzwyczajną parę.

Tang Feng zaśmiał się cicho i przekrzywił głowę, by spojrzeć na Charlesa. Zmrużył oczy i stwierdził, tak jakby tylko żartował:

– Skąd wiesz, że nie jestem czterdziestoletnim seniorem? Zwróć uwagę, poprzedni Tang Feng jest zupełnie inny niż obecny ja. To dlatego, że przeszedł dalej, kiedy wpadł do oceanu.

– Haha, więc niby kim teraz jesteś? Potworem z morskich głębin? – Charles wybuchnął śmiechem.

Tang Feng przytaknął i odrzekł:

– Tak, zgadza się. Jestem potworem z morskich głębin, który przejął ciało tego mężczyzny, aby żyć w świecie ludzi. Dlatego najlepiej będzie, jeżeli nie zbliżysz się do mnie, bo wyciągnę z ciebie całą energię życiową. Ponadto, w rzeczywistości nie mam czterdziestu lat, a cztery tysiące. W poprzednim wcieleniu byłem starym i paskudnym morskim potworem. Moją skórę pokrywał lepki zielony mech i wszędzie ociekałem śluzem.

W czasie gdy mówił, Tang Feng przekształcił swój wyraz twarzy w złowrogi. Jako niezrównany aktor miał naprawdę nadzwyczajne zdolności gry. Kiedy jego mina oraz otaczająca go atmosfera stawały się stopniowo nikczemne, wydawało się, jakby naprawdę został opętany przez potwora. W tej chwili wyglądał zupełnie inaczej niż jego zwyczajne, obojętne ja. Charles był jakby oszołomiony tym widokiem. Jeszcze moment wcześniej Tang Feng był zrelaksowany i pewny siebie. Jednakże w ułamku sekundy zamienił się w imponującego oraz złowrogiego człowieka. Ale dlaczego Charles uznał Tang Fenga za absolutnie przystojnego, zamiast się obawiać lub uznać jego grę za absurdalną?

– Dzisiaj… widziałem inną stronę ciebie. – Charles zmarszczył brwi, wyglądając na nieco przygnębionego.

Mężczyzna naprzeciwko zdążył już wrócić do swojego normalnego stanu, trzymając w dłoni kieliszek wina i wyglądając na zrelaksowanego i nieskrępowanego.

– Czuję się teraz kompletnie źle! – wykrzyknął Charles i klepnął się w nogę.

– Pamiętaj, żeby nie wybrać mnie na następną randkę.

Tang Feng pokiwał głową. Nie wierzył w to, że stek bzdur, który właśnie opowiedział Charlesowi, utrzyma mężczyznę na dystans. Rzecz jasna byłoby najlepiej, gdyby mogło go to utrzymać na dystans.

– Wiesz o tym? Mieszkałem z tobą przez miesiąc, ale poza wiedzą o tym, jaki jesteś w łóżku i że lubisz oglądać filmy, gdy się kąpiesz, nie wiedziałem nawet, że masz taką stronę siebie! Jestem tym całkowicie skonsternowany! – Odpowiedź Charlesa nie była czymś, co Tang Feng chciał usłyszeć. Mężczyzna kontynuował uroczyście. – Mój drogi Tangu, co powinienem zrobić? Myślę, że teraz lubię cię nawet bardziej!

– Pamiętaj, by ustawić się w kolejce. – Tang Feng uśmiechnął się i uniósł brew.