Rozdział 38 – Szczere przemyślenia II5 min. lektury

Lu Tian Chen siedział w swoim biurze, przeglądając jakieś pliki, gdy drzwi otworzyły się nagle.

– Myślałem o czymś od pewnego czasu i teraz zdecydowałem się, że ci o tym powiem. – Charles nonszalancko usiadł naprzeciwko Lu Tian Chena, jawnie się wpraszając.

– Prezesie Lu…

Sekretarka w progu miała sfrustrowaną minę. Nie była w stanie powstrzymać Charlesa przed wpakowaniem się do środka. Lu Tian Chen z twarzą pozbawioną emocji machnął ręką w jej stronę, sygnalizując, że nie powinna poświęcać intruzowi żadnej uwagi.

– Mogłeś chociaż zamknąć za sobą drzwi. – Lu Tian Chen powoli podniósł wzrok, by spojrzeć na Charlesa. Następnie powiedział tonem zawierającym cień drwiny: – Twój drogi Tang Feng nie towarzyszy ci dzisiaj?

– Powinieneś wiedzieć. Jestem porządnym dżentelmenem. – Charles wzruszył ramionami i oparł się o krzesło. Zapalił cygaro i zaczął krótko się nim zaciągać. – Obiecałem Tang Fengowi, że będę przez ten jeden miesiąc idealnym kochankiem. Dlatego jest dla mnie naturalne szanowanie jego decyzji o pójściu do pracy, mimo że dałem mu wystarczająco dużo pieniędzy, by grać w filmach. – Wypuszczając kłąb dymu, Charles rozejrzał się po biurze. – Nie masz tu żadnego alkoholu?

– Nie pijam w czasie pracy.

– Hipokryta. – Charles zaśmiał się pogardliwie i lekko zmarszczył brwi. – Dwa dni temu poszedłem odwiedzić Alberta i zabrałem ze sobą Tang Fenga.

– Nie zaskakuje mnie to. Ostatnimi czasy wisisz na nim całymi dniami jak koala. – Lu Tian Chen nieznacznie podniósł oczy, by popatrzyć na Charlesa.

– Ale widzisz, tutaj pojawia się problem. Wygląda na to, że Albert zainteresował się Tang Fengiem. – Charles bezradnie potrząsnął głową. – Nie rozumiem, dlaczego Albertowi musi podobać się mężczyzna, na którym ja mam oko. Nie chcę myśleć o tym, że mój gust jest taki sam jak jego. W przeciwnym razie będę myśleć, że również jestem nienormalny.

– To prawda, że Tang Feng jest jakiś inny niż wcześniej. – Ze słów Lu Tian Chena można było wywnioskować, iż nie uważa on za dziwne tego, że Albert zainteresował się Tang Fengiem. Lekko zabębnił palcami w blat stołu, tworząc głuchy odgłos. – Charles, czym ty się przejmujesz?

Samozwańczy dżentelmen zaciągnął się cygarem, a jego twarz stała się nieco rozmazana za dymem.

– Kiedy przyjdzie czas, co jeżeli Albert naprawdę zapyta cię, byś dał mu Tang Fenga? Z tego, co wiem, obecny Tang Feng jest wobec ciebie neutralny. Nie jest tak jak wcześniej, gdy szaleńczo się w tobie kochał.

Gdy Charles wypowiedział te słowa, było oczywiste, że sprawiło mu to przyjemność. Lu Tian Chen zignorował napawającego się Charlesa, lecz wewnątrz przyjął cios.

Po tym stwierdził obojętnie:

– Jeżeli Albert chce Ge Chena, wtedy damy mu Ge Chena. Jeżeli chce Tang Fenga, wtedy damy mu Tang Fenga, ale tylko na trzy dni.

– Szczerze powiedziawszy, Tang Feng naprawdę odpowiada moim upodobaniom. Jest przystojny, ma dobre ciało i przede wszystkim przyjemną osobowość. Nie muszę nawet wspominać o tym, jaki jest w łóżku. – Charles wydawał się pełen skruchy. – Jeżeli miałbym oddać go temu zdeprawowanemu Albertowi, czułbym się bardzo winny.

Kąciki oczu Lu Tian Chena drgnęły gdy usłyszał te słowa. Zapytał bezceremonialnie:

– Skoro przedstawiasz to w ten sposób, nie oznacza to, że otrzymałeś coś dobrego za bezcen?

Mimo tego, że Charles był playboyem, był wyjątkowo wybredny, jeżeli chodziło o partnerów. Okres umowy zawsze trwał miesiąc, lecz do tej pory liczba osób, którym udało się zostać na miesiąc u boku Charlesa, wynosiła równe zero. Na początku Lu Tian Chen uważał, że Tang Feng zostanie odesłany z powrotem po jednej nocy. Nie sądził, że w mgnieniu oka miną dwa tygodnie. Czy człowiek może zmienić się tak bardzo jedynie z powodu amnezji?

– Oczywiście, wszystko dzięki wspaniałej hojności prezesa Lu. – Pocierając podbródek, Charles włożył na wpół skończone cygaro do popielniczki. – Obym znudził się nim po kolejnych dwóch tygodniach. W ten sposób, nawet jeśli zostanie wysłany do łóżka Alberta, nie będę czuł się z tym zbyt źle.

Gdy skończył mówić, wstał.

– Nie zostaniesz trochę dłużej? – spytał Lu Tian Chen.

– Mój ukochany Tang kończy nagrywanie o szóstej. Wyglądał dziś na nieco zdenerwowanego. Więc rozumiesz, jako porządny dżentelmen i idealny kochanek, muszę pójść go pocieszyć. – Oczy Charlesa rozbłysły niespodziewanie. – Skoro znasz go od tylu lat, wiesz może, co lubi?

– Wszystko, co drogie – odparł bez wahania Lu Tian Chen.

– Naprawdę? Ostatnio, gdy chciałem dać mu samochód, powiedział, że woli, abym ja prowadził. – Charles zaczął się śmiać. – Wygląda na to, że nie znasz go w ogóle.

Wolałby, żeby Charles był kierowcą? Lu Tian Chen uśmiechnął się niewyraźnie. Tang Feng, którego znał, nie powiedziałby czegoś tak miłego.