Rozdział 35 – Nieżyczliwy I5 min. lektury

Nie było nowością, że świat show biznesu był powiązany z kryminalnym podziemiem. W okolicach lat 80. i 90. rozrywkowe kręgi Hongkongu zostały przejęte przez lokalne triady. Na powierzchni wyglądało to tak, że celebryci cieszyli się nieskończoną sławą, jednakże nie wiadomo, ilu groźbom musieli prywatnie stawiać czoła. Całe szczęście tego typu rzeczy były rzadziej spotykane w ciągu ostatnich lat. Jako że Tang Feng siedział w show biznesie przez sporo czasu, było naturalne, że wiedział o takich sprawach. W dzisiejszych czasach duża część triad zmieniła kierunek i zaczęła pracować w firmach, z zapałem usiłując zacząć
od początku. Aczkolwiek jeszcze więcej z nich wybrało działanie na szaro ani otwarcie nielegalne, ani twardo trzymające się prawa. A wśród tych ludzi było trochę takich, którzy lubili inwestować w przemysł filmowy. Jeden powód był taki, że mogli uzyskać ogromny dochód z obecnego rozkwitu przemysłu filmowego. Inną przyczyną było to, że mogli wyprać swoje brudne pieniądze niewiadomego pochodzenia.

Okoliczności Charlesa i Lu Tian Chena były, delikatnie mówiąc, stanowczo bardziej złożone niż Tang Fenga. Tamtego dnia, gdy cała trójka jadła razem, Tang Feng usłyszał pewne rzeczy, których słyszeć nie powinien. Po powrocie do domu i uważnych przemyśleniach przypomniał sobie, że ktoś kto był w stanie traktować człowieka jak towar i sprzedać go na miesiąc najprawdopodobniej nie był normalnym, uczciwym obywatelem.

Charles zawiózł Tang Fenga do jednej z najznakomitszych restauracji w mieście. Kelner rzecz jasna znał Charlesa i osobiście zaprowadził ich do prywatnego pomieszczenia. Na zewnątrz pokoju stało dwóch ogromnych i silnych ochroniarzy ubranych na czarno, pilnując drzwi z okrutnymi wyrazami twarzy. Ujrzawszy Charlesa, ochroniarze ukłonili się z szacunkiem. Następnie jeden z nich otworzył przed nimi drzwi. Tang Feng nie wiedział, czy powinien podążyć za Charlesem do środka, czy też nie. Jednak nie dając mu czasu, by odpowiedział sobie na własne pytanie, ramię Charlesa już otaczało jego talię. Nawet jeżeli nie chciał iść, był do tego zmuszony. Wewnątrz pomieszczenia znajdowało się już sporo osób. Wszyscy byli niebieskoocy lub zielonoocy i mieli blond, lub brązowe włosy… W pokoju nie było ani jednego czarnowłosego i czarnookiego Azjaty. Było to morze obcokrajowców.

– Albert, mój stary przyjacielu. – Charles przywitał się z podekscytowaniem. Jednakże sposób mówienia mężczyzny zawsze był frywolny.

– Charles – Wspomniany przez Charlesa Albert był jedynym siedzącym przy stole. Wydawał się w wieku Charlesa i posiadał głowę pełną przyciągających uwagę złotych włosów. Spojrzenie jego szmaragdowozielonych oczu wywoływało w ludziach uczucie niepokoju. Tang Feng przypadkowo napotkał wzrok drugiego mężczyzny. Albert prędko odwrócił oczy, lecz ten jeden moment sprawił, że Tang Feng stał się bardzo ostrożny. Nie lubił tego człowieka o imieniu Albert. Po tym jednym spojrzeniu wiedział, że ten drugi nie mógł być życzliwą osobą. O ile o Charlesie można było powiedzieć, że był jaguarem udającym wysokiej klasy dżentelmena, o tyle Albert był tego typu bestią, która nie zadawała sobie trudu, by ukrywać swoją okrutną postawę.

– Twoja nowa zabawka? – Unosząc kącik ust, Albert zmierzył Tang Fenga wzrokiem. Jego spojrzenie nie było takim, które kieruje się na osobę. Wydawało się raczej, że postrzegał Tang Fenga jako jakiś rodzaj ofiary lub zabawki.

W chwili, gdy Albert otworzył usta, wydostał się z nich perfekcyjny brytyjski akcent. I w tej samej chwili wydostały się z nich absolutnie obraźliwe słowa.

– On tak właściwie należy do Lu Tian Chena. Kosztowało mnie wiele starań, zanim udało mi się go wypożyczyć od niego na miesiąc, więc muszę zabierać go wszędzie
ze sobą. – Charles zaczął się śmiać. Pociągnął Tang Fenga na dół, by usiadł, ramieniem nadal otaczając talię drugiego mężczyzny. Posłał siedzącemu obok Tang Fengowi głębokie spojrzenie. „Ale ostatnio zacząłem go bardzo kochać”. Ton jego głosu sugerował, że naprawdę zakochał się w Tang Fengu. Jednakże Tang Feng w myślach pokazał Charlesowi środkowy palec.

– Dlaczego w zamian nie umówisz się ze mną? Ani Lu Tian Chen, ani Charles nie są dobrymi ludźmi. – Albert uśmiechnął się, a jego oczy zwęziły się. Ale w ich głębi nie było nawet śladu uśmiechu.

Kiedy ludzie mówią o nakładaniu fałszywego uśmiechu, muszą mówić o tym.

– Nie słuchaj jego bredni. Ten facet jest naprawdę nienormalny. Ostatnia osoba, z którą sypiał, leży teraz w grobie. Mój drogi Tangu, nie wszyscy są tacy łagodni i delikatni jak ja. – Charles natychmiast obnażył przykrywkę Alberta.