Rozdział 84 – Pamiętaj, by ustawić się w kolejce I6 min. lektury

Nowemu sezonowi Wymarzonego Kochanka udało się zebrać dobre oceny za pierwszy odcinek. Na dodatek wywołał on ogromną ilość dyskusji wśród publiczności. Oczywiście najczęściej omawianym, wzbudzającym zainteresowanie tematem była relacja pomiędzy Charlesem a Tang Fengiem. Nieważne co stało się z klasą treningową, Tang Feng wraz z pierwszym odcinkiem Wymarzonego Kochanka zyskał pokaźną ilość fanów. Kiedy w internecie rozeszły się plotki mówiące, że celowo planował zranić Ge Chena, tłumy fanów wypłynęły na powierzchnię, aby go obronić. Całe szczęście oświadczenie policji i bezwzględne ataki Tian Chen Group przeciwko pogłoskom dały fanom Tang Fenga do zrozumienia, że nie zakochali się w niewłaściwej osobie. W przeszłości Tang Feng nigdy nie zawiódł ludzi, którzy go kochali i wierzyli w niego. Tak samo byłoby i w przyszłości.

Show wysokiej jakości takie jak Wymarzony Kochanek, które gwarantowało wysokie notowania, nie cierpiało na brak wsparcia ze strony wielu sponsorów. Zdjęcia do pierwszego odcinka zrobiono w Hotelu Wiszące Ogrody – rzecz jasna hotel sponsorował ten odcinek. Nagrania do drugiego odcinka nadal miały miejsce w Mieście S, jednakże zamiast hotelu lokalizację zmieniono na dobrze znany, prywatny klub. Klub ten nigdy wcześniej nie przyjmował mediów za swoimi drzwiami, lecz dzięki wpływowi Charlesa kamerzyście po raz pierwszy pozwolono wejść do środka. Wnętrza klubu z pewnością staną się jedną z atrakcji tego docinka. W poprzednim odcinku Charles wybrał dziewięciu celebrytów w oparciu o pierwsze wrażenie oraz późniejszą kolację. Dzisiaj będzie się z nimi lepiej zapoznawał. Plan był prosty: Charles wypije poranną herbatę z każdym celebrytą z osobna, po dziesięć minut przydzielone na każdego. Następnie naleje on herbaty do filiżanek ośmiu uczestników, a jedyny z pustą filiżanką będzie musiał opuścić klub. Czy myśleliście, że na tym koniec? Aby dodać odcinkowi ekscytacji i wyzwania, ekipa produkcyjna dodała część z nagrodami. Na koniec odcinka Charles mógł wybrać jednego z pozostałych ośmiu celebrytów, aby zjeść z nim kolację. Pozostała siódemka musiałaby siedzieć przy osobnym stole. Wybraniec otrzymałby również markowy zegarek specjalnie wybrany przez Charlesa jako prezent. Zegarek, o którym mowa to dokładnie ten sam model, który nosił sam Charles. Cała dziewiątka wsiadła do limuzyny wysłanej przez ekipę produkcyjną, aby ich zawieść do renomowanego klubu. Chociaż ich status jako „celebrytów” był efektowny i dobrze postrzegany, dla tych, którym brakowało jeszcze do wyrobienia sobie powszechnie znanych nazwisk, wyższe sfery nadal były zupełnie odmiennym światem niż ich własny. Dlatego też nieważne było, jeżeli nie zostaną ostatnim pozostającym uczestnikiem show. Przynajmniej w czasie filmowania mogli zobaczyć i doświadczyć rzeczy, których nie mogliby zobaczyć i doświadczyć w normalnych warunkach. Nawet niektóre z najbardziej wybitnych gwiazd w kraju nigdy nie postawiły nogi w środku tego klubu, a jednak oni będą dzisiaj jeść obiad dokładnie w tym właśnie klubie. Nie mogliby być bardziej podekscytowani tą myślą. Klub nie posiadał tabliczek z nazwiskami ani niczego innego, co służyłoby jako identyfikator. Drzwi klubu również były niezwykle małe i nierzucające się w oczy. Jeżeli ktoś zaznajomiony z klubem nie zabrałby ich ze sobą, nie byliby w stanie w ogóle znaleźć tego miejsca. Jednakże, kiedy celebryci weszli do środka, mogli to opisać jedynie jako zupełnie inny świat stworzony z cudów i piękna. Pierwszą rzeczą, którą zobaczyli po przejściu przez drzwi, było piękne, sztucznie stworzone jeziorko. W mieniącej się powierzchni jeziora można było dostrzec przebłyski błękitu, koloru tak hipnotyzującego, jak klejnot. W mieście gdzie mały skrawek powierzchni był wart fortunę w złocie, sztuczne jezioro było więcej niż nadmierną manifestacją bogactwa. Wybrukowana ścieżka wiodąca do jeziora była otoczona wszelkiego rodzaju kwiatami. Porozsiewane wkoło staromodne dekoracje nieoczekiwanie zawierały w sobie cechy sztuki współczesnej i roztaczały w klubie atmosferę prostego i surowego piękna. W pawilonie położonym za jeziorem ubrany w nieformalny strój i wyglądający wyjątkowo przystojnie Charles, uśmiechał się i czekał na ich przybycie. Ostatnim razem celebryci ustawili się po kolei, a Charles powitał każdego z nich osobno. Tym razem było odwrotnie. Charles siedział nieruchomo na krześle, podczas gdy celebryci czekali na swoją kolej na własnych miejscach. Będą podchodzić do stolika Charlesa w odwrotnej kolejności, aby napić się z nim herbaty i porozmawiać. Charles wraz ze swoim wesołym usposobieniem mógł gawędzić godzinami z kimkolwiek. Było również zwyczajne to, że w czasie konwersacji potrafił otwarcie wybuchnąć śmiechem. Tang Fengowi dosyć podobał się ten prywatny klub. Chłodna bryza przewiewała nad jeziorem i na brzegu. Siedzenie po cichu w pawilonie i cieszenie się chwilą spokoju w trakcie picia filiżanki aromatycznej herbaty było dobrym sposobem na spędzenie leniwego popołudnia. Odgłosy śmiechu regularnie napływały od strony Charlesa. Wyglądało na to, że przeprowadzał raczej przyjemne rozmowy z różnymi celebrytami. Jako że szli w odwrotnej kolejności, wkrótce nadeszła kolej na Tang Fenga. Tang Feng wstał od swojego stolika i podszedł, aby usiąść przy tym należącym do Charlesa. Tym razem rozmowa nie była nagrywana. Musieli jedynie odwrócić się i odezwać do kamery, gdy się skończyła. W związku z tym Tang Feng mógł powiedzieć to, co chciał.

– My już rozumiemy się bardzo dobrze, czyż nie? – Tang Feng uśmiechnął się.

Nie potrafił wymyślić niczego, o co mógłby spytać Charlesa. Ujmując to inaczej, po prostu nie był zainteresowany tym, by wiedzieć więcej na jego temat. Jednakże Charles był nadzwyczaj zainteresowany tym, by dowiedzieć się więcej o mężczyźnie, z którym żył przez miesiąc. Położył ręce na stole i nachylił się, by zadać pierwsze pytanie.

– Tang, czy jesteś usatysfakcjonowany moim wystąpieniem w łóżku?

Nieważne jak spokojny i opanowany nie był Tang Feng, omal nie zakrztusił się, gdy usłyszał pytanie Charlesa. Rozmyślał przez chwilę i po dłuższej chwili pokiwał głową.

– Tak, jestem usatysfakcjonowany.