Rozdział 82 – Całus, Całus II5 min. lektury

Gdy wargi Tang Fenga właśnie miały dotknąć policzka Lu Tian Chena, mężczyzna nagle odwrócił głowę, a ich usta zetknęły się.

Lu Tian Chen zarzucił rękę za głowę młodego aktora i zgniótł ich usta ze sobą. Nagłe działanie mężczyzny sprawiło, że Tang Feng zadrasnął swoją wargę. Chociaż nie pojawiła się krew, nadal było to bolesne. Jeżeli Lu Tian Chen chciał go pocałować, Tang Feng wolałby raczej, aby ten wszechmocny prezes powiedział to wprost, zamiast uciekać się do tego rodzaju podstępnych ataków. Język Lu Tian Chena polizał lekko wargi Tang Fenga. Jego usta wydzielały nieznaczny smak zimnej mięty. Smak ten sprawił, że Tang Feng zapragnął przejść do kontrataku. Nigdy nie był osobą, która grałaby bierną rolę w jakiejkolwiek sprawie. Skoro Lu Tian Chen chciał go pocałować, Tang Feng nie miał zamiaru mu tego przepuścić. Zamiast być uległy, może równie dobrze oddać mężczyźnie namiętny pocałunek na znak ich przyjaźni. Tang Feng założył ręce dookoła ramion Lu Tian Chena i nieco rozchylił wargi. Było to jedynie małe wejście, lecz Lu Tian Chen skorzystał z okazji niczym dzika bestia, która wywęszyła woń świeżej krwi. Plądrował usta Tang Fenga bez wstrzymywania się, łapiąc i ssąc lekko jego górną wargę – ruch, który mógł znać jedynie ekspert w tej dziedzinie.

Lu Tian Chen ssał wargę Tang Fenga, równocześnie go całując, wystarczająco wprawny, aby wśród tego wszystkiego wsunąć język do jego ust. Tang Feng rozmyślał nad tym, a następnie zastanawiał się, dlaczego analizuje umiejętności Lu Tian Chena podczas całowania się z nim. Prawdopodobnie zauważywszy, że zagubił się w rozmyślaniach, Lu Tian Chen zsunął ręce z jego talii nieco niżej i delikatnie ścisnął jego tyłek.

– Prezesie Lu, czy to nie liczy się jako molestowanie seksualne?

Korzystając z krótkiej chwili rozdzielenia, Tang Feng sięgnął za siebie i odsunął ręce Lu Tian Chena.

– Nie liczy się.

Skoro tyłek był poza zasięgiem, Lu Tian Chen objął tylko talię. Po swojej niedbałej trzysłownej odpowiedzi natychmiast schwycił ponownie usta Tang Fenga. Jego doskonałe techniki sprawiły, że był to kolejny przyjemny pocałunek. Tang Feng nigdy nie podejrzewał, że taka góra lodowa jak Lu Tian Chen mogłaby być na równi z Charlesem w „wydziale namiętnych pocałunków”. Pomyślawszy o Charlesie, Tang Feng celowo zastopował tę zdumiewającą i coraz bardziej intymną sytuację. Bądź co bądź nie chciał przespać się z własnym szefem.

– Jesteś zupełnie jak Charles. Kiedy mnie całujesz, czuję się, jakbyś przeprowadzał inwazję, tak jakbyś był wygłodniały od paru dni i chciał mnie połknąć.

Wspomniał innego mężczyznę, całując się z Lu Tian Chenem. Jako że sam był mężczyzną, Tang Feng doskonale wiedział, co powiedzieć, aby zostać wypuszczonym. Nikt nie lubił być porównywany do kogoś innego, a już szczególnie odnoszący sukcesy biznesmen. Zgodnie z oczekiwaniami Lu Tian Chen wypuścił Tang Fenga, którego wargi były zaczerwienione i wrażliwe od całowania. Mimo że jego policzki pokrywał rumieniec, w oczach Tang Fenga nie dało się dostrzec nawet śladu paniki czy utraty rozsądku. Były przejrzyste, z widoczną w spojrzeniu racjonalnością oraz opanowaniem.

– Chociaż jestem przyjacielem Charlesa, nie podoba mi się to, że wspominasz o nim, gdy się całujemy. – Lu Tian Chen zrobił krok do przodu i musnął wargami policzek Tang Fenga.

Zastanawiające działanie Lu Tian Chena wprawiło Tang Fenga w dezorientację. Zerknął podejrzliwie na swojego szefa.

– Prezesie Lu, jestem zmuszony postawić sprawę jasno. Jeżeli chcesz ze mną spać, ponieważ Charles nadal jest mną zainteresowany po tym, jak żyliśmy razem przez miesiąc, muszę powiedzieć nie.

– Dlaczego? – spytał bezpośrednio Lu Tian Chen. Jak zwykle jego twarz była raczej pozbawiona wyrazu, zupełnie jakby chwilę wcześniej nic się między nimi nie wydarzyło. – Nie jesteś przeciwko sypianiu z mężczyznami. Poza tym lubiłeś mnie w przeszłości. Wierzę w to, że moje warunki są znacznie lepsze niż większości innych mężczyzn.

– Czemu ma to znaczenie? Nie ma punktu w moim kontrakcie, który by stwierdzał, że jestem zobowiązany sypiać ze swoim szefem. – Sarkastyczna odpowiedź Tang Fenga pokazała, że uznawał miesięczny układ z Charlesem za absurdalny. – Ponadto nie mam w zwyczaju spać z własnym przełożonym.

Tang Feng dodał pogardliwie do samego siebie: dlaczego musimy stać tutaj i poważnie dyskutować o tego typu sprawie?

– Nie mówimy tutaj o zwyczaju, a o twoich własnych zasadach. Zasady są po to, żeby je łamać. – Lu Tian Chen spojrzał na Tang Fenga i dodał: – Masz rację, chcę się z tobą przespać.

– Nie, jesteś zaledwie ciekaw.

Jeżeli Lu Tian Chen naprawdę chciał z nim sypiać, powinien zrobić to już wcześniej z przeszłym Tang Fengiem. Lu Tian Chen nabrał się na pewną minę Tang Fenga.

– Chodźmy zjeść – powiedział wówczas.

Odwrócił się i opuścił biuro. Tang Feng nie mógł powstrzymać zduszonego śmiechu. O co dokładnie chodziło? Podążył za Lu Tian Chenem. Jego aktualne zarobki nadal były dosyć niskie, więc tym razem przerzuci problem płacenia rachunku na prezesa Lu.