Rozdział 124 – Prawda II5 min. lektury

Jeżeli ktoś spytałby Tang Fenga, co najbardziej nienawidził słyszeć, bez wątpienia wskazałby na następne słowa Lu Tian Chena:

– Nie musisz się o to martwić. Zajmę się tym.

Jeśli można było powiedzieć, że Tang Feng „udawał” przed Lu Tian Chenem przez ostatnie parę miesięcy, wówczas stracił swoją pełną spokoju cierpliwość po porwaniu. Tang Feng nie pozwolił Lu Tian Chenowi na uratowanie twarzy i wywrócił oczy prosto w stronę mężczyzny.

– Moje martwienie się nie ma z tym nic wspólnego. Już zostałem wciągnięty w ten bałagan. Jak możesz mi powiedzieć, żebym tylko obserwował zza linii jak przypadkowy widz? – Tang Feng spojrzał w prawo na Charlesa. – Naprawdę sądzicie, że Su Qi Cheng będzie mnie traktował jako zwykłego obserwatora po tym, jak mnie porwał, naćpał, został przeze mnie związany, spoliczkowany i uderzony w głowę, a następnie jego jaja i mały Su Qi Cheng zostały zdeptane?

Kochanie, dobra robota! – Charles pokazał Tang Fengowi podniesione kciuki. – Mam nadzieję, że mały Su Qi Cheng Su Qi Chenga już nigdy więcej nie stanie.

Tang Feng przewrócił oczami również w stronę Charlesa. Po obudzeniu się w świetnym nastroju miał problemy z samokontrolą i uderzył Lu Tian Chena oraz Charlesa po nogach. Charles, korzystając z okazji, złapał rękę Tang Fenga i zrobił minę, jakby mówił „jestem po tej samej stronie co Tang Feng”. Następnie dodał:

– Myślę, że Tang Feng ma rację. Skoro Su Qi Cheng go porwał, oznacza to, że już postrzega go jako jednego z nas, a nie kogoś z zewnątrz.

Lu Tian Chen miał twarz raczej pozbawioną wyrazu, pomimo zostania wykluczonym ze zjednoczonego frontu pozostałej dwójki. Spojrzał obojętnie na Tang Fenga i Charlesa, po czym przytaknął.

– W porządku, powiem ci.

Tang Feng nie lubił być wciągany w skomplikowany problem bez widocznego rozwiązania, ale po zostaniu porwanym mógł być jedynie zaangażowany. Skoro tak wyglądała sprawa, to chciał przynajmniej znać prawdę.

– Ge Chen i ja po prostu mieliśmy ze sobą układ. To było po tym, jak zaczął karierę solową. Miał raczej dobre kwalifikacje, więc potajemnie popchnąłem go do przodu jako inwestor. Dałem mu możliwości i środki, a w zamian on miał zbliżyć się do Su Qi Chenga w moim imieniu i zebrać dla mnie poufne informacje o Su Entertainment – wyjaśnił treściwie Lu Tian Chen.

Charles podniósł ręce, by zaklaskać.

– Twoje wystąpienie było świetne. Niemal myślałem, że naprawdę lubisz Ge Chena.

– To nie było nic więcej niż konieczność.

Wzrok Lu Tian Chena podświadomie opadł na rękę, którą Tang Feng nadal trzymał na jego nodze. Intymność, którą okazywał z Ge Chenem, była zwyczajnie środkiem, aby zmylić jego przeciwnika. Tang Feng westchnął i stwierdził:

– Najwidoczniej twój plan został ujawniony. – Założył ręce i oparł się o siedzenie, a jego ramiona ocierały się o pozostałą dwójkę.

– Skarbie, przyjąłeś to bez żadnego narzekania. Zdumiewające – rzekł Charles.

Tang feng zerknął na niego.

– Więc chcesz, żebym krzyczał i zrobił scenę?

– Nie, jesteś wspaniały taki jaki jesteś.

Kącik oka Charlesa drgnął – po prostu nie mógł sobie wyobrazić Tang Fenga wrzeszczącego i płaczącego jak idiota. Położył głowę na ramieniu aktora i westchnął. Jego Tang Feng był aż tak niesamowity. Spokojna postawa aktora była mile czarująca. A zaskoczenie lub panika, które okazjonalnie zdobiły jego twarz, tylko bardziej chwytały ludzi za serca.

Szczerze mówiąc, Tang Feng nie postrzegał tej sytuacji jako czegoś trudnego do zaakceptowania. Firmy związane z przemysłem rozrywkowym były ostatecznie firmami, a korporacyjni szpiedzy mogli być znalezieni wszędzie. Jednakże rzadkie było znalezienie kogoś, kto użyłby jako szpiega celebryty.

– Skoro tak, czy Ge Chen nie jest teraz w niebezpieczeństwie? – Wspominając nienormalne myśli i zachowanie, które Su Qi Cheng skrywał pod swoją maską uprzejmości, Tang Feng nie mógł sobie wyobrazić, jak mężczyzna rozprawi się z Ge Chenem.

– Nie, jestem przekonany, że nie może być ani trochę bardziej bezpieczny – rzekł Lu Tian Chen z pogardą.

Tang Feng był zdezorientowany. Co to oznaczało?

– Ge Chen naprawdę należy teraz do Su Qi Chenga. Zdradził mnie.

Lu Tian Chen wpatrywał się cicho w ulicę na zewnątrz. Lodowato zimne krople deszczu rozpryskiwały się na oknach, pokrywając je powłoką białej mgły. Miasto wydawało się zimne. Zimne jak oczy Lu Tian Chena, zamarznięte pod warstwą mrozu.

Tang Feng był oszołomiony i nagle zrozumiał.

– Był podwójnym agentem?

– Kochanie, szkoda, że ty nie jesteś tajnym agentem – pochwalił go Charles.

– Granie zapewnia ci wysoką pensję, porządny status i elastyczny harmonogram, podczas gdy bycie szpiegiem daje ci niską pensję bez żadnego godnego wspomnienia statusu, poza tym jest niebezpieczne. Aby ktoś porzucił aktorstwo na rzecz bycia szpiegiem, musiałby być idiotą.

Tang Feng mlasnął. On nie był idiotą.