Rozdział 106 – Trójkąt V5 min. lektury

– Obudziłeś się? – Lu Tian Chen otworzył oczy. Przebudziło go lekkie poruszenie się Tang Fenga. Jego skłonność do czujności nie miała wyjątków nawet w łóżku.

– Taa – odparł Tang Feng z półprzymkniętymi oczami.

Wypił zeszłej nocy tak dużo, że cały był zobojętniały – do tego stopnia, że nawet jego odpowiedzi brakowało energii.

– Matko, nadal mam zajęcia. – Tang Feng mocno uderzył się w czoło i przypadkowo zerknął na wiszący na ścianie zegar, który wskazywał, że była dziewiąta piętnaście rano, a jego klasa zaczynała się o dziewiątej trzydzieści.

Natychmiast zaczął szamotać się, by wyjść z łóżka.

– Zadzwoniłem w nocy, że będziesz nieobecny. – Lu Tian Chen wyciągnął rękę i wciągnął go z powrotem na łóżko.

Wzięty z zaskoczenia Tang Feng opadł na miękką poduszkę, a jego głowa zaczęła się kręcić jeszcze bardziej z powodu tego ruchu.

– Czuję się tak, jakby sto słoni stąpało po całej mojej głowie. Albo to, albo ktoś tańczył na jej czubku zeszłej nocy.

Szczypiąc brwi, Tang Feng wziął głęboki oddech i odwrócił się, aby spojrzeć na leżący za nim piec. Charles nadal spał w najlepsze, bez jakichkolwiek oznak by miał obudzić się w najbliższym czasie.

– Ten gość naprawdę śpi jak zabity. – Śmiejąc się pod nosem, Lu Tian Chen wyciągnął rękę, aby pomasować czoło Tang Fenga. – Poleż chwilę dłużej, powiem komuś, żeby przyszedł z zupą na kaca.

Tang Feng odprawił go, mówiąc:

– Nie, po prostu daj mi szklankę wody i pozwól mi pospać do lunchu. Wszystko ze mną w porządku, jestem tylko trochę skacowany.

– Leż albo wezmę cię tu i teraz. – Lu Tian Chen spokojnie wyrzucił z siebie szokujące zdanie.

Tang Feng spojrzał z rozbawieniem na mężczyznę siedzącego obok i ubierającego się.

– Prezesie Lu, z pewnością masz wyjątkowy sposób troszczenia się o innych, ale… dziękuję.

– Nie potrzebuję słów wdzięczności. Jako biznesmen chcę materialnego działania. – Wstając, by naciągnąć spodnie, Lu Tian Chen nachylił się i zniżył głowę, aby złożyć pocałunek na oku Tang Fenga. – To wystarczy.

– Rozumiem. – Tang Feng pokiwał głową z uśmiechem.

– Co takiego rozumiesz? – spytał z ciekawością Lu Tian Chen.

– Czym różnicie się ty i Charles. – Tang Feng usiadł i oparł się o poduszkę. Przechylił głowę, by spojrzeć na Charlesa. Wcześniej go odkopał, ale mężczyzna znowu obejmował jego udo, pochrapując przy tym.

– Och? Czym się od niego różnię? – Lu Tian Chen zaśmiał się lekko. Podszedł do baru znajdującego się w pokoju i nalał szklankę wody, lecz następnie przemyślał to przez chwilę i zmienił wodę na sok.

Tang Feng rozłożył ręce i wzruszył ramionami.

– Tak po prostu.

Lu Tian Chen wrócił, uśmiechając się i podał Tang Fengowi sok.

– Naprawdę masz jaja. Nie bałeś się, że Charles i ja zrobimy ci coś, gdy będziesz pijany?

– Och, jeżeli tutaj jesteś, to nic się nie stanie. – Od strony szklanki dotarł stłumiony głos, gdy Tang Feng mówił, pijąc świeży zimny sok.

Przez zmrużone oczy stojącego na boku Lu Tian Chena przemknął błysk. Uśmiechając się, zapytał:

– Na jakiej podstawie tak sądzisz?

Tang Feng rzucił spojrzenie na boga snu, Charlesa, zanim odwrócił się, by wbić wzrok w Lu Tian Chena.

– Bo jesteś Lu Tian Chenem, a nie Charlesem. Ponadto sądzę, że nie powiedziałem niczego nieprawidłowego.

Tang Feng rozejrzał się po pokoju. Ich trójka bezpiecznie spędziła noc na tym samym łóżku bez żadnych nieprzyjemnych wydarzeń.

Lu Tian Chen milczał przez chwilę. Wpatrywał się uważnie w mężczyznę pijącego ze szklanki w swojej dłoni. Kiedy Tang Feng skończył cały sok, Lu Tian Chen sięgnąłby ją zabrać. Odwracając się, powiedział delikatnie:

– Nie jestem racjonalny przez cały czas. Mogę być biznesmenem, ale pamiętaj, że jestem również mężczyzną.

Lu Tian Chen opuścił pokój. Tang Feng odepchnął śpiącego nadal Charlesa i poszedł do łazienki. Oczywiście wiedział, że Lu Tian Chen jest mężczyzną, lecz przez znaczną większość czasu zachowywał się on jak biznesmen.

Połowa z tego, co powiedział Lu Tian Chenowi, była prawdą, podczas gdy druga połowa była zamierzona. Ponieważ wiedział, że ostatecznie jest on mężczyzną, Tang Feng pomyślał, że jego słowa wpłyną na prezesa, wskazując różnicę pomiędzy nim a Charlesem. Jeżeli mógł w ten sposób zwiększyć swoją ochronę, to odrobina knucia była dozwolona, prawda?