Rozdział 102 – Trójkąt I5 min. lektury

Jako że obiad nadal był dosyć odległy, Tang Feng postanowił uciąć sobie drzemkę, ponieważ nie miał nic innego do zrobienia. Przebywał już wcześniej w domu Lu Tian Chena przez parę dni, więc gdy otworzył drzwi do sypialni dla gości, był nieco zdziwiony odkryciem, że nadal wyglądała ona tak samo.

– Myślałem, że przynajmniej zmienisz pościel albo coś takiego. – Tang Feng wszedł do środka i otworzył szafę. Nawet ubrania, które zostawił, w dalszym ciągu wisiały w środku.

Lu Tian Chen oparł się o drzwi, po czym odpowiedział prosto przed wyjściem i zamknięciem ich za sobą:

– Miłego wypoczynku, dam ci znać, kiedy będzie obiad.

Tang Feng poszedł znajomą drogą do łazienki i wziął prysznic. Następnie całkiem nagi zakopał się w kocach, robiąc z siebie rolkę. Nadal wolał sypiać nago i cieszyć się wrażeniem, że każdy por jego ciała swobodnie oddycha. Wraz z popołudniowymi promieniami słońca, które towarzyszyły mu, przenikając przez zasłony, Tang Feng prędko zapadł w słodki sen.

Kiedy tylko brał drzemkę, był prędko wciągany w głębię snów i często śnił zarówno o swoim życiu jako Fiennes, jak i jako Tang Feng. Sny były niczym sieci pająka, tkające się dookoła i wiążące go ciasno. Śnił o tym, jak zdobył wyróżnienie dla Najlepszego Aktora na festiwalu filmów klasy A. Kiedy prowadzący wywołał go po imieniu, czuł, że jego serce bije gwałtownie wewnątrz klatki piersiowej a każdemu biciu towarzyszy lekki ból. Powtarzał sobie wówczas: „Nie dostań ataku. Nie zemdlej, choćby nie wiadomo co się działo. To transmisja na żywo. Jeżeli teraz zemdlejesz, staniesz się pośmiewiskiem. To byłoby zbyt poniżające”. Tang Feng już dawno zapomniał, jak udało mu się wejść na scenę i przyjąć nagrodę. Nie potrafił sobie również przypomnieć przemówienia, które wygłosił. Jedynym pamiętnym momentem, który nadal w nim tkwił była chwila, gdy zszedł ze sceny i wymówił się pójściem do toalety, by wyjść na zewnątrz i wziąć dwie tabletki na serce. Wiatr tamtej nocy był chłodny. Sala balowa za nim była barwna i żywa. Tang Feng stał samotnie na zewnątrz i brał głębokie oddechy, by się uspokoić. Podniósł głowę, by spojrzeć na gwieździste niebo, wiedząc, że przynajmniej wkroczył na wybraną przez siebie ścieżkę.

*

– Tang Feng, skarbie…

Nadal głęboko w boleściach snu, Tang Feng poczuł niewyraźnie czyiś ciepły oddech za swoim uchem. Nagle przypomniał sobie kota oraz psa, które kiedyś miał. Kot lubił wtulać się w jego ramiona, a pies przychodził rano by lizać jego twarz – dokładnie tak jak teraz, wodząc ciepłym językiem po jego czole, nosie, policzkach i ustach.

– Charles, przestań się wygłupiać. Która jest godzina?

Tang Feng lekko rozchylił powieki i wyciągnął rękę, aby zablokować twarz Charlesa, odpychając go od siebie. Przeturlał się i zakopał głębiej w kocach, a jego przymknięte oczy dowodziły tego, że nadal tkwił w półśnie. Jego długie, ciemne rzęsy były jak dwa wachlarze, rzucające przesadzone cienie na kości policzkowe.

Wzrok Charlesa zatrzymał się na obnażonym ramieniu Tang Fenga. Wnioskując po ubraniach ułożonych koło łóżka, doszedł do wniosku, że aktor był kompletnie nagi pod kocami. Poczuł nagle, że jego pożądanie wzrasta do nieznośnego poziomu. Jeszcze nigdy wcześniej nie czuł wobec kogoś tak intensywnego pożądania i to silne pragnienie mocno nim wstrząsnęło. Czy był aż tak nienasyconym człowiekiem?

– Kochanie, jest już szósta trzydzieści. Obudź się i chodź zjeść obiad, bądź grzeczny. – Charles mówił tak, jakby nakłaniał dziecko. Skorzystał z okazji i pochylił głowę, by pocałować gładkie ramię Tang Fenga.

– Szósta trzydzieści?

Tang Feng pomasował czoło. Oznaczało to, że spał przez całe dwie i pół godziny, ale dlaczego czuł takie zawroty głowy? Musiał spać zbyt długo.

– Mhm. – Charles pokiwał głową w odpowiedzi, równocześnie składając pocałunki wzdłuż ramienia Tang Fenga.

Skóra Tang Fenga była nadzwyczaj pachnąca. Charles przypuszczał, że jego Tang Feng wziął prysznic przed pójściem spać. Ach, naprawdę chciał lizać Tang Fenga od stóp do głów.

– Charles, planujesz mnie zjeść?

Głowa Tang Fenga nareszcie zaczynała się rozjaśniać. Tang Feng podparł ją ręką i żartobliwie spojrzał na mężczyznę liżącego jego ramię. W tej chwili Charles wyglądał jak szczeniaczek.

– Chcę cię pożreć w tej chwili!

Jak można było zgadnąć, Tang Feng zaraz po przebudzeniu był najbardziej seksowny. Patrząc na zmysłową pozę aktora oraz jego senne spojrzenie, Charles przełknął ślinę i lubieżnie położył rękę na talii Tang Fenga.

Cholera, czy ten koc nie jest trochę zbyt gruby?

– Niestety, nie jestem już kimś, kogo możesz zjeść.

Wiadomy złośliwy osobnik zamrugał niewinnie w stronę Charlesa. Następnie jego wzrok przeniósł się z Charlesa i spoczął na Lu Tian Chenie, który stał w progu.

– Szefie, proszę zabrać stąd ten niezidentyfikowany organizm.

Przyjąwszy głęboki cios, Charles wykrzyknął:

– Kochanie, jesteś taki złośliwy!