Rozdział 59 – Stolik dla czworga I4 min. lektury

Lu Tian Chen przyglądał się leżącym na biurku plikom. Minęły całe dwie godziny, a jednak on przebrnął dopiero przez trzy strony. Pół godziny wcześniej był na stronie trzeciej. Teraz, pół godziny później, nadal był na stronie trzeciej. Naprawdę chciał wiedzieć, jak Charlesowi udawało się skupiać na pracy, kiedy zabierał ze sobą Tang Fenga. Po raz trzydziesty szósty Lu Tian Chen odwrócił nieznacznie głowę, aby zerknąć na mężczyznę nieopodal. Tang Feng rzecz jasna nie powodował żadnych hałasów i nie przeszkadzał mu, lecz wydawał się naprawdę lubić chodzenie wkoło po biurze. Aby uniknąć hałasowania, ściągnął nawet buty. Słońce świeciło przez okna i odbijało się od pary bladych, bosych stóp, wywołując oślepiający efekt. Znudzony czytaniem Tang Feng stał przy oknie, patrząc na niekończący się pośpiech ludzi i samochodów w dole. Ale nie mógł ustać w bezruchu. Jedna z jego stóp przechodziła od stania na palcach do stania płasko na posadzce. Nie był również w stanie stale obserwować. Po przyglądaniu się przez chwilę zaczynał się poruszać. Obracał szyję jak wahadło, wykręcał talię tam i z powrotem, aż wreszcie rozciągał plecy. Niespokojny mężczyzna odszukał wkrótce hantle. Usiadł z powrotem na kanapie i zaczął wykonywać ćwiczenia. Tang Feng oczywiście nie wydawał żadnych dźwięków, lecz bez przerwy kontynuował przemieszczanie się. Parokrotnie Lu Tian Chen naprawdę chciał otwarcie powiedzieć mu, żeby przestał, ale ostatecznie nadeszła pora lunchu i nadal się nie wypowiedział.

– Posiłki powinny być spożywane regularnie, inaczej rozwiną się problemy żołądkowe.

Tang Feng położył ręce na biurku Lu Tian Chena. Nie miał zamiaru powiedzieć temu nieznośnemu mężczyźnie, że przez cały ranek poruszał się z rozmysłem. Lu Tian Chen spojrzał do góry i zmierzył Tang Fenga wzrokiem.

– Kafeteria.

– Oczywiście. – Pasowało mu wszystko.

Tang Feng podążył za Lu Tian Chenem do kafeterii przeznaczonej wyłącznie dla firmy. Po drodze wielu pracowników rzucało mu potajemne zerknięcia. Przeżył już to samo, gdy był z Charlesem, więc nie czuł się ani trochę onieśmielony lub zakłopotany. O wilku mowa — mężczyzna, z którym żył przez miesiąc niespodziewanie się pojawił. Charles siedział dokładnie w tym samym miejscu, w tym samym punkcie jak wówczas, gdy jedli tutaj wspólnie ostatnim razem.

Charles aktualnie pił wino i palił papierosa w strefie à la carte. Miał tę samą twarz yuppie¹ co zwykle. Jednak tym razem siedzącym naprzeciwko niego nie był Tang Feng. Był to inny dosyć przystojny młody mężczyzna. Po ponownym zobaczeniu Charlesa, w umyśle Tang Fenga krążyła tylko jedna myśl: ten playboy prawdopodobnie nabawi się kiedyś problemów z nerkami.

Oprócz tego nie rozmyślał zbyt dużo o tym, że Charles jest z inną osobą. Tak samo oczekiwał, że on nie będzie czuł niczego po zobaczeniu go razem z Lu Tian Chenem. W końcu Charles sam powiedział, że spotkają się i rozstaną w dobrych stosunkach.

– Hej, co za zbieg okoliczności. Może zjemy razem? – Charles pomachał ręką od razu, gdy tylko ujrzał Tang Fenga z Lu Tian Chenem.

W tej samej chwili pociągnął młodego mężczyznę na miejsce obok własnego. Czule oparł rękę na ramionach młodzieńca, a jego uśmiech był wyjątkowo promienny.

– W porządku.

Lu Tian Chen uśmiechnął się, podchodząc. Usiadł naprzeciwko Charlesa, zmuszając Tang Fenga do zajęcia ostatniego miejsca. Tang Feng usiadł niespiesznie. Następnie z łatwością powitał Charlesa i skinął głową w stronę młodego mężczyzny.