Rozdział 51 – Zazdrość I5 min. lektury

Tang Feng udawał się na miejsce kręcenia tylko wtedy, kiedy miał sceny do nagrania. Parę dni wcześniej nagrywał swoją pierwszą scenę od chwili odrodzenia. Odegrał rolę muzyka, a także spotkał się z główną aktorką. Po jego początkowym pojawieniu się, kawałek po kawałku stopniowo filmowali pozostałe sceny. Szło lepiej, niż by oczekiwał, gdyż jego sceny zazwyczaj były przepuszczane w trzech podejściach.

Kręcenie serialu telewizyjnego było z pewnością bardziej prymitywnym procesem niż nagrywanie filmu. Dla światowej klasy aktora takiego jak on tego typu mała rólka była łatwa jak bułka z masłem. Ale czy był to serial, czy film, Tang Feng cieszył się uczuciem stania przed kamerą. Scena, którą miał dzisiaj nagrać była zarazem jego ostatnią w tym serialu. Odgrywając rolę muzyka, miał poświęcić się, aby uratować bohaterkę. Była to tragiczna scena, lecz tragiczne sceny często cieszyły się znaczną przychylnością ze strony widzów.

Producent serialu specjalnie podszedł i powitał Tang Fenga, wychwalając go za jego niezrównany występ. Gdy wymieniali informacje kontaktowe, producent wyraził chęć współpracy z Tang Fengiem nad swoimi przyszłymi pracami, jeżeli nadarzyłaby się ku temu okazja. Tang Feng uśmiechnął się i odrzekł, że ceniłby sobie taką możliwość. Nie powiedział tych słów z prostej uprzejmości. Kiedy przebywał w Stanach Zjednoczonych, nagrywał głównie filmy. To nie tak, że seriale telewizyjne nie były dobre – po prostu lubił bardziej wyrafinowane wrażenie, które wywoływał film. Ponadto podobało mu się, jak wiele więcej głębi i detali historii mogło być odkrytych w filmie. Istniał również inny powód. Amerykańskie seriale były zazwyczaj produkowane przez odrębne stacje telewizyjne. Popularne serie mogły być nagrywane sezon po sezonie przez całe lata. Czy możecie sobie wyobrazić uczucie bycia zmuszonym do odgrywania tej samej roli przez dziesięć lat? Aktorzy, którzy pragnęli wykazać się i stawiać przed sobą wyzwania, chcieli być w stanie grać każdego rodzaju role. Chcieli odkrywać skalę swoich umiejętności poprzez różne scenariusze oraz poszukiwać innej strony samych siebie pod kierownictwem różnych reżyserów. Jednak w Chinach seriale telewizyjne wyglądały inaczej. Zazwyczaj na serial przypadał tylko jeden sezon. Nawet jeżeli powstała kontynuacja, nie musiała mieć wcale tej samej obsady. Według Tang Fenga okazjonalne, gościnne pojawienie się w tego typu serialu byłoby dosyć ciekawe. Tak czy inaczej, powodem jego odrodzenia było to, by mógł wieść lepsze życie. Mógł pozwalać sobie na zachcianki i robić rzeczy, na które miał ochotę.

Po przywitaniu się z producentem Tang Feng usiadł w garderobie i przeczytał scenariusz, podczas gdy stylistka poprawiała jego włosy i makijaż.

– Tang Feng, czy pamiętasz to zdjęcie, które zrobiłam sobie z tobą tydzień temu? – Stylistka skorzystała z okazji i zaczęła pogawędkę z aktorem. Obawiała się, że Tang Feng nie będzie pamiętał i nawet wyciągnęła swój telefon. Wygaszaczem ekranu było rzeczywiście zdjęcie, które zrobiła ostatnim razem.

– Tak, pamiętam. – Tang Feng pokiwał głową w odpowiedzi.

– Wstawiłam je poprzednio na Weibo. Kiedy wróciłam do domu i sprawdziłam to w nocy, mój Boże, było w pierwszej trójce zarówno w Popularnych Zdjęciach, jak i Popularnych Dyskusjach! Wielu ludzi pytało, kim jesteś, twierdząc, że wyglądasz jak klasyczna męska piękność prosto z obrazu. – Stylistka dumnie uniosła brodę i spojrzała na odbicie mężczyzny w lustrze. W rzeczy samej był on definicją piękna. – Tang Feng, mimo że ten odcinek nie został jeszcze nadany, już stałeś się gorącym tematem pomiędzy ludźmi.

Tang Feng rozciągnął usta w zrelaksowanym uśmiechu.

– Oczywiście to wszystko dzięki twojemu wysiłkowi, że tak dobrze się prezentuję.

– Prawda? Tak też myślałam. Hahaha… – Stylistka zakryła usta i zaśmiała się zawstydzona.

Mimo że pracowała z Tang Fengiem tylko kilka razy, uznawała jego wyluzowaną postawę za znacznie różniącą się od tej prezentowanej przez większość celebrytów. Było wiele pomniejszych gwiazdek usiłujących zdobyć przychylność personelu przez pochwały, lecz większość ich zachowań ostatecznie wydawała się sztuczna i wyrachowana. Chociaż ludzie lubią usłyszeć słowa pochwały, nawet bardziej lubią szczerość. Ta zasada była prawdziwa zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz świata rozrywki.

– Jaki jest powód do dumy dla niedoszłej gwiazdki? – prychnął ktoś wewnątrz garderoby.

– Grasz tylko rolę wspierającą, co w tym imponującego? Jesteś urodzony tylko po to, by wspierać innych. – Dołączyła natychmiast inna osoba.

Po ich obelgach szybko rozbrzmiał okrutny śmiech. Stylistka posłała im spojrzenie poprzez lustro. Schyliła się i powiedziała do ucha Tang Fenga:

– Nie przejmuj się nimi. Poza plotkowaniem i wykłócaniem się nie mogą zrobić niczego innego.

Tang Feng uśmiechnął się obojętnie. Jeżeli ktoś chciał wstąpić do świata rozrywki, wówczas powinien być przygotowany na usłyszenie pogłosek i oszczerstw. Jeżeli nie posiadał chociaż tyle tolerancji, dlaczego w ogóle miałby zawracać sobie głowę wkraczaniem do tak skomplikowanego świata?