Rozdział 50 – Zjeść cię III5 min. lektury

– Nie zakochałeś się we mnie, prawda? – spytał Tang Feng, wpatrując się w mężczyznę beznamiętnie.

Charles roześmiał się głośno, zupełnie jakby właśnie usłyszał najzabawniejszy żart roku. Śmiał się tak bardzo, że nawet jego głowa odchyliła się do tyłu.

– Skarbie, w jakim show gramy w tej chwili?

– Myślę, że w Chwili Prawdy. – Tang Feng uśmiechnął się nonszalancko.

Odepchnął się do góry, zabrał rękę, którą nadal trzymał Charles i użył jej, aby zaczesać z powrotem zwisające na czole włosy.

– Liczyłem dni i pozostało jedynie około tygodnia. Wcześniej tylko żartobliwie się z tobą droczyłem, więc nie bierz sobie tego do serca. Po zakończeniu umowy nie będę próbował cię znaleźć ani nie będę ci się naprzykrzać. Nie martw się, nie jestem upartą, przyczepną osobą. – Poklepując uśmiechającego się Charlesa po ramieniu, Tang Feng odwrócił się i losowo wybrał koszulkę do założenia.

Wstał z łóżka i skierował się w stronę łazienki. Charles, jesteś dobrym mężczyzną. Tang Feng zachował te parę ostatnich słów dla siebie. Takie słowa były zarezerwowane do łóżka. Otworzywszy drzwi łazienki, zniknął z pola widzenia Charlesa.

Uśmiech na twarzy Charlesa zdrętwiał powoli, aż w końcu zniknął. Usiadł na łóżku i mocno potarł twarz rękoma. Jeszcze tylko tydzień więcej. A dokładniej, pozostały zaledwie cztery dni i pięć nocy. Cztery dni i pięć nocy. Cztery dni i pięć nocy?!

Gdyby Tang Feng mu o tym nie przypomniał, Charles zapomniałby, że ich jednomiesięczny układ zbliżał się ku końcowi. Jak mógł minąć tak szybko? Bóg czasu musiał być na diecie, skoro biegł tak prędko. W mgnieniu oka koniec ich umowy już nadszedł.

Nie będę próbował cię znaleźć ani nie będę ci się naprzykrzać.

Z łazienki dobiegał dźwięk rozpryskującej się wody. Poprzednie słowa Tang Fenga zabrzmiały w umyśle Charlesa. Jeżeli byłoby to w przeszłości, po cichu by się ucieszył. Ach, jak miło, nie musiał być dłużej prześladowany przez tych pomniejszych celebrytów. Był już nimi zmęczony. Lubił inteligencję i takt Tang Fenga, więc nie miał nic przeciwko cieszeniu się nim całym sercem przez ostatni miesiąc: jego czarującym ciałem, czarnymi oczami, w których kryła się zarówno mądrość jak i głębia, a także poczuciem humoru i nonszalancją mężczyzny. Tang Feng był niczym chmura przesuwająca się po niebie. Człowiek mógł ją zobaczyć, lecz nie był w stanie chwycić jej swoimi rękoma.

Więc co działo się teraz? Czym było to zaskakujące pobudzenie serca, ten niczym nieusprawiedliwiony ucisk w jego piersi i to zagadkowe pogorszenie się humoru? To w ogóle nie przypominało naturalnego i niewymuszonego niego. Może była to tylko jego chwilowa obsesja na punkcie Tang Fenga? Jakiego rodzaju młodych i pięknych mężczyzn nie można było znaleźć w dzisiejszych czasach? Było wielu przystojniejszych i piękniejszych niż Tang Feng, a także niezliczona ilość tych z lepszymi sylwetkami! Ktoś bardziej błyskotliwy i doświadczony niż Tang Feng… Ktoś zabawniejszy i bardziej swobodny niż Tang Feng… Ktoś bardziej sympatyczny niż Tang Feng…

W porządku, nie mógł przypomnieć sobie kogoś takiego w tym momencie. Ale wszystko, czego potrzebował to ktoś do ogrzania mu łóżka, nie zaś jakiegoś rodzaju wsparcia emocjonalnego. Jednak lepiej byłoby mieć równocześnie fizyczną przyjemność i psychiczną stymulację.

– Dobrze, może zapomnę o nim w ciągu paru dni. Jaka miłość? Haha, to niedorzeczne. Jak mógłbym zakochać się w marnym aktorze? – Charles drwił sam z siebie, podpierając rękoma tył głowy. Jednakże jego śmiech był nieco wymuszony.

Pluskanie wody w łazience już ucichło. Zgodnie z nawykami Tang Fenga, prawdopodobnie będzie moczył się w wannie przez następną godzinę, oglądając film. Charles naprawdę lubił to jego przyzwyczajenie. Dlaczego nikt wcześniej nie zaprosił go do oglądania filmów w wannie? Za cztery dni i pięć nocy będzie musiał samotnie siedzieć w wannie i oglądać filmy. Nie, może znaleźć sobie ładnego modela lub gwiazdkę, by mu potowarzyszyli. Charles rozmyślał przez chwilę, po czym podniósł telefon i wysłał wiadomość: Kai, zastanowię się nad tym.

Wyskoczył z łóżka i pomknął w stronę łazienki.

– Kochanie, jaki film oglądasz? Potrzebujesz czegoś do picia? Powiem komuś, żeby przyniósł.

Z tej dwójki, kto tak naprawdę kogo zjadł?