Rozdział 49 – Zjeść cię II5 min. lektury

– Jesteś pierwszym człowiekiem, który kiedykolwiek ośmielił się na mnie nadepnąć.

Charles zmrużył oczy, a kąciki jego ust uniosły się w zwierzęcym uśmiechu.

Gdy tylko skończył mówić, Tang Feng ponownie uniósł stopę i nadepnął na ramię. Jedna z jego nóg była na łóżku, podczas gdy druga następowała na Charlesa. Luźny szlafrok tylko częściowo osłaniał jego ciało. Z miejsca, w którym leżał Charles, był to naprawdę znakomity widok.

– Ty wyniosły mężczyzno. – Ostre słowa Tang Fenga zostały nieco złagodzone przez jego pobłażliwy ton.

Charles chwycił jego stopę i przesunął się, aby pocałować jej podbicie. Tang Feng z premedytacją potarł stopę o dłonie Charlesa. Ten drugi czuł się, jakby miał zaraz zacząć płonąć. Rozsądek? Kontrola? Wszystko to mogło po prostu pójść do piekła.

Jak wcześniej zauważył Tang Feng, Charles był zaprawionym kochankiem. Posiadał mnóstwo technik budujących przyjemność. Całował ciało Tang Fenga, wybierając wszystkie wrażliwe obszary. Podeszwy stóp, nogi, wnętrze ud, podbrzusze, jabłko Adama… Był delikatny, lecz zaciekły. Jego sposoby nie były mniej intensywne dla kogokolwiek po odbierającej stronie. Całe szczęście, że Tang Feng mieszkał u niego tylko na miesiąc. W innym przypadku martwiłby się, że umrze z rozkoszy bezpośrednio w łóżku Charlesa.

– Posłuchaj, skarbie. Nie mam kompleksu dziewicy, więc nie przeszkadza mi twoja przeszłość z Lu Tian Chenem. – Charles lekko wodził językiem wzdłuż uszu Tang Fenga, trzymał gładkie płatki w ustach, nadgryzając i liżąc.

Jego głos brzmiał dziwnie nisko z podniecenia. Chwytając mocno talię Tang Fenga i ujmując jedną ręką jego tyłek, przemieścił się między jego nogi i podniósł mężczyzn tak, by ten na nim usiadł. Był to pierwszy raz, gdy zmienili pozycję. Ta nadmierna intymność sprawiła, że wyglądali jak głęboko zakochana para.

– Ja też nie mam, więc nie dbam o to, z iloma osobami spałeś w przeszłości, dopóki nie masz żadnej choroby i twoje ciało jest zdrowe. – Tang Feng założył ręce dookoła karku Charlesa i pochylił się, aby złożyć pocałunek na jego czole. Usłyszał, jak wydaje z siebie westchnienie przyjemności.

– Lubię, kiedy mnie całujesz. – Charles silnie trzymał talię i plecy Tang Fenga, zachłannie całując jego podbródek i wargi.

– Dzisiaj… Wyglądasz jak główny bohater filmu, który jest głęboko zakochany. – Tang Feng zadrżał lekko.

Co dziwne, ten gangster przygotował go tym razem tak, jak zrobiłby to poprawny dżentelmen. Delikatność, która wychodziła z jego strony, była nieco trudna do zniesienia.

– Brzmi pięknie. W takim razie ty jesteś drugim głównym bohaterem tego filmu.

Czując, że Tang Feng był niemal gotowy, Charles podniósł nieco ciało mężczyzny i siłą pociągnął je z powrotem na dół. Zderzenie ich ciał było niczym wybuch wulkanu, z iskrami i lawą latającymi we wszystkich kierunkach. Tang Feng jęknął cicho, zaciskając obie ręce wkoło pleców Charlesa.

– Zmieniłem zdanie… Nnn, nie jesteś wcale jakimś głęboko zakochanym głównym bohaterem… Jesteś… Ahh… Jesteś po prostu dzikim zwierzęciem! – Tang Feng wciągnął mocno powietrze. To było zbyt głęboko, tak głęboko, że mogło zakończyć to jego stare życie.

Charles pieścił ramiona oraz talię Tang Fenga, pozwalając mu powoli przyzwyczaić się do natarcia. Wyszczerzył zęby i powiedział:

– W takim razie zagrajmy w Pięknej i Bestii, skarbie.

Ich ciała były ciasno złączone, pierś przy piersi. Nigdy wcześniej nie czuli bicia swoich serc tak blisko, jak czuli je teraz. Za oknem powoli wschodziło słońce. Okazałe, grube kotary blokowały jego blask. W środku jedynymi słyszalnymi dźwiękami były okazjonalne przekleństwa oraz urywane oddechy wśród dzikiej nocy drżącego zaspokajania się. Po wszystkim niewyobrażalnie wykończonemu Tang Fengowi pozostało jedynie tyle siły, by zamknąć oczy. Jednakże Charles, godny swojego tytułu „bestii”, nadal gładził jego roztrzęsione ciało.

– Charles. – Gdy tylko złapał oddech, Tang Feng odezwał się do mężczyzny, który aktualnie całował jego palce.

– Tak, kochanie, czego chcesz? – Charles spojrzał do góry, nadal trzymając dłonie Tang Fenga we własnych i dotykając ustami jego przeguby.

– Nie zakochałeś się we mnie, prawda? – spytał Tang Feng, wpatrując się w mężczyznę beznamiętnie.