Rozdział 46 – Witaj, prezesie Lu III5 min. lektury

– Reżyser Li Wei już zdecydował, kogo chce zatrudnić do swojego nowego filmu. Tym razem osobą, którą zarekomendowaliśmy, był Ge Chen z agencji Su Qi Chenga. Jego kwalifikacje są znakomite pod każdym względem, ale reżyser wydaje się myśleć, że masz więcej wybuchowego uroku przed kamerą. – Gdy Lu Tian Chen wypowiedział te słowa, zerknął znacząco na Tang Fenga.

W czasie przesłuchania, gdy Tang Feng całował się z Gino, Lu Tian Chen obserwował zza linii. Nie kupił nawet biletu wejściowego.

– Prezesie Lu, dlaczego nie powiesz tego wprost? Zostałem wybrany czy odrzucony?

Po tak rozwlekłej przemowie drugi mężczyzna nadal nie dotarł do głównego punktu konwersacji. Lu Tian Chen w oczywisty sposób sobie z nim pogrywał.

– Jesteś niecierpliwy, czyż nie? – Unosząc kąciki ust, Lu Tian Chen odłożył nóż, który trzymał. – Powiedzmy w ten sposób, że wybierając między Ge Chenem a tobą, jest większe prawdopodobieństwo na to, że reżyser wybierze ciebie. Mimo że Tian Chen Entertainment i Su Qi Entertainment współpracują z Li Wei nad tym filmem, jesteśmy odpowiedzialni jedynie za promocję. Głównym inwestorem jest Charles.

Tang Feng już o tym wiedział. Co z tego? Lu Tian Chen po prostu nie mógł skończyć za jednym podejściem.

– Ge Chen był w stanie dostać się na przesłuchanie do filmu dzięki twojemu układowi z Charlesem, lecz Charles oczywiście jest tobą ostatnio zaślepiony. W związku z tym, jako inwestor wystosował pewne żądanie: jeżeli ty zostaniesz głównym aktorem tego filmu, on zwiększy inwestycję.

Na początku to, co powiedział Lu Tian Chen, brzmiało normalnie, lecz po uważniejszym przysłuchaniu się wyglądało na to, że sugeruje coś innego.

Co dokładnie sugerujesz, mówiąc, że „Charles jest tobą ostatnio zaślepiony”?

– Wszystko zawdzięczam możliwości, którą dał mi prezes Lu.

Lu Tian Chen powinien przynajmniej dać mu jakieś szanse na odpowiedź. Posłuszne siedzenie tutaj i pozwalanie na to, by ten mężczyzna z niego drwił, po prostu nie było w stylu Tang Fenga.

– Proszę bardzo. Wywalczyłeś to sobie – odparł po prostu Lu Tian Chen.

Ten gruboskórny mężczyzna naprawdę powiedział to bez mrugnięcia okiem. Tang Feng czuł, że spotkał godnego przeciwnika.

– Reżyser Li Wei nie jest kimś, kto może być kontrolowany przez inwestorów. Jego ostateczna decyzja nie jest jeszcze jasna. Poza tobą i Ge Chenem rekrutuje również aktorów z Japonii i Korei Południowej. Jednakże pomiędzy waszą dwójką to ty masz większe szanse na zdobycie roli, dlatego też zdecydowałem się od teraz inwestować w ciebie.

Jestem twoim pracownikiem i zarabiam dla ciebie pieniądze. Od samego początku powinieneś inwestować we mnie zamiast kogoś z rywalizującej agencji.

W związku z tym… Tang Feng nie czuł specjalnej wdzięczności wobec Lu Tian Chena. Znał swoją wartość. Jeżeli nie byłby ograniczony przez kontrakt z Tian chen Entertainment, poszedłby gdzieś indziej. Poradziłby sobie tak samo dobrze nieważne gdzie by był. Na świecie nie brakowało dobrych aktorów. Było ich wielu, lecz tacy, którzy mogli wznieść się ponad całą resztę, byli nieliczni.

– Twoja reakcja jest raczej słaba – rzekł Lu Tian Chen.

– Nie zawiodę cię, prezesie Lu.

I oczywiście nie zawiodę siebie.

Lu Tian Chen uśmiechnął się niewyraźnie.

– Kilka dni temu Charles zabrał cię do paru miejsc i spotkałeś paru nowych ludzi. Ale powinieneś skupić się na pracy i nie przejmować się tymi sprawami. Ja się nimi zajmę.

– Dziękuję, prezesie Lu.

Po usłyszeniu tych słów Tang Feng zobaczył Lu Tian Chena w znacznie lepszym świetle. Oczywiście czuł się sfrustrowany kwestią Alberta i byłoby najlepiej, gdyby miał parę rzeczy mniej do zamartwiania się. Wszystko, czego chciał to ciężko pracować i dobrze żyć. Nie chciał zostać wplątany w sprawy z kłopotliwymi organizacjami kryminalnymi.

– Czy jesteś tak uprzejmy również wobec Charlesa? – Lu Tian Chen zerknął na niego.

– Ty jesteś moim szefem.

Jeżeli jesteś uprzejmy wobec kogoś takiego jak Charles, to zje cię na śniadanie. Dlatego absolutnie nie można mu pokazać żadnej grzeczności. Czasami trzeba go nawet przywołać do porządku. W innym przypadku naprawdę by cię sprzedał.

Lu Tian Chen uśmiechnął się bez słowa. Skończyli swój posiłek i odwiózł Tang Fenga do willi Charlesa.

– Powiem moim ludziom, by skontaktowali cię z paroma magazynami. I w ciągu dwóch tygodni przyjadę cię odebrać – powiedział Lu Tian Chen i odjechał.

Tang Feng odetchnął z ulgą. Lu Tian Chen nareszcie postrzegał go jako prawdziwego pracownika.