Rozdział 458 min. lektury

– Naprawdę chciałbym cię uderzyć i ukarać… – Spojrzał ze złością na Feng Minga, po czym sięgnął ręką, aby wyciągnąć trawę z jego włosów.

Biały Obłok również się uspokoił i powoli podbiegł do wtulonej w siebie pary. Jego lśniący ogon kołysał się w obie strony, kiedy posłusznie pasł się na zielonym polu.

Wiosna zbliżała się ku końcowi, a błękitne niebo i białe chmury nadchodzącego lata sprawiały, że ludzie czuli się szczęśliwi i radośni.

Feng Ming leżał na świeżej trawie i z zamkniętymi oczami nasłuchiwał śpiewu wiatru.

– Rong Tian, zauważyłem, że… że ostatnio stałeś się dla mnie bardzo dobry.

Król podniósł delikatnie głowę z ramienia kochanka, w którego był wtulony i zapytał:

– Czy kiedykolwiek traktowałem cię źle?

– Hm. – Feng Ming otworzył oczy i spojrzał na mężczyznę z poirytowaniem. – Czy już zdążyłeś zapomnieć ten pierwszy raz, kiedy spotkaliśmy się w basenie kąpielowym? Omal mnie wtedy nie zjadłeś. W tamtym czasie byłeś bardzo bezwzględny i okropny, a twoje oczy wpatrywały się we mnie tak, jakbym był nic nieznaczącym śmieciem.

– Myślisz, że chciałem cię zjeść? – Rong Tian uśmiechnął się, zmarszczył brwi, jakby intensywnie nad czymś myślał, po czym westchnął i dodał: – Niestety, teraz kiedy w końcu mogę cię „zjeść”, nie jestem w stanie „zjeść cię w pełni”…

Twarz Feng Minga była pełna dumy, gdy obserwował udawane cierpienie Rong Tiana. Uśmiechnął się, ujawniając dwa maleńkie dołeczki w policzkach i nie będąc w stanie pohamować swych odruchów, wyciągnął rękę i czule pogładził wydatne kości policzkowe na twarzy Króla.

– Wiem o tym, naprawdę jesteś dla mnie dobry – powiedział delikatnie.

– Oczywiście, że chcę być dla ciebie taki.

– Ha ha, ach dziś nauczę cię kolejnej mądrości. Najwięcej kłopotów otrzymasz od pięknej osoby, bo czasem to, co piękne może snem się okazać. To oznacza, żebyś nigdy nie pozwalał pięknej osobie traktować się zbyt dobrze, ponieważ później, to zawsze obróci się na twą niekorzyść. Piękna osoba taka, jak ty sprawia, że czuję się niespokojny.

Beztroski śmiech Feng Minga spowodował nagle okropny i nie do opisania ból w sercu Króla.

Według wczorajszego raportu od Rong Hu, który do tej pory ukrywał się w Królestwie Li, toksyną podaną Feng Mingowi, była „Fu Yan”.

Ona i „Men She” były jednymi z najrzadszych i najniebezpieczniejszych typów trucizn, których tajna receptura spoczywała w rękach Królestwa Li.

W odróżnieniu od „Men She”, która po dłuższym podawaniu atakowała ciało nagle i uśmiercała w przeciągu trzech dni, „Fu Yan” dawała o sobie znać raz w miesiącu, lecz za każdym razem ból stawał się jeszcze większy niż poprzednio. Toksyna powodowała, że otruta osoba odczuwała wręcz agonalne cierpienie, które zwiększało się, dopóki człowiek był jeszcze w stanie tolerować ból. Najsilniejsi mogli przetrwać zaledwie dwanaście pełnych miesięcy, lecz po tym, nawet gdyby osoba miała ciało ze stali, to w ostateczności nie była w stanie znieść więcej cierpienia i w końcu umierała.

To, co w tej chwili najbardziej martwiło Rong Tiana, to fizyczna kruchość Feng Minga i nie najlepsze zdrowie. Dla niego przetrwanie dwunastu pełni księżyca wydawało się czymś nierealnym.

Antidotum było nie do zdobycia, dobrze skrywane przez Ruo Yana. Rong Hu wykorzystał wszystkie możliwe dla niego metody, lecz niczego nie udało mu się zdobyć.

Nawet poszukiwanie jakichkolwiek dodatkowych informacji o truciźnie wydawało się praktycznie niemożliwe, a co dopiero szansa wykradnięcia lekarstwa?!

Kapsułka z antidotum, którą w prezencie przywiozła Miao Guang, była w stanie tylko jednorazowo złagodzić skutki kolejnego ataku…

– Ała… – Myśli Rong Tiana przerwał nagły ból głowy.

Wyglądało na to, że Biały Obłok, który do tej pory spokojnie pasł się przy leżącej parze kochanków, razem z trawą chwycił również za kosmyk jego włosów.

– Ha ha, Biały Obłok również wyczuł czyjeś niedobre zamiary. – Książę roześmiał się radośnie.

– Feng Ming… – Rong Tian czule wyszeptał imię swego ukochanego. Nagle poczuł się bardzo zmęczony i przytłoczony, więc na powrót ze spokojem wtulił się w pierś chłopaka, ciesząc się tą chwilą.

Miarowe bicie serca Księcia, powoli docierało do ucha mężczyzny. Chłodna wiosenna bryza delikatnie oddalała od niego wspomnienia poważnej rozmowy z Miao Guang, którą dziś rano odbyli w Pałacu.

Słowa, które wtedy wypowiedziała, nie pochodziły od niej, lecz jak zdołał odgadnąć Rong Tian, były propozycją złożoną przez samego Ruo Yana.

Polityczne małżeństwo.

***

Król Xi Rei i siostra Króla Li, Księżniczka Miao Guang, mogliby dzięki małżeństwu sprzymierzyć ze sobą te dwa potężne kraje. Pod każdym względem byłoby to korzystne dla obu Królestw.

Niestety, cały problem stanowił tu sam Ruo Yan. Gdyby tylko można było uwierzyć w jego dobrą wolę…

Co Ruo Yan właściwie planuje?

Miao Guang była niespełna szesnastoletnią dziewczyną, nie zaliczała się również do piękności, lecz wciąż była kobietą, z którą należało się liczyć. Jej propozycja była dla Rong Tiana jedną z najcięższych, z jakimi w życiu przyszło mu się zmierzyć.

– Czy Książę Ming wie, że został zainfekowany i zapadł na tę dziwną chorobę?

– Wie lub też nie, cóż to za różnica?

– Oczywiście, że stanowi to różnicę. – Miao Guang delikatnie uniosła filiżankę herbaty, którą trzymała w dłoni, a jej usta chytrze wygięły się w uśmiech. – Ta choroba dopasowuje się do stanu emocjonalnego chorej osoby, współgra z jej smutkiem i niepewnością. Osoba zainfekowana musi czuć spokój w sercu, wówczas objawy będą łagodniejsze, a samo leczenie przebiegnie spokojniej. Gdyby jednak Książę Ming wiedział o swej chorobie, stres z tym związany przysporzyłby mu więcej bólu i cierpienia. Wówczas, nawet jeśli mój Królewski Brat zająłby się leczeniem Księcia, to obawiam się, że i tak byłoby już dla niego za późno.

Słysząc to, Rong Tiang nie pozostał dłużny i z ironią odpowiedział:

– W takim wypadku muszę osobiście i dobrze zająć się Księżniczką, a przede wszystkim nie pozwolić Waszej Wysokości na spotkanie z Księciem Mingiem. Gdyby do niego doszło, a Księżniczka przez nieuwagę ujawniłaby te informacje, czy to również nie skrzywdziłoby Księcia?

– Wasza Wysokość, dlaczego moje przybycie tu wydało ci się takie podejrzane? Gdyby Miao Guang miała złe zamiary względem Księcia, dlaczego w ogóle miałabym udzielać wam porad? – Dziewczyna wpatrywała się w Rong Tiana z urażoną miną, po czym wydymając swe wargi, kontynuowała: – Miao Guang jest przy boku swego Królewskiego Brata już od wielu lat i zdążyła w ciągu tego czasu wiele nauczyć się o medycynie. Jeśli Wasza Wysokość wyrazisz zgodę na to, aby Miao Guan została w Xi Rei i pomogła w leczeniu choroby Księcia Minga, to z pewnością moja obecność okaże się bardzo użyteczna. Wasza Wysokość powinien dobrze rozważyć moją propozycję.

Księżniczka wypowiadała słowa z delikatnością i uległością, jednak Rong Tian czuł, że jakiś podstęp czai się za jej hojną ofertą.

Hm, goszczenie w Pałacu siostry Ruo Yana, jest chyba bardziej niebezpieczne niż trzymanie tysiąca żołnierzy Li w stolicy Xi Rei.

Jedyne, co Rong Tian mógł teraz zrobić, to grać na czas tak długo, jak tylko się da. Po krótkiej chwili namysłu zdecydował, że lepiej będzie zatrzymać tu Księżniczkę pod pretekstem przemyślenia propozycji politycznego małżeństwa. To powinno opóźnić nieco sprawy, a jeśli nie będzie już stanie dalej tego przeciągać, to dziewczyna wciąż może mieć wartość jako dobry zakładnik…