Rozdział 3613 min. lektury

Lie Er skupił wzrok na starym Mistrzu i szybko zapytał:

– Urzędniku Xia, powiedziałeś, że są dwie sprawy, z którymi musimy sobie poradzić. Wspomniałeś tylko o jednej, jaka więc jest druga?

Mężczyzna odpowiedział surowym tonem:

– Ta kwestia dotyczy bezpośrednio Korowanego Księcia. Lie Er, jesteś tylko służącym, dlaczego tak się dopytujesz?

– Hm! – Lie Er prychnął zimno i szybko skierował uwagę na swego Pana. Obserwując go przez chwilę, szeroko się uśmiechnął i powiedział: – Twój sługa rozumie, że chcecie odbyć poufną rozmowę. Pójdę już, aby zająć się swymi obowiązkami.

Po chwili młodzieniec opuścił pokój i zamknął za sobą drzwi z niezwykłą starannością. Następnie udał się na poszukiwanie Chiu Lan i reszty dziewcząt.

Gdy tylko Lie Er wyszedł, oczy Feng Minga natychmiast skupiły się na gościu, który z nim pozostał.

– Mistrzu Xia, dlaczego tak surowo odnosisz się do Lie Er? On tylko zasugerował, aby kontynuować naszą rozmowę.

Szyderczy uśmiech rozciągnął się na ustach doradcy.

– Książę, czy nie czujesz, że jako służący Lie Er jest nadzwyczaj obeznany w różnych tematach, śmiały i przebiegły, jak na kogoś o jego statusie? Co więcej, we wszystkich dotychczasowych wydarzeniach był bardzo ostrożny i niemalże przewidywał, co może się stać.

– Czy już nie rozmawialiśmy wcześniej o tej sprawie? Lie Er może być szpiegiem, ale jak sam powiedziałeś, jest daleki od uczynienia mi jakiejkolwiek krzywdy. Po prawdzie jest nawet w stanie mi pomóc, więc odpuść mu, proszę.

– Szpiedzy oczywiście mogą być użyteczni, ale nigdy nie można im w pełni ufać. – Mistrz Xia odparł atak, po czym zaczął głaskać swą bródkę z niepokojem.

– Martwię się o Koronowanego Księcia. Pomimo tych wszystkich okoliczności i wiedzy, że nie jest on godny zaufania, wciąż uparcie na nim polegasz Wasza Wysokość.

– To… – Feng Ming był naprawdę zaskoczony komentarzem mężczyzny.

Rzeczywiście, pomimo iż wiedział o niepewnym pochodzeniu swego służącego, wciąż bardzo wysoko go cenił i ufał mu. Lie Er miał nadzwyczajną osobowość, sprawiającą, że ludzie nieświadomie polegali na jego opinii. Feng Ming nagle zaczął się obawiać, że młodzieniec mógłby użyć swych zdolności i charyzmy, aby zdobyć tajne informacje o Xi Rei i byłoby to naprawdę trudne do wykrycia.

Urzędnik Xia kontynuował:

– Lie Er aż dotąd nie ukrywał się i otwarcie pokazywał nam swe talenty. Dawał nam wyraźnie odczuć, że nie jest przeciętną osobą. W ten sposób traciliśmy naszą czujność, a w jego obecności czuliśmy się komfortowo.

Książę spokojnie kiwnął głową, zgadzając się z tą słuszną uwagą. To była rzeczywiście wspaniała psychologiczna strategia.

Urzędnik Xia był zadowolony z reakcji Księcia. Wydawało się, że od tej pory będzie on bardziej czujny w obecności szpiega. Widząc, że osiągnął swój cel, uśmiechnął się do swego Pana i powiedział:

– Musimy jeszcze pomówić w przyszłości o Lie Er. Kto wie, może dzięki swemu urokowi Książę zdoła owinąć go sobie wokół palca i rzeczywiście stanie się oddany i zacznie ci służyć z całego serca? Jeśli chodzi o tę drugą sprawę, o której chciałem porozmawiać z Koronowanym Księciem… – Xia Guan przerwał i ostrożnie wyciągnął list ukryty w rękawie swej szaty. Trzymając go w swej ręce, wyszeptał: – Przyszedł list od Jego Wysokości Rong Wanga.

W chwili, kiedy ręka Księcia sięgnęła, aby przejąć list, starzec cofnął dłoń i chichocząc, potrząsnął głową z dezaprobatą.

– Książę, proszę, uspokój się, czyżbyś zapomniał o etykiecie? Pozwól, że ci wytłumaczę. Jego Wysokość Regent przysłał w sumie trzy listy. Każdy z nich był personalnie zaadresowany. Jeden dla Generała Tong, drugi dla mnie, a ostatni był dla ciebie Książę. Przeczytaliśmy już nasze listy w prywatności. Książę również powinien to zrobić na osobności.

Mistrz Xia poluźnił swój uścisk i otworzył dłoń. W środku znajdowała się mała kapsuła wykonana z wosku.

Feng Ming patrzył z ciekawością na tę dziwną rzecz, jaka została mu zaprezentowana. Sięgnął po nią, aby się jej bliżej przyjrzeć. Po chwili podszedł do okna, by uzyskać więcej światła i podniósł przedmiot do góry, starając się zobaczyć czy stanie się on na tyle przezroczysty, aby podejrzeć, co znajduje się w środku.

Ten drań Rong Tian, nawet kiedy pisze list, wciąż stosuje te przebiegłe gierki. Skąd do cholery mam wiedzieć, co z tym zrobić?! Pomyślał Feng Ming.

Widząc zmieszanie na twarzy Księcia, Xia Guan natychmiast odkaszlnął, aby oczyścić swe gardło i zaczął tłumaczyć:

– Wasza Wysokość, aby otworzyć kapsułę, musisz zgniatać wosk w swej ręce, dopóki nie rozpadnie się na kawałki.

– Och… – Feng Ming podążył za instrukcjami mężczyzny i chwycił kulę pomiędzy palce, całkowicie ją rozdrabniając. Ze środka wypadł kawałek czarnego materiał, coś jakby gaza zwinięta w kulkę.

Tym razem Książę nie potrzebował żadnej asysty, a jego palce pracowały nadzwyczaj szybko, by rozwinąć tę dziwną tkaninę.

Materiał był naprawdę niezwykły, cienki i niemalże przeźroczysty. Kiedy był zwinięty, tworzył cieniutką masę, lecz kiedy wszystkie warstwy listu zostały rozwinięte, zajęły niemalże połowę dużego stołu.

Początkowo Feng Ming myślał, że gaza jest czarnego koloru, jednak odkrył, że przeźroczysty materiał, warstwa po warstwie pokryty był niezliczonymi słowami wypisanymi czarnym atramentem i to one, nakładając się na siebie, czyniły gazę czarną.

– Co to…? – Książę stał całkowicie zaskoczony, starając się odczytać ten nadzwyczajnie dziwny list. Cała jego ekscytacja nagle zniknęła. W pierwszej chwili myślał, że Rong Tian napisze do niego jakieś pocieszające słowa.

Ten przebiegły drań mógłby napisać, jak bardzo za mną tęskni i prosi mnie o przebaczenie, że zmusił mnie, abym wyjechał w tę dyplomatyczną misję do Fan Jia.

Jednakże, kiedy w końcu usiadł i zaczął czytać, ten niespodziewanie gęsto pisany list stanowiło wyłącznie jedno, powtarzające się słowo – „An”¹.

An? Co to niby ma znaczyć?

Jeśli Regent tak bardzo za mną tęskni, to czy ten list nie powinien być zapisany słowami „Feng Ming”? Z pewnością byłoby to bardziej romantyczne… ale co ja mówię, w Rong Tianie nie ma ani krztyny romantyzmu i nigdy by nie zrobił czegoś takiego. Nic z tego nie rozumiem. W co on się bawi, wysyłając mi taką wiadomość?

Na twarzy Feng Minga pojawiło się rozczarowanie.

– Książę. – Urzędnik Xia widząc jego reakcję, od razu odgadł, że mody mężczyzna był skołowany i nie wiedział, co dokładnie przed nim leży. – Wasza Wysokość powinien znać rytuał „modlitwy za bezpieczeństwo”, który jest tradycją w Rodzinie Królewskiej Xi Rei, prawda?

– Modlitwa za bezpieczeństwo? – Feng Ming powtórzył powoli i starał się coś sobie przypomnieć. Wydawało się, że Rong Tian rzeczywiście mówił mu kiedyś o tym, jednak wspomnienie nie było zbyt dokładne.

Jak miał sobie to teraz przypomnieć? Pomyślał szybko o tych wszystkich dworskich rytuałach. Niestety podczas procesu nauczania Regent nieustannie mu „dokuczał”, przez co Feng Mingowi było naprawdę bardzo ciężko skoncentrować się na studiowaniu.

Zapomniałem, o co w tym mogło chodzić…

Xia Guan pośpieszył natychmiast z pomocą, oferując szczodrze bogactwo swej wiedzy i szybko wytłumaczył:

– Ceremonia „modlitwy za bezpieczeństwo” jest odprawiana za kogoś niezwykle ważnego dla osoby modlącej się. Osoba modląca się, aby się oczyścić, przez siedem dni obmywa swe ciało i pości, jedząc tylko warzywa. W tym czasie nieustannie modli się do Boga i raz za razem sumiennie pisze słowo „An”. Jego Wysokość Rong Wang wysłał to dla ciebie Książę, abyś nosił modlitwę zawsze przy sobie i pozostawał bezpieczny i spokojny.

Feng Ming wpatrywał się w gazę oniemiały, a po chwili jego twarz nabrała rumieńców. Wiedział, że zbyt łatwo się czerwieni, więc natychmiast pochylił głowę, by uniknąć kontaktu wzrokowego ze starym Mistrzem. Pomiędzy swymi oddechami, cicho wyszeptał sam do siebie:

– Cóż to za zabobony. Jeśli jesteś wystarczająco zdesperowany, aby zajmować się takimi wygłupami, to po co w ogóle zmuszałeś mnie do tej podróży…?

Ale sama myśl o tym, że Regent pościł i w ogóle nie jadł mięsa przez siedem dni, by się dla niego poświęcić, sprawiła, że Feng Ming poczuł w sercu słodkie ciepło i przestał już wyklinać kochanka.

– Koronowany Książę, ten list…

– Pomimo tego, iż są to tylko przesądy to i tak posiadanie czegokolwiek do ochrony jest lepsze niż nic. Zwłaszcza że w przyszłości mogę spotkać tego przerażającego mężczyznę, Ruo Yana. – Kiedy Feng Ming to powiedział, ostrożnie zwinął list i wsadził go do kieszeni swej szaty.

Urzędnik Xia spojrzał na Księcia niepewnie, po czym zaśmiał się, co tylko jeszcze bardziej spotęgowało zażenowanie Feng Minga.

Aby przerwać kłopotliwą sytuację, Książę szybko pożegnał starego Mistrza i poszedł na poszukiwanie Chiu Lan i reszty służących.

W środku nocy, przebijając się przez zaśnieżoną drogę, wrócił Generał Tong. Gdy tylko przeszedł przez drzwi, bezpośrednio udał się do Feng Minga i Urzędnika Xia, pragnąc jak najszybciej przekazać im wieści.

– Trzecia Księżniczka jest niezwykle zaniepokojona naszym krytycznym położeniem, dlatego dziś wieczorem spotka się z Królem Fan Jia i przekona go, aby udzielił Waszej Wysokości zgody na przyśpieszony wyjazd.

Urzędnik Xia natychmiast zapytał:

– Generale Tong, kiedy składałeś wizytę Trzeciej Księżniczce, czy napomniałeś coś o dziwnej chorobie, na którą zapadł Król Fan Jia i jej symptomach?

– Hej! – Na budzącej zaufanie twarzy Generała Tonga, po raz pierwszy pokazał się chytry uśmiech. – Jeśli potrafi czytać między wierszami, to potajemnie zdołałem przekazać jej pewnie szczegóły o otruciu i całej tej sprawie. Trzecia Księżniczka jest mądra, z pewnością była w stanie odczytać aluzję i stanie się naszym głosem wsparcia u Króla.

Feng Ming wtrącił się w hałaśliwy sposób:

– Wygląda na to, że Gui Sena spotka wielkie rozczarowanie!

– Choroba Króla Fan Jia jest przyczyną niestabilności politycznej Królestwa. Z pewnością nie podda on Gui Sena egzekucji. Jednakże, zanim Król umrze, Gui Sen z pewnością stanie na linii ognia.

Lie Er wypuścił z siebie cichy śmiech:

– Tym lepiej, dzięki temu nie będzie się ciągle kręcił wokół naszego Księcia.

Wszyscy w jednej chwili głośno się zaśmiali, tylko Feng Ming zachował milczenie i zawstydzony nagle się zarumienił.

Urzędnik Xia podjął na nowo rozmowę i zadał Generałowi kolejne pytanie:

– Czyli nie powiedziałeś wprost o otruciu jej ojca i że to spowoduje już niedługo jego śmierć?

– Dlaczego miałbym coś takiego zrobić? Jeśli powiedziałbym Trzeciej Księżniczce całą prawdę, to czy byłaby tak chętna wyjechać z Fan Jia?

– To dobrze. – Urzędnik Xia kiwnął głową z aprobatą, po czym natychmiast zmienił temat rozmowy, aby poprawić panujący nastrój. – Więc jutro powinniśmy wyruszyć wcześnie rano, po tym, jak Król udzieli audiencji Koronowanemu Księciu. Najlepiej będzie, jeśli już dziś przygotujemy nasze bagaże do powrotnej podróży.

– Wspaniale! – powiedzieli jednogłośnie.

Każdy z nich popatrzył po sobie, a na ich twarzach pojawiły się promienne uśmiechy. Szybko rozeszli się i udali do swoich pokoi, aby rozpocząć pakowanie.

Tak jak podejrzewał Xia Guan, następnego ranka do hotelu, w którym rezydował Feng Ming na czas pobytu w Fan Jia, przybył posłaniec z zaproszeniem Księcia An He na audiencję u Króla, która odbyć się miała w jego Pałacu.

Chiu Lan z pomocą dwóch młodszych służących, ubrała swego Pana w jedną z jego najznakomitszych szat i z uśmiechem na twarzy powiedziała:

– To już ostatni dzień w Fan Jia, a twój widok Wasza Wysokość sprawi, że Król aż zaniemówi, gdy tylko spojrzy na ciebie!

– Chiu Lan, mówisz tak, jakby we mnie jedyną cenną rzeczą był mój wygląd.

– To nieprawda, na tym świecie jest wielu niezwykłych mężczyzn, jednakże Książę posiada nie tylko zdolności, ale również wygląda wspaniale. Takich mężczyzn, których można by porównać do Waszej Wysokości, jest zaledwie garstka!

Chiu Lan zakryła nagle swe usta po tym, jak pozwoliła wyśliznąć się tym słowom, jednak zdecydowała się kontynuować:

– Każdy mówi, że kobiety z Fan Jia i mężczyźni z Xi Rei są najpiękniejsi na świecie. Założyłam się z Chiu Xing, że Książę byłby nawet w stanie zdobyć najpiękniejszą kobietę w Fan Jia i zabrać ją ze sobą do Xi Rei, aby uczynić z niej naszą Księżniczkę.

Chiu Xing zaśmiała się i powiedziała:

– Nawet jeśli Wasz Wysokość nie będzie w stanie znaleźć dla siebie żony, to Trzecia Księżniczka jest również dobrą nagrodą, aby zabrać ją ze sobą do domu!

Trzy służące były niezwykle podekscytowane myślą o spotkaniu najpiękniejszej kobiety w Fan Jia. Im bardziej o tym myślały, tym większe były ich oczekiwania. Zaczęły hałaśliwie szeptać do siebie o wszystkich możliwościach.

Feng Ming po raz pierwszy zrozumiał, że gdy te trzy służące zbiorą się razem, tworzą jeszcze większy hałas, niż na miejskim targowisku. Czując się bezradny, pozwolił kobietom nadal rozmawiać, nawet po tym, jak w końcu skompletowały jego ubiór i przypięły mu do pasa miecz.

W końcu mogąc uciec od tej wielkiej hałaśliwej udręki, podążył za posłańcem wprost do Pałacu, by dokończyć powierzoną mu misję.