Rozdział 3825 min. lektury

Pomijając baczne spojrzenia Ruo Yana, które zawsze sprawiały, że Feng Ming czuł się jak poduszka do szpilek, samo spotkanie z Królem Fan Jia poszło gładko.

Książę był nie tylko niezwykle zaskoczony, że władca tak szybko wyraził zgodę na wcześniejszy wyjazd, ale również tym, że był w bardzo dobrym nastroju.

Twarz Króla Fan Jia błyszczała zdrowym blaskiem, kiedy usiadł na łóżku przykryty futrzanym kocem i wznosił toast za swych gości, Ruo Yana i Koronowanego Księcia.

Gdyby Mistrz Xia wcześniej nie ostrzegł Feng Minga, że Król został otruty, to on sam nigdy by nie pomyślał, że ten mężczyzna o krzepkim i silnym ciele, przeżyje tylko kolejne trzy dni.

Niemniej jednak nie rozumiał, dlaczego gwardzista twierdził, że Król Fan Je nie czuje się na tyle dobrze, by przyjąć w tym samym czasie większą grupę odwiedzających.

Po tym, jak przeprowadzili sesję dyskusyjną na temat zorganizowania podróży powrotnej, nagle Król zmienił temat rozmowy i zaczął pytać o zdolności naukowe Feng Minga, o których słyszał od swej córki, a o których sam chciał się przekonać.

– Cały Pałac obiegły wieści, że Koronowany Książę zdołał rozwiązać jeden z najbardziej zagadkowych problemów matematycznych świata. Wasza Wysokość zaszokował wszystkich swymi umiejętnościami.

Feng Ming poczuł, że oczy Ruo Yana, które do tej pory tak uważnie go obserwowały, niczym cierń jeszcze głębiej wbijają się w jego ciało.

Zmusił się do uśmiechu i pomachał dłonią, aby zaprzeczyć.

– Wasza Wysokość mnie przecenia. Rozwiązanie tego problemu nie pochodzi od An He, prawdą jest bowiem, że tę wiedzę przekazał mi Król Regent Xi Rei.

– Och, wydaje się zatem, że ten Rong Wang z Xi Rei, jest nie tylko młody i odważny, ale posiada dodatkowo niezwykłą inteligencję. Król Ruo Yan również ma opinię wybitnego człowieka. Oboje są zatem niezwykle utalentowani. Jednak kto mógł przypuszczać, że Regent Xi Rei jest tak dobrze zaznajomiony z matematyką!

Król Li uśmiechnął się i powiedział:

– Ruo Yan nie zasługuje na tak wielkie pochwały. Wiedza Ruo Yana ma swoje ograniczenia. To Rong Wang z Xi Rei jest tak nadzwyczajny. Niemniej jednak zaskoczeniem jest, że Koronowany Książę również posiada naukowy intelekt, a przy tym jest tak niezwykle atrakcyjny. Można więc powiedzieć, że obaj stanowią niezwykłą parę.

Kiedy Ruo Yan przemawiał, jego oczy bez najmniejszego skrępowania wodziły po całym ciele Feng Minga. Książę spojrzał na niego rozgniewanym wzrokiem.

W chwili, kiedy Król Fan Jia odwrócił na chwilę uwagę od swych dwóch gości, Ruo Yan skorzystał z okazji, by pobawić się kosztem Księcia.

Wyciągnął język i znowu delikatnie polizał Feng Minga po uchu.

Ten gest sprawił, że Książę omal nie podskoczył. Jego ręka wystrzeliła w górę, by osłonić dłonią ucho, które Król wcześniej polizał, a na jego twarzy pojawił się wyraz zszokowania.

Niewinna reakcja Feng Minga sprawiła, że Ruo Yan zaśmiał się. Mężczyzna podniósł do ust swój kubek wina i zadowolony z siebie powiedział:

– Ponieważ Książę jest tak biegły w zagadnieniach matematycznych, Ruo Yan chciałby zasięgnąć twej opinii w kilku trudnych problemach.

Mężczyzna celowo zastraszał i prowokował Feng Minga, powodując, że Książę aż kipiał ze złości. Zachował jednak spokój i uśmiechnął się, jakby nic się nie stało.

– Och, z pewnością tak wybitny Król nie posiada problemów, których nie byłby w stanie sam rozwiązać. Czyżby jego zamiarem było, aby An He poczuł się niezręcznie, a może stara się celowo sprawdzić jego umiejętności?

Król Fan Jia przysłuchiwał się tej wymianie zdań z wielkim zainteresowaniem. Zdążył zauważyć dziwne napięcie pomiędzy tymi dwoma młodymi mężczyznami, gdy tylko przekroczyli oni próg komnaty. Teraz obaj się ze sobą skonfrontowali i publicznie rozpoczęli walkę. Najlepsze, co Król mógł teraz zrobić, to siedzieć z boku i obserwować całe przedstawienie.

– Hm, hm, jak mógłbym być tak bezlitosny, by naumyślnie zawstydzać Koronowanego Księcia? Jeśli Wasza Wysokość się boi, powstrzymam się przed zadawaniem pytań.

Gdyby Feng Ming się teraz poddał, straciłby twarz przed Królem Fan Jia. Wydał z siebie głośne ‘hm’ i chłodno odpowiedział:

– Królu Ruo Yan, proszę się nie powstrzymywać, jakie jest twoje pytanie? – A wewnątrz siebie pomyślał zadowolony – tak czy inaczej, Trzecia Księżniczka wyraziła już zgodę, by powrócić ze mną do Xi Rei. Nawet jeśli nie odpowiem na twoje głupie pytanie, nie będzie to miało żadnego znaczenia.

– W takim razie, będę kontynuował. – Ruo Yan ukrył swój uśmiech i zapytał: – Jest wielki kamień o wadze tysiąca jins¹ i małe dziecko, którego ramię waży zaledwie dziesięć jins. Pytanie brzmi… jak to małe dziecko może przesunąć ten kamień?

Król Fan Jia ryknął głośnym śmiechem:

– Król Li z pewnością żartuje. Nie ma sposobu, aby małe dziecko mogło poruszyć coś tak ciężkiego.

Feng Ming siedział oniemiały. Nie był zaskoczony tym, że nie potrafi udzielić odpowiedzi, ale był zaskoczony faktem, że ludzie, którzy wydawali się uzdolnieni matematycznie jak na swoje czasy, nie mieli pojęcia o podstawowych prawach fizyki.

Ruo Yan spodziewał się, że Książę nie będzie w stanie odpowiedzieć, a na jego ustach od razu pojawił się szyderczy uśmiech. W oczywisty sposób chciał z niego zakpić.

Serce Feng Minga wypełniła wściekłość, a cały strach, który odczuwał przed Ruo Yanem, odszedł w niepamięć.

Książę w dalszym ciągu milczał, udając, że Ruo Yan go zawstydził i sprawił mu nie lada problem. Jego brwi zmarszczyły się, jakby nad czymś intensywnie myślał. W chwili, kiedy już wszyscy myśleli, że Książę się podda i będzie prosił Króla o wybaczenie, Feng Ming cmoknął językiem i potrząsnął swą głową, udając niezwykłe zdziwienie.

– Dlaczego Król Ruo Yan pyta mnie o coś tak prostego? Z pewnością nie może być to najpoważniejszy problem w Królestwie Li? Ha ha, przecież rozwiązanie jest bardzo proste! Wszystkim, czego potrzebujemy, jest wytrzymały kij i płaski niski kamień. Razem stworzą nam system dźwigni. Bazując na formule kalkulacyjnej dla tej struktury, mówiącej jak długi powinien być kij i pod którą częścią dużego kamienia należy go umieścić, nawet dziecko będzie w stanie podnieść głaz, ponieważ dźwignia wzmocni jego siłę…

W porównaniu do zagadnień matematycznych Feng Ming pewniej czuł się na polu fizyki, więc był w stanie opisać wszystko dokładnie bez większych problemów. Kiedy o tym opowiadał, użył swych pałeczek leżących na stole jako rekwizytów, aby móc to zobrazować. Jego wykład był bardzo prosty i zrozumiały, wprawiając obu Królów w zdumienie.

Ruo Yan użył jednego z najnowszych odkryć i przełomowych formuł Królestwa Li, które do tej pory nie dotarły jeszcze do środowiska akademickiego. Chciał użyć swej wiedzy na ten temat przeciwko Feng Mingowi, aby go ośmieszyć, tymczasem ta nowa postępowa myśl, którą tak bardzo cenili i ukrywali jak dotąd przed światem, została z taką łatwością opisana przez Księcia, który nie tylko przedstawił kalkulacje, ale również posiadał jeszcze większą wiedzę na ten temat. Ten fakt sprawił, że Ruo Yan aż zaniemówił z wrażenia.

Koronowany Książę Xi Rei był naprawdę nieprzeciętną osobą. Wokół tego młodego mężczyzny był jakiś tajemniczy magnetyzm, a jego zachowanie i wspaniały wygląd dodatkowo przyciągały do niego ludzi. Niespodziewanie Książę posiadał inteligencję pasującą do jego pięknej aparycji.

Ruo Yan rozważał coś przez moment, po czym wpadł na kolejny pomysł, a jego przebiegłe oczy aż rozbłysły.

Feng Ming uważnie obserwował jego reakcję. Widząc, że mężczyzna nagle się ożywił, Książę zorientował się, że wymyślił on kolejny przebiegły plan. Chłopak nie był głupcem, więc natychmiast wyprzedził i powstrzymał przemowę Króla.

– Słyszałem, że Król Li jest również wybitnym znawcą na tym polu. An He słyszał o interesującym matematycznym problemie. Czy mógłbym prosić o konsultacje i udzielenie odpowiedzi na to pytanie?

W tej sytuacji, kiedy Książę odpowiedział na przypuszczalnie bardzo ‘postępowe’ pytanie Króla, byłoby wręcz zawstydzające, gdyby Ruo Yan uchylił się teraz od odpowiedzi na pytanie Księcia.

– Proszę pytać Książę – odpowiedział z drwiną mężczyzna.

– Był sobie Król, który zapragnął nowej korony. Dał rzemieślnikowi pięć jins czystego złota. Rzemieślnik umiejętnie zrobił koronę i przyniósł ją do Króla. Wyglądała jak prawdziwe arcydzieło. Jednakże Król nie ufał rzemieślnikowi i pomyślał, że mężczyzna mógł ukraść część złota. Koronę ważono niezliczoną ilość razy i nadal było to pięć jins. Jednak władca wciąż był przekonany, że korona nie była wykonana w całości z czystego złota i miała w sobie domieszkę innego metalu. Królu Ruo Yan, jak sprawdziłbyś autentyczność korony?

Kiedy tylko pytanie opuściło usta Feng Minga, obaj Królowie wymienili zdziwione spojrzenia. Ten problem był niezwykle skomplikowany. Król Fan Jia instynktownie sięgnął dłonią, by dotknąć swej własnej korony, cicho myśląc, czy i w niej jest na pewno samo czyste złoto.

Ruo Yan miał użytecznego sługę Mistrza Dong Fang Tiana, który zwykle mu asystował i był wybitnym matematykiem. Zazwyczaj razem potrafili dokonać przełomu. Pytanie było nadzwyczajnie zawiłe i niezgłębione. Kiedy je usłyszał, to od razu pomyślał, że jest w nim ukryty podstęp, ale mimo wszystko zaczął rozważać.

Czy to możliwe, że matematyczne kalkulacje Xi Rei osiągnęły tak wysoki poziom intensywności? Królestwo Li jest uznane w całym świecie za najbardziej rozwinięte w tej dziedzinie wiedzy, jednak widać, że jest najwyraźniej daleko w tyle za Xi Rei. He he, jeśli tak jest, to muszę zabrać Księcia An He ze sobą i zmusić go do wyjawienia kilku sekretów…

Kiedy o tym myślał, cicho i spokojnie obserwował młodego mężczyznę.

Feng Ming pogrążony we własnych myślach, nie zauważył tego dziwnego i intensywnie wpatrzonego w siebie wzroku. W tym czasie już cieszył się z uznania, jakie zyska, kiedy wytłumaczy tym ‘starożytnym’ ludziom, jedno z największych odkryć antycznych Greków.

Starał się zachować spokój, by nie okazać emocji na swej twarzy, jednak wewnątrz siebie śmiał się tak mocno, że jego żołądek aż zawiązał się w supeł.

Król Fan Jia, mając za córkę Trzecią Księżniczkę, która była prawdziwym mistrzem w dziedzinie matematyki, przez te wszystkie lata również rozwinął zainteresowanie w tej dyscyplinie. Pytanie Feng Minga zdecydowanie wzbudziło jego zaciekawienie. Myślał o rozwiązaniu przez chwilę, po czym łagodnie zapytał:

– Cóż za skomplikowane pytanie, jak ktoś może ustalić, czy korona jest wykonana z czystego złota?

Feng Ming kąpał się w swym sukcesie, widząc zszokowaną od dłuższego czasu twarz Ruo Yana, a jeszcze bardziej zmniejszył jego ego, kiedy przemówił spokojnym i rzeczowym tonem:

– W rzeczywistości jest to całkiem proste. Wasza Wysokość, co ma większą objętość? Blok pięciu jins srebra czy blok pięciu jins złota?

Król odpowiedział bez wahania:

– Oczywiście będzie to pięć jins srebra!

– Wtedy, jeśli zmieszamy srebro ze złotem, oznaczać to będzie, że mieszanka stanie się cięższa niż samo szczere złoto.

Król pokiwał głową.

– To cenna myśl, jednakże, nawet jeśli korona jest ze stopu, to i tak będzie cięższa. Korony Królewskie są przyozdobione misternymi wzorami i klejnotami. Jak wyrzeźbić ozdoby na koronie, aby zachować jej ciężar?

Feng Ming klasnął w dłonie z podekscytowaniem:

– Jeśli Król byłby tak łaskawy i zorganizował dwie identyczne misy, a następnie wypełnił je wodą aż po same krawędzie. W jednej z nich umieść proszę swą koronę, a w drugiej pięć jins czystego złota, wówczas otrzymasz odpowiedź, Wasza Wysokość!

Oczy Króla Fan Jia były pełne zdumienia, kiedy intensywnie wpatrywały się w młodego Księcia.

Ruo Yan był mądry, więc po usłyszeniu prośby Feng Minga od razu zrozumiał, o co chodziło w rozwiązaniu i poczuł się tak, jakby ktoś nagle wylał mu na głowę kubeł zimnej wody. W jego oczach było widać osłupienie, kiedy z niedowierzaniem przyglądał się chłopakowi.

Cóż za prosta i dziwna metoda, aby rozwiązać tak skomplikowany problem. Pierwszy raz słyszał o czymś takim…

Po spędzeniu przeszło dwóch godzin w komnacie Króla, Feng Ming nie tylko otrzymał pozwolenie na wyjazd wczesnym rankiem następnego dnia, ale odniósł również całkowite zwycięstwo nad Królem Li.

Gdy wyszedł na zewnątrz Pałacu Wewnętrznego, czuł się niezwykle spełniony. Generał Tong, Mistrz Xia i Lie Er czekali na niego tuż przy bramie, lecz gdy tylko go zobaczyli w pośpiechu ruszyli w jego kierunku.

– Książę, co się stało na spotkaniu?

– Och, kiedy byłem w drodze do Króla, natknąłem się na Ruo Yana… – odpowiedział Feng Ming.

– Słucham? – Twarz Generała Tong zbledła w jednej chwili i natychmiast zapytał: – Czy Ruo Yan chciał ci przeszkodzić i narobić problemów?

– Prawdopodobnie chciał zapobiec naszemu wcześniejszemu wyjazdowi z Fan Jia? – dodał Urzędnik Xia.

Twarze obu mężczyzn były poważne i w napięciu oczekiwali na odpowiedź Księcia. Obaj głęboko żałowali, że nie nalegali, aby mu towarzyszyć podczas audiencji.

– Jeśli o to chodzi… – Feng Ming zachował pokerową twarz, dokuczając im srogim głosem. Nagle złapał się za brzuch i zaczął głośno chichotać: – Ha ha, chyba umrę ze śmiechu! Wejdźmy do karety, zaraz wam wszystko opowiem!

Kiedy wszyscy znaleźli się w środku powozu, Książę natychmiast zdał relację z tego, w jaki sposób poradził sobie podczas porannego spotkania. Im więcej o tym mówił, tym bardziej wyczuwał komizm całej tej sytuacji. Kiedy doszedł do części, gdzie opisywał jak ośmieszył i kompletnie pokonał Ruo Yana, zaczął się tak śmiać, że omal nie spadł z kanapy.

– Czy wy również nie uważacie, że to było zabawne?

Niestety Feng Ming był jedynym, który śmiał się w tym momencie. Jego trzej towarzysze siedzieli spokojnie i oszołomieni spoglądali po sobie.

Po chwili Urzędnik Xia przerwał milczenie:

– Ta dziwna metoda rozwiązania problemu, jest naprawdę niezwykła. Czy Książę mógłby nam zdradzić, gdzie się tego nauczył?

Generał Tong zmarszczył brwi:

– Z pewnością ta technika jest skarbem i tajemnicą naszego Królestwa, jednak Książę bez najmniejszego wahania powiedział o niej Rong Yanowi, największemu tyranowi, który marzy o podboju świata?

– Bardziej martwi mnie to, że Książę ujawnił swe prawdziwe zdolności, a Ruo Yan nie odpuści tak łatwo, że go zawstydziłeś. – Li Er zagryzł swą dolną wargę i przemówił nieśmiało.

Feng Ming, był w nadzwyczajnie dobrym humorze, więc w ogóle nie przejął się obawami swych towarzyszy. Zamiast tego poklepał swą pierś i oświadczył:

– Nie ma się czego bać, jestem dobrze zaznajomiony z wieloma dziedzinami wiedzy. Kalkulacje wyporu wody czy obliczenia objętości kuli, to zaledwie skrawek tego, co wiem. Tak czy inaczej, wiedzą naukową należy się dzielić, aby pomóc postępowi. Jeśli chodzi o Ruo Yana…

Nagle Feng Ming przypomniał sobie niestosowne zachowanie mężczyzny, a jego ciało momentalnie zadrżało. Zmusił się do wyrzucenia tych wspomnień ze swej głowy i pocieszając sam siebie, cicho wymruczał:

– Bez względu na wszystko, jutro rano opuszczamy Fan Jia, jeśli będzie śmiał przybyć do Xi Rei, aby mi znowu dokuczać, Rong Wang z pewnością go pokona!

– Co? Dokuczać? – Wszyscy trzej krzyknęli jednocześnie.

Feng Ming wolałby umrzeć, niż opowiedzieć publicznie o tak zawstydzających rzeczach, więc szybko zaprzeczył:

– Nie, źle mnie zrozumieliście!

***

Kiedy powrócili do swego obozu, natychmiast przekazali dobre wieści o jutrzejszym wyjeździe. Wywołali tym burzę radości, w końcu już od dłuższego czasu przebywali daleko od swego rodzinnego kraju i każdy zdążył się stęsknić za domem.

Wysłano również posłańca do Trzeciej Księżniczki z informacją o harmonogramie wymarszu i prośbą, aby spotkała się z nimi przed bramami miasta jutrzejszego ranka. Razem mieli udać się do Xi Rei.

Tego dnia mieli prawdziwą okazję do świętowania, więc wieczorem wyprawili wielką ucztę. Generał Tong był bardzo podekscytowany, więc wypił aż dwie czary wina, które było prezentem od Króla Fan Jia. Kiedy Urzędnik Xia zobaczył cenny trunek, otworzył również jedną butelkę dla siebie.

Chiu Lan i pozostałe służące zostały zachęcone, aby choć na chwilę dołączyć do biesiadników. Bawiły się i śmiały bardzo głośno, nalegając, aby Książę koniecznie spróbował wyśmienitego wina.

Feng Ming miał złe doświadczenia z piciem tego trunku, odkąd po ostatnim razie odkrył w swym łożu Lie Er. Był przekonany, że alkohol zmienia osobowość człowieka, dlatego też nie zamierzał już nigdy po niego sięgnąć.

Jednakże wręcz niemożliwym było odmówić Chiu Lan i jej niesfornej, upartej grupie. Co więcej, Lie Er siedział koło niego i również dodawał mu odwagi. W ten oto sposób wlali w Feng Minga trzy lub cztery kielichy wina.

Jego niska tolerancja alkoholowa od razu dała o sobie znać, najpierw stracił wyczucie kierunku, a następnie przytomność.

Po upiciu się w ciągu dnia Książę obudził się nagle w środku nocy. Wciąż był na wpół ospały, jednak zawroty głowy pomału przechodziły. Nagle poczuł, że coś było nie tak. Rozejrzał się wokół i zobaczył obok siebie Lie Er, którego oczy były na wpół otwarte i wpatrzone w niego.

– Ty… dlaczego jesteś ZNOWU w moim łóżku?! – wykrzyczał Feng Ming.

Młodzieniec zamrugał niewinnie:

– Książę to nie moja wina! Wasza Wysokość był bardzo nierozsądny. Twój sługa pomógł ci wrócić do pokoju, jednak kiedy Lie Er próbował wyjść, został pchnięty w dół na łoże i mocno przytrzymany. Książę płakał i wymógł na mnie, abym został.

Feng Ming był zirytowany i krzyczał:

– Czy nie dałem ci rozkazu, że jeśli kiedykolwiek będę pijany, masz wylać na mnie kubeł zimnej wody, aby mnie otrzeźwić?

Lie Er potrząsnął głową.

– To jest wręcz niemożliwe w taki ziąb. Książę z łatwością mógłby się rozchorować.

– Nawet jeśli miałbym się rozchorować, byłoby to znacznie lepsze niż leżenie tu teraz z tobą – wykrzyczał.

– Wyjeżdżamy jutro z Fan Jia. Jeśli Jego Wysokość by zachorował, czyż nie musielibyśmy tu dłużej pozostać?

– To… – Feng Ming zaniemówił.

– Co więcej, Lie Er nie wykonał twych rozkazów. Książę może to sprawdzić, Lie Er wciąż ma na sobie swą bieliznę. – Kiedy to mówił, żartobliwie chwycił za rękę Feng Minga i pociągnął ją w kierunku swego ciała, by dokonała inspekcji.

Feng Ming szybko wyrwał dłoń z uścisku chłopaka i delikatnie do odepchnął.

– Żadnego dotykania! Nie chcę żadnego dotykania.

Twarz Lie Er nagle się zmieniła, a ciało wykrzywiło się w dyskomforcie. Wydał z siebie bolesny jęk. Feng Ming nie był pewny, czy nie skrzywdził młodzieńca, odpychając go od siebie, więc szybko zapytał:

– Co się dzieje Lie Er?

– To nic. – Lie Er przygryzł wargę i potrząsnął swą głową delikatnie.

Słysząc jego odpowiedź i jednocześnie widząc reakcję chłopaka, Feng Ming wcale nie poczuł się przekonany.

– Jesteś chory?

– Nie, to nic takiego.

– Więc dlaczego chronisz swą pierś w ten sposób? Pokaż mi!

– Wasza Wysokość, proszę, nie zwracaj na mnie uwagi.

To było wręcz niedorzeczne, że młodzieniec wymaga od Feng Minga, aby się nim nie przejmował. Teraz Książę jeszcze bardziej chciał odkryć, co Lie Er przed nim ukrywa.

– Im bardziej mi odmawiasz, tym bardziej chcę to zobaczyć. – Używając nowej techniki chwytu, której nauczył się od Rong Tiana, przycisnął chłopaka do łóżka.

Lie Er dyszał z bólu, a jego twarz pobladła. W końcu poddała się i zaczął prosić o łaskę:

– Dobrze, Lie Er pozwoli Księciu zobaczyć, ale o nic nie pytaj, ponieważ nigdy nie powiem prawdy. – Po chwili cofnął rękę, która osłaniała jego pierś.

Dłonie Feng Minga rozsunęły szatę i dotknęły drobnej klatki piersiowej. Ku swemu zaskoczeniu odkrył, że pierś młodzieńca owinięta była grubą warstwą płóciennego bandaża.

– Jesteś ranny? – zapytał zszokowany.

Lie Er potwierdził, lekko kiwając głową.

– Kiedy zostałeś zraniony? Kto ci to zrobił?

Lie Er spojrzał serdecznie na swego Pana, a jego oczy były rozbawione, jakby mówiły: widzisz, już zadajesz milion pytań.

Feng Ming poczuł wilgoć pod opuszkami palców i wrzasnął:

– To straszne! Okropnie krwawisz!

Lie Er wyciągnął rękę i zakrył usta Księcia:

– Wasza Wysokość, nie krzycz tak.

– Musimy to ponownie opatrzyć! – nalegał.

Lie Er uciszył go znowu i jęknął cicho:

– Medyczne zioła są w moim pokoju.

Feng Ming natychmiast zgłosił się do pomocy:

– Przyniosę je dla ciebie.

– Proszę, Książę, nikt nie może cię zobaczyć.

– Ach… Dobrze… – Feng Ming przypomniał sobie nagle o podejrzanym pochodzeniu Lie Er. Może powodem, dla którego został zraniony…

Młodzieniec z łatwością wyczuwał zmiany w zachowaniu Księcia, odwrócił się w jego stronę i wyszeptał:

– Czy Książę podejrzewa, że Lie Er zrobił coś złego?

– To nie…

Sługa natychmiast mu przeszkodził, a jego oczy patrzyły prosto w oczy Księcia:

– Książę. – Jego głos brzmiał szczerze. – Proszę, uwierz mi, Wasza Wysokość, Lie Er absolutnie nigdy by ciebie nie skrzywdził.

Kiedy Feng Ming zauważył, że oczy młodzieńca wypełniły się łzami, jego serce natychmiast złagodniało i szybko przytaknął:

– Wierzę ci. Wierzę, że nigdy byś mnie nie skrzywdził. Dobrze, wyśliznę się teraz i poszukam twoich leków.

Natychmiast wyskoczył z łóżka, wziął swój płaszcz i wyszedł.

Śnieg nie padał tej nocy, jednak zimny wiatr był wciąż bezlitosny. Gdy tylko Feng Ming otworzył drzwi sypialni, lodowaty podmuch zaatakował jego policzki, a po ciele przeszły ciarki.

Szedł bardzo cicho w kierunku pokoju Lie Er. Kiedy był już na miejscu, od razu zaczął szperać w rzeczach młodzieńca. Bardzo szybko odnalazł lekarstwa i duży szal, w który je owinął. W pokoju zauważył również inne, dziwne przedmioty.

Hm, może jest to jakaś broń, której używają szpiedzy w tej erze?

Lie Er posiadał nadzwyczajny talent sprawiający, że niemal każdy ufał jego słowom. Feng Ming również w niego wierzył i chciał jak najszybciej wrócić i pomóc swemu słudze. Szybko chwycił za leki i wyszedł.

W drodze powrotnej czuł przeszywające na wskroś zimo. W duchu pomyślał: Z pewnością wszyscy teraz leżą w swych ciepłych i przytulnych łóżkach w tak przeklętą pogodę… Ach! Tylko Koronowany Książę wyślizgnął się i skrada w ciemności, nawet można by go pomylić ze złodziejem…

Kiedy skręcił za rogiem, jego wzrok wychwycił nagle niewielki ruch. Przyjrzał się dokładniej i uchwycił cień wysokiego, ubranego w czerń człowieka.

Feng Ming był przerażony, a jego serce omal nie wyskoczyło z piersi. Zanim jednak zdążył krzyknąć, napastnik wyciągnął rękę i zakrył mu dłonią usta, blokując jakikolwiek dźwięk.

Mężczyzna był wysoki silny i budzący grozę. Co więcej, miał on odwagę wedrzeć się w nocy do miejsca tymczasowego pobytu Księcia Xi Rei i zaatakować go. Kto byłby tak szalony i bezczelny?

Co za żałosny koniec!

Feng Minga ogarnął smutek. Może powinien trzymać swe usta zamknięte, zamiast chełpić się swym zwycięstwem nad Ruo Yanem? Czyżby Król wrócił po zemstę? Czy był to zabójca, który przyszedł pozbyć się problemu? O Boże, jakich tortur teraz będzie musiał doświadczyć?!

Silny mężczyzna, nadal trzymał swą dłoń na ustach Feng Minga, drugą ręką wykręcił mu ramiona za plecy i mocno przytrzymał ręce Księcia. Pozbawiony możliwości manewru i obrony Feng Ming został zmuszony do przechylenia się w stronę napastnika.

Mężczyzna intensywnie wpatrywał się w przerażone oczy chłopaka. Przycisnął swą zamaskowaną twarz do ucha Księcia i ugryzł je delikatnie, po czym zaśmiał się i cicho spytał:

– Tęskniłeś za mną?

Gdy tylko szept napastnika dotarł do jego ucha, Feng Minga przeszły ciarki. Ręce, które były mocno przytrzymywane, nagle zostały uwolnione. Chłopak natychmiast się odwrócił i uderzył mężczyznę w brzuch ze wszystkich sił, po czym, zaciskając zęby, zagrzmiał:

– Rong Tian! Ty łajdaku… Ty…

Zanim jednak zdążył dokończyć swą przemowę, ręka Regenta znowu zakryła jego usta.

Feng Ming był przerażony prawie na śmierć, jego oczy wypełniły się łzami, a pięści nie mogły zatrzymać się i bez końca uderzały w pierś Rong Wanga.

Mężczyzna ściągnął z twarzy maskę, pokazując swą przystojną twarz, za którą Książę tak bardzo tęsknił, po czym zdjął dłoń z ust kochanka i szybko zastąpił ją swymi ustami, aby złagodzić jego furię. Nic nie mogło się równać ze smakiem słodkich i miękkich warg Księcia. Małe ciało Feng Minga z całej siły przywarło do piersi Rong Tiana.

Kiedy tylko ich usta się dotknęły, walczyli i atakowali siebie nawzajem swymi językami. Złość, która do tej pory była w Feng Mingu, zamieniła się w płonącą namiętność, a pocałunki kochanka nareszcie uspokoiły strach czający się w jego sercu.

Całowali się do czasu, kiedy obojgu zabrakło tchu. Teraz kiedy cała złość wyparowała, Feng Ming pozwolił sobie na to, aby być tulonym w objęciach Rong Tiana.

Noc była cicha, ale nagle Regent pociągnął Księcia na bok do cienia, aby ukryć się przez przypadkowymi przechodniami.

– Skąd tu się wziąłeś tak nagle?

– Kiedy tylko usłyszałem, że Ruo Yan jest w Fan Jia, wyruszyłem tu natychmiast. On jest zbyt niebezpieczny. Jak mógłbym pozwolić ci, byś wpadł do jamy tego dzikiego wilka?

Rong Tian uśmiechnął się. Czule i jeszcze mocniej przycisnął do siebie Feng Minga.

– A co z Xi Rei?

– Nikt nie wie, że wyjechałem. Jeśli szybko wrócimy do Xi Rei, nie powinno być żadnych problemów. Gdy tylko tam dotrzemy, odbędzie się twoja koronacja.

– Nawet Generał Tong i Mistrz Xia nie wiedzą?

– Tak, nie ma potrzeby, aby ktokolwiek jeszcze wiedział o moim pobycie w Fan Jia. W przeciwnym razie mogłoby być to bardzo niebezpieczne.

Feng Ming szybko zapytał:

– Więc jak zamierzasz utrzymać to w tajemnicy? Muszę ci już teraz o tym powiedzieć, jestem głupcem i nie będę w stanie dobrze cię ukrywać!

– Jak Książę może być głupi? Zdolności i inteligencja Koronowanego Księcia zszokowały cały świat i wprawiły ludzi w zdumienie.

Rong Wang zaśmiał się, kiedy z czułością ugryzł jego ulubiony punkt na uchu Feng Minga.

– Jeśli chodzi o ukrywanie, nie będzie to stanowić zbyt dużego wyzwania. Wszystko, co muszę zrobić, to skryć się pod kołdrą w łóżku Księcia. W końcu to ty powiedziałeś, że ‘każda chwila schadzki kochanków jest cenna’.

Rong Tian chwycił za rękę kochanka i pociągnął go w stronę jego sypialni.

W moim łóżku?

Feng Ming był tak szczęśliwy z ponownego ujrzenia Regenta, że jego myśli zostały kompletnie rozproszone. Teraz kiedy kierowali się w stronę łóżka, Książę przypomniał sobie nagle o Lie Er!

Lie Er, który częściowo rozebrany nadal leżał w jego łóżku!

Kiedy stanęli przed drzwiami, Feng Minga oblał zimny pot…

---