Rozdział 969 min. lektury

Chiu Lan, czekająca na wezwane przed namiotem Księcia, usłyszała wielokrotnie przepełnione zarówno bólem, jak i słodyczą jęki Feng Minga. Miłosne życie obu mężczyzn było wypełnione wielką pasją. Choć przyzwyczajona do wcześniejszego słuchania ich miłosnych uniesień, wciąż nie mogła się powstrzymać przed rumieńcem. Czekając już prawie od godziny, ziewnęła nagle i powiedziała do siedzących nieopodal Chiu Xing i Chiu Yue:

– Król wie, że ciało Księcia jest słabe, więc to nie potrwa już długo. Idźcie przygotować trochę gorącej wody na kąpiel.

Chiu Yue spojrzała na siostrę i jakby czytając sobie w myślach, wstały szybko i oddaliły się.

Chiu Lan została sama przy namiocie. W oddali usłyszała ciche kroki. Odwróciła się i zobaczyła idącą w jej kierunku Cai Qing. Gdy tylko dziewczyna podeszła bliżej, uśmiechnęła się do Chiu Lan i powiedziała:

– Samotne czuwanie, musi być bardzo męczące. Mój synek już śpi, przyszłam, żeby trochę wam pomóc.

Chiu Lan przyjrzała się dziewczynie. Wyglądała na pokorną, bez śladu arogancji. Jej oczy były zawsze czujne, przypuszczalnie doświadczyła zastraszania i pogardy, żyjąc wcześniej w pałacu i teraz chciała skorzystać z okazji, aby trochę porozmawiać. Chiu Lan skinęła głową i powiedziała:

– Jesteś bardzo dobra, Cai Qing.

– Och nie, nie jestem – odpowiedziała nieśmiało Cai Qing i po chwili zapytała: – Siostro Chiu Lan, Książę Ming jest bardzo młody i jeździ konno już od dziecka. Był bardzo sprawny i wyćwiczony, a teraz nieustannie bolą go plecy. Jak mógł stać się taki słaby…?

Chiu Lan westchnęła i wykrzywiła twarz w smutnym grymasie.

– Stał się tak po powrocie znad rzeki Aman. Był w bardzo złym stanie, jego ciało było poranione i słabe. Teraz po długim leczeniu wydaje się zdrowy, ale w rzeczywistości jego wcześniejsza, wewnętrzna wytrzymałość nie została przywrócona. Stara się być aktywny i tak naprawdę czasami ludzie nie wiedzą, jak wiele wysiłku w to wkłada.

Stopniowo jęki dochodzące z namiotu ucichły. Cai Qing przygryzła delikatnie wargę i szepnęła:

– Książę Ming wydaje się…

Nie dokończyła jednak, bo nadeszły Chiu Xing i Chiu Yue.

– Czy już skończyli? – zapytała jedna z sióstr.

– Tak.

Chiu Lan podeszła bliżej zasłony namiotu i z szacunkiem głośno zapytała:

– Wasza Wysokość, przygotowano kąpiel, czy twoje służące mogą wejść?

Na odpowiedź nie musiała czekać zbyt długo, bo już po chwili usłyszała rozleniwiony głos Rong Tiana:

– Wejdźcie.

Na rozkaz Chiu Lan sześciu strażników wniosło do namiotu dużą balię z gorącą wodą i ustawiło ją na środku pomieszczenia. Para wypełniła przestrzeń, sprawiając, że ogromny namiot Księcia stał się jak niebo wypełnione mglistymi chmurami.

Strażnicy wycofali się szybko, a Rong Tian owinął słabego Feng Minga kocem, podniósł i ostrożnie włożył do ciepłej wody.

Pokojówki natychmiast ruszyły, by pomóc swemu królowi. Zdjęły cienki materiał wewnętrznej szaty, polewały jego ciało ciepłą wodą z dodatkiem olejków i masowały plecy i ramiona. Na Feng Minga nawet nie patrzyły, ponieważ podczas ich wspólnych kąpieli król miał wyłączny przywilej dbania o wrażliwe ciało księcia.

Ciepła woda otaczająca go ze wszystkich stron odprężyła Feng Minga. Powoli otworzył oczy i leniwie zapytał:

– Czy to już świt?

– Jeszcze nie. – Usta Rong Tiana zbliżyły się i pocałowały słodkie wargi kochanka.

– Umm…

– Jesteś zmęczony, śpij. – Niski głos mężczyzny owiał ciepłem ucho Feng Minga w towarzystwie znajomego pocałunku.

– Rong Tian…

– Jestem tutaj.

– Myjesz mnie?

– Tak.

– Ja też chcę pomóc ci się umyć.

W tej samej chwili ręce masujące plecy króla zastygły w miejscu, a służące spojrzały po sobie.

Szeroki uśmiech pojawił się na przystojnej twarzy Rong Tiana, a ton jego głosu przybrał dziwną nutę.

– Chcesz mi pomóc?

– Tak.

– Naprawdę?

– Oczywiście. – Feng Ming uśmiechnął się słodko do mężczyzny.

Rong Tian przygryzł wargi, by powstrzymać narastającą w nim pokusę. W końcu racjonalność wzięła triumf nad żądzą.

– Lepiej się prześpij. Jutro z pewnością chciałbyś pojeździć konno i trochę pozwiedzać, musisz nabrać sił – odpowiedział, czule gładząc zaróżowiony policzek księcia.

Feng Ming poderwał się ostrożnie do przodu i odwrócił w ramionach kochanka, a jego oczy były jasne i uparte.

– Pozwól mi się umyć, ty robiłeś to dla mnie tak wiele razy, nawet wtedy, gdy byłem wyczerpany i spałem. Teraz moja kolej. Chiu Lan, podaj mi myjkę.

Chiu Lan nawet nie śmiała przeszkadzać królowi cieszyć się tak rzadką inicjatywą ze strony Księcia Minga, posłusznie więc wręczyła Feng Mingowi mokrą tkaninę.

– Zacznę od mycia w tym miejscu. – Feng Ming przyłożył ręcznik do ramienia mężczyzny i zaczął delikatnie masować.

– Uch…

– Boli cię?

– Nie… – Rong Tian zmarszczył brwi. – Łaskocze.

– Łaskocze? – zapytał zaskoczony Feng Ming i po raz kolejny zaczął szorować tkaniną ramię kochanka – Czy teraz lepiej? Musisz mi powiedzieć, co cię łaskocze, wtedy silniej tam potrę.

Rong Tian uśmiechnął się tajemniczo, a potem odpowiedział:

– …Moje serce.

Gdy tylko padły te słowa, wszystkie cztery asystujące im pokojówki spojrzały na siebie wymownie i jakby otrzymały niewypowiedziany rozkaz, natychmiast usprawiedliwiły się i wyszły z namiotu.

Chiu Yue powiedziała Cai Qing, aby wróciła do siebie i zajęła się małym Cai Jiangiem, bo gdy się obudzi i jej przy nim nie będzie, może się rozpłakać. Rozmawiały ze sobą jeszcze przez chwilę, gdy nagle zza grubej kotary, usłyszały głos:

– Czy jest tam kto?

Wszystkie cztery natychmiast pospiesznie weszły do namiotu.

Włosy Feng Minga były w lekkim nieładzie, leżał na środku dużego materaca, niedbale osłonięty kocem. Z pewnością Rong Tian musiał próbować kochać się z nim jeszcze raz. Twarz Księcia była czerwona, ale nie wydawał się zmęczony, wręcz przeciwnie, był bardzo rozbudzony.

– Czy na zewnątrz pada deszcz?

– Raportuję Księciu Mingowi, że nie pada – odpowiedziała szybko Chiu Lan.

– Czy widać gwiazdy?

– … – Chiu Lan i pozostałe dziewczęta spojrzały po sobie.

– Czy widać gwiazdy? – zapytał ponownie Feng Ming.

– Widać.

– Czy są piękne?

– Tak, Książę, są bardzo piękne.

– Pomóżcie mi się ubrać – zawołał Feng Ming radośnie. – Najpiękniejsze gwiazdy można zobaczyć na równinach, niebo jest bezchmurne, więc z pewnością widać je dokładnie. Nie chcę marnować czasu na sen, chcę je zobaczyć.

Rong Tian zmarszczył brwi.

– Czy nie jesteś zmęczony? Jutro…

– I tak musimy czekać na powrót Rong Hu, nie musimy się spieszyć. Jeśli poczuję się zmęczony, mogę potem przespać cały dzień. Chciałbym, żebyś poszedł tam teraz ze mną.

Rong Tian uśmiechnął się, widząc kochanka w tak dobrym nastroju. Nie potrafiąc mu w takiej chwili odmówić, skinął głową i powiedział:

– Dobrze, chcesz je zobaczyć, więc chodźmy.

Rong Tian dał znać Chiu Lan, by podeszła. Dziewczyna przyszykowała odzież i pomogła Feng Mingowi ubrać się i upiąć włosy.

Noc była chłodna. Obaj kochankowie w towarzystwie pokojówek i potężnej grupy ochroniarzy wyjechali poza teren obozu.

– Spójrz tam – Feng Ming wyciągnął rękę i wskazał miejsce na równinie.

Setka ochroniarzy rozstawiona w kole w kilkunastometrowej odległości strzegła Króla i Księcia Minga niczym żywy mur.

Chiu Lan i dziewczęta rozłożyły na trawie koc, a z boku wino i przekąski, po czym oddaliły się na znaczną odległość, zostawiając kochanków samych.

Leżąc na trawie i patrząc w rozgwieżdżone niebo, Feng Ming uśmiechnął się i powiedział:

– Rzeczywiście to starożytne niebo. Każda gwiazda jest taka jasna i wyraźna. Jutro będzie słoneczny i piękny dzień, na niebie nie ma ani jednej chmury. Jeśli nie ma chmur, nie będzie deszczu.

– Naprawdę tak myślisz? – Rong Tian podążył za kochankiem i ułożył się wygodnie na trawie przy jego boku. – Czy wiesz, że każda gwiazda to bogini? Wszystkie gwiazdy jaśniejące tak na ciemnym niebie, są otwartymi oczami tych bogiń, które teraz nas śledzą.

– Tak, otworzyły oczy i śledzą nas, bo znalazły najwspanialszego i najmądrzejszego króla, który nie miał sobie równych od starożytności aż dotąd – powiedział Feng Ming.

– Nie. – Rong Tian odwrócił się i wyciągnął swe ramiona, obejmując Feng Minga. Spojrzał na niego z uczuciem, a potem wyszeptał: – Dlatego, że znalazły najszczęśliwszą parę kochanków na świecie.

Pod jasnymi gwiazdami zarys oddalonych gór był bardzo majestatyczny. Leżeli w ciszy, tylko po to, aby słyszeć bicie swych serc.

Feng Ming zarumienił się i odwrócił twarz zawstydzony. Nagle cicho odpowiedział:

– Jeśli tak jest, to pozwólmy być tym bogom świadkami, jak się kochamy.

Rong Tian poczuł się przez chwilę zaskoczony.

Nagle Feng Ming odwrócił głowę i spojrzał na niego, drżącym głosem mówiąc:

– Dzisiaj… nagle zapragnąłem cieszyć się smakiem kochania się z tobą. – Odważnie wyciągnął ramiona i objął nimi szyję Rong Tiana, stanowczo przygryzając wargę kochanka. – Dziś możesz mnie mieć tyle razy, ile tylko zechcesz.

– …Feng Ming.

Pomiędzy chłodną bryzą wiejącą nad równiną zabarwioną kolorami jesieni dwa ciała splecione w jedno wypełniły słodyczą miodu cztery strony świata…