Rozdział 7916 min. lektury

Miao Guang siedziała spokojnie naprzeciw Feng Minga, a jej wzrok nie zdradzał żadnych emocji.

Po krótkiej chwili otworzyła usta i zapytała go:

– Czy Książę Ming naprawdę wierzy, że Król Xi Rei odpowie na prośbę Króla Li i pożyczy nam zapasy żywności?

Feng Ming odpowiedział jej milczeniem. Doskonale wiedział, że Rong Tian nigdy by się na to nie zgodził. Nagle przypomniał sobie słowa kochanka o tym, że Miao Guang tylko używa tego wytłumaczenia jako wymówki, a prawdziwe, podstępne intencje skrywa głęboko w zakamarkach swego umysłu.

Wpatrywał się w nią przed chwilę.

Zauważył wiele zmian, jakie zaszły w dziewczynie od czasu, kiedy widzieli się po raz ostatni.

Siedziała elegancko na krześle, jej ambicje były większe, jej postawa bardziej zagadkowa, a wygląd wytworniejszy i wspanialszy niż kiedykolwiek.

Feng Ming pochylił się, nalał herbaty do dwóch mały czarek i podał jedną z nich Miao Guang, mówiąc:

– Biorąc pod uwagę naszą długą znajomość, proszę, aby Księżniczka rozmawiała ze mną szczerze. Przed chwilą poprosiłaś Rong Tiana, aby pozwolił nam na prywatne spotkanie, ale jak do tej pory wymieniliśmy ze sobą zaledwie kilka mało znaczących słów. Rong Tian może tu wejść w każdej minucie.

Miao Guang zmieniła się nagle na twarzy i spojrzała na Feng Minga wzrokiem, który sprawił, że aż dreszcz przeszedł mu wzdłuż całego kręgosłupa. Po chwili jednak uśmiechnęła się i cicho powiedziała:

– Książę Ming nauczył się kłamać. To z pewnością Król Xi Rei dał Waszej Wysokości kilka lekcji. – Obserwując siedzącego dostojnie naprzeciw niej Feng Minga, sięgnęła do stojącej na stole misy z owocami czerwonych daktyli i wzięła w rękę jeden z nich. Nie zjadła go jednak tylko położyła na dłoni i zaczęła bawić się nim jak piłeczką. Nagle podniosła wzrok i zapytała:

– Książę Ming, czy wiesz którego z momentów mego życia nie będę w stanie nigdy zapomnieć?

Wypowiedziała te słowa w spokojny i delikatny sposób, ale mimo to Feng Ming poczuł się lekko oszołomiony, szybko jednak opanował emocje i marszcząc brwi, spytał:

– Może to ten moment, w którym tak podstępnie mnie oszukałaś i wciągnęłaś w…

– Czy kiedykolwiek cię oszukałam? – wtrąciła Miao Guang, przerywając mu w połowie zdania.

– W takim razie jak wytłumaczysz ten moment, kiedy wmówiłaś mi, że jesteś zakochana w Księciu Yong Yin i chcesz z nim uciec… – Feng Ming przerwał nagle, a jego twarz jeszcze bardziej spochmurniała. – Księżniczka nie powinna przedłużać tej rozmowy i tracić więcej czasu, będzie nam ciężko potem ją kontynuować. Rong Tian powiedział, że jeśli nie wyjdę z komnaty w czasie krótszym niż spalenie połowy kadzidła, wówczas on sam tu wejdzie.

– Książę Ming nie powinien kłamać. Zanim tu weszliśmy, dokładnie was obserwowałam i widziałam, że Król Xi Rei nie powiedział ci ani jednego słowa. – Dziewczyna wzięła głęboki oddech i nagle łagodnie dodała: – Książę Ming nie chce poznać odpowiedzi? To, czego Miao Guang nie zapomni nigdy w swoim życiu, to moment, w którym włożyłam na siebie suknię Angielskiej Damy. W tamtym czasie byłeś więziony przez mojego brata, a ja złożyłam ci wizytę. Podczas tamtej chwili twoje oczy tak wspaniale błyszczały, wypełnione wielką radością. Miao Guang była również wtedy bardzo szczęśliwa i nawet fakt, że rozkazałam moim sługom uszyć tę suknię w przeciągu jednej nocy, był tego wart.

Feng Ming popatrzył na nią smutno.

Szybko przypomniał sobie ten straszny czas, kiedy przebywał w Królestwie Li, czas, kiedy Ruo Yan omal nie zmusił go do poddania się, skazując go na strach i walkę o swe życie do ostatecznych granic ludzkiej wytrzymałości. Gdyby wtedy nie było Miao Guang… konsekwencje byłyby nieprzewidywalne i ciężkie do wyobrażenia.

– Później zdałam sobie sprawę – kontynuowała dziewczyna – że Książę Ming mnie wykorzystał, aby z powodzeniem uciec. To dlatego wydawałeś się wtedy taki radosny. – Miao Guang odwróciła głowę, aby spojrzeć prosto na milczącego Feng Minga. – Dziś Miao Guang ma tę możliwość, aby siedzieć tu i rozmawiać z Księciem Mingiem. Jednak wciąż ta rozmowa nie jest dla mnie łatwa. Gdyby nie głęboki respekt Mojego Królewskiego Brata dla naszej bratersko-siostrzanej relacji, wtedy zostałabym potraktowana jako zdrajca, który pomógł ci w ucieczce. To byłoby wystarczające, aby skazać mnie na śmierć, nie wspominając już o tym, że dziś nie mielibyśmy szansy, aby się tu spotkać.

Serce Feng Minga wypełniło się nieokreślonymi emocjami.

Jeśli Miao Guang miała na celu wzbudzenie w nim poczucia winy, z pewnością w dużym stopniu to się jej udało.

Do głowy przychodziły mu różne myśli. Czuł się winny i smutny, nagle jednak gdzieś z otchłani przywołał do siebie przestrogę Rong Tiana, aby nie dać się zwieść intrygom Miao Guang i jej podstępnym słowom.

– Och. – Z ust Księcia wydobyło się nagłe westchnienie, lecz ton jego głosu był spokojny, kiedy zapytał: – Więc Księżniczka przybyła tutaj, aby żądać ode mnie rekompensaty za doznane krzywdy? Chcesz moich przeprosin?

Feng Ming opanował kipiące w nim emocje. Spokojnie wstał z krzesła i spojrzał na dziewczynę.

Usta Miao Guang wykrzywiły się w tajemniczym uśmiechu. Szybko potrząsnęła głową i odpowiedziała:

– W tamtym czasie Miao Guang wpadła w zastawioną na nią pułapkę. Nie było to spowodowane tym, że dobrowolnie chciałam pomóc ci w ucieczce. Książę się myli, jeśli myśli, iż jest mi za to winien wdzięczność. Ale jeśli mówimy już o wdzięczności, to rzeczywiście Książę Ming zawdzięcza mi wielką przysługę.

– Tak? – zapytał zdziwiony chłopak.

Miao Guang spojrzała głęboko w oczy Feng Minga i powiedziała z wyrzutem:

– Wygląda na to, że Książę Ming nauczył się również, jak być niewdzięczną osobą… Tak samo, jak twój Król. Nad rzeką Aman, gdyby nie pomoc Miao Guang, Książę Ming zostałby posiekany na kawałki przez mego Królewskiego Brata. Okazałam ci wówczas łaskę i ocaliłam twoje życie. Nie możesz po prostu tak zwyczajnie o tym zapomnieć.

Feng Ming milczał przez cały czas, jego twarz była spokojna, jakby nic nie było w stanie go poruszyć. Po chwili otworzył usta i, tłumiąc śmiech, zapytał:

– Więc Księżniczka przybyła tu, aby odebrać należne jej zadośćuczynienie? Przypominasz mi, jak łaskawa byłaś i wyliczasz moje winy? Niestety, nie mówisz wprost, jakie jest twoje życzenie, co sprawia, że zacząłem się już w tym wszystkim gubić. Zanim jednak przejdziesz do konkretów, pamiętaj o tym, że to ja jestem twoim dłużnikiem, a nie Rong Tian. Wszystko to, co jest związane z relacjami, jakie łączą Xi Rei i Królestwo Li jest czymś, o czym nie mogę sam decydować. Nawet jeśli Rong Tian swą decyzją odrzuci twą prośbę, ma do tego prawo, w końcu jest Królem Xi Rei.

Tajemniczy wyraz pojawił się nagle na twarzy Miao Guang, lecz szybko zniknął, kiedy wstała i radośnie podbiegła do Feng Minga. Ściskany w lewej dłoni czerwony owoc spadł na podłogę, kiedy drżącymi dłońmi chwyciła delikatnie za ciepłe dłonie Księcia. Jej oczy lśniły wpatrzone w Feng Minga, gdy cichym głosem, niemal szeptem powiedziała:

– Chcę mieć dziecko z Księciem Mingiem.

– Co? – Oczy Feng Minga wytrzeszczyły się zaskoczone, kiedy wykrzyknął głośno z niedowierzaniem.

– Co w tym złego? – zapytała Miao Guang, jakby to, co powiedziała, było nic nie znaczącą drobnostką. – Celem Króla Xi Rei jest podbicie całego świata. Jeśli mój brat umrze, Miao Guang zostanie Królową Li, a przyszłe dziecko Miao Guang zostanie moim dziedzicem. Jeśli w ciele tego dziecka będzie płynąć krew Księcia Minga, to czy wówczas Xi Rei nie podbije Królestwa Li bez przemocy, wojny i przelewania krwi ani jednego żołnierza? Król Xi Rei z pewnością to zaaprobuje.

Feng Ming spojrzał na nią z niedowierzaniem.

– Rong Tian nigdy się na to nie zgodzi. – odpowiedział szybko, po czym dodał: – Jeśli Księżniczka ośmieli się choćby zasugerować taką prośbę przed Rong Tianem, będzie to miało dla Księżniczki katastrofalne skutki… Kilka lat temu Książę An Xun również myślał o podobnym rozwiązaniu, w rezultacie zginął straszną śmiercią w Pałacu Xi Rei.

Feng Ming ostrzegł Miao Guang, mając nadzieję, że choć trochę ją to wystraszy i stanie się bardziej rozważna.

Niespodziewanie dziewczyna w ogóle nie posmutniała, wręcz przeciwnie, jej oczy jeszcze bardziej nabrały nowego blasku, gdy przemówiła do Feng Minga z czułością w głosie:

– Widać, że Książę Ming najwyraźniej nadal martwi się o Miao Guang. Za nic nie chcesz, aby Król Xi Rei mnie zabił i nawet mnie przed tym ostrzegasz.

Feng Ming spojrzał na nią zaskoczony. Po chwili wpatrywania się w jej rozradowane oblicze zmarszczył brwi i ostro powiedział:

– Księżniczka robiła sobie ze mnie żarty już wystarczająco długo. Jeśli pozwolisz powiem Rong Tianowi, aby tu przyszedł i porozmawiał z Księżniczką o sprawach międzynarodowych.

Szybko odwrócił się i zrobił kilka kroków w stronę drzwi, gdy nagle Miao Guang chwyciła stanowczo za rękaw jego szaty i pociągnęła za niego delikatnie.

– Książę Ming, proszę, niech Książę porozmawia ze mną trochę dłużej. Odkąd mój brat został tak poważnie ranny, nie mam nikogo, z kim mogłabym dzielić myśli i zabawne historie.

Feng Ming odwrócił się spokojnie i zobaczył, jak ręka Miao Guang z desperacją trzyma go, powstrzymując przed odejściem. Na jej twarzy można było dostrzec lekko zauważalną nieśmiałość. Nieznacznie wydęła usta i wyglądała teraz jak mała kapryśna dziewczynka.

Książę milczał przez chwilę. Stopniowo jego serce zaczęło mięknąć. Pomyślał o tym, w jakiej sytuacji znalazła się teraz ta młoda kobieta. Obowiązek spoczywający na władcy królestwa to ciężkie brzemię, a decyzje, jakie podejmie teraz i w przyszłości odbiją się na całym kraju. Nie mogąc dłużej walczyć ze swą współczującą naturą, westchnął w końcu cicho i powiedział:

– O czym Księżniczka chce jeszcze rozmawiać? Proszę mówić szybko, dość już tych gierek.

Widząc postawę Feng Minga i słysząc jego poważny ton głosu, Miao Guang puściła w końcu rękaw Księcia i cofając dłoń, zapytała:

– Czy Książę pamięta Nadwornego Medyka Rodziny Królewskiej Li? Ta wybitna osoba uczyła mego Królewskiego Brata sztuki zielarstwa i tajników tworzenia toksycznych mikstur.

– Pamiętam. – Feng Ming miał kontakt z tym człowiekiem w czasie, kiedy przebywał w Li, jednak już wcześniej wiele o nim słyszał.

Miao Guang odwróciła się i podeszła do krzesła. Usiadła na nim spokojnie, opuściła głowę i chwilę o czymś myślała. Kiedy w końcu uniosła twarz, jej oczy wypełniła dziwna hardość:

– Nasz Nadworny Medyk jest nie tylko mistrzem w medycynie, akupunkturze i zna tajniki tworzenia trucizn, jest także lojalnym poddanym Li i jednym z najbardziej zaufanych sług Mego Królewskiego Brata. – Dziewczyna przerwała, nabierając powietrza i nagle dodała: – Jakiś czas temu ten człowiek zniknął. Ostatnie wieści o nim, świadczą o tym, że przebywał w Fan Jia. Jeśli ginie ślad po osobie tak znaczącej na Dworze Królewskim Li, z tak niezwykłymi zdolnościami… Książę Ming z pewnością może odgadnąć, co to oznacza.

Feng Ming przyglądał się jej z zainteresowaniem. Miao Guang lubiła intrygi i zagadki, jednak tym razem odpowiedź była prosta. Chłopak nie musiał się nawet długo zastanawiać, gdy po chwili powiedział:

– Trucizna? Long Tian chce się uwolnić od Li i szuka antidotum?

Królestwo Li słynie z tej właśnie profesji. Kto zna tajniki tworzenia toksycznych mikstur, jest prawdziwym władcą świata. Jak wielu Królów umarło straszną śmiercią po zażyciu trucizny? Sam Feng Ming padł ofiarą otrucia i gdyby nie interwencja Rong Tiana i zdobycie antidotum, już dawno przebywałby wśród umarłych.

Książę zadrżał ze strachu na samo wspomnienie tych strasznych chwil. Ostrożnie podniósł wzrok i wnikliwie spojrzał w oczy Miao Guang, by odgadnąć czy przed chwilą potajemnie go nie otruła? Szybko jednak odrzucił tę możliwość. Zanim pozwolono im na tę prywatną audiencję, dokładnie przeszukano Miao Guang. Rong Tian nigdy nie pozwoliłby na to spotkanie, gdyby nie podjął wszelkich środków ostrożności. Tego Feng Ming był więcej niż pewien.

– Dlaczego Księżniczka przybyła do Xi Rei i mówi mi o tym wszystkim? – zapytał nagle, starając się ponaglić dziewczynę, aby przeszła do sedna sprawy.

Miao Guang westchnęła lekko i dosadnie powiedziała:

– Ponieważ różne osoby nagle znikają. – Widząc zdziwione spojrzenie Feng Minga, wyjaśniła: – Wysłałam kilkunastu zaufanych ludzi na poszukiwania naszego Mistrza, aby sprawdzali wszystkie zaufane źródła. Do tej pory powrócił tylko jeden z nich, raportując, iż po raz ostatni nasz Mistrz był widziany w stolicy Fan Jia. Dlaczego akurat tam?

Twarz Feng Minga nagle się zmieniła, kiedy zrozumiał, o czym mówi Miao Guang. Dziewczyna nie czekała na odpowiedź Księcia, tylko pewnym siebie głosem dodała:

– Powodem, dla którego Miao Guang ośmieliła się opuścić swój kraj i przybyć do Xi Rei jest to, iż odkąd mój Królewski Brat został ciężko ranny, Królestwo Li z obawą spogląda w stronę Fan Jia. Celem tamtejszego Króla Long Tiana jest przejęcie kontroli nad Królestwem Li, dlatego cała nasza siła militarna skupiona jest na strzeżeniu wspólnych granic. Jeśli Xi Rei w tym samym czasie również wypowiedziałoby nam wojnę, wówczas moje Królestwo nie będzie w stanie obronić się przed atakiem dwóch mocarstw, a to nieuchronnie doprowadzi Li do zagłady.

Feng Ming zmarszczył delikatnie czoło i zapytał:

– Czy Księżniczka nie zapomina o fakcie, iż Xi Rei i Li są wrogami? Czy przyjechałaś tu z zamiarem proszenia mnie, abym wysłał nasze wojska i pomógł ci w obronie granic Li przed Fan Jia?

– Książę Ming, Miao Guang wcale o to nie prosiła. Pragnę, tylko aby Xi Rei dało memu Królestwu czas i nie atakowało nas przez co najmniej trzy lata. W zamian składam też obietnicę na mą Królewską Krew, że tym czasie nie poprowadzę wojsk Li, aby najechało granice Xi Rei. Jak z pewnością wiesz Książę, Królewska przysięga na krew, jest prawdziwie Boskim przyrzeczeniem a ten, kto ją składa, mówi szczerze.

Feng Ming patrzył na nią ze spokojem na twarzy. Jeszcze kilka lat temu uwierzyłby w te słowa i uradowany natychmiast przytaknął na zgodę. Jednak odkąd przybył do tego starożytnego świata, wiele się nauczył, wiele widział i wiele intryg przeżył, aby teraz naiwnie uwierzyć w to, co powiedziała. Patrzył wprost w oczy Miao Guang, myśląc o czymś przez chwilę, po czym bez wahania zapytał:

– A co się stanie, jeśli Ruo Yan obudzi się ze śpiączki i zaraz po odzyskaniu sił rozkaże Armii Li w odwecie zaatakować Xi Rei? Twoje słowa Księżniczko i Twoja obietnica staną się wówczas nieważne. Co więcej, w twej prośbie widzę tylko korzyść dla Królestwa Li, Xi Rei nie zyskuje zupełnie nic. – Feng Ming przerwał na chwilę lekko zaskoczony, widząc, jak oczy Miao Guang dziwnie błysnęły. Jego usta wykrzywiły się w ledwo widocznym uśmiechu, kiedy dodał: – Jaki jest sens twej prośby? Nawet bez niej Xi Rei w dalszym ciągu powstrzymałoby się od wszczęcia walk. Nasze wojsko wciąż potrzebuje wypoczynku, aby zregenerować siły po ostatniej wojnie. Dopóki Królestwo Li nie zaatakuje Fan Jia, Xi Rei również pozostanie w militarnym spoczynku.

Miao Guang podniosła nagle dłoń, widocznie niezainteresowana dłuższą konwersacją i lekko skinęła głową, mówiąc:

– Bez względu na to, czy Książę Ming przychyli się do mojej prośby, czy też nie, wciąż pozostajemy wrogami. Książę Ming może użyć nadarzającej się sposobności i zaatakować Królestwo Li, jednak dzień, w którym Xi Rei wyśle przeciw nam swoje wojska, stanie się dniem, w którym Miao Guang umrze! Jeśli dotrze do mnie wieść o tym, że Armia Xi Rei podeszła do granic mego kraju, natychmiast wydam rozkaz całej Królewskiej Rodzinie Li popełnić samobójstwo. Odpowiedzialność za naszą śmierć spocznie na twoich barkach!

– Co?! – wykrzyknął Feng Ming po raz kolejny.