Rozdział 4022 min. lektury

Kiedy byli już niedaleko granicy z Yong Yin, doszły ich wieści o śmierci Króla Fan Jia, który zmarł z powodu nieuleczalnej choroby.

Wszystkich, którzy byli świadomi prawdziwej sytuacji, zdziwił fakt, że proroctwa Mistrza Xia stały się rzeczywistością.

Kiedy tylko Trzecia Księżniczka dowiedziała się o śmierci ojca, popadła natychmiast w głęboką żałobę. Płakała i mdlała wiele razy w swej karecie.

Feng Mingowi, który niejednokrotnie już próbował wyrwać się z zaborczych ramion Rong Tiana, w końcu udało się znaleźć wymówkę, aby wyśliznąć się na zewnątrz w celu pocieszenia Księżniczki.

– Książęca Ciotko, proszę, nie bądź tak pogrążona w bólu, to ci zaszkodzi. Król chorował już od dłuższego czasu, dlatego… dlatego… – Słowa utknęły w jego gardle. Czuł, że nie jest w stanie mówić o tym dalej, kiedy twarz kobiety jest cała zalana łzami.

Feng Ming był niezdolny do udzielenia jej jakiejkolwiek porady. Będąc szczerym, to czas, który spędził ze zmarłym Królem, był naprawdę krótki i nie zrobił on na nim dużego wrażenia. Po drugie, chyba dla wszystkich było oczywiste, że ta śmierć była nagła i bardzo podejrzana. Nie mniej jednak zarówno on, jak i Trzecia Księżniczka rozumieli, że to nieodpowiednia chwila na wszczęcie jakiegokolwiek dochodzenia.

Niezależnie od czasu i ery, nikczemne intrygi nigdy nie miały końca. Człowiek zawsze będzie spiskował. To smutna prawda o ludzkiej naturze.

Feng Ming pocieszał Trzecią Księżniczkę, ale tak naprawdę, nie mógł pozbyć się myśli o swojej własnej, trudnej sytuacji. Co by się z nim stało, gdyby nie miał przy sobie Rong Tiana? Ile razy byłby już pożarty przez wrogów? Te myśli sprawiły, że poczuł do niej sympatię i głęboko westchnął.

Księżniczka cierpiała i cicho szlochała już od dłuższego czasu, a Feng Ming uparcie przy niej trwał. Upłynęło jeszcze kilka chwil, zanim uspokoiła się, wytarła swoje łzy i przerwała milczenie:

– Mój ojciec nie żyje, a moje łzy są już niepotrzebne. Kiedy myślę o tym, że nie było mnie przy nim, kiedy umierał, czuję w piersi ciężar, że nie byłam mu wystarczająco lojalna. Urodzeni w Rodzinie Królewskiej muszą stawiać czoła wielu wyzwaniom. Niezależnie od tego ile łez wylejemy, nie jesteśmy w stanie nic na to poradzić. – Nagle wyprostowała się i zmieniła temat rozmowy. – Och! Mój drogi Książę, ty również musisz o siebie zadbać. Słyszałam, że się przeziębiłeś i praktycznie nie opuszczasz swej karety.

Twarz Feng Minga natychmiast się zarumieniła, szybko opuścił głowę i wyszeptał:

– Tak, to prawda. Następnym razem An He zadba o to, aby nosić na sobie więcej ubrań i znowu się nie przeziębić.

W duchu Książę przeklinał Regenta za jego temperament, bezdenne nienasycenie i jego niemającą granic chciwość.

Po dłuższej chwili, w której znowu pocieszał Księżniczkę, w końcu wyśliznął się z jej karety.

Tak szybko, jak tylko wyszedł, Generał Tong i Urzędnik Xia natychmiast ruszyli w jego kierunku, aby go przywitać.

– Za około dwie godziny powinniśmy przekroczyć oficjalne granice z Yong Yin. Za chwilę wkroczymy na terytoria poddane kurateli Mistrza Zhanga. Już teraz przygotowuje on wielką powitalną ucztę na cześć Koronowanego Księcia.

– To wielki postęp! Za chwilę opuścimy terytorium Fan Jia.

Feng Ming natychmiast przypomniał sobie konsekwencje ostatniego entuzjastycznego przyjęcia u Urzędnika Yong Yin Zhang Quiana. Szybko spojrzał w stronę Mistrza Xia i nerwowo powiedział:

– Nauczycielu Xia Guan, jeśli ten Zhang Quian znowu zaprosi mnie, abym z nim pił, masz go powstrzymać. Nie chce skończyć z kolejnym Lie Er!

– Kolejny Lie Er przy twym boku nie byłby chyba czymś złym, prawda Książę? Wasza Wysokość czułbyś się mniej samotny w czasie tej długiej podróży.

General Tong zaśmiał się radośnie, po tym jednak zniżył swój głos i powiedział:

– Mam tylko nadzieję, że Koronowany Książę będzie w stanie zadbać o swe ciało. Zbyt wiele przyjemności nie jest ścieżką, którą powinien podążać Król.

Twarz Feng Minga zastygła w bezruchy, gdy tylko usłyszał tak nieoczekiwaną poradę. Szybko jednak odzyskał panowanie nad sobą i zmusił się do uśmiechu:

– Tak, tak, to nie jest droga, którą powinien podążać Król.

Powinieneś to powiedzieć temu draniowi Regentowi, zamiast mówić to mnie!

Mężczyźni rozmawiali jeszcze o kilku innych sprawach, po czym każdy z nich powrócił do swej karety, by kontynuować podróż.

Feng Ming wspiął się do wnętrza swego powozu i od razu został pochwycony w silne ramiona. Duża szorstka dłoń wśliznęła się z tyłu jego szyi i zaczęła wić po miękkiej skórze, przesuwając powoli w dół, aż w końcu zniknął pod jego ubraniem.

Feng Ming zacisnął zęby, po czym gwałtownie złajał swego prześladowcę:

– Czy nie jesteś już tym znudzony? Robisz te same rzeczy przez cały dzień. Teraz kiedy opuszczamy terytorium Fan Jia i nie ma już zagrożenia, powinienem wykopać cię z mojej karety.

Głęboki męski głos wyszeptał leniwie do jego ucha:

– Jeśli pewnego dnia się tobą znudzę, zapłaczesz się na śmierć.

– Chcę płakać już teraz. Spójrz lepiej, jakie ślady pozostawiłeś na mojej szyi!

Feng Ming nie mógł już dłużej znieść tego napastowania, więc jednym łokciem uderzył ciało silnego mężczyzny siedzącego za nim.

Atak nie przyniósł żadnych efektów. Rong Wang wydał z siebie tylko kilka udawanych jęków.

– Auć! Bądź ostrożny i nie rozpychaj się tak, bo możesz zranić się w ramię!

Nie zrobiło to na Księciu żadnego wrażenia, w zamian dał tylko Regentowi niezadowolone ‘hm’.

Lie Er obserwował ich grę już od kilku dni. Zamiast zwracać na to uwagę, spokojnie siedział w rogu powozu i czytał książkę.

Sprawne i zręczne dłonie Rong Tiana zsunęły się po ciele Księcia jeszcze niżej.

– Nie dotykaj mnie!

– Jeśli chcesz, żebym przestał cię dotykać, to pozwól mi w siebie wejść. – Regent nie czuł żadnego wstydu, kiedy składał tę propozycję uwodzicielskim głosem.

Feng Ming natychmiast potrząsnął głową, a na jego twarzy odmalował się strach.

– Nie chcę, bo to będzie boleć!

– Znowu to ‘będzie boleć’. – Regent zmarszczył brwi, zanim zaczął narzekać. – Nigdy nie zamierzasz pozwolić mi cię posiąść?

– Jeśli chodzi o twoje żądania, to tak długo, jak będę odczuwał ból, musisz się kontrolować.

– Przebywać tak blisko ciebie każdego dnia, kto byłby w stanie się powstrzymać?

– Możesz wziąć przykład z Lie Er, jest w tym wspaniały!

– Ha ha. – Rong Wang spojrzał dziko w stronę młodego służącego. – Ośmielił się?

Lie Er wyglądał, jakby całkowicie skupił się na lekturze, lecz jego uszy były jak zawsze czujne. Szybko odłożył książkę, ukłonił się i z szacunkiem odpowiedział:

– Nigdy bym nie śmiał. – Kiedy to mówił, stłumił swój chichot.

Twarz Księcia zrobiła się czerwona jak rozżarzony węgiel. Z całą swą frustracją uderzył Rong Tiana w brzuch.

– Jeśli dalej będziesz mnie dręczył, zacznę głośno krzyczeć, a wtedy wszyscy się dowiedzą, że porzuciłeś Xi Rei i sam tu przyjechałeś!

– Hm, a myślisz, że dla kogo w sekrecie i bezwarunkowo przebyłem te tysiące mil, aby dostać się do Fan Jia?

Ta zacięta atmosfera pomiędzy dwoma kochankami trwała jeszcze przez jakiś czas, jednakże ich sprzeczka w końcu ustała, a obaj powrócili do poważniejszego tematu.

– Teraz, kiedy jesteśmy prawie poza Fan Jia, musimy być bardziej czujni. Jeśli Ruo Yan rzeczywiście chce cię zaatakować, może nam zrobić przykrą niespodziankę na samej granicy z Yong Yin i wykonać swój ruch.

– Nie ma się czego obawiać! – odpowiedział zadowolony z siebie Feng Ming i chytrze się zaśmiał. – Mam ciebie, Generała Tonga i jego elitarne wojsko, czego więc miałbym się bać? Nawet jeśli niebo sprzysięgnie się przeciwko mnie, ty mnie ochronisz…

– Jako Koronowany Książę powinieneś stawiać siebie za wzór dla żołnierzy…

– Nie będzie to konieczne, kiedy tylko powrócimy do Xi Rei – odpowiedział Feng Ming i beztrosko wzruszył ramionami. – Hej, odbył się już pogrzeb zmarłego Króla Fan Jia, z pewnością teraz rozgrywa się tam wielka bitwa o władzę. Jak myślisz, kto zdobędzie tron?

– A ty kogo chciałbyś tam widzieć? – Zapytał Regent.

– Ktokolwiek obejmie rządy, nie ma to dla mnie znaczenia… – Feng Ming powstrzymał klepnięciem rękę Rong Tiana, która znów zaczęła wędrówkę po jego ciele i dał mu karcące spojrzenie. – Tak naprawdę, to mam nadzieję, że Gui San nie obejmie tronu. Był w zmowie z Ruo Yanem i spiskował przeciwko mnie. Tylko dzięki mojej inteligencji, udało mi się uciec przed jego niegodziwymi planami.

– Nie sądzę, żeby następcą został Gui Sen. – Rong Wang jak nigdy zgodził się z opinią Feng Minga.

– Dlaczego tak uważasz? – Książę spojrzał na mężczyznę, zaintrygowany jego komentarzem. – Czyż Gui Sen nie jest mężem najstarszej Księżniczki i według prawa pierwszym w kolejce do tronu? Ma także wsparcie Ruo Yana. Byłoby dziwne, gdyby nie został nowym Królem Fan Jia. Chyba że… ty coś planujesz!

Rong Wang był z siebie niezwykle zadowolony. Schylił głowę i lekko przygryzł płatek ucha Feng Minga.

– Kto zmusił go, aby popisywać się przed moim kochankiem?

– Hm, nie rób ze mnie głupca. Chcesz, żebym uwierzył, że taki łajdak jak ty zrobił to wszystko dla mnie?

– Myślisz, że się o ciebie nie martwiłem? – Nieszczęśliwy wyraz na twarzy Regenta w ogóle do niego nie pasował i dla Feng Minga wydawał się raczej zabawny. Szybko przerwał dziwną atmosferę, gdy wraz z Rong Tianem zaczął się z tego głośno śmiać, jednak po chwili obaj się uspokoili i spoważnieli, powracając do tematu Fan Jia.

– Gui Sen jest naprawdę niebezpieczny, ale z tego, co słyszałem, to Drugi Książęcy Małżonek, Long Tian, jest jeszcze bardziej przerażający.

– Och? Nigdy nie widziałem tego drugiego. – Ta wzmianka, wzbudziła zainteresowanie Księcia, więc szybko zapytał: – Obaj Książęcy Małżonkowie, których do tej pory widziałem, to bardzo przystojni mężczyźni. Ciekaw jestem, jak wygląda Long Tian?

– Jest nadzwyczajnie przystojny i ma wspaniałe cech osobowości, jednakże wciąż jest mniej atrakcyjny niż ja. – Odpowiedział Rong Tian zarozumiale, a jego pierś otrzymała w tym czasie kolejnego kuksańca zadanego przez Księcia.

Regent potrząsnął głową.

– Auć, wygląda na to, że stajesz się coraz bardziej nieokrzesany. Policzę się z tobą, kiedy tylko wrócimy do Xi Rei.

Od czasu, kiedy Feng Ming zemdlał w Fan Jia zaskoczony przez Rong Tiana, mężczyzna musiał znosić kontakt ze swym poirytowanym kochankiem. Za każdym razem, kiedy Regent napastował Księcia, w zamian otrzymywał od Feng Minga kuksańca albo kopniaka. Jednak dla Rong Tiana te kuksańce były bardziej urocze niż bolesne i stanowiły naprawdę słodkie cierpienie.

Strach, który do tej pory Feng Ming czuł przed Regentem, całkowicie go teraz opuścił. Chłopak trzymał swój nos zadarty wysoko i odważnie oświadczył:

– Odkąd wyruszyłem do Fan Jia z moją dyplomatyczną misją, uświadomiłem sobie, że posiadam urok osobisty i nieprzeciętną wiedzę. W porównaniu do ciebie jestem o wiele lepszy!

Książę uwolnił się z ramion Rong Tiana, po czym odwrócił do tyłu i, spoglądając mu prosto w oczy z chytrym uśmiechem, powiedział:

– Powinieneś jak najszybciej mnie błagać, żebym nauczył cię mojej matematycznej wiedzy, bo inaczej wyjdziesz na głupca przed Trzecią Księżniczką!

Jak na wiosenną porę roku, to wewnątrz karety było dość ciepło. Twarz Feng Minga zarumieniła się od przegrzania i frustracji. Rong Tian pociągnął za kołnierz kochanka i poluzował materiał, odsłaniając jedwabiście białą skórę pokrytą malinkami, które sam tam wcześniej umieścił.

Usta Księcia nieznacznie uniosły się do góry. Pomimo tego, iż Regent przywykł do oglądania twarzy Feng Minga, po raz kolejny został oszołomiony przez naturalny wdzięk swego kochanka. Wpatrywał się w Księcia z uwielbieniem, po czym znowu przyciągnął go w swe ramiona.

– Dobrze, błagam cię.

– Hm, jeśli chcesz, abym uczył cię matematyki, musisz przede mną uklęknąć i powiedzieć, że jestem twoim mistrzem!

– Nie będę cię błagał, żebyś uczył mnie czegokolwiek. – Rong Tian wyszeptał do jego ucha. – Błagam cię, abyś mi obiecał, że już nigdy mnie nie opuścisz.

Feng Ming zaniemówił, słysząc to nagłe wyznanie mężczyzny. W jednej chwili poczuł, jak jego nos mrowi, a jego oczy wypełniają się łzami. Zacisnął zęby i wytarł je rękawem swej szaty.

– Hm, kto jest temu wszystkiemu winny? Oczywiście to ty zmusiłeś mnie, bym pojechał do Fan Jia, a teraz masz czelność mówić, że cię opuściłem?

– Tak, to moja wina – przyznał Regent.

– Skończmy już z tą nudną rozmową. Och, tak, mówiłeś przecież o Drugim Książęcym Małżonku z Fan Jia. Powiedziałeś, że jest bardzo przystojny, a potem zmieniłeś temat. Szybko, opowiedz mi o nim coś więcej!

– Tak jest, Książę An He – zadrwił z chłopaka Regent.

Kiedy Rong Wang rozmawiał o tematach związanych z polityką, stawał się czujny, a jego oczy zaczynały błyszczeć.

– Long Tian nie jest aktywnym graczem na politycznej scenie. Nie pokazuje swych talentów, dobrze chroni swój majątku i jest odpowiedzialny. Daje ludziom myśleć, że zna swoje miejsce i jest zadowolony z tego, co posiada. Jednakże jego zewnętrzny wizerunek jest mylący, w środku siebie skrywa bowiem prawdziwego drapieżnika z dużym potencjałem, ambicjami i niezwykłą inteligencją. Gdybym był na miejscu Ruo Yana, nie bratałbym się z kimś, kto ciągle jest na świeczniku, jak Gui Sen, ale wybrałbym Long Tiana i wspierał jego grę – wytłumaczył Regent.

– Jeśli Ruo Yan chce trzymać oswojone zwierzątko, by wykonywało jego rozkazy, czy wtedy nie lepiej wybrać osobę, która nie ma żadnych talentów?

Rong Wang spojrzał z miną pełną aprobaty na kochanka.

– Całkiem niezłe rozumowanie, jednak z drugiej strony, czy wiesz, jakie jest pochodzenie Long Tiana?

– Jego pochodzenie? – Feng Ming potrząsnął głową, a jego czarne źrenice błyszczały zaintrygowane, kiedy skupiły się na Regencie. Rong Tian nie mógł się oprzeć, uśmiechnął się i delikatnie go pocałował.

Feng Ming odepchnął mężczyznę i marszcząc brwi, powiedział:

– Dobra, wystarczy! Pośpiesz się i powiedz mi, nie każ mi zgadywać.

– Nie powinienem nigdy pozwolić ci wyjechać z Xi Rei. Wystarczyła jedna podróż, a twój charakterek się rozwinął. – Regent westchnął i pokręcił teatralnie głową, zanim dokończył historię. – Long Tian jest bardzo utalentowanym zagranicznym przybyszem. Jako młody człowiek przyjechał do Fan Jia w celu zdobycia wiedzy, udając ‘studenta z wymiany’. Twierdził, że pochodzi z Yong Yin. Wówczas poznał Drugą Księżniczkę, a niedługo po tym poślubił ją, stając się drugim zięciem Króla Fan Jia.

– Brzmi jak niezła historia.

– An Xun i Gui Sen byli podejrzliwi co do jego historii, więc przeprowadzili śledztwo, ale ich szpiedzy nie znaleźli żadnych śladów.

– Hm, a może nie miał niczego do ukrycia, a zamiast tego był po prostu bardzo utalentowanym człowiekiem, zupełnie tak, jak ja. – Feng Ming bezczelnie się przechwalał.

Rong Tian pokiwał głową i podniósł wzrok, a jego oczy wyglądały, jakby wypatrywał czegoś w oddali.

– Tożsamość Long Tiana jest podejrzana. Nie pochodzi on z żadnej wybitnej rodziny, a mimo to zdobył względy Drugiej Księżniczki i wżenił się w Rodzinę Królewską. Niezależnie jak na to spojrzysz, za tym wszystkim musi stać jakaś potężna siła. Od początku podejrzewałem, że pochodzi on z Królestwa Li.

– Królestwa Li? – Feng Ming jęknął zaskoczony i natychmiast głośno rozważył tę sytuację.– Jeśli to prawda, będzie to oznaczało, że gdy tylko Long Tian zostanie królem, Ruo Yan dostanie w swoje ręce Królestwo Fan Jia i nikt o tym nie będzie wiedział? Nie mniej jednak… nawet jeśli ten mężczyzna jest rzeczywiście z Li, jest raczej mało prawdopodobne, że posłusznie podda się i odda swą władzę innemu królowi.

– Ruo Yan ma dostęp do rzadkich i wyjątkowych substancji medycznych, a Long Tian może być nawet trzymany jako jego zakładnik i bać się o własne życie. Prawdopodobnie to Ruo Yan zorganizował śmiertelną toksynę i kontrolował powolne podtruwanie Króla Fan Jia. Chciał w ten sposób zabezpieczyć wcześniejszą sukcesję Long Tiana.

– Och, to znaczy, że obwinialiśmy o wszystko niewłaściwą osobę, Gui Sena. Generał Tong, kiedy spotkał się z Trzecią Księżniczką, również napomniał o spisku i wspomniał o nim. Księżniczka na pewno musiała powiedzieć o tym swemu ojcu. Robiąc to, bezwiednie pomogliśmy sprawie Long Tiana – powiedział Feng Ming po chwili namysłu.

Kiedy tylko Książę skończył mówić, Rong Wang zrobił się spięty. Feng Ming, który spoczywał w jego objęciach, mógł poczuć, jak naprężył swe mięśnie. Natychmiast odwrócił się do tyłu i zapytał:

– O co chodzi?

– Masz rację… Xi Rei pomogło Ruo Yanowi i przyspieszyło… – Twarz Rong Tiana stała się posępna, głęboko się zamyślił, jakby stawiał swojemu mózgowi wyzwanie, po czym wymruczał sam do siebie:

– Ruo Yan… Long Tian… Ambasada Xi Rei.

Mężczyzna był nadzwyczaj skupiony. Nawet Feng Ming nie śmiał mu przeszkadzać w tej gonitwie myśli. Książę siedział cierpliwie i obserwował, jak Regent zmaga się z problemem.

– Więc to musi być prawda! – Rozwiązanie uderzyło w mężczyznę jak błysk światła. Rong Tian podniósł swą głowę zwycięsko.

– Mamy przeciek.

– Przeciek?

Regent przytaknął.

– Tak, z pewnością jest wśród nas szpieg.

W chwili, kiedy mężczyzna to powiedział, Lie Er, który siedział cicho w rogu karety, czytając coś w skupieniu, natychmiast podniósł głowę i spojrzał na swego Pana.

Książę zmarszczył brwi i zapytał z niedowierzaniem:

– Szpiega? Jak możemy mieć szpiega pośród nas? Generał Tong był nieświadomy sytuacji i nie wiedział, że pomaga Long Tianowi.

– Powinienem był zauważyć to wcześniej. – Rong Tian wyszeptał, zanim zapytał swego kochanka: – Feng Ming, pomyśl przez chwilę. Dlaczego wy wszyscy podejrzewaliście, że to Gui Sen otruł Króla Fan Jia?

– Nie jestem pewny, ale już od początku czułem, że Gui Sen jest potencjalnym kandydatem, by przeprowadzić tak zdradziecki czyn i zabić Króla. Nie pomogło też to, że jest całkowicie podłym człowiekiem.

– To Urzędnik Xia. – Ostry głos Lie Er dołączył do rozmowy. Feng Ming odwrócił się i spojrzał na młodzieńca, który dalej bardzo poważnie kontynuował:

– Podczas dyskusji, w której Xia Guan przekazał nam wszystkim nowo zdobyte informacje, upewnił się, że uwierzymy, iż sprawcą otrucia jest Gui Sen i że poczujemy do niego wrogość. Jednakże prawdą jest, że Gui Sen miał własne złe zamiary wobec Księcia.

– Urzędnik Xia? – Feng Ming potrząsnął głową z niedowierzaniem. – To niemożliwie, jak on mógłby być szpiegiem? Rong Tian, przecież Mistrz Xia był od zawsze zaufanym medykiem Królewskiej Rodziny! Taki urzędniczy weteran nie może być szpiegiem!

Regent zaprzeczył logice Feng Minga.

– Jest wielu szpiegów, którzy prześlizgują się do kraju wroga w bardzo młodym wieku. Na przykład Lie Er. Gdybym nie wezwał go z powrotem, aby cię ochraniał, prawdopodobnie już do końca swego życia zostałby przy boku Króla Yong Yin.

Feng Ming przyjrzał się badawczo służącemu, który lekko się uśmiechając, pokiwał głową, przyznając rację swemu Panu.

– Ale Urzędnik Xia…

Regent poklepał Feng Minga po ramieniu i delikatnie powiedział:

– PomimoPomimo iż Drugi Książęcy Małżonek trzyma się na uboczu, to z pomocą Xia Guana byłby w stanie niezauważony wykonać swój ruch. Kiedy przybyłeś z misją do Fan Jia, czy choć raz wspomniał ci o Long Tianie?

Feng Ming pomyślał ostrożnie o tej sprawie, jego głowa lekko się kiwała, kiedy przetwarzał informacje. Nagle przypomniał sobie o czymś bardzo ważnym i spojrzał na Regenta:

– Coś jest nie tak, kiedy byliśmy z wizytą w rezydencji Trzeciej Księżniczki, to Mistrz Xia nalegał, abym zrobił wszystko, aby nie dopuścić do jej małżeństwa z Ruo Yanem. Jeśli byłby szpiegiem z Li, dlaczego tak bardzo chciał, żebym to zrobił?

– Znam kilka powodów. – Lie Er spuścił wzrok i odpowiedział: – Po pierwsze, Ruo Yan ma pod swoją kontrolą Long Tiana, więc gdyby propozycja małżeństwa się nie udała i tak nie miałoby to większego znaczenia. Co więcej, to rozproszenie uwagi było na tyle ważne, że zatuszował on swe przybycie do Fan Jia. W ten sposób dokończył swój spisek z Long Tianem i w ostateczności zmniejszył liczbę podejrzeń wśród społeczności Królestwa. Po drugie, Xia Guan nie spodziewał się, że Książę będzie tak biegły w dziedzinie matematyki. Jego pierwotnym zamiarem było ośmieszenie Waszej Wysokości przed Trzecią Księżniczką. W ten sposób chciał pomóc Ruo Yanowi, aby zaakceptowała ona propozycję małżeństwa.

Te przypuszczenia miały sens. Oczywiście nikt nie mógł wiedzieć, że Feng Ming będzie miał takie zdolności, które sprawiły, że nawet światowej sławy profesor matematyki i Trzecia Księżniczka kłaniali się przed nim z podziwem.

Regent pokiwał głową, zgadzając się z tym.

– Strategia Ruo Yana jest bardzo dobra, mimo iż oficjalnie nie poślubi Trzeciej Księżniczki i tak będzie w stanie sięgnąć po tron Fan Jia, gdy pomoże Long Tianowi zostać królem. Cokolwiek się wydarzy, Fan Jia stanie się tłustym kąskiem mięsa w jego ustach.

Feng Ming pomyślał o zaufaniu, jakie pokładał w Mistrzu Xia. Jęknął zasmucony, zanim wspomniał o swej ostatniej wątpliwości.

– Jeśli Ruo Yan i tak miał zwycięstwo w swych rekach, to po co w ogóle marnował swój czas, aby sprzymierzyć się z Gui Senem?

– Och, Wasza Wysokość! – zaśmiał się Lie Er. – Czy Książę zdążył już zapomnieć, że o przymierzu Gui Sena i Ruo Yana również powiedział nam Urzędnik Xia?

Twarz Feng Minga wciąż była smutna. Rong Tian mógł poczuć, że jego kochanek wciąż walczy, aby zaakceptować tę sytuację. Objął go ramionami jeszcze mocniej i ostrożnie powiedział:

– Nie potępimy od razu Mistrza Xia i nie oskarżymy go o zdradę. Jeśli rzeczywiście jest szpiegiem, to z pewnością będzie próbował wykonać swój ruch przeciwko tobie na terytorium Yong Yin, wtedy będziemy w stanie złapać go na gorącym uczynku.

– Zaatakować mnie? – Feng Ming zauważył powagę malującą się na twarzach Rong Wanga i Lie Er. Natychmiast przeszły po nim ciarki.

– Dlaczego obrał mnie za cel? Jestem tylko…

Regent delikatnie pocałował czerwone usta kochanka, po czym uśmiechnął się serdecznie i powiedział:

– Kiedy tylko Ruo Yan cię zobaczył, jakiekolwiek wcześniej były jego intencje, dobre czy złe, to był zdeterminowany, aby cię uwieść i spędzić z tobą noc. Teraz kiedy jest świadomy twoich zdolności matematycznych i całej twej wiedzy, jesteś dla niego jeszcze bardziej cenny. Podejmie każde staranie, aby cię pochwycić i zabrać ze sobą, a tym samym umocnić siłę i wiedzę Królestwa Li.

– W każdym razie, musi on za wszelką cenę nie dopuścić do ponownego spotkania Koronowanego Księcia i Rong Wanga, przerwać między wami przymierze. Inaczej jego plany rządzenia wszystkimi Królestwami byłyby trudne do osiągnięcia – dodał Lie Er.

Feng Ming lekkomyślnie poklepał się po piersi i zaczął się przechwalać:

– Na szczęście nie jest świadomy mojej wiedzy na temat sztuki wojennej i spostrzeżeń na temat rolnictwa i ryżowych tarasów. W przeciwnym razie czy osobiście nie poprowadziłby swej armii i uprowadził mnie z Xi Rei?

Kiedy skończył, wszyscy jednocześnie się zaśmiali. Nagle powóz zatrzymał się, a ich zdrowy śmiech przycichł. Z zewnątrz usłyszeli głos Urzędnika Xia:

– Raportuję Koronowanemu Księciu, że przekroczyliśmy granicę Yong Yin. Urzędnik Zhang czeka już na twe przybycie. Proszę Księcia, by opuścił karetę.