Rozdział 948 min. lektury

W końcu wybrano lokalizację na rozbicie obozu. Był to płaski teren u podnóża góry w niedalekiej odległości od płynącej w dole rzeki.

Rong Tian poprosił Feng Minga, by wszedł do namiotu i trochę odpoczął. Usprawiedliwił się jednak szybko i powiedział, że dołączy do niego później, ponieważ ma jeszcze kilka spraw, którymi pilnie musi się zająć.

Feng Ming skinął głową, odwrócił się i mocnym ruchem uniósł do góry zasłonę namiotu z wyhaftowanym symbolem rodziny królewskiej. Przywitały go uśmiechnięte twarze jego wiernych pokojówek i dźwięczny głos Chiu Xing.

– Chiu Lan wyszła do obozowej kuchni i jest w trakcie przyrządzania posiłku dla Księcia Minga. Myślę, że już niedługo przyniesie pyszne rzeczy do jedzenia.

Feng Ming zdjął płaszcz i usiadł na rozłożonej na ziemi macie przy niewielkim stoliku. Czuł się obolały. Chiu Yue, widząc jego zmęczoną twarz, podeszła do niego i zaproponowała, że zrobi mu masaż, który przyniesie ulgę jego zmęczonym ramionom i plecom.

Książę wstał i ułożył się wygodnie na prowizorycznym łóżku. Lecząca siła masażu odprężyła jego ciało i uspokoiła zmysły. Powieki zrobiły się ciężkie i powoli zaczęły opadać na oczy. Cisza i ciepło panujące w namiocie wypełniło przestrzeń sennym nastrojem, który nagle został przerwany dochodzącym od wejścia głosem Cai Qing:

– Przyniosłam herbatę dla Księcia Minga.

Przymknięte powieki rozchyliły się na nowo. Leniwe spojrzenie zlustrowało naczynie z gorącym płynem, a potem dziewczynę:

– Nie prosiłem o herbatę, już prawie spałem.

Dłonie Cai Qing zadrżały, opuściła głowę i lekko przerażonym głosem odpowiedziała:

– Cai Qing przeprasza, że zakłóciła wypoczynek Księcia Minga.

Chiu Yue zaśmiała się łagodnie i podeszła do dziewczyny, poklepując ją delikatnie po plecach:

– Już dobrze Cai Qing, Książę Ming z pewnością się na ciebie nie gniewa.

Po jakimś czasie Chiu Lan skończyła gotowanie.

Na małym stoliku w namiocie Księcia rozstawiono naczynia i półmiski wypełnione ciepłym i aromatycznym jedzeniem. Zachwycający zapach rozszedł się wokoło. Feng Ming zasiadł do stołu jako pierwszy, rozsiadając się wygodnie na macie i skinieniem dłoni dał znać dziewczętom, że nie ma nic przeciwko, aby również popróbowały znakomitych dań. Nie zapomniał jednak dodać, aby zostawiły dużą porcję kurczaka dla Rong Tiana. Wyśmienite dania, tak pyszne i odmienne od tych przyrządzanych zazwyczaj przez Chiu Lan, spotkały się z pozytywną reakcją.

Feng Ming, nakładając sobie do miseczki kolejną porcję aromatycznego kurczaka, zapytał zaciekawiony, gdzie jego służąca nauczyła się przyrządzać tak wyśmienite danie.

Chiu Lan z dumnym uśmiechem na twarzy zdradziła sekret:

– Nauczyłam się tego od starego mistrza kuchni, który przyjechał tu wraz z Doradcą Lu Danem z Dong Fan. Słyszałam, że Dong Fan jest królestwem, które słynie z wybornej kuchni. W porównaniu z innymi królestwami przoduje w tworzeniu niezliczonych, aromatycznych dań. Podczas tych dwóch dni twoja wierna służąca w sekrecie śledziła tego starego kucharza i przyglądała się, jak przygotowuje posiłki. Zapamiętałam wszystkie kroki i nawet ukradłam trochę ziół, które przywiózł tu ze sobą z Dong Fan.

Chiu Yue spojrzała karcąco na Chiu Lan i wypomniała jej, że zachowała się nierozważnie. Jak mogła użyć nieznanych jej składników z Dong Fan i przygotować z tego posiłek dla Księcia Minga? Przecież te nieznane składniki mogły zawierać w sobie coś, co może zaszkodzić ich Panu.

Chiu Lan natychmiast odpowiedziała, że osobiście próbował wszystkich przypraw i nie miała do nich zastrzeżeń, ale ponieważ sama się martwiła, ostatecznie ich nie użyła, tylko wymieszała odrobinę tych ziół ze składnikami, których była pewna. Ostatecznie przyznała, że jednym z nich była świeża zwierzęca krew.

Zaskoczony Feng Ming przyjrzał się dużemu kawałkowi kurczaka i stwierdził, że nie wyczuwa tu zapachu krwi, ani jej metalicznego posmaku.

W czasie ich dyskusji o potrawach do namiotu wszedł gwardzista i zaraportował, że przybył Doradca Lu Dan i prosi o spotkanie z Księciem Mingiem. Oczy wszystkich skierowały się ku zasłonie, która lekko uchyliła się, ukazując smukłą postać mężczyzny.

Lu Dan ubrany był w szaro-purpurową szatę, a jego twarz, oblana lekkim rumieńcem, była jeszcze piękniejsza niż zazwyczaj.

Wolnym krokiem wszedł do namiotu i łagodnie uśmiechnął się do Feng Minga.

– Lu Dan słyszał od Króla Xi Rei, że nastąpi drobne opóźnienie w naszej podróży. Ponieważ nie do końca rozumiem powody postoju, przyszedłem do Księcia Minga, aby prosić o wyjaśnienie.

Opowieść o Lie Er i Księciu Yong Yi nie była czymś, o czym należało wspominać gościowi z Dong Fan, więc Feng Ming, dobierając odpowiednio słowa, odpowiedział:

– Nie ma konieczności, aby przyspieszać podróż, zwiedzanie i podziwianie widoków nie jest takie złe. To mój pierwszy raz, kiedy swobodnie podróżuję do Królestwa Dong Fan, więc chcę się tym cieszyć.

Nie czekając na odpowiedź Lu Dana, spojrzał na Chiu Lan i rozkazał, aby przygotowała matę dla gościa, po czym przyjaznym głosem i skinięciem dłoni zaprosił Lu Dana do stołu.

– Proszę usiąść. Och, czy Doradca brał niedawno kąpiel? Twoje ciało tak pięknie pachnie.

Feng Ming wciągnął zapach w nozdrza kilka razy i nagle zauważył, że twarz Lu Dana przybrała dziwny wyraz. Szybko domyślił się, że jego słowa mogły zostać odebrane opacznie. Osoba, która siedziała naprzeciw niego, była mężczyzną o pięknym wyglądzie, który poruszyłby każdego człowieka. Z pewnością wielu zdeprawowanych mężczyzn często go dręczyło albo składało niemoralne propozycje. Nic dziwnego, że mógł czuć się nieswojo, a wręcz odczuwać wstręt, gdy ktoś go dotykał. Na samą myśl o tym policzki Feng Minga poczerwieniały, a na ustach pojawił się pełen zażenowania uśmiech. Starając się zmienić temat, spojrzał na mężczyznę, a potem na zastawiony jedzeniem stolik i zapytał:

– Czy doradca już jadł?

Lu Dan przysunął się nico bliżej, położył dłoń na swym policzku i przez dłuższy czas wpatrywał się w Feng Minga. Rząd jego białych i równych zębów ukazał się nieznacznie zza pełnych warg, gdy cicho się zaśmiał:

– Wszystkie myśli Księcia Minga wypisane są na twojej twarzy, inaczej niż w przypadku Króla Xi Rei. Rzeczywiście, przed chwilą brałem kąpiel. Zapach, o którym wspomniał Książę Ming, pochodzi z pewnością od olejków, których użyłem. – Ton głosu mężczyzny nagle stał się szorstki, nawet Chiu Yue i Chiu Xing zadrżały z trwogi. – Najbardziej nienawidzę, kiedy ludzie używają wyglądu, jako tematu do rozmowy, ponieważ, kiedy o tym mówią, wyraz na ich twarzach zmienia się w obrzydliwy sposób. Ale Książę Ming jest inny, twoje oczy są bardzo czyste, co sprawia, że nie wywołuje to w innych nienawiści. Tak naprawdę… – Oczy Lu Dana zlustrowały Feng Minga od stóp do głów, mrużąc się powoli w złej intencji. Po chwili niskim głosem dodał: – Lu Dan wierzy, że gdyby Książę Ming dał mu szansę, to nie bylibyśmy w stanie szybko skończyć…

Ukryte znaczenie w słowach, które wypowiedział, sprawiło, że nawet niewinna Cai Qing zrozumiała je doskonale.

Twarz Feng Minga zastygła i zrobiła się purpurowa, jego oczy rozszerzyły się wpatrzone w Lu Dana.

– Doradco… to jest…

Feng Ming nigdy nawet nie pomyślałby, że tak piękna osoba, jak Lu Dan może mówić tak wymagające odwagi i zuchwałości słowa.

– Dziękuję, Lu Dan już jadł, wydaje się jednak, że Książę Ming jest właśnie w trakcie obiadu. – Nie zwracając najmniejszej uwagi na zażenowanie Feng Minga, Lu Dan spojrzał na w połowie zjedzonego kurczaka w miseczce Księcia, stojącej na stoliku i nagle zawołał: – To danie jest niezwykle podobne, do tego serwowanego w pałacu Dong Fan. To dziwne, że z wyjątkiem mego kucharza, jest jeszcze ktoś, kto potrafi to w ten sposób przyrządzić. Ha, to bardzo dobre i bogate w składniki odżywcze danie, idealne dla kogoś o słabym ciele. – Nagle podniósł głowę i spojrzał na Chiu Lan. – Użyłaś świeżej krwi, prawda?

Chiu Lan uśmiechnęła się krzywo, jej sekret został odkryty. Zważywszy jednak na obecność Księcia Minga, nie przejęła się tym zbyt mocno i odważnie skinęła głową.

– Tak, Doradco.