Rozdział 5831 min. lektury

Część I

Feng Ming przełknął łyk podanej mu herbaty i powoli zaczął odzyskiwać zmysły. Ociężale otworzył powieki i powoli rozejrzał się dookoła. Meble i dekoracje komnaty były kompletnym przeciwieństwem wystroju, jaki dominował w Pałacu Królewskim Xi Rei.

Niezliczona ilość długich kotar w szkarłatnym kolorze zwisała z sufitu aż do samej podłogi wykonanej ze lśniącego kamienia o nieznanym pochodzeniu. Jego czarna jak smoła płaszczyzna posiadała niewielkie jasnozłote muśnięcia.

Rong Hu i Lie Er nie było nigdzie w pobliżu.

– Uch… – Feng Ming zamrugał oczami. Dopiero co się obudził, ale całe jego ciało odczuwało zmęczenie nie do opisania. Kiedy w końcu zmusił się, aby usiąść, wydał z siebie kilka jęków, czując nieznośny ból w biodrach i w plecach.

Niespodziewanie tuż przy jego boku pojawiła się jakaś postać.

– Nareszcie się obudziłeś.

Na wysokości jego podniesionej głowy stanęła mała dziewczynka, około dziesięcioletnia. Miała dwa długie warkocze, bardzo misternie zaplecione i upięte wysoko na głowie. Przytrzymywały je ciemnoniebieskie duże spinki, ozdobione czarnymi mieniącymi się perłami. Na pierwszy rzut oka wyglądała na dobrze wychowaną i uroczą młoda damę.

Dziewczynka przechyliła w bok swoją głowę i intensywnie wpatrywała się przez dłuższą chwilę w Feng Minga, po czym uroczo zachichotała.

– Trzecia Księżniczka powiedziała, że kiedy się obudzisz, z pewnością będziesz miał wiele pytań. Jednakże nie musimy się spieszyć, a oni przyjdą do ciebie później.

Jej głos był bardzo delikatny i niósł w sobie szczególny rodzaj komfortu. Wyciągnęła rękę i palcami pogładziła Feng Minga po twarzy.

– Trzecia Księżniczka powiedziała, że twoje oczy są bardzo pogodne i piękne. Czekałam od prawie dwóch dni, żebyś je w końcu otworzył.

Feng Ming rozejrzał się wkoło zdezorientowany.

– Co to za miejsce? Nie jesteśmy w rezydencji Trzeciej Księżniczki? Gdzie jest Lie Er i Rong Hu? – Nagle przypomniał sobie scenę zanim pogrążył się w śnie, podejrzenia Li Er i błysk miecza Rong Hu… a potem ogarniającą go ciemność. Te wspomnienia sprawiły, że aż zadrżał. – Czy to możliwe, że Trzecia Księżniczka dodała nam środki usypiające do herbaty? Dlaczego miałaby to zrobić? Ja…

– Ojej. – Młoda dama zakryła usta Feng Minga swą miękką dłonią. – Mówiłam ci przecież, że z zadawaniem pytań będziesz musiał poczekać do ich powrotu. Nie słyszałeś mnie wcześniej?

Feng Ming umilkł w jednej chwili i nieufnie rozejrzał się dookoła.

W dniu, kiedy po raz pierwszy spotkał się z Trzecią Księżniczka i Królem Fan Jia, miał przy sobie Lie Er i Generała Tonga, czekających na niego na zewnątrz i gotowych do wsparcia go w każdej chwili.

Kiedy został po raz pierwszy porwany i uwięziony, to wiedział, że za wszystkim stała Miao Guang, którą przecież znał.

W każdej innej sytuacji zawsze ktoś przy nim był. Lie Er, Chiu Lan i dziewczęta nigdy nie odstępowali go na krok, również Rong Tian zawsze nad nim czuwał.

W tej chwili, kiedy się obudził w tym obcym dla siebie miejscu i bez żadnej znajomej twarzy przy swym boku, poczuł jak jego serce wypełnia nagle niepokój i strach.

Jeśli zawczasu wiedziałby, że Król Li wysłał do Trzeciej Księżniczki swego posłańca, aby w sekrecie omówić sprawy jego porwania, nie byłby teraz tak bardzo przerażony.

Kiedy mała dziewczynka zobaczyła, że Feng Ming nie zadaje już więcej pytań, rozluźniła się nieco i spokojnie usiadła na łóżku.

Nieprzerwanie wpatrywała się w Księcia oceniającym wzrokiem i uśmiechała do niego. Była jak małe dziecko, które widziało w nim nową zabawkę, gdy zaczęła dotykać go to tu, to tam.

W tej chwili przypominała nieznacznie Księżniczkę Miao Guang. Jednak Feng Ming wiedział, że dziewczynka wciąż jest jeszcze mała i dokucza mu tylko z ciekawości.

Nie przeszkadzał jej więc, gdy ciągnęła za rękawy jego szaty i dotykała jego uszu.

– Jesteś Feng Ming, ale jesteś też Księciem Mingiem prawda? – Dziecko zaśmiało się niewinnie do niego. Pomijając jej wiek, już teraz można było zobaczyć, że w przyszłości wyrośnie na piękną kobietę. – Nazywam się Lin Tan.

Feng Ming starał się przeanalizować, co właściwie mogło się stać. Nadal kryjąc obawę w sercu, kiwnął do niej głową i zapytał:

– Ach, nazywasz się Lin Tan. Lin Tan powiedz mi, co to za Pałac? Jak daleko jesteśmy od Xi Rei? – Już wcześniej zdążył zauważyć, że architektura, meble i wystrój komnaty świadczą o tym, że został zabrany gdzieś bardzo daleko od Xi Rei, jednak najbardziej interesowało go w jakim dokładnie Królestwie się znalazł.

Dziewczynka przybrała nagle poważny wyraz twarzy i pokręciła głową:

– Nie! Powinieneś zwracać się do mnie Księżniczko Lin Tan.

– Księżniczko?

Feng Ming poczuł nagłe przerażenie. Czy został porwany przez Króla z innego Królestwa? Czy istniał ktoś inny niż Król Li, kto chciał zatrzymać go jako zakładnika? Albo…

Zamknął na chwilę oczy, aby uspokoić się trochę, po czym otworzył je i spojrzał prosto w małą twarzyczkę.

– Księżniczko Lin Tan, czy znasz Ruo Yana?

Po tysiąckroć błagam cię, proszę nie mów, że jesteś siostrą Króla Li i Księżniczki Miao Guang. A to miejsce jest Pałacem Królewskim Li.

Lin Tan wydęła swe małe wargi, uniosła głowę jeszcze wyżej i parsknęła:

– Ruo Yan jest największym łajdakiem z całego Królestwa Li. Zawsze tyranizuje nasze Bo Jian. Nadejdzie dzień, kiedy mój Starszy Brat całkowicie zniszczy Królestwo Li.

Feng Ming odetchnął z ulgą.

– Wygląda na to, że jesteś Księżniczką Królestwa Bo Jian. Czyli przebywam teraz w Bo Jian?

Bo Jian leżało pomiędzy trzema innymi krajami: Fan Jia, Li i Yong Yin, więc było znacznie oddalone od Xi Rei.

Ten kraj przodował w tkactwie i posiadał bogactwo pięknych tkanin, był również jednym z najlepiej prosperujących Królestw. Niestety w ciągu ostatnich lat nieumiejętne rządy dwóch pokoleń władców Bo Jian, nie były w stanie utrzymać wzrostu gospodarczego i przyczyniły się do recesji.

W tym czasie ich najbliższy sąsiad Król Ruo Yan, w którym płonęła ambicja, coraz bardziej zagrażał temu spokojnemu państwu.

W ciągu ostatnich kilku miesięcy Feng Ming systematycznie poszerzał swą wiedzę o polityce międzynarodowej, dlatego ogólnie orientował się na temat sytuacji, jaka panuje pomiędzy wszystkimi Królestwami.

– Jesteś córką Króla Bo Jian? – zapytał Książę małą Lin Tan.

Dziewczynka ponownie pokiwała głową i powiedziała:

– Wielki Król nie uznaje mnie za swoją córkę, a Lin Tan też nie chce być jego córką. Starszy Brat powiedział, że muszę poczekać aż on zostanie Królem, a wtedy nada mi tytuł prawowitej Księżniczki.

Feng Ming poczuł się nieznacznie skonsternowany. W sprawach dziedziczenia i relacji, jakie panują wśród członków Rodziny Królewskiej, rzeczy były bardzo niejasne i dwuznaczne. Nie chciał dalej ciągnąć tego tematu, więc szybko zmienił go na inny.

– Księżniczko Lin Tan, kto tu mieszka? – Pomyślał, że ten niewielki podstęp, aby wyciągnąć od niej więcej informacji nie przyniesie nikomu krzywdy.

Lin Tin zaśmiała się i wesoło spojrzała mu w oczy.

– Osobą, która tu mieszka jesteś ty. Czy to nie ty spałeś przed chwilą w tym łóżku?

Feng Ming napotykając na ten niewielki problem, uśmiechnął się i zapytał jeszcze raz:

– A do kogo należą te pokoje i ta rezydencja?

– Oczywiście do mojego Starszego Brata.

– Och, należą do Twojego Starszego Brata. A jak on się nazwa?

Na zewnątrz komnaty dało się nagle usłyszeć czysty śmiech, a drzwi do niej bezceremonialnie się otworzyły.

– Moje imię nie jest warte wzmianki, Książę Ming nie powinien nawet się kłopotać, aby je poznać.

Lin Tan podskoczyła nagle na łóżku i wykrzyknęła:

– Przyszedł, Starszy Brat! – I ile sił w nogach podbiegła do drzwi.

Feng Ming zaskoczony odwrócił szybko głowę.

Czerwone kotary zostały rozdzielone, a do środka wszedł mężczyzna w wieku zbliżonym do Rong Tiana.

Miał na sobie błękitną szatę, na której powierzchni wyhaftowane były zachwycające wzory kwiatów i ptaków, przyciągające wzrok i urzekające swym pięknem. Był w nich zawarty cały kunszt technik tkackich Bo Jian, które rozsławiły to Królestwo i w każdym człowieku wzbudzały zdumienie już na sam ich widok. Szata wydawała się być bardzo cenna, włożona na wysokie i muskularne ciało dodawała mężczyźnie jeszcze więcej dystyngowania i nieprzeciętnego wyglądu.

Na pierwszy rzut oka było widać, że mężczyzna studiował sztuki walki, kiedy bez problemu podniósł Lin Tan i sadzając ją sobie w zgięciu jednej z rąk, swobodnie przeszedł przez pokój.

Widać było, że dziewczynka jest bardzo do niego przywiązana. Całą sobą wtulała się w niego i wesoło chichotała.

W tej erze istnieje zbyt wielu przystojnych mężczyzn, pomyślał Feng Ming.

Nagle usłyszał łagodny świst, kiedy mężczyzna delikatnie postawił dziewczynkę i klaszcząc dłońmi przed Księciem, uśmiechnął się miło i beztrosko.

– Jestem Bo Ling, podjąłem to ryzyko, aby zaprosić Księcia Minga do Bo Jian i prosić Waszą Wysokość o wybaczenie. – Gdy tylko to powiedział, pokłonił się uprzejmie przed Feng Mingiem.

Książę przyglądał mu się bacznie przez chwilę, po czym stwierdził:

– Z pewnością musisz być najbardziej przystojnym mężczyzną w całym Bo Jian.– Gdyby miał być szczery i porównać ogólne cechy składające się na przystojność, to z pewnością Rong Tian nie mógłby się równać z tym mężczyzną.

Bo Ling stał przez chwilę oniemiały. Nigdy by nie pomyślał, że pierwszą rzeczą, którą zrobi Feng Ming, kiedy tylko go zobaczy, będzie pochwała jego wyglądu. Zaskoczony tym faktem zaśmiał się i odpowiedział:

– Nie odważyłbym się nawet porównywać z Księciem Mingiem.

Bo Ling był czarującym mężczyzną, który w niczym nie ustępował Rong Tianowi.

Do tej pory Feng Ming myślał, że to właśnie cechy charakteru jego kochanka są najbardziej elitarne i najwspanialsze w tej epoce.

W tym momencie poczuł jak coraz bardziej staje się przerażony istnieniem tego mężczyzny. Szybko opuścił głowę i zaczął intensywnie nad czymś rozmyślać.

Dlaczego ten Bo Ling żył tu szczęśliwie, a mimo to porwał mnie z Xi Rei i trzyma w tym miejscu? Nigdy nie łączyły mnie z nim żadne relacje. Czy chodzi o Rong Tiana? Tak, ten mężczyzna jest przystojny i szarmancki. Z pewnością tak, jak i w przypadku Mei Ji, dzika reputacja Rong Tiana, który jest w stanie zdobyć serca zarówno kobiet jak i mężczyzn mogła sprawić… że i jego względy zdobył.

Myśli Feng Minga stały się jeszcze bardziej niespokojne.

Czy ten mężczyzna jest moim kolejnym rywalem o Rong Tiana? Wpaść w ręce swego rywala…

Każdy włos na ciele Feng Minga stanął dęba.

Kiedy jego głowa była pełna tych bzdurnych myśli, usłyszał nagle głos dochodzący z oddali:

– Książę Ming się obudził?

Kurtyna znów lekko się uniosła, a zza niej wyszła osoba poruszająca się lekkim zamaszystym krokiem i ubrana w biały żałobny strój. Jej twarz była jak kwiat brzoskwini i piękna jak zawsze; to Trzecia Księżniczka Fan Jia.

Kiedy Feng Ming zobaczył kobietę, na chwilę odstawił na bok wszystkie dotychczasowe myśli o miłosnym rywalu. Zaskoczony usiadł sztywno na łóżku i wykrzyknął:

– Trzecia Księżniczko, co to wszystko ma znaczyć? Byłem przekonany… – Był w połowie zdania, kiedy poczuł wszechogarniający go ból i z okrzykiem ‘ach’ opadł bezładnie na łóżko.

Jego ciało nie było w stanie dłużej nad sobą panować. Wystarczył niewielki wysiłek, a natychmiast poczuł się jakby tysiące igieł wbijały się nagle w jego skórę, czyniąc ciało obolałym i odrętwiałym.

Trzecia Księżniczka natychmiast do niego podbiegła.

– Książę Ming nie powinien być zbyt zaniepokojony, spałeś od ponad miesiąca. Niestety droga, którą podróżowaliśmy była wyboista i niezwykle ciężka, dlatego też odczuwasz ból w całym ciele. Za około dwa dni twoja sprawność ruchowa wróci do normalności.

– Spałem przez miesiąc? – Feng Ming wpatrywał się w kobietę z niedowierzaniem.

– Oczywiście. Z Xi Rei do Bo Jian nawet przy największym wysiłku podróż wciąż zajmie nie mniej niż miesiąc.

Bo Ling przyglądał się spokojnie Feng Mingowi i widząc, że w dalszym ciągu Książę nie ma pojęcia o czym mowa, podszedł do Księżniczki i wtrącił się do rozmowy:

– Byłoby sprawiedliwie, abyśmy mu najpierw wytłumaczyli całą sytuację.

Feng Ming spojrzał na mężczyznę, który jakby czytał w jego myślach i kiwnął głową zgadzając się z jego słowami.

– Więc proszę pozwól mi opowiedzieć ci o wszystkim – powiedziała nagle Trzecia Księżniczka.

Wszyscy zebrani w sypialni nie mówiąc niczego spokojnie usiedli na krzesłach tuż przy łożu Feng Minga. Mała Lin Tan chwyciła szybko za wygodną poduszkę i podłożyła ją Księciu pod głowę, aby uczynić jego półsiedzącą pozycję bardziej komfortową.

– Wszystko zaczęło się rankiem w dzień rozpoczęcia narodowego festiwalu dziękczynnego w Xi Rei. Przybył do mnie posłaniec Ruo Yana… – Trzecia Księżniczka ze szczegółami opowiedziała od nowa historię spotkania i warunki ugody zaproponowanej przez Króla Li.

Serce Feng Minga niemalże zamarło, czując ogromne przerażenie. Nigdy nawet nie odgadłby, że Ruo Yan z takim opanowaniem mógłby zaaranżować i przeprowadzić tak odrażający i niebezpieczny atak.

– Serce Ruo Yana jest jak serce dzikiego wilka. Czy wysyłałby do mnie swego posłańca i składał mi przysięgę na własną krew? Jak mogłabym mu wierzyć? – tłumaczyła Trzecia Księżniczka. – Tragedia, jaka dotknęła Fan Jia… domyślałam się, że Long Tian nie byłby na tyle szalony, aby zrobić to samemu i że to Ruo Yan musiał za tym stać i sterować tym wszystkim. Użył głowy Long Tiana, aby wymienić ją na Księcia Minga. Hn, nie pozwolę temu okrutnemu spiskowi stać się rzeczywistością.

Feng Ming wysłuchał jej słów z trwogą w sercu i natychmiast powiedział z aprobatą:

– Tak, jeśli Księżniczka posłuchałaby Ruo Yana, z pewnością zdradziłby twe zaufanie i naruszył warunki umowy, nie dając ci Long Tiana. Jest dla niego zbyt cenny. Wystarczyło, aby Long Tian wypowiedział słowo, a cała Rodzina Królewska przestała istnieć.

Część II

Trzecia Księżniczka natychmiast potrząsnęła głową, zaprzeczając.

– Książę Ming się myli. Jeśli wyraziłabym zgodę i oddała Ruo Yanowi Księcia Minga, Ruo Yan z pewnością dotrzymałby swego słowa. Przysięga na własną krew jest najświętszą królewską obietnicą. Jeśli nie dotrzymałby swego przyrzeczenia, całą jego rodzinę baz wyjątku spotkałaby kara boska.

– To tylko przesąd. – Feng Ming zaprzeczył machając lekko dłonią, lecz nagle przypomniała sobie o słowach Rong Tiana, dotyczących opętania duszy. Przecież to również było niczym zabobon… a jednak jego własna dusza przybyła do tego świata.

Wydawało się, że na świecie istnieje wiele magicznych i niewytłumaczalnych rzeczy. Jednakże nie mógł się powstrzymać i nadal wpatrywał się w Księżniczkę i Bo Linga. Widział powagę na ich twarzach, oni naprawdę wierzyli w siły nadprzyrodzone. Nagle jego ciałem wstrząsnął dreszcz, gdy pomyślał, do czego mogłoby dojść.

– Na szczęście Trzecia Księżniczka prawidłowo oceniła całą sytuację i nie wymieniła mnie na Long Tiana – powiedział Feng Ming z wdzięcznością w głosie. Tak niedaleko znalazł się od prawdziwego nieszczęścia. Jeśli kobieta wierzyłaby Ruo Yanowi i jego przysiędze na własną krew, wymieniłaby go na głowę zdrajcy i mordercy z Fan Jia.

Chyba wolałbym śmierć, niż niewolę u Ruo Yana.

Trzecia Księżniczka spojrzała na niego smutno.

– Kiedy przybył posłaniec z Królestwa Li, wiedziałam już od pewnego czasu, że Rodzina Królewska Fan Jia padła ofiarą spisku Ruo Yana, więc jak mogłabym z nim współpracować? Long Tian nie był niczym innym jak tylko kolejnym pionkiem w jego ręku. Skazać na śmierć tysiąc istnień, tysiąc członków mojej Królewskiej Rodziny, aby zdobyć Księcia Minga? Ruo Yan jest zbyt okrutny. Nigdy nie miałam zamiaru skrzywdzić Księcia Minga, jednak niespodziewanie okazało się, że moja służąca Fen Yan była szpiegiem Królestwa Li, mającym za zadanie śledzić me poczynania.

Feng Ming poczuł się jak głupiec.

– Fen Yan była szpiegiem Ruo Yana? Niemniej jednak, dlaczego jestem tutaj w Bo Jian?

– Och, w tej sprawie, pozwól Wasza Wysokość, że ja się wypowiem – wtrącił Bo Ling. – Trzecia Księżniczka i ja jesteśmy przyjaciółmi z dzieciństwa i swoimi powiernikami. Miesiąc wcześniej przybyłem w sekrecie do Xi Rei, aby odwiedzić Trzecią Księżniczkę. Przez przypadek miało to miejsce w czasie, kiedy otrzymała ona tak straszne wieści z Fan Jia, a Ruo Yan przysłał do niej swego posłańca. Wówczas również i Książę pojawił się z niezapowiedzianą wizytą, a Fen Yan ujawniła swe prawdziwe zamiary i zatruła twoją herbatę. Przez ten cały czas przebywałem wewnątrz rezydencji, ukryty w jednym z pokoi i niezamierzenie stałem się światkiem tych wszystkich zdarzeń.

Trzecia Księżniczka spojrzała na niego i dodała:

– Bo Ling był kluczową osobą, która obmyśliła dla minie cała strategię wydostania się z tej sytuacji. Udawałam, że chcę współpracować z Ruo Yanem, ale w czasie drogi podmieniłam Księcia Minga. Fałszywy Książę został eskortowany do Królestwa Li, podczas gdy prawdziwego zabrałam ze sobą do Bo Jian.

– Jest jakiś fałszywy Książę. – Oczy Feng Minga stały się okrągłe jak spodki. Cała ta sprawa nabrała nieoczekiwanych rozmiarów. Były one jeszcze bardziej spektakularne, niż te z filmów sensacyjnych, które pamiętał ze współczesnych czasów.

Trzecia Księżniczka zaśmiała się delikatnie.

– Czy myślisz Książę, że tylko Księżniczka Li, Miao Guang, jest najlepszą w świecie artystką od makijażu? Moja sztuka makijażu oczywiście łatwo zostanie odkryta przez czujne oko Ruo Yana, ale oszukanie Fen Yan nie było zbyt trudne.

To nic takiego, że ktoś został za mnie podstawiony, ale naprawdę współczuje tej osobie, kiedy Ruo Yan odkryje oszustwo i ze złości poćwiartuje jej ciało.

Feng Ming czuł, że jego serce wypełnił żal, ale nie był już tak naiwny jak wcześniej. Dyskretnie spojrzał na Bo Linga i coś sobie uświadomił.

Bo Ling w sekrecie przedarł się na terytorium Xi Rei, aby zobaczyć się z Trzecią Księżniczką. Ukrywał się w jej rezydencji i nawet Fen Yan, najbardziej zaufana pokojówka, nie wiedziała o jego obecności. Ich relacja z pewnością nie jest czymś trywialnym i na pewno nie jest to tylko zwykła przyjaźń. Prawdopodobnie są sekretnymi kochankami.

Ta nowa teoria sprawiła, że Feng Ming w jednej chwili poczuł się bardziej zrelaksowany, a jego nastrój nieznacznie się polepszył.

Czyli nie było żadnego miłosnego rywala, jak wcześniej zakładał. Nagle pomyślał o czymś i przestraszonym głosem szybko zapytał trzecią Księżniczkę:

– Co z moimi dwoma towarzyszami?

– Twoi służący również zostali pozbawieni przytomności, jednak było niedogodne brać ich ze sobą. Fen Yan zaproponowała, aby ich zabić. – Kobieta przerwała na chwilę widząc jak twarz Feng Minga staje się coraz bledsza, szybko jednak uśmiechnęła się do niego łagodnie i dodała: – Wiem, że to dwaj najbardziej zaufani słudzy Księcia Minga, więc nie pozwoliłam Fen Yan robić im krzywdy, zamiast tego pozostawiliśmy ich nieprzytomnych w rezydencji. Niemniej jednak, kiedy odzyskają przytomność, odbije się na nich cała złość Króla Xi Rei.

Wciąż jest lepiej otrzymać karę, niż zostać zabitym.

Z piersi Feng Minga spadł nagle wielki ciężar, gdy usłyszał te słowa, jednak pewna myśl wciąż nie dawała mu spokoju.

– Więc dlaczego Wasza Wysokość zabrała mnie do Bo Jian? Proszę niech Księżniczka natychmiast skontaktuje się z Rong Tianem, aby zabrał mnie z powrotem.

Kiedy skończył mówić poczuł, że cały pokój ogarnęła dziwna atmosfera, a cisza jaka w nim zapadła niemalże dzwoniła w uszach.

Trzecia Księżniczka i Bo Ling spojrzeli na siebie, jakby wymieniając między sobą myśli niezrozumiałe dla nikogo z zewnątrz. Bo Ling cicho dał sygnał kobiecie, po czym odwrócił się do Feng Minga i powiedział:

– Obawiam się, że chwilowo nie jestem w stanie wysłać żadnej wiadomości do Króla Xi Rei.

– Dlaczego? – zapytał zdziwiony.

– Rozsądek Księcia Minga jest znany w całym świecie. Nie wahaj się przed tym, aby samemu to rozważyć.

To prawda, nie trudno było odgadnąć o co chodzi, zwłaszcza że Feng Ming nie był głupi, a niedawne nauki Rong Tiana o polityce międzynarodowej znacznie mu w tym pomogły. Książę pochylił swą głowę, aby przez chwilę pomyśleć, nagle podniósł ją i poważnie powiedział:

– Twoje intencje również nie są najlepsze, chcesz pożyczyć od kogoś nóż, aby zabić. Rong Tian będzie myślał, że to Ruo Yan mnie uprowadził i to zasieje niezgodę w dyplomatycznych relacjach pomiędzy naszymi krajami.

– Haha, Xi Rei i Królestwo Li od zawsze są jak ogień i woda, jak w ogóle można mówić tu o jakichkolwiek dyplomatycznych stosunkach? – Twarz Bo Linga nagle spoważniała, gdy znowu przemówił: – Nie będę ukrywał przed Księciem Mingiem, że Xi Rei oficjalnie zadeklarowało wojnę z Królestwem Li.

Feng Ming poczuł jakby coś mocno uderzyło go w tył głowy, a księżyc i gwiazdy zaczęły tańczyć tuż przed jego oczami.

– Deklaracja wojny? Rong Tian musi być wściekły. Xi Rei niedawno zakończyło wojnę z Królestwem Tong, nasz kraj dopiero niedawno odzyskał pokój. Teraz najważniejszą rzeczą było ustabilizowanie naszej gospodarki i odzyskanie zasobów finansowych, a on zdecydował się wypowiedzieć wojnę Królestwu Li, które nawet nie jest naszym sąsiadem i oddalone jest od nas o dwa inne kraje?

Bo Ling przyklasnął delikatnie i powiedział:

– Książę Ming rzeczywiście jest oddany Królestwu Xi Rei i myśli o jego przyszłości. Król Xi Rei jest również bardzo utalentowany, gdyby nie chodziło o Księcia Minga, z którym jest tak emocjonalnie związany, absolutnie nigdy nie wysłałby swoich wojsk do otwartej wojny z Li, zwłaszcza w tak niekorzystnym dla Xi Rei czasie.

Im bardziej Feng Ming o tym myślał, tym większy wzrastał w nim gniew. Uderzył dłonią w łóżko i warknął gniewnie:

– Trzecia Księżniczko, osobą, która cię zraniła jest Ruo Yan, dlaczego krzywdzisz Rong Tiana? – Gdyby tylko miał siłę wstać, kto wie czy nawet by jej za to nie spoliczkował. Biłby ją tak mocno, dopóki oprzytomniałaby znowu z tej ślepej nienawiści.

Nigdy nie przypuszczałby, że negatywne emocje Trzeciej Księżniczki osiągną taki stan. Kobieta spojrzała na niego i powiedział zimno:

– Rong Tian nigdy nie zgodziłby się wypowiedzieć wojny Królestwu Li dla mnie, ale dla Księcia Minga jest zdolny do wszystkiego. W tej walce niezależnie od tego, kto będzie zwycięzcą, a kto przegranym i tak zaszkodzi to zasobom finansowym Ruo Yana. Jego potęga osłabnie, dzięki czemu jego nikczemne intencje względem Fan Jia również będą mniejsze. W ten sposób moje Królestwo będzie miało szansę istnieć dłużej. Oczywiście pragnę wszystkiego, co jest najlepsze dla mego kraju. – Jej czarne oczy błyszczały, kiedy na chwilę skupiła wzrok na Feng Mingu, a z jej gardła wydobyło się ciężkie westchnienie.

Książę prychnął i odwrócił głowę, aby spojrzeć na Bo Linga.

– Więc Bo Ling, jaką ty urazę żywisz do Xi Rei?

Znakomita postura mężczyzny poruszyła się minimalnie, kiedy lekko się zaśmiał.

– Bo Jian leży w niedalekim sąsiedztwie Królestwa Li, jesteśmy obiektem częstego zastraszania z ich strony. Wypowiedzenie wojny Li przez inny kraj będzie miało bardzo korzystny wpływ na Bo Jian.

Feng Ming prychnął po raz drugi. Czyli i tak wpadł w ręce wroga.

Był bezradny. Oprócz krzywego uśmiechania się i tłumionego w sercu gniewu nie był w stanie zrobić nic więcej.

Jego ręka automatycznie zaczęła macać pas jego szaty w poszukiwaniu ukrytego tam sztyletu. Kiedy go tam nie znalazł poczuł się jeszcze bardziej przerażony, a w jego głowie natychmiast narodziła się myśl:

Muszę stąd uciec, jeśli wojna potrwa przynajmniej dwa lata, Xi Rei zostanie zniszczone. Gdybym tylko wcześniej wiedział, że może dość do takiej sytuacji, przekazałbym Rong Tianowi szkice zaawansowanej broni, które przyniosłyby mu pomyślność w bitwie i szybką wygraną. Na szczęście mogą mu się przydać militarne strategie, które dla niego spisałem. Może je swobodnie wprowadzić w życie i wywalczyć zwycięstwo nad Ruo Yanem.

Feng Ming nie mógł tej nocy zmrużyć oka. Leżąc w łóżku kręcił się bez przerwy nie mogąc znaleźć sobie miejsca. Odważnie znosił ból ciała i rozmyślał o ucieczce.

Całą komnatę wypełniała cisza. Również zza drzwi nie dochodziły żadne odgłosy, jednak bez wątpienia wejście było strzeżone przez gwardzistów.

Jego umysł wypełniły przeróżne obrazy. Przeklinał sam siebie za swą głupotę, że tak bardzo chciał odwiedzić w tamtym czasie Trzecią Księżniczkę, aby podnieść ją na duchu. Rozmyślał o Miao Guang, która również nie zawahała się go porwać, by wywieźć daleko z Xi Rei. W tamtym czasie Rong Tian przybył z natychmiastową pomocą, a jego strategia okazała się najlepsza.

Sama myśl o kochanku wlała w serce Feng Minga ciepło i słodycz.

Światem zaczęła rządzić zima.

Rong Tian musi obecnie brnąć na przód do boju przez drogi pokryte śniegiem i zasnute mgłą.

Ruo Yan również nie ma lekko. Krzywdząc innych ludzi skrzywdził również siebie.

Ostatecznie to Trzecia Księżniczka i Bo Ling mają tę wojnę w swoich rękach, a Feng Minga użyli jako przynęty. Ruo Yan nie ma ani Feng Minga, ani innego zakładnika w swej dłoni.

Po dwóch dniach odrętwienia, ciało Księcia wróciło w końcu do sił na tyle, aby zmusić obolałe mięśnie do wstania z łóżka.

Fakt, iż był on od miesiąca nieustanne odurzany lekami przez Trzecią Księżniczkę sprawił, że nie tylko jego ciało było w złej kondycji, ale miał wrażenie, że i jego wewnętrzne orany znacznie na tym ucierpiały.

Po opuszczeniu łóżka Feng Ming wciąż czuł się oszołomiony i zdezorientowany.

Posiłki przynoszono mu trzy razy dziennie.

Do swej dyspozycji miał również trzy pokojówki, jednak w porównaniu do Chiu Lan i dziewcząt, nie były one tak wesołe i towarzyskie. Jedyną naprawdę uroczą osobą była siostra Bo Linga, która codziennie rano przybiegała do niego i niezwykle zadowolona witała się z nim.

– Czy jesteś utalentowany? – zapytała zaciekawiona pewnego razu.

– Dlaczego pytasz?

– W tym miejscu przebywają tylko osoby, które są bardzo utalentowane.

Feng Ming mrugną do niej delikatnie.

– Czy wcześniej przebywało tu również wielu utalentowanych ludzi? – zapytał Książę, przekonany, że to miejsce było jakimś specjalnym miejscem do przetrzymywania wyjątkowych więźniów.

– Tak. – Lin Tan pokiwała główką.

– Czy wszyscy tak jak ja, byli tu gośćmi?

– Nie – zaprzeczyła dziewczynka, – Mój Starszy Brat przetrzymywał ich tutaj.

– Byli tu zamykani? A co teraz się z nimi dzieje, gdzie są?

– Wszyscy po jakimś czasie odchodzili. – Lin Tan zachichotała – Wystarczyło tylko, że mój Starszy Brat skinął ręką, a zostali natychmiast uwolnieni.

Feng Ming zadrżał z przerażenia. Czy to możliwe, że ten Bo Ling specjalizował się w przetrzymywaniu ważnych osobistości z innych krajów?

Kim jest ten Bo Ling, Feng Ming do tej pory nie był w stanie tego pojąć.

Król Bo Jian ma trzech synów: Księcia Bo Hu, Bo Yiu i Bo Qin, ale żadnego którego zwano by Bo Ling. Nie mniej jednak, kiedy słuchał Lin Tan wspomniała ona o tym, że jej Starszy Brat zamierza objąć tron Bo Jing.

Co to wszystko ma znaczyć?

Zmarszczył czoło intensywnie nad tym myśląc, gdy nagle o czymś sobie przypomniał. Rong Tian wspomniał mu kiedyś, że Król Bo Ling to znany we wszystkich królestwach kobieciarz. Oprócz prawowitej małżonki i szeregu konkubin w swym haremie, posiadał również wiele kochanek pośród zwykłych obywatelek.

Jego trzej synowie odziedziczyli po nim tylko kwiecisty język, lecz żadnych talentów. Jednakże Król Bo Ling ma bardzo inteligentnego syna, który urodził się pośród plebejuszy i którego wywiózł do Fan Jia na wychowanie.

Feng Ming przypomniał sobie jak Rong Tian westchnął, gdy wspominał o tym. Bo Jing przez wiele lat nie miało inteligentnego Króla, gdyby tego człowieka urodziła Królowa, wówczas z pewnością to on byłby następcą tronu, niestety przyszedł na świat urodzony przez kobietę z gminu, co nie daje mu żadnych praw dziedziczenia.

W czasie Kiedy Rong Tian opowiadał mu o tym, bezustannie go napastował, więc Feng Mingowi trudno było się wtedy skupić na szczegółach.

Pamiętał jednak, że imię nieślubnego syna to Lin Shao. Coś tu się więc nie zgadzało.

Książę uspokoił swe myśli i spojrzał na Lin Tan.

– Księżniczko Lin Tan, czy znasz kogoś kogo zwą Lin Shao?

– Oczywiście! Lin Shao to mój Starszy Brat.

– Tak? Ale czy twój Starszy Brat nie nazywa się Bo Ling?

– Bo Ling to mój Starszy Brat. Lin Shao jest również Starszym Bratem.

– Masz dwóch Starszych Braci?

– Nie Lin Tan ma tylko Starszego Brata.

Feng Ming poczuł, że wszystko staje się coraz bardziej niezrozumiałe, a odpowiedzi Lin Tan tworzą bałagan w jego głowie.

– Czy to znaczy, że twój Starszy Brat ma dwa imiona?

Nareszcie Lin Tan uśmiechnęła się do niego smutno i grzecznie odpowiedziała:

– Wcześniej mój Starszy Brat nosił imię Lin Shao, obecnie zostało ono zmienione na Bo Ling. Wielki Król lubi mojego Starszego Brata, więc nadał mu nowe imię i uznał go za swego prawowitego syna. Niestety Król nie lubi Lin Tan, dlatego Lin Tan nie może zmienić swego imienia.

Feng Ming w końcu zrozumiał. Król Bo Jian jest pewnie świadomy tego, że jego trzej synowi nie mogą się nawet równać z inteligencją Lin Shao, dlatego zdecydował się go uznać, nadając mu nazwisko Królewskiej Rodziny. Jednak Lin Tan jest tylko nieślubną córką Króla, niczym jak tylko bezsilną dziewczynką, więc nie widzi potrzeby wciągania jej do rejestru.

Serce Feng Minga od razu poczuło sympatię do dziecka, poklepał ją delikatnie po główce i ciężko westchnął.

Czarne źrenice Tan Lin rozszerzyły się jeszcze bardziej, kiedy powtórzyła swoje wcześniejsze pytanie:

– Czy naprawdę jesteś utalentowany? – Wciąż pamiętała, że nadal nie otrzymała odpowiedzi od Księcia.

Feng Ming zaśmiał się i potrząsnął głową.

– Nie, nie mam żadnych talentów.

– Oszukujesz mnie – parsknęła i zmarszczyła swój nos. – Starszy Brat powiedział, że jesteś niezwykły i bezcenny.

– Bezcenny?

– Tak, mógłbyś zostać sprzedany za duże pieniądze. – Lin Tan udawała dorosłą, poważnie usiadła na krześle i zaczęła tłumaczy. – Widzisz, dla ciebie Król Li poświęcił i wymordował całą Królewską Rodzinę Fan Jia włączając w to Long Tiana. To tak jakby wyraził zgodę, aby wymienić całe królestwo za ciebie jednego. Król Xi Rei z twojego powodu wypowiedział nawet otwartą wojnę. Jeden Książę Ming potrafił skłonić do takich czynów dwóch najwybitniejszych i najsilniejszych władców tego stulecia. Wychodzi na to, że twoja wartość jest z pewnością większa niż całe Królestwo.

Kiedy wypowiedziała te mądre argumenty, Feng Ming jęknął przerażony. Dziewczyna wydawała się bardzo mądra i rozsądna jak na jej wiek. Była tak podobna do Miao Guang. Na pierwszy rzut oka wyglądała na bardzo naiwną i niewinną, ale tak naprawdę była utalentowana w kalkulacjach i taktyce bardziej od innych.

Lin Tan zauważyła zaniepokojony wzrok Feng Minga, uśmiechnęła się i przyklaskując w swoje małe dłonie powiedziała:

– Miałam racje prawda? Mój Starszy Brat mówił prawdę.

Wyglądało na to, że zapamiętała ona słowa wypowiedziane przez Bo Linga. Głowę Feng Minga wypełniły naraz przerażające myśli.

Jeśli taka właśnie prawda kryła się za słowami Trzeciej Księżniczki i Bo Linga, oznaczało to, że z pewnością tak łatwo go nie wypuszczą. Z Feng Mingiem w swych rękach niezależnie od sytuacji są w stanie zastraszyć Rong Tiana i Ruo Yana, dwóch najwspanialszych monarchów tych czasów. Prędzej czy później więziony Książę będzie użyty do wymiany w negocjacjach pomiędzy Bo Jian a Li lub Xi Rei.

Gdyby te negocjacje były przeprowadzane tylko z Rong Tianem, nie musiałby się niczego obawiać, ale wymiana z Ruo Yanem… Wzdłuż kręgosłupa Feng Minga przeszedł zimny dreszcz, który wstrząsnął każdą komórką jego ciała. Uczucie, że jest się dla innych tylko przedmiotem do wymiany, nie napawała go radością. Za wszelką cenę musi stąd uciec!