Rozdział 12529 min. lektury

Niski i spokojny głos Naczelnego Dowódcy wypełnił nagle salę spotkań. Każde słowo i zdanie słychać było wyraźnie.

– Książę Ming myśli, że Jun Qing jest osobą, która ignoruje wojskowe zasady i jest bezwstydnym łotrem, który robi nikczemne sztuczki, nie patrząc na stuletnią reputację wojskową Rodziny Jun?

Gdy tylko to powiedział spojrzał na Cang Yena, dając mu sygnał do zabrania głosu. Mężczyzna natychmiast wstał ze swego miejsca.

– Odkąd Książę Ming zamieszkał w pałacu, każdy krok Księcia był dokładnie monitorowany. Obserwacja została wzmożona jeszcze bardziej, odkąd Mistrz Sun Zi wskazał miejsce zasadzki, aż do czasu wysłania wojsk, które miały stłumić. Każdy ruch, każda osoba, z którą miał kontakt, każde słowo, które Książę Ming wypowiedział, dokładnie przeanalizowaliśmy. Chociaż działania Księcia czasami są dziwne, mogę zagwarantować, że Książę nie miał czasu, aby przekazać wrogom żadnych informacji o zasadzce.

Napięte do granic nerwy Feng Minga odrobinę zelżały, zacisnął zęby, myśląc o tym, że gdyby ta sytuacja potrwała dłużej, z pewnością dostałby zawału. Jednakże skoro jego każdy krok był dokładnie monitorowany, to nawet wtedy, kiedy się przebierał, albo brał kąpiel… Następnym razem, kiedy będzie brał kąpiel, musi koniecznie mieć na sobie jakieś ubranie, żeby nie ponieś strat moralnych.

Generał Xie Guang dodał nagle:

– Ponadto, na podstawie śladów pozostawionych przez wojska czające się w zasadzce, możemy wywnioskować, że pochodzą one z królestwa Bei Qi. Jeśli szpiegiem byłby Książę Ming, to odpowiedzialnymi za zasadzkę powinni być żołnierze Xi Rei.

To prawda! Feng Ming zgodził się w myślach i spojrzał z uznaniem na Xie Guanga. Twarz mężczyzny nadal była ponura, w końcu to jego oddział został uwięziony w zasadzce, ponosząc olbrzymie straty w ludziach.

– W takim razie to oznacza, że wśród nas nadal ukrywa się szpieg? – dodał nagle jeden z generałów.

– Tak, i musimy go schwytać, zanim Dong Fan zmierzy się z kolejnym atakiem. – Jun Qing podniósł dłoń, uciszając wszystkie inne pytania. – Nie martwcie się, nie ma szpiega bez żadnych wad. Tę sprawę zbadamy dokładnie dziś wieczorem. Teraz chwilowo wstrzymujemy naradę, jednak nikt nie ma prawa opuścić sali spotkań.

Przerwana w połowie narada jeszcze bardziej wzmogła napięcie wśród generałów. Mężczyźni zbierali się w dwu-, trzyosobowe grupki i dyskutowali cicho o sytuacji. Oczywiście nikt nie rozmawiał z Feng Mingiem, więc powoli wstał, aby rozluźnić napięte mięśnie i kości, gdy nagle usłyszał za sobą głos naczelnego dowódcy:

– Książę Ming, proszę pójść za mną.

Feng Ming był lekko zaskoczony, czuł na sobie intensywne spojrzenia. Szybko jednak wyszedł z sali, podążając za plecami Jun Qinga.

Śnieg ustał, a wiatr zelżał. Sala narad była jak dobrze strzeżona klatka otoczona ze wszystkich stron strażnikami.

Najwyższy generał Armii Dong Fan i Książę Feng Ming z królestwa Xi Rei szli obok siebie. Naczelny dowódca miał na sobie uroczysty strój wojskowy, kroczył wolno po śniegu z rękami założonymi za plecami i dumnie podniesioną głową.

Feng Ming, który wyszedł właśnie z ciepłej sali, kichnął głośno, gdy tylko stanął twarzą w twarz z zimnym wiatrem. Czy ci bohaterowie wojskowi wcale nie boją się zimna? Pomyślał nagle, patrząc na niespieszną postawę mężczyzny, kroczącego przed nim. Nie była to jednak odpowiednia chwila, by narzekać, nie dając się prześcignąć, podbiegł kilka kroków, aby iść ramię w ramię z Jun Qingiem.

– Co Książę Ming zamierza zrobić? – zapytał od niechcenia mężczyzna.

– Słucham? – Twarz Feng Minga miała niezidentyfikowany wyraz.

– Stan zdrowia Doradcy doszedł do punktu, w którym nie można już tego ignorować i oboje o tym dobrze wiemy. – Ciężkie wojskowe buty deptały po śniegu i skrzypiały, a głos Jun Qinga był bardzo stanowczy. – Po chaosie spowodowanym przez kapłanki Książę Ming zaczął brać udział w sprawach wojskowych, doradca Lu Dan poważnie się rozchorował, a na północy miasta pojawiła się zasadzka i kryzys jest już w zasięgu wzroku. – Nagle zatrzymał się, odwrócił głowę, by spojrzeć na Feng Minga. – Książę Ming powinien udzielić mi odpowiedzi.

Feng Ming podrapał się niewinnie po głowie.

– Myślałem, że Naczelny Dowódca przyprowadził mnie tutaj, aby porozmawiać o sytuacji ze szpiegiem i rozpaczliwie myślałem o tym, co powinienem w tej kwestii doradzić. Nie przypuszczałem nawet, że Naczelny Dowódca zada mi tak dziwne pytanie. Jakiej Naczelny Dowódca odpowiedzi oczekuje?

Ostry wzrok Jun Qinga pozostał na twarzy Feng Minga. Widząc, że wciąż jest niewinny i uroczy, nie mógł powstrzymać gorzkiego uśmiechu i potrząsnął głową.

– Czy Książę Ming uważa, że ma wielkie szczęście? Prawie sam uwierzyłem, że Książę Ming jest rzeczywiście tym, którego kochają bogowie. Prawdę mówiąc, jeśli nie chodziłoby tu o delikatną sytuację, w jakiej znalazło się Dong Fan, Książę Ming nigdy nie stałby teraz w tym miejscu i rozmawiał ze mną. To nie jest tak, że się przechwalam, ale w Dong Fan nie ma nikogo, kogo nie mógłbym zabić. Doradca Lu Dan również o tym wie, dlatego bez obaw wybrał cię, aby nas ze sobą skonfrontować.

Feng Ming zmarszczył brwi i spojrzał na strażników stojących w oddali. Chociaż nie rozumiał dobrze słów mężczyzny, zgodził się z jednym faktem. Nie byłoby trudno naczelnemu dowódcy skrócić jego życia. Myśląc o tym, nie mógł się powstrzymać od wyciągnięcia ręki i dotknięcia swojej szyi. No cóż, szyja nie jest gruba, można ją przeciąć jednym ciosem noża. Teraz każdy wokół mówi, że sytuacja jest delikatna, ale na czym polega ta delikatność? Po dłuższym zastanowieniu się Feng Ming podniósł głowę i patrząc na Jun Qinga powiedział:

– Jeśli Naczelny Dowódca jest w nastroju, by ze mną rozmawiać, w takim razie ja też będę szczery. Doradca jest bardzo chory, ale nie wydaje się, aby to była jakaś tajemnica. Pragnieniem Doradcy Lu Dana jest to, abym zastąpił go na jego stanowisku, ale Naczelny Dowódca prawdopodobnie już sam to odgadł. Nie musimy już dłużej być niepewni w tej kwestii. Oczywiście nie planuję walczyć z Naczelnym Dowódcą Junem o to stanowisko. Jedyną rzeczą, której nie rozumiem, jest to, że wszystko, co zrobił Doradca, jest dla Wielkiego Króla. Naczelny Dowódca Jun jest również wierny Wielkiemu Królowi, więc nie powinno być żadnych sprzeczności, skoro wszyscy macie ten sam cel. Dlaczego Naczelny Dowódca musi sprzeciwiać się życzeniom Doradcy Lu Dana w tak krytycznym dla kraju momencie? Jeśli chcesz poradzić sobie z Doradcą to jedna sprawa, ale walka ze mną jest już naprawdę nieuczciwa.

Jun Qing wpatrywał się w Feng Minga z nutą uznania w oczach, a rzadki uśmiech wymknął mu się z kącików ust. Odwrócił się i poszedł dalej, mówiąc spokojnie:

– Książę Ming jest naprawdę łagodną osobą. W rzeczywistości Jun Qing rozumie wysiłek Doradcy. Wierność Doradcy wobec Wielkiego Króla może dotknąć każdego. Dlatego, kiedy usłyszałem o chorobie Doradcy Lu Dana, pierwszym co poczułem, nie było szczęście, ale smutek. – Odwrócił się, by spojrzeć na zdziwioną twarz Feng Minga i znowu ruszając przed siebie, wyjaśnił: – Książę Ming nie powinien być zaskoczony. Najbardziej szanowani przez żołnierzy są często ich wrogowie.

W takim razie pomiędzy Naczelnym Dowódcą a Doradcą…

– Wydaje mi się, że Książę Ming w dalszym ciągu nie rozumie sedna konfliktu pomiędzy nami. Główną sprzecznością między dywizją wojskową a Doradcą Lu Danem jest to, że Doradca jest wierny tylko Wielkiemu Królowi, a obiektem lojalności dywizji wojskowej jest cała Rodzina Królewska Dong Fan. Jeśli powiem to w ten sposób, Książę Ming powinien teraz dobrze wszystko zrozumieć.

– Och. – powiedział Feng Ming i nagle do niego dotarło.

 Dong Fan może być najbardziej demokratycznym krajem spośród jedenastu państw tej epoki. Wprawdzie Dong Fan ma też Wielkiego Króla, ale Wielki Król nie może całkowicie decydować o sprawach państwowych. W przeszłości istniały przynajmniej inne organizacje, takie jak świątynia kapłańska, stuletnie klany, czy rodzina wojskowa Jun, które mogły wyrazić swoje opinie i miały częściową władzę decyzyjną.

Wygląda to trochę jak system parlamentarny starożytnego Rzymu. Jednak odwaga i miłość Lu Dana do Króla Dong Fan złamały tę tradycję.

Jeśli pragnieniem Lu Dana jest, aby Król Dong Fan miał niepodzielną władzę królewską, i nikt nie ośmielił się buntować przeciwko niemu, to jest to sprzeczne z zasadami, jakimi kieruje się naczelny dowódca, który chce utrzymania stabilności politycznej Dong Fan i sytuacji, w której rządzi cała rodzina królewska przy wsparciu narodu. Innymi słowy, Naczelny Dowódca nie aprobuje monarchii absolutnej.

– W przeszłości – kontynuował Jun Qing – to Naczelna Kapłanka tłumiła władzę Doradcy, dlatego milczałem. Jednak po tym, jak władza kapłańska została obalona, chcąc powstrzymać Doradcę przed przejęciem absolutnej kontroli nad państwem, zdecydowałem się wkroczyć.

Feng Ming nareszcie zaczął trochę rozumieć. Trochę.

Widząc, jak ustępuje zaskoczenie z twarzy księcia, Jun Qing westchnął i dodał:

– Doradca Lu Dan jest bardzo chory, jeśli nie wykona żadnych większych ruchów, dywizja militarna nie zareaguje, ponieważ po tym jak on umrze w Dong Fan nie będzie już nikogo, kto pragnie, aby o życiu i śmierci w całym kraju decydowała tylko jedna osoba. Jednak muszę przyznać, że nie spodziewaliśmy się, że Doradca wystawi przeciwko nam Księcia Minga.

Feng Ming szybko machnął dłonią.

– Naczelny Dowódca Jun nie musi mówić o mnie w tak poważny sposób. W rzeczywistości nigdy nie myślałem o tym, aby być częścią walki o władzę. Myślę, że najlepiej będzie, jak uściśniemy sobie dłonie i zostaniemy przyjaciółmi. Jednak jedna rzecz mnie dziwi… jeżeli Dowódca Wojskowy Jun sprzeciwiał się decyzji Doradcy Lu Dana, mogłeś zapobiec mojemu udziałowi w naradach wojskowych, a nawet mnie zabić.

Jun Qing odpowiedział szybko i bez wahania:

– Zabicie jednej osoby nie jest niczym trudnym, są jednak dwa powody, dla których nie wybrałem tej barbarzyńskiej praktyki. Po pierwsze, Doradca wybrał idealny moment, by pozwolić Księciu Mingowi uczestniczyć w sprawach narodowych Dong Fan, ponieważ w tym czasie staramy się nie robić niczego, co mogłoby spowodować kłopoty w Dong Fan. Po drugie… – Spojrzał na Feng Minga. Jego twarz nagle złagodniała, a na ustach pojawił się uśmiech. – Zawsze podziwiałem mądrość Doradcy Lu Dana. Skoro wybrał kogoś na swego następcę, to z pewnością ta osoba będzie w stanie przynieść niespodziewane korzyści dla Dong Fan, większe niż ktokolwiek wcześniej. Jun Qing nie chciałby niszczyć tak rzadkiego talentu. Oczywiście, jeśli ta osoba okazałaby się przeszkodą w osiągnięciu stabilności przez Dong Fan, wówczas nie zawahałbym się odpowiednio działać.

Feng Ming zaczął się śmiać i pokiwał głową na znak zgody.

– Ja też najbardziej kocham stabilność polityczną i z pewnością nigdy nie stanę się przeszkodą dla jej osiągnięcia – powiedział szybko, a w myślach dodał: Ale moją ulubioną stabilnością, jest stabilność Xi Rei i tylko ona się teraz dla mnie liczy.

– Czy to jest odpowiedź Księcia Minga? Książę Ming obiecuje, że w przyszłości nie będzie wdrażania monarchii absolutnej, co pozwoli Dong Fan stać się miejscem wspólnej równoważnej siły? Jeśli tak, uściśnijmy sobie dłonie i złóżmy przysięgę. Od dziś Jun Qing zostanie sojusznikiem Księcia Minga i zrobi wszystko, co w jego mocy, aby pomóc Księciu Mingowi zostać Ministrem Dong Fan. Książę Ming musi mnie jednak zapewnić, że Dong Fan nie stanie się Królestwem, gdzie nasz Wielki Król przejmie absolutną władzę.

Kątem oka Feng Ming dostrzegł kilkunastu strażników, wysokich i postawnych, którzy trzymali dłonie na rękojeści swych mieczy. Dopiero teraz zszokowany odkrył, że podczas spaceru trafili do niezamieszkanego i odizolowanego zakątka. Jun Qing zwabił go tu na wszelki wypadek. Może gdyby dyskusja między nimi nie była zbyt miła, to przeszedłby już do akcji. Feng Ming nie dbał o inne rzeczy, gdy o tym pomyślał, natychmiast wyciągnął dłoń i śmiało odpowiedział:

– Czy Naczelny Dowódca Jun uważa Feng Minga za osobę, która aprobuję monarchię absolutną? Chociaż muszę dodać jedną prośbę. Naczelny Dowódca Jun musi mi obiecać, że wciąż będzie lojalny Wielkiemu Królowi. Istnieje wiele opinii, ale król jest nadal królem. W przeciwnym razie, jak miałbym to wyjaśnić Doradcy Lu Danowi? Muszą mieć pewność, że Naczelny Dowódca będzie nadal lojalny Królowi.

Jun Qing parsknął chłodno i zmierzył Feng Minga wzrokiem.

– Czy Książę Ming myśli, że Jun Qing jest niewierną osobą? Przez stulecia w rodzinie Jun nie było ani jednego zdrajcy!

– Dobrze!

Oboje złożyli sobie pokłon, a potem podali dłonie w akcie zgody. Jednak w tej chwili Feng Ming pomyślał w sercu, że sfałszowana śmierć Rong Tiana nie jest taka zła. Gdyby oni wszyscy nie wierzyli w to, że Rong Tian nie żyje, wówczas nie zmniejszyliby swej czujności, a do tej sytuacji nigdy by nie doszło.

To właśnie ze względu na „udowodnioną” śmierć Rong Tiana Lu Dan dał Feng Mingowi szansę i ze względu na zaufanie, jakie pokładał w Feng Mingu, również Jun Qing zdecydował się mu zaufać.

Czy opatrzność rzeczywiście istnieje?

– Powinniśmy już wracać.

Obaj odwrócili się i poszli ramię w ramię w kierunku drogi do sali narad.

Idąc tak przez jakiś czas, Jun Qing zapytał nagle, jakby od niechcenia:

– Mistrz Sun Zi jest już stary, ale czy mimo to nadal szuka uczniów?

Feng Ming uśmiechnął się do siebie w myślach. Więc słowa Królowej Matki dotarły do uszu Jun Qinga i ten stary lis złapał przynętę. Nie czekał jednak zbyt długo z odpowiedzią:

– Jestem jedynym uczniem Mistrza Sun, który zresztą nie jest zbyt użyteczny. Tak naprawdę Mistrz przekazał mi może połowę swojej wiedzy.

– Och. – Naczelny Dowódca skinął niezobowiązująco głową i szedł dalej. Kiedy Feng Ming pomyślał już, że temat się skończył, Jun Qing powiedział nagle:

– Pod moim dowództwem jest wielu młodych generałów i inteligentnych ludzi. Niestety żaden z nich nie jest tak mądry, jak Książę Ming. Jeśli Książę Ming mówi, że jest bezużyteczny, obawiam się, że nie ma użytecznej osoby na świecie, która by się nadawała.

Feng Ming natychmiast ucieszył się w duchu, spojrzał na Jun Qinga i stanowczo powiedział:

– Dlaczego Naczelny Dowódca tak myśli? 13. Asystent Wojskowy jest moim zdaniem bardzo dobrym generałem. Ma wewnętrzny temperament, pochodzi z rodziny wojskowej i ma idealną postawę, dodatkowo hartuje się w sztuce wojennej już od lat, a jeśli nauczy się jeszcze więcej tajników z tym związanych, stanie się z pewnością niezrównanym na świecie, zaciekłym i mądrym dowódcą.

– Ale to dziewczyna – powiedział nagle Jun Qing

– Naczelny Dowódca nie może lekceważyć kobiet. – Feng Ming zatrzymał się i powiedział z poważną miną: – Kobiety są znacznie bardziej odporne, silniejsze psychicznie od mężczyzn. Na polu bitwy bardzo ważne są również zdolności analityczne, uważne myślenie i inne zalety. Kiedy to konieczne, siła kobiet może być znacznie lepsza niż mężczyzn. Oczywiście zależy to również od konkretnej osoby, sytuacji i miejsca.

Jeśli te słowa mogłyby usłyszeć współczesne feministki, Feng Ming z pewnością zostałby pochwalony.

Jun Qing wyglądał na zaskoczonego, ale nie mogąc powstrzymać się od wyrażenia radości, powiedział:

– Książę Ming ma rację.

Ten dumny mężczyzna miał tylko jedną córkę i martwił się o nią, w końcu to ona dziedziczyła geny, tradycje i dobre imię rodziny.

Feng Ming poklepał się po piersi i obiecał:

– Mój Mistrz z pewnością polubi dobrego generała, takiego jak 13. Asystent Wojskowy. Proszę się o to nie martwić.

Przecież można ją nauczyć kilku sztuczek wojennych – pomyślał w duchu Feng Ming. – W końcu to wszystko i tak nie będzie miało znaczenia, kiedy Rong Tian podbije Dong Fan.

Kiedy w końcu dotarli do sali narad, Cang Yen czekał już na nich przed drzwiami i widząc, jak wracają, przywitał ich:

– Naczelny Dowódca wrócił, wszyscy czekają w środku.

Jun Qing szybko kiwnął głową, jakby coś rozumiał. Jego twarz zrobiła się surowa, a masywna szczęka powoli powiedziała:

– Książę Ming, wejdźmy do sali.

Feng Ming nie był głupcem. Widząc, że oboje zmarszczyli brwi, nagle stał się czujny. Gdy miał już wejść przez bramę, Jun Qing nagle szarpnął go za ramię od tyłu. Feng Ming odwrócił głowę i spojrzał w poważne oczy mężczyzny.

– Jun Ting jest wciąż bardzo młoda. Chciałbym prosić Księcia Minga, aby się wszystkim zajął.

Feng Ming bezkrytycznie pokiwał głową, w końcu „Mistrz Sun” z pewnością przyjmuje swojego nowego ucznia, dając w ten sposób Feng Mingowi możliwość zdobycia odrobiny więcej zaufania w oczach Naczelnego Dowódcy.

Gdy tylko weszli do środka wszyscy, którzy czekali, nagle wstali. Ten poziom zdyscyplinowania wystarczył, aby zobaczyć poważanie, jakim cieszył się Naczelny Dowódca.

Jeden z generałów natychmiast zaraportował:

– Z informacji wynika, że siedem z naszych najlepszych oddziałów wróciło i są w pobliżu stolicy. Tymczasowo koncentrują się na jednym obszarze w celu mobilizacji i czekają na dalsze rozkazy.

Jun Qing wysłuchał go, usiadł z powrotem na swoim miejscu i przejrzał otoczenie głębokim wzrokiem, oświadczając nagle:

– Zdrajca został złapany.

Wszyscy pozostali generałowie, którzy nie byli w to wtajemniczeni, spojrzeli po sobie z zaskoczeniem w oczach.

– Przyprowadzić go. – Głos Jun Qinga był zimny jak lód.

Zasłona została podniesiona, a Cang Yen wprowadził do środka czterech postawnych gwardzistów. Dwóch z nich ciągnęło ciało młodego człowieka, który prawdopodobnie wciąż żył. Pozostawili go na środku sali i odsunęli się na boki.

Nagle wszystkie oczy skupiły się na mężczyźnie.

Ten człowiek nosił mundur wojskowy Dong Fan, ale otrzymał surową karę. Jego ubranie zostało prawie całkowicie rozdarte przez bicz, jego plecy były zakrwawione i nosiły na sobie ślady cięć, na które aż ciężko było patrzeć. Jego twarz była posiniaczona, a jego kończyny powykręcane w nienaturalny sposób i najwyraźniej złamane.

Cang Yen spojrzał na Jun Qinga, zasalutował i zaraportował:

– Wyznał, że jest jeszcze pięciu innych szpiegów, ale nie mają wysokich pozycji. Cała piątka została aresztowana, czekamy na rozkazy Naczelnego Dowódcy, jak z nimi postąpić. Jego również dokładnie sprawdziliśmy i przeszukaliśmy rezydencję. Nie powinno być żadnych innych generałów wysokiego szczebla, którzy z nim współpracują.

Feng Ming nagle zrozumiał, dlaczego chwilę wcześniej Jun Qing rozkazał wszystkim pozostałym generałom, aby nie opuszczali sali narad. Było to po to, aby dowiedzieć się, która osoba z kim współpracuje i zebrać ich wszystkich razem.

Jednak kim jest zdrajca? Dlaczego jego postura wygląda odrobinę znajomo? Szpieg leżał twarzą do podłogi i Feng Ming mógł dojrzeć tylko jego plecy.

Xie Guang ryknął na całe gardło:

– Co za hańba pozwolić tej osobie wejść do naszej sali narad wojskowych. Ten zdrajca zapłaci za życie moich żołnierzy! – Podszedł do przodu i kopnął mocno nieprzytomnego mężczyznę w bok, przewracając go na plecy.

Zakrwawiona twarz była teraz bardziej widoczna, Feng Minga przyjrzał mu się uważnie i natychmiast zdziwił się rozpoznając w mężczyźnie Lin Yina.

Patrząc wstecz, teraz rozumiał, dlaczego tak nagle znienawidził Feng Minga i podburzał Jun Ting, aby miała o Feng Mingu złe zdanie. To dlatego, że Feng Ming i jego Mistrz ujawnili lokalizację zasadzki żołnierzy Bei Qing.

Rozejrzał się dookoła i spostrzegł, że Jun Ting nie była dziś obecna i nie stała jak zawsze za plecami Naczelnego Dowódcy Juna.

– Co Naczelny Dowódca Jun planuje zrobić z tą osobą? – zapytał chłodno jeden z generałów. – Ten człowiek zdradził nas, sprawił, że nasza Armia Dong Fan straciła żołnierzy, nie możemy mu tak łatwo odpuścić.

– Co więcej, gdy w przeszłości walczyliśmy z Bei Qi, nie wiemy, ilu wtedy ludzi zdradził.

Trudno uwierzyć, by jeden niespodziewany incydent z zasadzką sprawił, że naczelny dowódca natychmiast złapał tak głęboko ukrytego szpiega. Wydaje się, że ten stary generał nie jest wcale taki zwyczajny, jak się wydaje. Myśląc o tym, Feng Ming zrobił się bardziej czujny i nie mógł powstrzymać dreszczy.

– Myślę, że powinniśmy go zlinczować. – Xia Guang nie ustępował.

Oczy Jun Qinga skupiły się na Lin Yinie, który ledwo oddychał.

– To taka szkoda, że ten człowiek ma taki talent, którego niestety Dong Fan nie może użyć. Och? Widzę, że wyraz twarzy Księcia Minga się zmienił. Czy Książę o czymś myśli? – Oczy Jun Qinga nagle przeniosły się na Feng Minga.

Serce Feng Minga zabiło gwałtownie, gdy pospiesznie podniósł głowę.

– Ach, zastanawiam się tylko, jak Naczelny Dowódca tak szybko zdołał ustalić, że ta osoba jest szpiegiem?

Jun Qing poprawił swoją postawę i uśmiechnął się lekko.

– W rzeczywistości to bardzo proste. Tego rodzaju szpieg nie tylko musi mieć wysoką pozycję w Armii Dong Fan, ale również musi być zaznajomiony ze sprawami pałacu wewnętrznego i obecną sytuacją kraju, która jest bardzo delikatna po obaleniu świątyni kapłanek. Wówczas może wybrać odpowiedni moment, aby podjąć skrajne i skuteczne środki do zaatakowania stolicy, Ping Xi.

Feng Ming nareszcie zrozumiał, że Lin Yin był odpowiedzialny za zbieranie informacji i sekretów wewnątrz pałacu Dong Fan, dlatego był oczywiście najlepszym kandydatem do podejrzeń.

Cang Yen dodał:

– Kiedy już tylko mamy podejrzanego, możemy szybko przejąć kontrolę nad sytuacją, nie jest trudno znaleźć rozstrzygające dowody, takie jak dokumenty czy listy. Tak jak w tym przypadku odkryliśmy tajne wiadomości przesyłane pomiędzy nim a Bai Qi, które ukrywał w swej rezydencji.

Feng Ming raz po raz kiwał głową, potajemnie ciesząc się, że na szczęście nikt nie mógł zrozumieć korespondencji między nim a Rong Tianem.

Pozostali generałowie dyskutowali nadal, jak pozbyć się Lin Yina.

– Myślę, że powinniśmy kontynuować przesłuchanie. Infiltrował pałac Dong Fan przez wiele lat, musi znać wiele sekretów, o których jeszcze nie powiedział.

– Generał Jun Yao nie wierzy w metody przesłuchiwania Generała Cang Yena? Jeśli zrobił to Generał Cang Yen, zapewniam, że nikt nie byłby w stanie ukryć przed nim żadnych sekretów.

Trudno było uwierzyć, że metody Cang Yena były tak brutalne, z pewnością nie można osądzać człowieka po jego wyglądzie. Feng Ming spojrzał na Cang Yena w tym samym momencie, w którym ten spojrzał na niego życzliwie, potajemnie wystawiając język.

Zastępca oficera 3. Armii, był człowiekiem ze straszną blizną na twarzy. Wpatrywał się w Lin Yina leżącego na ziemi i ponuro powiedział:

– Jeśli kolejne tortury nie przyniosą efektów, jest on już dla nas bezużyteczny. Powinniśmy się go pozbyć w taki sam sposób, jak to robimy z innymi szpiegami. Opatrzymy jego rany, napoimy go, nakarmimy, a potem znowu żywcem zedrzemy z niego skórę i pozwolimy mu powoli umrzeć w agonii.

Ciało Feng Minga zadrżało, a skórę pokrył zimny pot, gdy tylko usłyszał te słowa.

Cała sala narad pogrążona była w dyskusji, gdy zasłona u wejścia nagle się uniosła. Wszyscy spojrzeli na drzwi i nagle przestali rozmawiać, sprawiając, że w pomieszczeniu zapadła głucha cisza.

Jun Ting trzymała prawą rękę na mieczu, jej bystre oczy przesunęły się po twarzach generałów, by w końcu delikatnie opaść na podłogę, gdzie leżało zakrwawione ciało Lin Yina. Szybko zamrugała powiekami, a jej łagodne spojrzenie natychmiast zamieniło się w lód.

Jun Qing zniżył głos:

– Rozkazałem ci udzielić wsparcia wojskom, które ruszyły z powrotem do stolicy. Dlaczego zawróciłaś w połowie drogi?

Jun Ting wytrzymała wzrok ojca i nie odpowiedziała, tylko powoli podeszła do Lin Yina. Nie zwracając uwagi na otaczające ją spojrzenia, uklękła na jedno kolano, wyciągnęła rękę, aby chwycić dłoń mężczyzny, w której widać było każdą kość obdartą ze skóry. Spojrzała na twarz, pokrytą krwią, pod której grubą warstwą trudno było rozpoznać rysy i zapytała:

– Co się stało? Czy jest coś, o czym chcesz mi powiedzieć? – Jej głos był pełen niespokojnej czułości.

Jun Qing nie czekał z odpowiedzią, krzycząc ze złością:

– Jun Ting, wynoś się stąd!

Dach zatrząsł się, aż opadł kurz, jednak Jun Ting zachowywał się tak, jakby go w ogóle nie słyszała. Jej krystalicznie czyste oczy wciąż były skupione na Lin Yinie, gdy z niewypowiedzianą miłością i uczuciem szepnęła cicho.

– Wróciłam, nie musisz już dłużej cierpieć.

Wszyscy patrzeli zszokowani na tę scenę, nie będąc w stanie nic mówić. Jun Qing był tak zły, że aż drżały mu ręce i nogi:

– Niech ktoś wyprowadzi stąd 13. Asystenta Wojskowego!

Kilku strażników podbiegło do niej, ale Jun Ting podniosła nagle głowę i zimno spojrzała na nich, powodując, że natychmiast się cofnęli o dwa kroki.

Jun Ting ponownie pochyliła głowę i spokojnie wpatrywała się w Lin Yina.

Lin Yin uśmiechnął się z trudem i wyszeptał do niej kilka słów. Prawdopodobnie podczas tortur wybito mu zęby, więc kiedy poruszał ustami, wylewała się z nich tylko krew. Jak więc ktokolwiek mógł coś usłyszeć?

Jun Ting pokiwała głową i patrząc na niego z uczuciem, odpowiedziała cicho:

– Dobrze, dobrze…

– Jun Ting, czy chcesz zhańbić stuletnią reputację wojskową rodziny Jun?

Jun Qing nie mogąc dłużej się powstrzymać, wstał nagle. Zrozumiał, że nikt nie odważy się dotknąć jego córki, więc osobiście zszedł po schodach i ruszył stanowczo w kierunku Jun Ting.

– Jeśli nie posłuchasz moich rozkazów… – Kiedy był trzy kroki od niej, wszyscy usłyszeli dźwięk wydobywanego miecza.

Jun Ting pochyliła głowę, by spojrzeć w ukochane oczy Lin Yina, nagle wstała, wyciągnęła swój miecz i pchnęła go w dół. Dźwięk ostrego ostrza przebijającego skórę i miażdżącego kości, wstrząsną całą salą, a krew wystrzeliła w powietrze.

W mgnieniu oka prawie wszyscy byli tak zszokowani widokiem jasnej krwi, że nie mogli się nawet ruszyć z miejsca.

Jun Ting wbiła miecz w serce Lin Yina. Przez chwilę spokojnie patrzyła na pełną bólu twarz ukochanego, zanim wycofała ostrze. Spokojnie wytarła krew w mankiet swojego munduru i schowała go z powrotem do pochwy przy pasie. Dopiero wówczas zwróciła się do swego ojca, mówiąc:

– Lin Yin jest moim podwładnym, nie ma niczego niezwykłego w tym, abym osobiście wymierzyła mu karę. – Na jej ustach pojawił się słaby uśmiech, który wszystkich zszokował. Nawet Jun Qing wyglądał, jakby stracił panowanie nad sobą, jego twarz była posępna i milcząca. – Jeśli ojciec nie ma dla mnie innych rozkazów, twoja córka wróci, aby zająć się sprawami wojskowymi.

Pod obstrzałem spojrzeń Jun Ting odmeldowała się i skierowała w stronę drzwi, zanim jednak podniosła grubą zasłonę, odwróciła lekko głowę i spojrzała na Feng Minga. Krew księcia niemal natychmiast zastygła.

W martwej ciszy postać Jun Ting zniknęła. Pierwszym, który otrząsnął się z szoku był Cang Yen. Nie odważył się jednak mówić o egzekucji sprzed chwili, dlatego szybko zmienił temat:

– Na ten moment wojska wroga planujące zasadzkę są wciąż poza granicami stolicy. Według naszych oszacowań liczba wrogich oddziałów nie jest wcale mała. Wierzę, że gdy tylko nasze elitarne oddziały dotrą do nas z pomocą, z ich wsparciem natychmiast będziemy w stanie pokonać odziały Bai Qi planujące atak, zanim jeszcze będą gotowi do rozmieszczenia się na swych pozycjach.

– Zgadzam się.

– Ale gdzie obecnie są żołnierze planujący atak? Jak do nich dotrzemy i jak ich zaatakujemy?

Wszyscy widzieli ponurą twarz Naczelnego Dowódcy, żaden z nich nie odważył się wspomnieć o Lin Yine dlatego każdy skoncentrował swoją uwagę na sprawach wojskowych.

– Miejsce poza stolicą, gdzie można zasadzić się na żołnierzy ciężkiej armii, myślę, że powinno być tutaj…

Wielka wojskowa mapa została rozłożona na dużym stole, a ciało Lin Yina zostało po cichu podniesione przez kilku silnych strażników. Krew na podłodze również wytarto szmatką, pozostawiając tylko czerwoną plamę i nieprzyjemny metaliczny zapach w powietrzu.

Serce Feng Minga nadal ściskało się od spojrzenia, jakim obdarzyła go Jun Ting. Czuł się tak, jakby nie mógł oddychać. Widząc generałów stłoczonych wokół mapy i podekscytowanych trudno było mu oszacować, jak długo jeszcze potrwa to spotkanie wojskowe. Po cichu podszedł do Cang Yena, pociągnął go za rękę delikatnie i szepnął:

– Generale Cang Yen, jest mi niezręcznie, ale czy mogę zapytać o pozwolenie na opuszczenie narady wojskowej i powrót do moich kwater?

Naczelny Dowódca był teraz w złym humorze, więc Feng Ming nie chciał go prowokować.

– Twarz Księcia Minga jest strasznie blada. – Cang Yen studiował plan okrążenia i stłumienia zasadzki. Słysząc to ciche pytanie, odwrócił głowę i spojrzał na Feng Minga, wyrażając zaniepokojenie. – Czy powinniśmy wysłać nadwornego lekarza, by Księcia zbadał?

– Nie, nie trzeba, potrzebuję tylko trochę odpoczynku.. – Feng Ming natychmiast potrząsnął głową.

Cang Yen przytaknął i powiedział:

– Cóż, Książę Ming może już iść. Później złożę raport Naczelnemu Dowódcy.

Feng Ming pokazał lekki uśmiech wdzięczności i wyszedł. Oczywiście w ślad za nim podążyło kilku strażników, ale trzymali się daleko w tyle.

Czuł zawroty głowy, więc chciał jak najszybciej wrócić do pałacu. Kiedy dotarł na miejsce, niebo było już szaro-niebieskie, a Królowa Matka dawno zjadła obiad.

Feng Ming opowiedziała jej o dzisiejszych wydarzeniach, jednak biorąc pod uwagę to, że z pewnością są podsłuchiwani, świadomie ominął niektóre szczegóły. Między innymi to, że Lu Dan powiedział, iż resztę życia wykorzysta na przywrócenie mu utraconej witalności.

Gdy Królowa Matka usłyszała, że ​​Jun Ting osobiście zabiła Lin Yina, zastanowiła się przez chwilę i westchnęła:

– Ta rodzina wojskowa jest taka okrutna.

Feng Ming był smutny. Z jakiegoś powodu myśl o Lin Yinie i Rong Tianie spowodowała, że owładnęła nim nagła panika. Utkwił oczy w twarzy Królowej Matki, a pragnienie poznania sytuacji Rong Tiana wezbrało w jego sercu. Chciał ją o to zapytać, jednak wiedział, że ze wszystkich stron są podsłuchiwani. Stłumił więc w sobie to uczucie, ale i tak było ono widoczne w jego oczach.

– Czy Książę Ming źle się czuje? – Królowa Matka zaskoczyła go nagłym pytaniem.

Feng Ming był oszołomiony, potrząsnął głową i powiedział:

– To nic takiego. Jestem głodny i trochę zmęczony, pójdę zaraz coś zjeść. – Wstał i poprawił na sobie ubranie, nagle zmarszczył brwi i krzyknął, ściskając klatkę piersiową. – Moje serce…! Jak boli!

Runął na podłogę, tracąc przytomność.