Rozdział 12412 min. lektury

Feng Ming zmarszczył brwi skonsternowany.

– Co Doradca chce przez to powiedzieć?

– Ciało Księcia Minga w sposób znaczny utraciło swą witalność. Jeśli natychmiast nie zaczniemy cię leczyć, wówczas w najbliższej przyszłości twoje ciało będzie powoli słabło, aż w końcu stanie się tak chore, jak moje. – Piękny uśmiech zawitał na ustach Lu Dana, wyciągnął dłoń i powoli uniósł podbródek Feng Minga, wpatrując się głęboko w ciemne źrenice. – Nie wiem dlaczego, ale jestem pełen niepokoju o przyszłość Dong Fan. Nadchodzi katastrofa, a Dong Fan prawdopodobnie nie zdoła się przed nią uchronić. Szczerze jednak wierzę, że Książę Ming będzie w stanie ochronić mego Wielkiego Króla. Dla mojego Króla, Książę Ming musi być bezpieczny. W ciągu ostatnich kilku dni wykorzystywałem resztkę swojej życiowej energii, aby pomóc wzmocnić utraconą witalność Księcia Minga.

– Nie! – Feng Ming cofnął się o krok, wpatrując w Lu Dana szeroko otwartymi oczami. Gwałtownie potrząsał głową, mówiąc: – Nie chcę tego! Zabraniam ci to robić!

Feng Ming w jakiś sposób czuł, że w słowach mężczyzny częściowo kryła się prawda. Po bitwie nad rzeką Aman jego ciało rzeczywiście powoli słabło, aż Rong Tian zaczął robić awantury z powodu każdego małego przeziębienia czy kaszlu, i pilnował go na każdym kroku. Jednak to wcale nie oznaczało, że może po prostu siedzieć spokojnie i przyglądać się, jak inna osoba wykorzystuje swoje cenne życie, aby naprawić jego ciało i przywrócić witalność.

Lu Dan otworzył usta, by coś powiedzieć, ale nagle przegrał z podmuchem zimnego wiatru. Nie mogąc się powstrzymać, zaczął długo i głośno kaszleć. Kiedy w końcu przestał, powoli uniósł głowę i spojrzał na Feng Minga, którego szeroko otwarte oczy nadal wypełniał szok.

– Czy Książę Ming ma jakiekolwiek umiejętności, aby móc mnie powstrzymać? To miejsce to pałac Dong Fan, mogę używać tu magii. Książę Ming z pewnością pamięta, że właśnie wypił odświeżającą herbatę w moim domu. Zaklęcie witalności już zostało rzucone, ale tym razem nie użyłem do tego mojej krwi.

Feng Ming zszokowany zapytał:

– Dlaczego to robisz?

Lu Dan uśmiechnął się łagodnie i zbliżył do Feng Minga. Zatrzymał się, gdy jego nos prawie dotykał nosa księcia.

– Chcę, abyś już na zawsze czuł się wdzięczny za moją dobroć i poświęcenie.

Zimowe niebo i ziemia pokryta śniegiem były blade. Piękna twarz wprost przed oczami Feng Minga i słowa wypowiadane z kształtnych ust sprawiły, że ciało księcia drżało niepohamowanie.

Jak głęboka jest wiedza Lu Dana? Prawdopodobnie wciąż nie wie, co Feng Ming przed nim ukrywa, ale dla swej ukochanej osoby, dla swego króla, jest gotów stworzyć lepszą pozycję dla najgorszych wydarzeń, które nadejdą w przyszłości.

Jeśli z powodu Feng Minga Lu Dan poświęcił swe ostatnie cenne dni życia, jeśli w Ping Xi zapanuje wielki chaos, jeśli armia Xi Rei zaatakuje, jeśli plan Rong Tiana o przejęciu Dong Fan się powiedzie, to ostatnim, co Feng Ming może zrobić, to zaryzykować swoje życie w obronie Króla Dong Fan, tak jak pragnie tego Lu Dan.

Feng Ming wpatrywał się w piękne oczy mężczyzny, które wydawały się w ogóle nie uśmiechać. Dużo czasu zajęło mu, zanim odzyskał zdolność spokojnego oddychania. Kiedy w końcu znalazł w sobie wystarczająco dużo siły, wziął głęboki wdech zimnego powietrza i wyszeptał:

– Czy to jest tego warte?

Uśmiech na twarzy Lu Dana nagle rozkwitł. Wstał i wyprostował się, patrząc na pokryty śniegiem las sosnowy i góry naprzeciw pałacu Nieba i Ziemi.

– Czy Książę Ming wie, co jest uważane za „ogólny trend wydarzeń”? Jeśli duży statek wpada na silne prądy, a ty nie możesz kontrolować kierunku za pomocą steru, to nawet jeśli człowiek na statku jest wystarczająco sprytny, aby obliczyć moment, w którym statek uderza w rafę i tonie, nie ma wystarczającej mocy, aby odwrócić sytuację. Może tylko obserwować, jak statek zmierza ku zagładzie. Nawet jeśli ktoś jest potężny, nie może sam rządzić światem, ponieważ siła człowieka jest zawsze ograniczona. – Mężczyzna przerwał na chwilę i westchnął. – Dong Fan natrafiło na silne prądy, a sterem kieruje kilka osób, które mają odmienne zdania. Jeśli kontrolę nad sterem przejmie całkowicie jedna osoba, to być może Dong Fan będzie w stanie przetrwać trochę dłużej. Niełatwo przejąć samodzielną kontrolę nad sterem, dlatego Wielki Król potrzebuje kogoś, kto mu pomoże. Jednak bardziej martwi mnie to, że wśród tych silnych prądów pojawi się nieoczekiwany wróg. – Wymowne spojrzenie powędrowało w stronę Feng Minga, sprawiając, że zimne dreszcze przeszły wzdłuż jego kręgosłupa.

Nagły odgłos licznych końskich kopyt przebił się przez panującą wokół ciszę.  Jeden ze strażników zsiadł z konia i powiedział głębokim głosem:

– Została zwołana pilna narada wojskowa. Naczelny Dowódca prosi Księcia Minga o natychmiastowe wstawiennictwo.

Feng Ming nie otrząsnął się jeszcze z szoku wywołanego przez Lu Dana, a już został otoczony przez konie, więc nie mając większego wyboru, pojechał wraz ze strażnikami. Lu Dan stał samotnie, patrząc jak plecy Feng Minga stają się coraz mniejsze.

Gdy przybyli na miejsce, złoty bęben wybijał już dwudzieste uderzenie. Feng Ming pomyślał cicho w sercu: Czy to znowu jakaś zaszyfrowana wiadomość od Rong Tiana?

Wszedł pospiesznie do środka, bojąc się, że znowu jest ostatni.

Cang Yan miał poważną minę. Wstał ze swojego miejsca i przywitał się z Feng Mingiem, mówiąc:

– Wysłałam kogoś do Wielkiego Mistrza Sun, jednak odmówiła ona przyjścia, mówiąc, że nie chce się denerwować.

Gdy tylko Feng Ming to usłyszał, skinął szybko głową.

– Mistrz jest kultywującym nauczycielem i nie chce już więcej mieszać się w militarne sprawy.

Mówiąc to, usiadł na swoim rzucającym się w oczy miejscu, naprzeciwko krzesła Naczelnego Dowódcy.

Zasłona na drewnianych drzwiach została nagle podniesiona i zimny wiatr wtargnął do środka. Jeden z generałów wstał pośpiesznie i salutując, powiedział głośno:

– Naczelny Dowódco, elitarni żołnierze wszystkich dywizji zostali pilnie wezwani, z wyjątkiem 9. i 11. Armii, które są obecnie poza granicą. Pozostałe elitarne oddziały w pobliżu stolicy wrócą dziś wieczorem.

Jun Qing skinął głową i spojrzał w kierunku Xie Guanga, jednego z generałów siedzących po jego prawej stronie.

– Powiedz nam, jak wygląda sytuacja.

Wszyscy zastygli w napięciu, w końcu wezwano ich tutaj tak pilnie, aby przekazać ważne informacje wojskowe.

Xie Guang wyszedł na środek sali, omiótł spojrzeniem zebranych na naradzie ludzi i z ponurą miną powiedział:

– Nie tak dawno Dowódca Wojskowy kazał mi poprowadzić 2. Armię, aby otoczyć i stłumić zasadzkę na południu miasta. Niestety wróg znał już nasze pozycje. Osaczenie wroga nie tylko się nie powiodło, dodatkowo nasza armia została złapana w pułapkę, przez co odnieśliśmy ogromne straty w ludziach.

– Ponadto wiele śladów wskazuje na to – dodał nagle generał Cang Yan – że liczba wrogich żołnierzy czających się w zasadzkach poza stolicą znacznie przekracza nasze wstępne oszacowania. Możemy otwarcie powiedzieć, że nasza stolica jest obecnie w ogromnym niebezpieczeństwie.

Naczelny Dowódca spojrzał na oszołomione twarze otaczających go generałów i powoli powiedział:

– Rozkazałem elitarnym żołnierzom ze wszystkich oddziałów, aby pilnie wracali do stolicy.

Feng Ming natychmiast zrozumiał, że rozmowa pomiędzy nim a Królową Wdową została podsłuchana, ale podsłuchiwacz podsłuchał to, co miało być podsłuchane.

Starszy mężczyzna w stopniu generała, który wyglądał na jednego z czołowych dowódców, powiedział zaraz z niepokojem w głosie:

– To oznacza, że siły zbrojne strzegące wszystkich pozostałych miast zostały wycofane.

– Stolica jest ważniejsza niż inne miasta. Nie możemy ryzykować – odpowiedział mu Jun Qing.

Feng Ming wtrącił się do rozmowy. Starał się, aby w jego głosie nie czuć było żadnych emocji:

– Strategia Królestwa Bei Qi jest bardzo dziwna. Jaki jest sens w przejęciu stolicy? Łatwo jest podbić stolicę, ale utrzymać jest trudniej. Jeśli zajmiesz centralną stolicę, okoliczne miasta natychmiast ją otoczą i zaatakują, dlatego zdobywcy nie będą w stanie utrzymać zwycięstwa zbyt długo. – W połowie zdania Feng Ming nagle przypomniałem sobie, że większość z tego chaosu to podstęp Rong Tiana. Skarcił się w myślach, że im o tym przypomniał.

Wyglądało jednak na to, że ta kwestia była już rozważana przez starszych generałów.

Naczelny Dowódca Jun wyglądał na zdeterminowanego, nie wahał się w wydawaniu swych opinii.

– Chaos wywołany przez kapłanki właśnie się skończył, co było burzliwym okresem dla Dong Fan. Jeśli teraz w stolicy wydarzy się niespodziewany incydent, wstrząśnie to fundamentami całego królestwa. Nawet jeśli po ataku wroga uda nam się odzyskać stolicę, ludzie będą przestraszeni i zdezorientowani. Będzie to dla nas niszczycielski cios, który doprowadzi tylko do zniszczenia. W tak krytycznym momencie jak ten zdecydowałem się wesprzeć naszą stolicę ciężkim wojskiem. Chociaż ten plan będzie nas kosztował życie dużej liczby elitarnych żołnierzy, musimy ochronić Ping Xi, które jest naszą siłą i sercem Dong Fan. W końcu to wojna, my także musimy ponieść w niej straty.

Jun Zuoyn dowódca 5. Dywizji uderzył pięścią w drewniany stół, mówiąc:

– Nie wiem, kto wymyślił tak okrutną strategię, ale jeśli go kiedykolwiek złapię, ugotuję go żywcem, a potem rzucę wilkom na pożarcie, aby dać upust mojej nienawiści.

Wszyscy generałowie i żołnierze przytaknęli jeden za drugim, tylko twarz Chang Yena była smutna. Patrzył na Naczelnego Dowódcę Jun, który nagle kiwnął do niego porozumiewawczo.

– Jest jeszcze jedna ważna rzecz… – Chang Yen westchnął ciężko. Był weteranem Dong Fan, gdy tylko się odezwał, pozostali uczestnicy narady natychmiast ucichli. Chang Yan zmarszczył brwi, widząc, że oczy wokół skupiły się na nim i dodał głośno poważnym tomem, który każdy mógł usłyszeć. – Wszystkie ślady, które znaleźliśmy, wskazują na to, że wśród nas jest szpieg. Zwłaszcza jeśli chodzi o dzisiejszy plan okrążenia wrogich wojsk na południu miasta. Wiedzieli o nim tylko ludzie powyżej stopnia kapitana i generałowie.

W sali narad wojskowych zapanowała cisza, w której słychać byłoby nawet szpilkę upuszczaną na podłogę. Jeśli najwyższy poziom planowania spraw wojskowych Dong Fan był znany wrogom, to czy nie byłoby to równoznaczne z walką na polu bitwy, gdy ma się zawiązane oczy i skrępowane ręce? Wśród oficerów najwyższego szczebla był szpieg?

 Dziesiątki oczu, niczym ostry miecz, powoli przesunęły się na jednego człowieka. W tym samym czasie wszystkie włosy na ciele Feng Minga stanęły dęba. Czy byli w błędzie? Mimo że przez wielu książę z obcego królestwa mógłby być uważany za zdrajcę, tym razem zdecydowanie to nie była jego sprawka!

Feng Ming wstał nagle, gdy zetknął się z tygrysim wzrokiem Naczelnego Dowódcy.

– Powinienem być osobą, która nie jest upoważniona do udziału w spotkaniach poświęconych sprawom wojskowym i oczywiście nie powinna być traktowana na tym samym poziomie co Naczelny Dowódca. – Jasne oczy Feng Minga spojrzały wprost na Jun Qinga, po dłuższej chwili potrząsnął głową i uśmiechnął się gorzko. – Ach, nieważne. Zawsze jest tak, że niezależnie od tego, co powie podejrzany, jego słowa będą traktowane jak wymówka. Chcę tylko wiedzieć, jak Naczelny Dowódca zamierza ze mną postąpić?

Kilkanaście gniewnych parsknięć i szepty pełne urazy padły ze wszystkich stron wypełnionej ludźmi sali narad.

Generał w średnim wieku z czerwoną i kościstą twarzą, stojący na czele 14. Armii zrobił krok i powiedział głośno:

– Proszę Naczelnego Dowódcę, aby oddał mi tego szpiega. Zapewniam, że w ciągu godziny wydobędę z niego wszystkie sekrety, jakie przed nami chowa.

Feng Ming zadrżał potajemnie i zaśmiał się sarkastycznie:

– Po godzinie nie tylko zdradzę wszystkie swoje sekrety, ale również obiecam, że w przyszłości nigdy nie będę o nic konkurował z Naczelnym Dowódcą. Haha, tak czy inaczej wszyscy tutaj jesteście oficerami wojskowymi i nikt z was nie odważy się powiedzieć, że Naczelny Dowódca Jun użył nikczemnych środków, aby rozprawić się z przeciwnikiem.

Jun Qing patrzył zimnym wzrokiem w stronę Feng Minga, a cała sala wojskowa wypełniła się jeszcze bardziej nieznośną dla uszu ciszą.

Feng Ming zagryzł wargi i stanął prosto przed Naczelnym Dowódcą. Wszystkie okrutne kary z dawnych czasów, które oglądał w telewizji, zaczęły pojawiać się w jego głowie. Prawdopodobnie będzie musiał sam ich doświadczyć, co nie będzie niczym przyjemnym.

Najgorszą jednak rzeczą jest to, że Królowa Wdowa nadal przebywała w pałacu Wewnętrznym Dong Fan, a ta sprawa będzie miała olbrzymi wpływ również na nią.

Serce Feng Minga było pod silną presją, zamiast jednak przyspieszać, biło coraz wolniej, jakby nagle miało się zatrzymać.