Rozdział 3516 min. lektury

Był już późny wieczór, kiedy urzędnik Xia powrócił i wszedł w wielkim pośpiechu tylnym wejściem.

Gdy Generał Tong go zobaczył, natychmiast odciągnął starca na bok, gdzie szepcząc, dyskutowali o czymś przez bardzo długi czas.

Feng Ming i Lie Er, słysząc wieści o powrocie Mistrza Xia, poszli powoli w ich kierunku. Kiedy jednak z dystansu zauważyli, jak mężczyźni podejrzliwie szepczą, natychmiast przyspieszyli kroku i dołączyli do nich.

– Nauczycielu Xia Guan?

Starzec wystraszył się i odwrócił do Księcia, oddając mu grzeczny pokłon.

– Och! Wasza Książęca Wysokość!

– Mistrzu Xia, byłeś nieobecny przez cały dzień.

– To prawda i przyniosło to naprawdę wiele korzyści. – Starzec pogładził się po brodzie, poprosił wszystkich, by usiedli i zdał szczegółową relację ze swych nowych odkryć.

– Więc są dwie bardzo ważne sprawy. Po pierwsze, szpieg, którego wczoraj wysłałem, nareszcie wrócił. Mówi, że ostatniej nocy Król Fan Jia miał nagły napad choroby i omal nie umarł dziś nad ranem, jednakże jakimś cudem nagle ozdrowiał i pierwszym, co zażądał, to natychmiastowe wezwanie Trzeciej Księżniczki do swego Pałacu.

Oczy Feng Minga szeroko się otworzyły. Potarł swe skronie z niedowierzaniem.

– Zeszłej nocy omal nie umarł, a już nad ranem cudownie ozdrowiał? Haha, wygląda na to, że medycyna Fan Jia jest na wysokim poziomie. – Szybko odwrócił się w stronę Lie Er i dodał: – Zanim powrócimy do Xi Rei, musimy się upewnić, że zrekrutujemy tego nadwornego medyka i zabierzemy go ze sobą.

Generał Tong szybko potrząsnął głową na znak dezaprobaty.

– Jeśli chodzi o medycynę i wiedzę, to nie ma na świecie nikogo, kto mógłby dorównać Mistrzowi Xia w tej dziedzinie. Ta sytuacja jest bardzo podejrzana.

Wszyscy skierowali swe oczy na starego urzędnika w oczekiwaniu. Mistrz Xia skinął głową.

– Rzeczywiście. Xia Guan nie śmie się przechwalać, ale z tego, co zaobserwowałem, Król nie jest najlepszego zdrowia, a jego stan się pogarsza. Za nie więcej niż trzy dni w Fan Jia odbędzie się wielki pochówek.

– Co?! Ale… ale… ale czy za trzy dni Król Fan Jia nie zamierzał wydać na naszą cześć przyjęcia powitalnego? – wykrzyknął zdumiony Feng Ming.

Lie Er zachował spokój i pochylił głowę zamyślony, zanim zapytał Xia Guana:

– Urzędniku Xia, skąd możesz być pewny, że Król Fan Jia umrze?

Mistrz Xia stał dumnie, ciągle gładząc swą bródkę, po czym szybko się uśmiechnął:

– Z tego, co zdążyłem się dowiedzieć o dolegliwościach Króla Fan Jia, to jego choroba nie była czymś nagłym. Po prawdzie wszystkie jego symptom wskazują na to, iż był on truty już od dłuższego czasu. To tylko zbieg okoliczności, że jego stan zdrowia osiągnął tak niebezpieczny poziom w ciągu ostatnich kilku dni. Przypuszczam, że toksyną jest Man She.

To był kolejny spisek w Rodzinie Królewskiej, jednak wydawało się, że w porównaniu do Xi Rei, Fan Jia było jeszcze bardziej pechowe. Nawet człowiek o najwyższej pozycji w Królestwie nie zdołał ochronić się przed krzywdą.

Na szczęście jestem tylko fałszywym Księciem. Za trzy miesiące wszystko powinno wrócić do normy, a ja będę mógł cieszyć się mą emeryturą.

Feng Ming poklepał się po klatce piersiowej, po czym spytał ostrożnie niskim głosem:

– Zważywszy na to, że Król był podtruwany, czy nie zdołali jeszcze złapać winowajcy?

– Toksyna Man She należy do rzadkości i tylko garstka ludzi na tym świecie zna jej silne właściwości. Powolne podtruwanie jest niezwykle trudne do wykrycia, a jej pierwsze efekty pojawiają się po bardzo długim czasie i często są mylone z innymi chorobami. Nie da się jej wykryć w żaden tradycyjny sposób. Schemat choroby jest zawsze taki sam, ofiara nagle ciężko choruje, po czym niemal natychmiast zdrowieje. Cykl powtarza się dwa lub trzy razy, po czym następuje śmierć.

Generał Tong zmarszczył brwi.

– Kto jest tak odważny, że ośmiela się zabić władcę Królestwa, Króla Fan Jia?

– Ponieważ mamy tu do czynienia z trucizną, sprawcą musi być ktoś z najbliższego otoczenia Króla. Jednakże najważniejszą rzeczą dla nas nie jest złapanie winowajcy, lecz skupienie się i rozważenie naszej własnej sytuacji. – Xia Guan rozwinął wachlarz w swej dłoni i pomachał nim kilka razy, zanim skierował swą uwagę w stronę Feng Minga.

– Koronowany Książę, zachowanie Trzeciej Księżniczki w stosunku do Gui Sena jest bardzo dziwne. Stary Xia nareszcie zrozumiał, dlaczego panujące pomiędzy nimi takie napięcie.

– Mistrzu, proszę, powiedz nam, o czym myślisz.

Urzędnik Xia podniósł się ze swego miejsca, zmarszczył brwi i wolno zaczął chodzić wokół okrągłego stołu. W końcu skierował swą twarz w kierunku swych towarzyszy i otworzył usta:

– Po pierwsze, dlaczego Trzecia Księżniczka tak się śpieszy, aby wyruszyć z nami do Xi Rei? To dlatego, iż przewidziała, że jej ojciec nie pożyje już długo, a wraz z jego śmiercią, niezależnie czy tron obejmie pierwszy, czy też drugi Książęcy Małżonek, to będzie to dla niej równie niekorzystne. Najlepiej zrobi, gdy jak najszybciej opuści Fan Jia, by szukać schronienia w innym Królestwie.

Te przypuszczenia wydawały się bardzo rozsądne. Inteligencja Trzeciej Księżniczki nie ograniczała się tylko do matematycznych formuł.

Wszyscy pokiwali głową, zgadzając się z tym.

– Po drugie, dlaczego Król rozkazał natychmiastowe wycofanie swej armii? – Mężczyzna przerwał na chwilę i uśmiechnął się do nich chytrze, po czym zapytał – Ktokolwiek ma choć cień pojęcia dlaczego?

Feng Ming opuścił swą głowę, myśląc o tym przez chwilę, gdy nagle przypomniał sobie te straszne oczy. Podniósł głowę i chicho zapytał:

– Czy to z powodu Ruo Yana?

Mistrz Xia przyklasnął, słysząc odpowiedź Księcia.

– Wasza Wysokość, jesteś niezwykle inteligentny i spostrzegawczy. Istotnie ma to związek z obecnością Ruo Yana.

Generał Tong również to sobie uświadomił i zaskoczony dodał:

– Fakt, że Ruo Yan tak szybko oświadczył się Trzeciej Księżniczce, dowodzi tylko tego, że również miał zamiar przejąć tron Fan Jia. Król Fan Jia nie jest głupcem i z pewnością to zauważył.

– Król Fan Jia jest świadomy, że choroba niszczy jego ciało i nie ma na nią lekarstwa. Więc zanim umrze, to chciałby widzieć, jak jego najukochańsza córka opuszcza Królestwo i bezpiecznie udaje się do Xi Rei. Po wycofaniu armii relacje z Xi Rei stały się z pewnością bardzo korzystne, odkąd okazał nam swą łaskę. W rzeczywistości ta strategia pozwoliła mu pozostawić kraj na ścieżce do dobrze prosperującej przyszłości i jeśli w przyszłości Królestwo Li zaatakuje, Fan Jia zyska w Xi Rei sojusznika.

Urzędnik Xia był tego typu człowiekiem, który w umiejętny sposób potrafił połączyć ze sobą każdy z elementów sprawy i przekazać je tak, aby wszyscy wokoło zrozumieli jej istotę.

Wówczas Lie Er zabrał głos i dodał swą opinię:

– Trzecia Księżniczka wydaje się kimś, kto nie dba o politykę i tak przyziemne sprawy, jednakże jest najbardziej cennym pionkiem w ręku Króla Fan Jia. Tak długo, jak jest ona w Xi Rei, gdy tylko Fan Jia zostanie zaatakowane przez Królestwo Li, może ona zawsze poprosić Koronowanego Księcia o militarne wsparcie.

Młodzieniec przerwał na chwilę, lecz po krótkim namyśle kontynuował:

– Co więcej, większa część z jego armii przebywa obecnie daleko od domu, jeśli Król niedługo umrze, to oczywiste, że chce, aby jego wojsko jak najszybciej powróciło, co pomogłoby powstrzymać jakiekolwiek zamieszki w kraju podczas żałoby narodowej.

Feng Ming przygryzł swą dolną wargę i przygnębiony wywnioskował:

– Jeśli tak wyglądają sprawy, to i bez moich matematycznych popisów przed Księżniczką i tak wyraziłaby zgodę na powrót wraz ze mną do Xi Rei. Och, a ja rzeczywiście myślałem, że matematyka, którą pamiętam ze szkoły średniej była dla mnie taka użyteczna.

Xia Guan pośpiesznie dodał:

– Książę, dlaczego tak nie doceniasz swego wkładu w tej sprawie? Jeśli Wasza Wysokość nie pokazałby swych zdolności, Trzecia Księżniczka i Król Fan Jia uznaliby, iż Xi Rei nie nadaje się do ochrony Fan Jia, przez co Księżniczka poczułaby się zobligowana i zmuszona do przyjęcia oświadczyn Ruo Yana. Zatem Król Fan Jia był zdolny zapobiec interwencji Ruo Yana i oddał swe zaufanie w ręce Koronowanego Księcia Xi Rei.

Te wszystkie argumenty wydawały się bardzo rozsądne. Feng Ming nieco się rozchmurzył. Na jego ustach pojawił się lekki uśmiech, a delikatne brwi bardzo żwawo i wyraźnie się uniosły. Gdyby był teraz przy nim Rong Tian, to prawdopodobnie skradłby mu pocałunek.

Mistrz Xia widząc zadowolenie Księcia, kontynuował dalej:

– Po trzecie, co kryje się za tym, że Gui Sen był dla nas tak niezwykle życzliwy?

Niezwykle entuzjastyczny Feng Ming natychmiast podniósł rękę do góry i zawołał:

– To dlatego, że on również wie, że Król Fan Jia jest umierający, a on jest jednym z pierwszych w kolejce do przejęcia tronu. To sprawia, że jest taki podekscytowany. Co więcej, ma on ogromną nadzieję, że zabierzemy ze sobą do Xi Rei Trzecią Księżniczkę, dzięki czemu będzie miał o jeden mniej cierń w swym oku.

Generał Tong potrząsnął głową:

– Książę, twoje przypuszczenia są słuszne, jednak myślę, że Gui Sen nie jest zbyt chętny temu, abyśmy zbyt szybko wyjechali. Według mnie ma on wręcz nadzieję, że zostaniemy nieco dłużej.

– To prawda, dla niego idealnym byłoby, gdybyśmy zostali aż do czasu, w którym nowy Król wstąpi tron.

Urzędnik Xia przytaknął i sięgnął po kubek gorącej herbaty stojącej na stole. Wziął mały łyk, zanim dodał:

– Gui Sen niezwykle się spieszył, aby przekazać nam te wieści tak wcześnie rano i o dziwo bez najmniejszego wahania zaproponował naszemu Księciu wycieczkę w swym towarzystwie. To dlatego, że chce uśpić naszą czujność, byśmy poczuli się zrelaksowani i zapewnić nas, że stan zdrowia Króla Fan Jia nie jest poważny. Nagła śmierć Króla sprawi, iż dla dobra Trzeciej Księżniczki, będziemy musieli tu pozostać i towarzyszyć jej aż do czasu, w którym zostanie obrany nowy władca.

Feng Ming poczuł się zmieszany i z pobladłą twarzą zapytał:

– Dlaczego on chce, abyśmy tu zostali? Z pewnością nie chodzi mu o to, że mają nadmiar jedzenia i chcą nas utuczyć, dlatego jesteśmy tu tak mile widziani?

Urzędnik Xia zniżyły nagle swój głos i tajemniczo się uśmiechnął.

– Książę, jest jedna rzecz, o której jeszcze nie powiedziałem, lecz gdy tylko o niej wspomnę, Wasza Wysokość natychmiast to zrozumie. – Starzec umyślnie przerwał, skupiając na sobie uwagę wszystkich, po czym na nowo zaczął mówić.

– Wczoraj, kiedy odkryłem, że Król Li jest w Fan Jia, wysłałem szpiegów, aby obserwowali jego poczynania. Czy Książę wie, gdzie udał się po wczorajszej wizycie u Księżniczki?

Myśli kłębiły się w głowie Feng Minga, a jego twarz natychmiast zmieniła wyraz, gdy wypalił:

– Do Gui Sena?

– Zgadza się. Poszedł zobaczyć się z Gui Senem. Kiedy jego propozycja małżeństwa została odrzucona, Księżniczka nie jest mu już do niczego potrzebna, więc jak najszybciej musiał znaleźć inną osobę, która ma nadzieję odziedziczyć tron Fan Jia.

Feng Ming potrząsnął głową z niedowierzaniem.

– To niemożliwe, skąd niby Ruo Yan miałby wiedzieć, że Król niedługo umrze?

– Ruo Yan jest bardzo wykształcony i niezwykle inteligentny. Co więcej, jest świadomy stanu zdrowia Króla, zwłaszcza że poprzednie ataki choroby nie były tak częste, jak w ostatnim czasie. Z takimi dowodami był w stanie przewidzieć rychłą śmierć Króla.

Feng Ming przytaknął na zgodę, a w duchu pomyślał:

Ruo Yan jest z pewnością kimś, z kim należy się liczyć. Może to nawet on był tym, który otruł Króla Fan Jia?

Nagle wykrzywił swą twarz i zapytał starego Mistrza:

– Ruo Yan i Gui Sen spotkali się w sekrecie. Stawiam osiem na dziesięć, że planuje on wesprzeć Gui Sena w jego dążeniu do objęcia tronu. Hmph! Jeśli Gui Sen przejmie władzę, co Ruo Yan będzie chciał w zamian? Nic dziwnego, że Gui Sen zachowuje się tak, jakby był niemal pewny, że dopnie swego. Jednakże jest coś, czego nie rozumiem. Dlaczego on tak bardzo chce, abyśmy zostali w Fan Jia? Czy zamierza skrzywdzić Księżniczkę?

Wydawało się, że byłoby znacznie lepiej, gdyby Feng Ming nie zadał tego pytania. Twarze wszystkich zebranych stały się napięte, kiedy odwróciły się w jego stronę. Książę zamrugał i spytał:

– O co chodzi?

Generał Tong wydawał się nieco zażenowany i natychmiast odwrócił swą twarz jak najdalej od Księcia. Urzędnik Xia pogładził się po brodzie i zamknął oczy. Jedynie Lie Er nie uciekał od odpowiedzi, jednak z całej siły starał się powstrzymać swój chichot. Przysunął się bliżej Feng Minga i delikatnie wyszeptał do jego ucha:

– Książę, Gui Senowi nie chodzi o Trzecią Księżniczkę, jemu chodzi o ciebie.

– Co? Chce skrzywdzić mnie? – Oczy Feng Minga wytrzeszczyły się gwałtownie. – Dlaczego chciałby mi coś zrobić?

Lie Er nie dał mu natychmiastowej i prostej odpowiedzi. Zamiast tego przyjrzał się mu dokładnie, wodząc po nim wzrokiem w górę i w dół, po czym oblizał swe wargi i nieśpiesznie odpowiedział:

– Książę, twoje spojrzenie sprawia, że nie tylko Gui Sen, ale również Lie Er czuje się tak, jakby jego kości miękły.

Generał Tong natychmiast odwrócił swą twarz i krzyknął na młodzieńca:

– Lie Er, jesteś tylko podrzędnym służącym, jak śmiesz zwracać się w ten sposób do Księcia? Nie myśl sobie, że skoro Jego Wysokość traktuje cię życzliwie, to tobie wolno lekceważyć różnice w pozycji.

Lie Er wzdrygnął się i opuścił głowę po tym, jak został skarcony za swe niepohamowane słowa.

Feng Ming pociągnął za rękaw młodzieńca i zapytał:

– Masz na myśli, że Gui Sen… że on…

Książę pomyślał o tym przez chwilę. Rzeczywiście mógł w pamięci przywołać oczy Gui Sena obserwujące go z uwagą, a on sam zawsze się przy tym uśmiechał. Te myśli sprawiły, że aż przeszły go ciarki.

Lie Er szybko spojrzał w stronę Generała Tonga, po czym ponownie przybliżył się do swego pana i wyszeptał:

– Nie martwi nas fakt, że Gui Sen jest tobą zainteresowany. Bardziej obawiamy się, że możesz być częścią planu. Gui Sen i Ruo Yan, mogą już czynić przygotowania do objęcia tronu, a warunkiem w tych negocjacjach jest wymiana: pomoc Ruo Yana za ciebie, Wasza Wysokość.

– Co?

Sama myśl, że stał się kartą przetargową pomiędzy tymi dwoma mężczyznami, sprawiła, że poczuł gorycz w gardle. Wręcz mógł wyobrazić sobie ten złowrogi wygląd ich twarzy, podczas tego sekretnego spotkania. Gęsia skórka pojawiła się na całym jego ciele i przeklinając mężczyzn w myślach, bezzwłocznie powiedział:

– To niemożliwe, jestem Księciem Xi Rei, jak oni mają czelność używać mnie…

W głowie Feng Minga od razu pokazała się scena, gdzie Gui Sen związuje go jak wieprza i brutalnie popycha w uścisk Ruo Yana. Na tę myśl aż cały zdrętwiał. Nagle Urzędnik Xia wymamrotał:

– Jeśli zostaniemy tutaj do pogrzebu Króla, Fan Jia wkrótce będzie pod kontrolą Gui Sena, wówczas nic nie powstrzyma ich przed popełnieniem tego czynu!

ŁUP!

Generał Tong nagle uderzył w stół, strasząc wszystkich. Wstał raptownie, uniósł swe brwi i stanowczym głosem powiedział:

– Do Fan Jia nieubłaganie nadciągają zmiany. Nie mamy czasu do stracenia, musimy opuścić to miejsce najszybciej, jak to tylko możliwe.

Feng Ming wciąż był jeszcze w szoku, jednak gdy usłyszał, że ktoś ma podobne zdanie jak on sam, to mimo strachu natychmiast zgodził się z generałem. Jego głowa kiwała się w górę i w dół jak u kurczaka skubiącego ziarenka leżące na ziemi.

– Tak, to prawda. Powinniśmy postępować ostrożnie i wyjechać jak najszybciej.

– Koronowany Książę, uniżony Xia również tak uważa. – Mężczyzna zamachał kilka razy swym wachlarzem. – Jednakże nie możemy tak po prostu wstać i wyjść jak nam się podoba. Jesteśmy tu honorowymi gośćmi, chcemy również zabrać ze sobą Trzecią Księżniczkę. Tym samym, zanim będziemy mogli wyruszyć, powinniśmy spotkać się Trzecią Księżniczką i Królem Fan Jia, aby omówić sprawy wyjazdu.

– Dobrze, zobaczmy czy uda nam się spotkać z Księżniczką dziś wieczorem, aby wytłumaczyć jej osobiście, dlaczego musimy jak najszybciej powrócić do Xi Rei.

Urzędnik Xia dodał:

– Generale Tong, postarajmy się podjąć działanie i wieczorem odwiedzić Księżniczkę. Z pewnością będzie chciała spotkać się ze swym ojcem i otrzymać od niego wsparcie. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, jutro rano Król Fan Jia udzieli nam audiencji, a wówczas Koronowany Książę będzie mógł zapytać o pozwolenie na wcześniejszy wyjazd.

Feng Ming zgodził się natychmiast.

– Dobrze, zróbmy tak!

W końcu po ustaleniu szczegółowego planu Generał Tong ruszył w pośpiechu w kierunku rezydencji Trzeciej Księżniczki…