Rozdział 11824 min. lektury

Sytuacja na polu bitwy nagle uległa zmianie.

Nie tylko Rong Tian odważył się wysłać do Feng Minga zaszyfrowaną wiadomości tuż pod nosem Dong Fan, najbardziej jednak spektakularne było pojawienie się Królowej Wdowy, która do tej pory ukrywała się w wewnętrznym pałacu Xi Rei, dzięki czemu z taką łatwością mogła przebrać się za posiadającego ogromną wiedzę wielkiego mistrza „Sun Zi”.

Pomimo tego, iż Feng Ming głęboko wierzył, że jego wytrzymałość psychiczna została dobrze wytrenowana, odkąd trafił do tej zamierzchłej epoki, to nadal nie mógł powstrzymać swego serca przed panicznym biciem. Nie przeszkodziło mu to jednak w odegraniu wzruszającej, pełnej łez i tek realistycznej sceny pojednania ucznia z mistrzem. Był to akt godny Oskara. Niestety zbyt gościnny gospodarz, Lu Dan, który nie odstępował Feng Minga na krok, nie pozwolił mu dłużej cieszyć się tą chwilą.

– Sztuka wojny, którą zaprezentował mistrz Sun, jest zdumiewająca. Proszę skosztować wyśmienitej herbaty z Dong Fan, a potem znowu będziemy kontynuować rozmowę o militarnych strategiach.

– Dobrze. Dobrze. Doradca wydaje się bardzo zainteresowany działaniami militarnymi. W porównaniu do mojego ucznia, który nie chce się rozwijać w tej materii, ty jesteś znacznie pilniejszy. – Królowa Matka postanowiła napić się herbaty, ale w rzeczywistości w ogóle się nie spieszyła.

Wszystkich tak zwanych militarnych strategii nauczył ją Rong Tian, który sam nabył tę wiedzę od Feng Minga. Z powodu tych nagłych wydarzeń, kobieta musiała szybko przyswoić przekazywane jej informacje.

Jako zakładnik potężnego Lu Dana Feng Ming został zmuszony do ujawnienia części strategii, jednak w porównaniu do Królowej Wdowy, która została skrupulatnie wyuczona przez swego syna, umiejętności Księcia wydawały się być znacznie skromniejsze.

Jednak wiedza ma również swoje ograniczenia, a Lu Dan nie był łatwym do oszukania przeciwnikiem. Jeśli nadal będzie pytał szczegółowo o Sztukę wojny Sun Zi i pokrewne strategie wojskowe, nawet „fałszywy mistrz” nie będzie w stanie go dłużej zwodzić, stając się z chytrego lisa łatwą do upolowania zwierzyną.

– Słyszałem, jak Książę Ming mówił, że mistrz Sun Zi jest autorem dwóch wielkich dzieł. Pierwszym z nich jest Sztuka wojny. Podczas bitwy na rzece Aman Książę Ming skorzystał z jednej z opisanych w niej strategii „Skutych ze sobą płonących łodzi”. Drugim z tych dzieł jest Zakazana sztuka wojny. Ponoć wiedza w nim zawarta jest jeszcze bardziej imponująca, a strategie militarne swym geniuszem znacznie przewyższają te opisane w pierwszym z twych dzieł. – przemówił nagle Lu Dan, ujawniając delikatne zniecierpliwienie.

Feng Ming pił herbatę ze spuszczoną głową. Słysząc słowa doradcy, omal nie trysnął herbatą wprost na swego „mistrza”.

Królowa Wdowa była równie zaskoczona. Rong Tian nauczył ją tylko Sztuki wojny i nawet z tym dziełem nie była całkowicie zaznajomiona, więc skąd się wzięła tak nagle ta Zakazana sztuka wojny? Odwróciła głowę i spojrzała na Feng Minga.

Feng Ming wykazał się sprytem, natychmiast stanął przed Królową Wdową i padając na kolana, powiedział:

– Twój uczeń jest bardzo niedobry. Nie słuchałem twoich słów i nieostrożnie wspomniałem Doradcy o zakazanej księdze militarnych strategii, którą napisałaś.

Każdy Królewski pałac jest miejscem, gdzie ludzie spiskują i kłamią. Gdy mowa o udawaniu, zdolności aktorskie Królowej Wdowy w niczym nie ustępowały grze Feng Minga. Kobieta przymknęła oczy i lekko potrząsnęła głową.

– Feng Ming, kiedy opuszczałeś góry, czy dokładnie słuchałeś tego, co ci powiedziałam?

– Mistrz powiedział: „Zakazana sztuka wojny w porównaniu do Sztuki wojny jest znacznie potężniejsza. Patrząc na poziom militarnych strategii obecnych królestw, sama Sztuka wojny jest wystarczająca. W takiej sytuacji używanie zakazanych strategii nie jest konieczne. Zakazana sztuka wojny będzie musiała poczekać, aż w przyszłości poziom prowadzenia wojny przez każdy kraj osiągnie wyższy stopień. Nie nadszedł jeszcze czas, aby uczyć ludzi potęgi zakazanych technik militarnych. – Feng Ming pospiesznie wyjaśnił sprawę. Chciał w ten sposób ustrzec Królową Wdowę przed kolejnymi pytaniami zafascynowanego sztuką wojny Lu Dana.

– I ty wciąż ośmieliłeś się tak po prostu o tym mówić? – Kobieta gwałtownie uderzyła w oparcie krzesła, pokazując swój gniew i to, że naprawdę nie należy jej lekceważyć.

Lu Dan pośpiesznie uśmiechnął się i powiedział:

– Proszę, mistrzu Sun, nie obwiniaj za to Feng Minga, to Lu Dan jest tutaj tym złym. Któregoś dnia rozmawialiśmy o strategiach wojskowych i w pewnym momencie, Książę Ming był nieostrożny i wspomniał o tym…

W połowie zdania, służący Lu Dana uniósł zasłonę przy wejściu i wszedł do środka.

– Raport dla Doradcy.

– Kto pozwolił ci wejść? – Lu Dan jeszcze bardziej zmarszczył brwi i dodał z niezadowoleniem: – Czy nie powiedziałem wyraźnie, że wszyscy mają opuścić to miejsce, abym mógł swobodnie porozmawiać z mistrzem Sun Zi i Księciem Mingiem?

– Doradco, proszę o wybaczenie, ale dowództwo wojskowe ma pilną sprawę. Naczelny Dowódca Jun Qing prosi o możliwość spotkania.

Ostry głos Jun Qinga dobiegł nagle z oddali, a ciężkie kroki słychać było coraz wyraźniej. Nie minęła chwila, kiedy zasłona została uniesiona i pojawiła się w niej postać Naczelnego Dowódcy wraz z innymi postawnymi oficerami, stojącymi dumnie za nim.

Blada twarz Lu Dana nagle pociemniała, a uśmiech zniknął. Szybko wstał i zapytał:

– Naczelny Dowódca przyszedł tu osobiście, Lu Dan czuje się zaszczycony. Naczelny Dowódca dołączył do nas w odpowiedniej chwili. Mistrz Sun, który jest niezwykle uczony w sztuce wojennej, przybył tu, aby podyskutować o strategiach militarnych. Naczelny Dowódca może również poszczycić się wielką wiedzą na ten temat, więc może chciałby dołączyć do naszej dyskusji? – Nie czekając nawet na odpowiedź mężczyzny, szybko zawołał: – Niech ktoś przyniesie nam herbatę.

– Nie ma takiej potrzeby. – Jin Qing stał wyprostowany jak oszczep. – Cel mojego przybycia tutaj jest bardzo prosty, chciałbym poprosić wielkiego mistrza Sun o przetłumaczenie wiadomości, którą znaleźliśmy przy ciele szpiega z Bei Qi.

– Wiadomość? – Lu Dan zapytał zdziwiony.

– Według Księcia Minga tylko kilkoro ludzi może przeczytać ten starożytny tekst, a mistrz Sun Zi jest jednym z nich. – Jun Qing zwrócił się w stronę Królowej Wdowy i spojrzał na nią uważnie, poczuł się zaskoczony i skrępowany, kiedy zobaczył, że to kobieta. – Zastanawiam się, czy mistrz Sun chciałby nam pomóc i przyjść na chwilę do sali spotkań wojskowych?

– Nie wiem, o jakiej wiadomości Naczelny Dowódca mówi? – powiedział nagle Lu Dan.

Jun Qing spojrzał w jego stronę, na jego twarzy nie było widać żadnego wyrazu, gdy odpowiedział:

– Proszę o wybaczenie Dorado, ta sprawa jest tajemnicą wojskową i tylko starsi generałowie wojskowi mogą o niej wiedzieć.

Piękna twarz Lu Dana nagle poczerwieniała, jego oczy wypełniły się gorzkim gniewem, który równie szybko zniknął, jak się pojawił. Pomimo swej inteligencji, wielkiej władzy sprawowanej w wewnętrznym pałacu Dong Fan, obaleniu Naczelnej Kapłanki, wciąż nie był w stanie położyć swej ręki na samowystarczalnym systemie wojskowym królestwa. Armia Dong Fan jest niezwykle lojalna wobec Rodziny Królewskiej. W jej szeregach ceni się zarówno doświadczenie życiowe, odpowiednie pochodzenie jak i zasługi wojskowe. Lu Dan urodził się jako człowiek z ludu i nigdy nie był na polu bitwy, więc było czymś normalnym, że nie otrzymał pozwolenia od generałów, aby ingerować w sprawy wojskowe.

Nawet jeśli Lu Dan posiadał miłość i zaufanie Króla Dong Fan, wpływanie na sprawy militarne wciąż nie było dla niego możliwe.

Z tego właśnie powodu mężczyzna zdecydował się wykorzystać wiedzę Feng Minga i Sztukę wojny mistrza Sun Zi. Był przekonany, że pomoże mu to zdobyć wpływy w armii, o których zawsze marzył.

Jun Qing cierpliwie czekał na odpowiedź kobiety. Lu Dan siedział milczący z brzydkim wyrazem na twarzy.

Dłonie Feng Minga pokryły się potem. Kiedy nieroztropnie powiedział, że jego mistrz Sun Zi jest w stanie przeczytać zaszyfrowaną wiadomość, przez myśl mu nawet nie przeszło, że jego „mistrz” naprawdę się pojawi.

To tak, jakby został złapany na gorącym uczynku.

Jeśli Królowa Wdowa spojrzy na wiadomość i nie będzie umiała jej przetłumaczyć, to może tylko oznaczać, że Feng Ming kłamał, a Jun Qing z pewnością skorzysta z okazji i zetnie mu za to głowę. Jeśli jednak „mistrz” podejmie próbę przetłumaczenia tekstu, to jakiego rodzaju „wieści od bogów zostały zesłane do świata śmiertelników”?

Jestem blisko, czekaj na mnie.

Myśląc o wiadomości od Rong Tiana, serce Feng Minga wypełniło się ciepłem i słodyczą. Prawie pozwolił uśmiechowi uciec z kącików jego ust. Opamiętał się, szybko zacisnął zęby i opuścił głowę. Co on do cholery robi? Myślenie o tych sprawach było w tej chwili nie na miejscu. To było szalenie niebezpieczne. Zaszyfrowanej wiadomości nie dało się tak po prostu przeczytać, a przebiegłość wojskowa tych ludzi wychwyciłaby najmniejszy fałsz. To musi skończyć się katastrofą.

– Mistrzu Sun, proszę tędy. – Jeden z generałów Jun Qinga zabrał głos i uniósł zasłonę, wskazując drogę.

Królowa Wdowa nie rozumiała całej historii, ale widząc jak twarz Feng Minga robi się blada, wiedziała, że nie może po prostu wyjść, zostawiając Księcia samego. Spokojnie odstawiła kubek z herbatą, jednak nie wypowiedziała ani słowa.

– Mistrzu Sun. – Jun Qing zrobił kilka kroków w jej stronę. – Czas nas nagli, proszę pójść ze mną.

Lu Dan był zirytowany chamstwem Naczelnego Dowódcy, widząc jednak, że „mistrz Sun” zignorował Jun Qinga, niejako mu w ten sposób pomagając, uśmiechnął się chłodno i zadrwił:

– Naczelny Dowódco, mistrz Sun jest wybitnym gościem zaproszonym przeze mnie, a nie podwładnym Naczelnego Dowódcy. Wielka mistrzyni Sun może sama zdecydować, czy chce pójść z wami do sali narad wojskowych, czy też nie.

Jun Qing zaniemówił na chwilę, ale nie był zły. Spojrzał szybko na Feng Minga.

– Książę Ming również wie, jak ważna i pilna jest to sprawa. Proszę Księcia Minga, aby przekonał swego mistrza, by poszedł z nami. Nasz Wielki Król pokłada w Księciu Mingu duże zaufanie, proszę go nie rozczarować.

Słysząc te słowa, Feng Ming zrozumiał, że nie może stać po prostu z boku z założonymi rękami. Nachylił się do ucha Królowej Wdowy i przemówił łagodnie:

– Mistrzu, Naczelny Dowódca ma w swoich rękach wiadomość przechwyconą od szpiega z Bei Qi. Tekst w niej zawarty jest napisany podobnym pismem, o którym opowiadał mi mistrz, a dzięki któremu bogowie komunikują się ze światem śmiertelników. Byłem na tyle zuchwały, by powiedzieć Naczelnemu Dowódcy, że mistrz może zrozumieć ten rodzaj tekstu. Naczelny Dowódca bardzo pragnie poznać znaczenie tej wiadomości, dlatego prosi mistrza o pójście z nim do sali narad wojskowych. Jaka jest twoja decyzja?

Królowa Wdowa dopiero teraz zrozumiała całą sytuację. Spojrzała na Feng Minga i powiedziała:

– Więc to tak. Znowu byłeś nieostrożny?

– Tak, mistrzu. Twój uczeń znów był lekkomyślny. – Feng Ming skłonił nisko głowę i słuchał. Królowa Wdowa jest matką Rong Tiana, nie musiał udawać przed nią pokory.

– Ta sprawa… – Kobieta spojrzała na Lu Dana. – Co Doradca o tym myśli?

Gdy tylko Lu Dan zauważył, że „mistrz Sun” pyta go o opinię, okazując mu w ten sposób szacunek, jego nastrój natychmiast się poprawił. Jednakże doskonale rozumiał, że w tej sytuacji nie może po prostu powiedzieć „mistrz nie musi nigdzie iść”, uśmiechnął się więc i odpowiedział:

– Lu Dan uszanuje każdą decyzję, jaką podejmie mistrz Sun.

Królowa Wdowa westchnęła głęboko, udając, że zastanawia się nad tym przez chwilę, po czym odpowiedziała:

– Nie będę okłamywała Naczelnego Dowódcy. Już dawno zdecydowałam, że nigdy nie będę mieszała się w sprawy państwowe. Jednakże mój uczeń Feng Ming ujawnił moją tajemnicę i sprawił, że Dowódca musiał sam się tu pofatygować, by mnie o to zapytać. Chciałabym jednak odwdzięczyć się za gościnność Doradcy i czuję, że odpowiednim sposobem byłoby zrobienie czegoś, co może pomoc Królestwu Dong Fan. Dobrze więc, pomogę Naczelnemu Dowódcy w tej kwestii, ale… Jestem już stara i mam kłopoty ze swobodnym poruszaniem się, dlatego wolałabym, aby Naczelny Dowódca zapytał mnie tutaj o sprawy związane z wydziałem wojskowym. Proszę o wybaczenie, że nie jestem w stanie nigdzie chodzić.

Jun Qing jęknął. Zaproszenie mistrza Sun do sali narad wojskowych było tak naprawdę sposobem na stłumienie arogancji Lu Dana. Mężczyzna za nic nie chciał dyskutować o sprawach wojskowych przed doradcą, jeśli jednak ta wyjątkowa sytuacja militarna miałaby być opóźniona tylko z takiego powodu, to nie było to warte zachodu. Po chwili namysłu wyciągnął zaszyfrowany list i podał go „mistrzowi Sun”.

– Rozumiem, w takim razie nie ma innego wyboru.

Królowa Wdowa wzięła list do ręki i powoli go otworzyła.

– Ha? Pismo w tym liście jest rzeczywiście takie samo, jakiego używają Bogowie. Skąd macie te starożytne słowa? – Zaskoczenie wymalowane na twarzy kobiety było niezwykle prawdziwe.

– Mamy je od szpiega, którego niedawno złapaliśmy. Mistrzu, chcielibyśmy cię prosić, abyś odczytał tę wiadomość.

Feng Ming pocił się jak mrówka w gorącym garnku.

Królowo Matko, musisz wymyślić jakieś dobre kłamstwo, które będzie w stanie oszukać Lu Dana i Jun Qinga, nawet jeśli to nie będzie łatwe.

Królowa Wdowa nie spieszyła się, trzymając list, wodziła po nim oczami od lewej do prawej strony, a jej usta poruszały się, wydając niezrozumiałe dźwięki. Zamknęła oczy i pogrążyła się w myślach. Wszyscy wokół czekali w napięciu na jej tłumaczenie. Nagle zmarszczyła brwi i spojrzała na Jin Qinga.

– Ja również nie wiem, co zawiera w sobie ta zaszyfrowana wiadomość.

– Co? – Feng Ming był również zdziwiony jak pozostali.

– Jak to? – Jun Qing był oszołomiony. Nie mogąc ukryć rozczarowania, potrząsnął głową i spojrzał podejrzliwie na kobietę.

Królowa Wdowa odłożyła list na stół i spokojnie powiedziała.

– To dlatego, że ten dokument jest niekompletny. Pismo bogów jest tysiąc razy bardziej złożone niż zwykły tekst. Jak mam przetłumaczyć ukrytą treść skoro mam tylko część listu? To jak wojskowa mapa, skoro masz tylko jeden z jej fragmentów, to skąd masz wiedzieć, gdzie jest początek?

Oczy Feng Minga wytrzeszczyły się i prawie miał ochotę rzucić się na Królową, by ją ucałować. Ta wymówka była niepodważalna!

Im starszy jesteś, tym jesteś mądrzejszy.

– Mistrz sugeruje, że ta wiadomość ma drugą część? – zapytał Jun Qing.

– Absolutnie tak.

– Jak to możliwe?

– Jak to możliwe? – Królowa Matka upiła łyk herbaty i spojrzała na Lu Dana, – Teraz gdy jedenaście królestw walczy, każdy kraj chce użyć wszystkich możliwych sposobów, aby chronić swoje wojsko. Doradca musiał słyszeć o dzieleniu poufnych informacji na kilka części i powierzeniu ich kilku osobom, prawda?

– Tak. – Lu Dan wyraził swoje poparcie i skinął głową. – Każdy z posłańców otrzymuje inny kawałek wiadomości, który następnie przekazuje do odbiorcy, a odbiorca łączy je w całość. Robiąc w ten sposób, nie muszą się oni martwić. Nawet jeśli jeden z ludzi zostanie złapany, tajemnica wciąż będzie bezpieczna.

Oczywiście Naczelny Dowódca, również słyszał o tej metodzie, przekazywania ważnych informacji.

Niestety Bei Qi jest najniebezpieczniejszym z sąsiadów Królestwa Dong Fan. Nieprzerwanie wykonują ruchy na granicy, które niepokoją Jun Qinga i innych generałów. Do tego jeszcze schwytali szpiega, który po cichu infiltrował ich wojsko. Odkryta przy nim tajemnicza wiadomość, której nikt nie był w stanie przeczytać, wywoływała u wszystkich prawdziwy ból głowy.

Naczelny Dowódca od początku był podejrzliwy w stosunku do Feng Minga, ale nie potrafił wskazać dokładnie, dlaczego Feng Ming miałby kłamać. Jeśli „mistrz Sun” powiedziałby, co kryje treść listu, wówczas byłoby łatwiej odkryć oszustwo, jednak nie spodziewał się, że ta kobieta powie, że wiadomość nie jest kompletna.

– Naczelny Dowódco – odezwał się nagle Feng Ming. – Wierzę, że jeśli chcemy odkryć, co zawiera ta zaszyfrowana wiadomość, musimy schwytać pozostałych szpiegów.

– Wydałem już rozkaz uważnego monitorowania nieznajomych, którzy niedawno pojawili się w pobliżu armii. – Ju Qing po usłyszeniu tego rodzaju odpowiedzi nie krył rozczarowania, wiedział jednak, że nie ma sensu pytać dalej. – Skoro nic nie da się z tym zrobić, mam inną naglącą sprawę, którą powinienem się zająć. Proszę wybaczyć, muszę już iść. – Zabrał ze sobą wszystkich podwładnych i razem opuścili pokój. Zanim jednak wyszedł, odwrócił się i powiedział do Feng Minga. – Jun Ting poinformowała mnie, że Książę Ming planuje nie uczestniczyć w ćwiczeniach żołnierzy przez kolejne dziesięć dni, ponieważ chce zostać w pałacu, aby pisać strategie treningowe, czy to prawda?

– Tak jest. – odpowiedział czujnie Feng Ming.

– Tak nie może być. Książę Ming zdążył chyba zapomnieć o jednej rzeczy. Nasi żołnierze będą walczyć przeciwko sobie raz na miesiąc. Marnowanie dziesięciu dni na spisywanie metod treningowych? Kiedy Książę zamierza przeszkolić swych żołnierzy? Myślę, że trzy dni na spisanie metod wystarczą. Poinformowałem już Jun Ting, że podczas tych trzech dni powinna asystować Księciu Mingowi. Jest wciąż młoda i niedoświadczona. Proszę ją dobrze wyszkolić. – Nie dając Feng Mingowi szansy na sprzeciw, szybko skinął głową i wyszedł.

Książę jęknął cicho. Wydaje się, że Jun Qing zamierzał użyć swej córki, aby przykleić ją do niego jak plaster.

Królowa Wdowa była już odrobinę zmęczona, uśmiechnęła się do Lu Dana i powiedziała:

– Moje kości i ciało są już stare, niezdolne do odegnania zmęczenia. Całą drogę tutaj okropnie mnie wytrzęsło, wciąż mam wrażenie, jakbym nadal siedziała na wozie.

– Och to wielki błąd Lu Dana. Mistrz przybył do nas z daleka, więc powinien choć raz porządnie wypocząć. To idealny czas, ja również mama kilka ważnych spraw do załatwienia. Chciałbym jednak zaprosić mistrza na wieczorny bankiet w pałacu, tam możemy porozmawiać.

Kobieta potrząsnęła głową.

– Jestem osobą z gór, źle się czuje w zatłoczonych miejscach…

– Och, to naturalne. – Lu Dan szybko się zreflektował. – Jeśli mistrz tego nie lubi, to oczywiście nie musi mistrz przychodzić. Lu Dan poczeka, aż mistrz porządnie wypocznie i dopiero wtedy poproszę mistrza o dalsze wskazówki i porady.

Feng Ming westchnął głęboko. Wydaje się, że tego plastra też ciężko będzie się pozbyć. Korzystając jednak z okazji, powiedział głośno:

– Mistrzu, zamieszkaj z uczniem w jego komnatach, tak, aby twój uczeń mógł ci służyć.

Królowa Wdowa spojrzała na Lu Dana. Lu Dan był naturalnie taktowny i natychmiast skinął głową.

– Pozostawiam więc mistrza w rękach Księcia Minga. Podeślę również kilka pokojówek do pomocy.

Doradca osobiście odprowadził ich do głównego wyjścia, a potem zawołał swego osobistego służącego, aby zaprowadził tych dwoje do komnat, w których obecnie mieszkał Książę

Feng Ming starał się powstrzymać buzujące w nim emocje, zanim nie wróci do pałacu. Szybko odprawił służącego i dokładnie zamknął drzwi. Wciąż obawiając się, że ktoś może podsłuchiwać, zniżył głos i wyszeptał do Królowej Wdowy.

– Co u niego?

– O co Książę Ming próbuje zapytać?

– Wasza Wysokość. – Feng Ming tupnął i spojrzał na nią zniecierpliwiony. – Oczywiście, że chodzi o niego.

– Podejdź bliżej.

Feng Ming posłusznie nastawił ucho.

– Jest chory.

– Chory? – Feng Ming wypuścił z siebie delikatny jęk. Rozejrzał się dookoła i jeszcze bardziej zniżył głos. – Dlaczego… jak to możliwe, że chory? W takim razie dlaczego powiedział, że jest blisko mnie? I chce, żebym na niego czekał?

– Jest chory z miłości i to bardzo poważnie.

Feng Ming chciał pytać dalej, ale Królowa Wdowa nagle dodała:

– Nic już więcej nie mów. – Nasłuchiwali przez chwilę, czy nie słychać nigdzie podejrzanych dźwięków, zanim kobieta znowu powiedział ściszonym głosem: – Wielki Król przewidział, że Książę Ming będzie zadawał wiele pytań. Odpowiedzi na wszystkie te pytania są dla mnie bardzo kłopotliwe, dlatego pozwól, że Wielki Król później osobiście ci wszystko wyjaśni. Teraz Książę Ming musi cierpliwie czekać na wiadomość do Wielkiego Króla, który wpadł na genialny pomysł, by odpłacić się za wszystko Dong Fan. Proszę być cierpliwym. – Mówiąc to, wstała i zaczęła przyglądać się pięknym dekoracjom pokoju.

Feng Ming był teraz bardziej zdezorientowany niż na początku. Szybko podszedł do Królowej Matki i wciąż nie poddając się, zapytał:

– Ale co tak naprawdę wydarzyło się w Xi Rei? Wszyscy tutaj twierdzą, że Tong Er obalił Rong Tiana i ukradł tron, co się stało?

– Odpowiedź otrzymasz później.

– Jaki wielki plan on wymyślił?

– Nie pytaj.

– Jestem w niebezpiecznej sytuacji, jak mogę być cierpliwy i on nic nie pytać?

 Królowa Wdowa zatrzymała się i westchnęła cicho,

– Jeśli on nie chce, żebyś wiedział, ma ku temu swoje powody. Czy Książę Ming nie ufa Wielkiemu Królowi?

– … Jak mogę mu nie ufać?

– Tak długo jak wierzysz w Wielkiego Króla, to wszystko będzie dobrze. Ten pałac jest wypełniony ludźmi, którzy nas obserwują, jeśli zauważą, że często szepczemy miedzy sobą, staną się podejrzliwi. Odtąd myśl o mnie jako o swoim mistrzu i nie zadawaj więcej pytań.

 Feng Ming zamknął usta. Podążając za spojrzeniem Królowej Matki, skierował wzrok na niestopiony śnieg za oknem.

To prawda, wierzę w niego. Po prostu bezgranicznie mu ufam. Rong Tian, armia Dong Fan nie jest w stanie powstrzymać miecza w twym ręku. Wierzę w to.

Nagle rozległo się pukanie do drzwi, a za nimi usłyszeli łagodny głos pokojówki:

– Mistrzu Sun, Książę Ming, przyniosłam jedzenie.

Z powodu stanowczej odmowy ze strony Królowej Wdowy, na podanie jakichkolwiek wyjaśnień, wątpliwości ściskały żołądek.

Chociaż Feng Ming był zdezorientowany, zdołał w końcu zasnąć. Tej nocy śnił mu się Rong Tian, który wprost z porannej narady rządowej przyszedł prosto do książęcych komnat.

– Rong Tian, chcę dziś pojeździć konno! – Feng Ming przytulił go czule i dodał: – Chcę zjeść pierożki! Chcę, żebyś mnie przytulił! Jestem zmęczony, pozwól mi odpocząć w swoich ramionach… Tym razem, to ja chcę być na górze!

– Nie!

Nagle twarz Rong Tiana przemieniła się w Ruo Yana. Feng Ming był zaskoczony i wrzasnął:

– Nie, jak to możliwe?!

Lu Dan pojawił się za nim, śmiejąc się w głos.

– Oczywiście, że to niemożliwe, przecież Książę Ming należy do mojego Wielkiego Króla.

Feng Ming zauważył, jak Ruo Yan znika, a w jego miejsce pojawia się Wielki Król Dong Fan.

– Nie chce tego! Nie chcę! – krzyczał Feng Ming. – Rong Tian, pośpiesz się, przyjdź po mnie!

– Książę Ming? Proszę się obudzić. Książę Ming?!

Ktoś nagle potrząsnął go za ramię. Feng Ming otworzył oczy, jego czoło pokryte było potem.

Młoda służąca poklepała się po klatce piersiowej.

– W końcu udało mi się obudzić Księcia Minga. Książę Ming miał okropny koszmar i krzyczał głośno przez sen.

– Na szczęście to był tylko sen. – Feng Ming odetchnął z ulgą i spojrzał na służącą. – Obudziłem cię? Bardzo cię przepraszam. Już wszystko ze mną dobrze, możesz wracać do siebie i dalej spać.

– Spać? – dziewczyna szybko potrząsnęła głową. – Twoja służąca jest tutaj, aby pomóc ci zmienić odzież. Książę Ming powinien już wstawać.

– Tak wcześnie? Jest zimno, chcę jeszcze trochę pospać, nie przeszkadzaj mi. – Feng Ming obrócił się na bok, przykrywając porządnie ciepłym kocem.

– Ale… przybył 13. Asystent Wojskowy i czeka na Księcia w sali głównej. Twierdzi, że jest tutaj, aby pomoc Księciu Mingowi w napisaniu czegoś.

Feng Ming przewrócił oczami i skulił się w kłębek:

– Powiedz jej, że jestem chory i chce spać. Ma się tu stawić po południu.

– Ale…

– Idź, idź już.

To nie obóz treningowy, lecz terytorium Księcia Minga, a nawet jeśli nie jest jego, to miejsce wciąż należy do Lu Dana. Jak 13. Asystent Wojskowy ośmiela się zakłócać jego sen?

Opuszczenie ciepłego łóżka podczas zimowych poranków było czymś, czego Feng Ming najbardziej nienawidził.

Pokojówka, nie odważyła się niczego więcej mówić i posłusznie opuściła pokój.

Feng Ming ziewnął przeciągle i czekał, aż sen znowu nadejdzie. Tym razem marzył o pięknym śnie tylko o Rong Tianie, gdzie Ruo Yan, Król Dong Fan i Lu Dan nie mieli prawa wstępu.

Nagle zasłona z koralików wydobyła z siebie stłumiony dźwięk, a ciepły koc został siłą zdjęty, sprawiając, że ciało Feng Minga zadrżało z zimna. Z krzykiem wyskoczył z łóżka i stanął na równe nogi.

– Kto? – W jego głosie słychać było prawdziwą złość.

Intruz, który tak niegrzecznie wtargnął do jego sypialni, stał przy łóżku. Jego palce rozluźniły się, a ciepły koc Księcia upadł na podłogę.

– Czego chcesz? – Feng Ming stał w cienkiej koszuli, trzęsąc się z zimna i oplatając ciało ramionami.

– Proszę Księcia Minga, aby natychmiast wstał. Mój ojciec chce, abym przez trzy dni towarzyszyła Księciu Mingowi i dyskutowała z nim o metodach treningowych, a nie patrzyła, jak Książę Ming śpi.

– Niepozwalanie ludziom spać to poważne nadużycie! Pójdę do Wielkiego Króla i zaraportuję mu, że mnie torturujesz – wydyszał wściekle Feng Ming.

– Och, naprawdę? – Jun Ting od stóp do głów obejrzała Feng Minga, który stał tylko w bieliźnie i uśmiechnęła się lekko. – Książę Ming niedawno krzyczał i przywoływał w swym śnie wrogiego króla Rong Tiana, czy o tym również powinniśmy zaraportować naszemu Wielkiemu Królowi?

– Ty!

– Zadaniem, które powierzył mi mój ojciec, nie jest tylko sprawdzenie umiejętności Księcia Minga, ale również sprawdzenie lojalności wobec Królestwa Dong Fan. Jeśli są jakiekolwiek oznaki, że Książę Ming nadal ma powiązania z wrogim państwem i żyje przeszłością…

– Dorze, dobrze. Już wstaję.

Feng Ming uśmiechnął się przez zęby, wiedząc, że dalsza kłótnia nie ma sensu.

Jun Ting prychnęła cicho, odwróciła się i uniosła zasłonę.

– Jedno wypalone kadzidło, tyle czasu będę czekała na Księcia w bibliotece.