Rozdział 189 min. lektury

An Xun wraz z procesją z Fan Jia szybko zbliżali się do bram Pałacu. Feng Ming i Rong Tian wrócili pośpiesznie do swych kwater, by przebrać się w oficjalne szaty dworskie. Straż przekazała wiadomość, że ważny gość wszedł już do stolicy.

– Otworzyć bramy!

Chór głośnych dzwonów i bijących bębnów przywitał gości. Dworscy urzędnicy prowadzeni przez Feng Minga ustawili się w rzędzie z przodu dziedzińca przed główną częścią Pałacu.

Goście ubrani byli w tradycyjne stroje Fan Jia i każdy z nich nosił charakterystyczny czarny płaszcz. Z przodu grupy szedł mężczyzna, a na szczycie jego głowy lśniła złota korona. Rzecz jasna musiał to być cieszący się złą sławą An Xun.

– An Xun składa wyrazy szacunku Koronowanemu Księciu An He. – Mężczyzna powoli podszedł do Feng Minga, oferując mu delikatny pokłon, jak nakazywała ceremonialna etykieta.

– An He składa wyrazy szacunku Książęcemu Wujowi. – Feng Ming odwzajemnił dobre maniery. Pomimo iż ten mężczyzna ożenił się i mieszkał w inny kraju, to wciąż był bratem Króla, mogącym odziedziczyć tron.

Feng Minga wyobrażał sobie, iż będzie on brzydkim, mającym twarz zdrajcy mężczyzną. W rzeczywistości An Xun był bardzo przystojny. Istniało zdecydowane podobieństwo pomiędzy ‘jego’ wujkiem a Regentem. Posiadał bardzo jasną skórę i w sposób oczywisty był niezwykle piękny.

– Książęcy Wuj przyjechał z wizytą z bardzo daleka, An He nie był zdolny przyjść z powitaniem wcześniej, z pewnością to moja wielka wina.

Feng Ming praktycznie gryzł swój język, kiedy dobierał słowa. Ten nienaturalny dla niego wzór przemówień przyprawiał go o ból głowy.

Oczy An Xuna wpatrywały się w bratanka, oceniając go. Nagle uśmiech odrysował się na jego ustach.

– Wiele lat upłynęło od naszego ostatniego spotkania. Teraz Koronowany Książę jest dorosły i serce Książęcego Wuja odczuło ulgę. Książęcy Wuj rezydował w Fan Jia przez długi czas i nie miał okazji odwiedzić twego Królewskiego Ojca. Mam nadzieję naprawić to podczas tej wizyty. Ostatnio słyszałem pogłoski odnośnie do kondycji mego Królewskiego Brata. Słyszałem straszne nowiny, że jego stan się pogorszył. Byłem niezwykle zaniepokojony, więc spiesząc się dniami i nocami, niezwłocznie tu przybyłem.

Podnosząc rękę, dał znak służącej za nim, by podeszła do niego i podała małe błyszczące pudełko.

Biorąc szkatułkę w swe ręce, otworzył wieko. Jego wnętrze było pokryte atłasowym jedwabiem. Dało się odczuć, że to, co się w nim znajdowało, musiało być czymś rzadkim i wyjątkowym.

– To jest żółć, która ma ponad tysiąc lat i pochodzi od mitycznego węża. Jest to sekretny skarb Królewskiej Rodziny Fan Jia. Ma niewyobrażalną moc leczenia i zdolność do odwracania beznadziejnych sytuacji. An Xun osobiście przyjechał do Xi Rei z tym darem i pragnie pomóc w chorobie twego Królewskiego Ojca. Koronowany Książę, czy mógłbyś łaskawie wskazać mi drogę do miejsca, gdzie mój Królewski Brat odpoczywa?

An Xun podniósł swą rękę, pozwalając Księciu objąć prowadzenie. Przy tak zachwycającej przemowie i doniosłej prezentacji swych wspaniałych intencji, jak Feng Ming miał odrzucić to zaproszenie? Potrzebował szybko coś wymyślić, aby zataić prawdę o tym, iż Król Xi Rei już dawno wyzionął ducha i było niemożliwe, aby zabrać tego człowieka na spotkanie z nim.

Oczy Feng Minga rozglądały się rozpaczliwie wokół, chwytając uwagę Rong Tiana, który natychmiast się za nim wstawił.

– Książęcy małżonek Fang Jia przybył z daleka, by złożyć nam wizytę, proszę, powiedz, którą drogą tu przybyłeś? Dlaczego dopiero przed chwilą otrzymaliśmy informację o twym przyjeździe, podczas gdy zdążyłeś już wejść do kraju?

An Xun opuścił Xi Rei blisko dziesięć lat temu i nigdy nie powrócił w przeciągu tego czasu. Jednakże był dobrze poinformowany o dworskich sprawach Królestwa. Mężczyzna, który stał obok Księcia, wzbudzał respekt i bez wahania przemawiał do niego, był bez wątpienia człowiekiem, który kontrolował i zdominował bieżące sprawy polityczne Xi Rei – Rong Wang.

Czuł, że ten Rong Wang jest jeszcze bardziej władczy i ma potężniejszą osobowość w porównaniu do swego poprzednika. Istniała aura tajemniczości wokół przystojnej twarzy młodego mężczyzny.

– Podczas tej podróży niosłem ze sobą cenne ładunki. Plany wyprawy były pośpieszne, a liczba oddziałów mi towarzyszących była ograniczona. Aby zabezpieczyć się przed nieszczęśliwymi wypadkami w czasie drogi, żołnierze mieli rozkaz ukryć nasze ślady. Dopiero kiedy dotarliśmy do miasta, uznałem za konieczne wznieść flagi Fan Jia.

An Xun podniósł swój wzrok i spokojnie obserwował Regenta, po czym odwrócił się w stronę Feng Minga i złożywszy swe ręce do ukłonu, powiedział:

– Nie wysłałem żadnych posłańców, aby powiadomili cię o mym przybyciu, proszę, wybacz mi, Wasza Wysokość.

– Nie ma za co przepraszać… proszę, Książęcy Wuju, nie potrzebujemy tej formalnej etykiety.

– Ciebie i mnie łączą więzy krwi, czyż nie powinienem zachować swej uprzejmości? Ważniejsza jest jednak teraz choroba mego drogiego brata. Chciałbym choć raz zobaczyć się z Królem Xi Rei. – An Xun swobodnie, nie spiesząc się, nadal kontynuował swe prośby o widzenie z Królem.

Feng Ming pamiętał o tym, iż mężczyzna posiada ważne dowody na to, że władca Xi Rei nie żyje.

Nie mógł nic poradzić na to, iż wzdrygnął się na myśl o przebiegłości swego wuja, który od razu przeszedł do sedna sprawy.

Natychmiast spojrzał na Rong Tiana, aby szukać u niego pomocy.

Regent szybko odpowiedział:

– Król wraca do zdrowia i pozostaje głęboko wewnątrz Pałacu. Obecnie nie przyjmuje żadnych gości z zewnątrz. Jednakże Książęcy małżonek Fan Jia jest Królewskim bratem, który przyniósł uzdrawiający skarb dla naszego władcy, więc w oczywisty sposób nie może być postrzegany tak, jak każdy inny człowiek. Czy mogę mieć ten zaszczyt, aby poprowadzić Książęcego małżonka Fan Jia do Króla?

– Tak. – An Xun nie mógł żądać niczego więcej, bo z sukcesem osiągnął cel. Trzymając w dłoni pudełko z cennym skarbem, ruszył we wskazanym kierunku.

Nagle Regent odwrócił się do tyłu, aby spojrzeć na ogromną liczbę gwardzistów, która eskortowała gościa.

– Jego Wysokość pomału wraca do zdrowia, obawiam się, że nie zniósłby takiego hałasu.

– Oczywiście. – An Xun zrozumiał, co kryje się za słowami mężczyzny, więc obrócił się i rozkazał swym strażnikom – Wszyscy powróćcie do obozowiska i tam czekajcie na mój powrót. Tylko Xun Tian ma pozwolenie pozostać przy mnie jako ochrona.

Feng Ming nie miał pojęcia, jakie są intencje Regenta. Czy rzeczywiście miał zamiar zabrać An Xuna do ciała spoczywającego w lodowej krypcie?

Był kłębkiem nerwów, nie mógł się powstrzymać i potajemnie pociągnął za rękaw Rong Wanga. Przechwytując uwagę mężczyzny, dał swymi oczami rozpaczliwy znak, mówiący ‘co, do cholery, zrobimy?’.

Rong Tian tylko spokojnie się uśmiechał.

Grupa mężczyzn przekroczyła wewnętrzny teren Pałacu i szła w kierunku kwater Królowej.

Feng Ming wiedział, że ciało Króla ukryte jest głęboko w labiryncie korytarzy znajdujących się pod jej komnatami. A w tej chwili on, Regent oraz An Xun wraz ze swym osobistym gwardzistą, szli pomału w kierunku najbardziej strzeżonej tajemnicy Xi Rei. Czuł obawę przed tym, co miało nastąpić.

– Król wraca do zdrowia w kwaterach Królowej. – Kiedy dotarli na miejsce, Rong Tian wskazał na zamknięte drzwi.

– Mogę wreszcie zobaczyć mego Królewskiego Brata. Zastanawiam się, czy te minione lata zmieniły jego wygląd. – An Xun westchnął głośno.

Czterej mężczyźni wkroczyli do holu i szli teraz w kierunku drzwi do centralnego pałacu. Ze względu na to, iż Królowa kochała spokój, wnętrze budynku było strzeżone tylko przez kilku strażników. Zamiast tego znajdowało się tu kilkanaście służących, które zajmowały się sprzątaniem i pielęgnowaniem ogrodu. Po ujrzeniu gości, służba natychmiast oddała im uniżony pokłon.

Mężczyźni kontynuowali swoją drogę. Przeszli przez główne wejście i weszli do przestronnego holu. Było to pomieszczenie, w którym Królowa przyjmowała gości podczas ceremonii swych urodzin.

Książę drżał, starając się zachować swój zdrowy rozsądek. Wszystko, co się do tej pory wydarzyło, było jak jakiś dziwny dramat. Problem polegał na tym, że byli to prawdziwi ludzie, prawdziwe rekwizyty, a cała historia zbliżała się do punktu kulminacyjnego, który był pełen niedomówień i napięć.

Zazwyczaj, gdy oglądał telewizję i dochodziło do drastycznych momentów, to jego serce łomotało w napięciu… jednak przerwy reklamowe, puszczone w odpowiednim momencie, pomagały mu uspokoić emocje.

Teraz w sytuacji takiej jak ta, jedyne, co mu pozostało, to spróbować to przetrwać… nie będzie miał żadnej przerwy.

Kiedy wyszli z holu głównego i przeszli przez kilka skomplikowanych korytarzy, stanęli na wprost tajemniczej komnaty. Czy Rong Tian naprawdę chciał pozwolić An Xun spotkać się z Królem? Czy była to przynęta, by móc zwabić ich do pokoju, usidlić i pozwolić, aby zamarzli na śmierć w ponurym więzieniu?

Feng Ming był pochłonięty myślami przez całą drogę.

Zgodnie z oczekiwaniami, kiedy tylko przekroczyli hol główny, Regent zrobił zwrot i skręcił w korytarz prowadzący do podziemi.

W chwili, gdy tylko w niego weszli, wszystkich czterech zaskoczył niespodziewany widok.

– Och?

– Ach!!