Feng Yu Jiu Tian

Rozdział 11739 min. lektury

Spotkanie szybko się zakończyło.

Naczelny Dowódca Jun Qing z poważną miną wstał ze swego miejsca. W tej samej chwili niemal na cichą komendę wstali pozostali generałowie, salutując mu z szacunkiem.

Wychodząc z sali spotkań, każdy z nich pogrążony był w cichej dyskusji, zanim jednak wyszli, przynajmniej raz rzucili ukradkowe spojrzenie na Feng Minga, który chwilę wcześniej tak wychwalał swe zdolności.

Feng Ming stał na środku sali, cicho żałując wypowiedzianych dziś słów, których dokładnie nie przemyślał.

Pierwotnie sądził, że ma trzy miesiące, zanim jego tajemnice zostaną ujawnione. Teraz okazało się, że jego oszustwo zostanie zdemaskowane w ciągu jednego miesiąca.

Nagle poczuł czyjś dotyk na swoim ramieniu, odwrócił się i zobaczył przed sobą ładną dziewczęcą twarz, nie miała ona jednak w sobie delikatności, jaką powinna cechować się młoda kobieta.

Dywizja 13. znajduje się obecnie na polu szkoleniowym za górą na tyłach Pałacu. Każdego dnia trening żołnierzy rozpoczyna się o trzeciej nad ranem. Książę Ming musi pamiętać, aby wstać jutro wcześnie.

Trzecia nad ranem? – Oczy Feng Minga gwałtownie się rozszerzyły i prawie jęknął.

Jako żołnierz nie możesz być leniwy. Będziemy sprawdzać obecność. Niezależnie od tego, czy jesteś żołnierzem, czy generałem, za spóźnienie otrzymuje się karę dwudziestu uderzeń batem.

Gdy tylko dziewczyna wypowiedziała te słowa, natychmiast odwróciła się i wyszła.

Córka z rodziny Jun. Charakter z pewnością odziedziczyła po ojcu, ciężko będzie ją zadowolić…

Następnego ranka, kiedy niebo było wciąż czarne, Feng Ming został obudzony przez pokojówki.

Książę Ming, proszę natychmiast wstawać. 13. Asystent Wojskowy przysłał tu kogoś po Księcia.

Zimowy wiatr był lodowaty, wyciąganie go z ciepłego łóżka w środku nocy, było prawdziwym okrucieństwem. Feng Ming nieustannie ziewał.

Odkąd przybył do tego starożytnego świata, było niewielu ludzi, którzy ośmielili się zakłócić jego sen. Nawet kiedy Rong Tian wychodził, by zająć się sprawami kraju, nigdy nie budził go i po cichu opuszczał łóżko, pozwalając Feng Mingowi dalej śnić.

Jun Ting nie stawiła się osobiście, by go eskortować. Zamiast tego przysłała dwunastu postawnych i silnych żołnierzy.

13. Asystent Wojskowy zdążył już udać się na trening, prosząc, aby Książę Ming natychmiast tam przyjechał… Ponadto, generałowie odpowiedzialni za przeprowadzanie treningu są zobowiązani do noszenia odpowiednich mundurów. Asystent Wojskowy przygotował jeden dla Księcia Minga. W tej chwili Książę Ming pozbawiony jest swego oficjalnego tytułu, więc proszę jak najszybciej włożyć uniform przygotowany przez 13. Asystenta Wojskowego.

Gdy tylko dowódca oddziału skończył mówić, osoba stojąca za nim, wyszła natychmiast i podeszła do Feng Minga przekazując mu komplet odzieży.

Czy mogę nie nosić munduru wojskowego?

Nie. Ci, którzy naruszają zasady noszenia mundurów wojskowych, podlegają karze dwudziestu batów.

Dobrze. Dobrze. Mogę nosić ten płaszcz, ale szat wewnętrznych i bielizny nie zmienię – powiedział Feng Ming, a w myślach dodał: Kto przy zdrowych zmysłach podczas tak srogiej zimy zdjąłby swą ciepłą, wygodną odzież i zamienił to na coś tak sztywnego i ciasnego?

Nie, to ogólne zasady wojskowe, nie można się od nich uchylać. Zakazana jest ekstrawagancja i marnotrawstwo. Książę musi nosić pełne umundurowanie. Jeśli odważysz się na jakiekolwiek zaniedbania zasad, otrzymasz karę dwudziestu batów.

Och niebiosa, czy wy jesteście armią nazistowską? – powiedział bezsilnie Feng Ming. – To może przynajmniej ten płaszcz…

W skład umundurowania wchodzi również płaszcz z wyszytym znakiem Asystenta Wojskowego. – Żołnierz wskazał w kierunku, gdzie leżał mundur. Płaszcz, który tam się znajdował, ani trochę nie wyglądał na ciepły. – Książę Ming, proszę nie marnować czasu, jeśli będziesz się ociągał, to według wojskowych zasad otrzymasz…

Tak wiem, dwadzieścia batów. – Feng Ming przerwał mężczyźnie i dokończył za niego.

Wyglądało na to, że Jun Ting naprawdę chce użyć bata, by choć raz wychłostać Feng Minga. Jednak Książę za nic na świecie nie chciał dać jej tej możliwości.

Nie mając innego wyboru, musiał ugiąć się przed rozkazami.

Dobrze wiedział, że nie może powołać się na swój status Księcia, a Lu Dan tylko przyglądał się wszystkiemu z boku. Musiał być czujny, bo gdyby tylko popełnił jakiś błąd, wówczas ci, którzy teraz patrzą na niego z góry, skorzystaliby z okazji i nie wahali się go skrzywdzić. Nawet jeśli Lu Dan byłby potem na nich zły, to dla Feng Minga byłoby już za późno.

Ostrożnie rozważył konsekwencje i ostatecznie zdecydował się podążać za starym przysłowiem, by uzbroić się w cierpliwość, ponieważ „nawet mały przeciek może zatopić duży statek”.

Feng Ming posłusznie wrócił do swojej sypialni, rzucił na bok ciepłe i ładne szaty, po czym założył na siebie sztywny i ciasny mundur wojskowy.

Jadąc kłusem przez zaśnieżone drogi, smagany zimnym wiatrem musiał znieść ponad godzinę, zanim w końcu dotarli do ogromnego pastwiska na tyłach pałacu.

Wszystkie drzewa i trawy były wyschnięte, jednak na ogromnym polu nie było zbyt dużo śniegu. Wyglądało na to, że wcześniej ten teren został oczyszczony przez żołnierzy.

Gdy Feng Ming podjechał wystarczająco blisko, usłyszał krzyki i komendy treningu. To był środek nocy, gdzie niebo wciąż było czarne, a do wschodu słońca pozostało jeszcze daleko. O tej porze człowiek powinien wciąż smacznie spać.

Feng Ming westchną, żałując przerwanego snu.

Zsiadł z konia, a towarzysząca mu grupa zabrała wierzchowca, pozostawiając go samego na skraju polany.

Jun Ting w towarzystwie kilkunastu żołnierzy podjechała do Feng Minga w mgnieniu oka.

Książę Ming się spóźnił. Według zasad 13. Dywizji, jeśli generał nie stosuje się do zasad, będzie ukarany tak samo jak zwykły żołnierz za naruszenie dyscypliny wojskowej. Ponieważ jest to pierwsze wykroczenie Księcia Minga, a ponadto Książę jest gościem Wielkiego Króla przysłanym tu, by wypełnić obowiązek wojskowy, dziś skończy się to tylko upomnieniem. Proszę jednak pamiętać, że kolejne złamanie jakiejkolwiek z zasad karane będzie dwudziestoma batami. Jutro nie wyślę nikogo do eskorty, więc jeśli Książę się spóźni, otrzyma dwadzieścia batów plus dzisiejszą karę, co daje łącznie czterdzieści batów. Książę Ming musi być ostrożny, aby później mnie nie obwiniać za nie przekazanie ostrzeżeń.

Było tak wcześnie rano, a on już został pouczony, jednak Feng Ming zniósł dzielnie to delikatne upomnienie bez sprzeciwiania się. Patrzył wprost na dziewczynę, a kiedy skończyła mówić, zapytał:

Gdzie 13. Asystent Wojskowy zamierza teraz się udać?

Oczywiście chcę przeprowadzić inspekcję rezultatów ostatniego treningu. Proszę, aby Książę również z nami pojechał. Myślę, że to będzie dobry czas, aby Książę Ming opowiedział o swoim systemu trenowania wojska. – Spojrzała na żołnierzy za sobą i dodałaL – Dać Księciu Mingowi konia.

Żołnierz z tyłu natychmiast zeskoczył ze swego wierzchowca i przekazał Feng Mingowi wodze, a potem wskoczył na drugiego konia, dosiadając się do innego żołnierza.

Feng Ming wspiął się szybko i próbował wygodnie ulokować w siodle, jednak nagle koń głośno prychnął i z jakiegoś powodu uniósł dwa przednie kopyta, stając dęba na nogach.

Jun Ting krzyknęła przestraszona:

Książę Ming, ostrożnie!

Feng Ming uczył się konnej jazdy od samego Rong Tiana, więc nie był w tym nowicjuszem. Kiedy poczuł nagłe i niebezpieczne ruchy zwierzęcia, natychmiast ściągnął ciasno wodze i szybko odwrócił ciało, by zeskoczyć z konia. Kiedy jego plecy dotknęły ziemi, nagle przed swoimi oczami ujrzał błysk końskich podków, a do uszu dobiegł go kolejny głośny krzyk Jun Ting:

Uważaj!

Feng Ming był szybki i natychmiast przeturlał się na bok, ledwo unikając zmiażdżenia pod końskimi kopytami. Zimny dreszcz przeszedł jego ciało.

W tym samym czasie żołnierze zdążyli już otoczyć konia i uspokoić go. Feng Ming wstał z ziemi i poklepał się wymownym gestem po klatce piersiowej.

To było niebezpieczne, dziękuję 13. Asystentowi Wojskowemu za twe werbalne ostrzeżenia.

Nawet Jun Ting była odrobinę zaskoczona umiejętnościami Feng Minga.

To dobrze, że nic ci nie jest, Książę. Otrzymałam wyraźny rozkaz od mojego ojca, że mam ochraniać Księcia Minga. Nie mogę uwierzyć, że już pierwszego dnia wydarzyło się coś takiego. – Obejrzała się nagle podejrzliwie za siebie i wydała żołnierzom rozkaz: – Wszyscy się cofnąć!

Jun Ting zsiadła ze swojego konia i złapała za wodze stojącego z boku wierzchowca, którego próbował dosiąść Feng Ming. Jej brwi zwęziły się, gdy włożyła rękę pod siodło. Przez chwilę coś pod nim macała, lecz nagle szybko ją wyciągnęła.

W jej dłoni znajdował się kawałek bardzo ostrego kamienia pokrytego krwią. Kiedy Feng Ming usiadł w siodle, jego ciężar wcisnął kamień w ciało zwierzęcia, powodując ból, dlatego koń tak gwałtownie zareagował.

Jun Ting przyjrzała się bliżej żołnierzom, a jej oczy przepełnione były gniewem.

Co to jest?

Żołnierze natychmiast spuścili głowy bez jakichkolwiek komentarzy. Jeden z nich spojrzał ukradkiem na Feng Minga z nienawiścią w oczach. To był mężczyzna, od którego Feng Ming dostał konia.

Podłożenie kamienia pod siodło w celu skrzywdzenia osoby jadącej na nim? Czy tak zachowują się żołnierze armii Jun? Co to za zuchwałość? – Jun Ting gniewnie rzuciła kamień na ziemię i zawołała oficera odpowiedzialnego za wymierzanie kar. – Jun Xiao otrzymuje czterdzieści batów, pozostali otrzymują dwadzieścia batów. Natychmiast wykonać rozkaz.

Chłosta miała odbyć się w miejscu, w którym stali. Nikt nawet nie myślał o tym, by przenieść się w inną lokalizację. Oficer wziął bicz poplamiony ciemną krwią, po czym rozkazał żołnierzom uklęknąć i przyjąć wymierzoną im karę.

Żaden z żołnierzy nie okazał strachu. Natychmiast ściągnęli górę swoich mundurów, eksponując nagie plecy i czekali na chłostę.

Feng Minga przeraził widok tej sceny, był nawet bardziej zdenerwowany niż sami żołnierze. Nie mogąc się powstrzymać, spojrzał w kierunku Jun Ting.

13. Asystencie Wojskowy, nic mi się nie stało, więc…

Osoba prosząca o łaskę dla ukaranych zostanie również ukarana. Książę Ming powinien to wiedzieć, zanim ponownie otworzy usta. – Dziewczyna spojrzała gniewnie na Feng Minga.

Feng Ming stał oniemiały. Szybko połknął słowa, które zamierzał wypowiedzieć.

Pierwszą osobą, która otrzymała baty, był żołnierz imieniem Jun Xiao. Prawdopodobnie to on umieścił kamień pod siodłem, zanim przekazał wodze Feng Mingowi.

Oficer wymierzający karę był bardzo brutalny, nie okazywał ani krztyny litości. Wymierzane baty świszczały głośno i celowały prosto w plecy żołnierza, pozostawiając krwawe ślady. Jun Xiao był bardzo wytrzymały. Zaciskał zęby, nie wydając z siebie żadnego dźwięku.

Serce Feng Minga biło jak szalone. Nie potrafiąc się powstrzymać, krzyknął głośno:

Przestań! – Zaraz po tym, jak kazał oficerowi wstrzymać chłostę, odwrócił się do Jun Ting i powiedział: – Czy nie słyszałaś o prawach człowieka?

Co to są prawa człowieka? – Jun Ting spojrzała na Feng Minga, nie ukrywając zaskoczenia.

Feng Ming patrzył na nią oniemiały. Ludzie w tym starożytnym świecie naprawdę byli prymitywni. Wzięli młodą kobietę, by ją poświecić bogom, a jej rodzina uważała to za najwyższy honor. Wytłumaczenie osobom żyjącym w tej epoce czym są prawa człowieka było czymś tak samo bezsensownym, jak tłumaczenie czym jest DNA.

Feng Ming przez dłuższy czas wpatrywał się w Jun Ting i myślał intensywnie, w końcu uśmiechnął się łagodnie i niewinnie powiedział:

Proszę mnie źle nie zrozumieć 13. Asystencie Wojskowy. Nie miałem zamiaru o nic prosić, chciałem tylko zadać pytanie. Incydent związany z włożeniem kamienia pod siodło jest oczywiście dziełem jednej osoby, więc dlaczego nie ukarać tylko Jun Xinga, zamiast karać wszystkich żołnierzy?

Czy Książę Ming myśli, że oni wszyscy nie byli tego świadomi? – Zaśmiała się chłodno. – Ci, którzy o tym wiedzieli, tak samo są winni zbrodni i zgodnie z prawem dyscypliny wojskowej również otrzymają karę, niezależnie od tego, czy osobiście brali w tym udział. Tak długo, jak są świadomi popełnienia zbrodni, ale nie zaraportują tego do swych przełożonych, otrzymują połowę kary nałożonej na głównego winowajcę.

Feng Ming przechylił lekko głowę i udając zdziwienie, zapytał:

Mówisz o dyscyplinie wojskowej, ale kto o niej decyduje? Wystarczy małe przewinienie i już dostaje się za to karę. Jak wiele jest różnych kar i czy są one gdzieś opisane w sposób szczegółowy dla danego zdarzenia?

Feng Ming był naprawdę tego ciekawy. Pomyślał, że musi ostrożnie i w pełni zapoznać się z tą księgą kar i przewinień na wypadek, gdyby sam popełnił jakiś błąd nawet o tym nie wiedząc.

Prawo dyscypliny wojskowej zostało ustalone odrębnie dla 13. Dywizji. Czy istnieje potrzeba wprowadzenia zmian? Jestem 13. Asystentem Wojskowym i jeśli uważam, że kara jest potrzebna, wówczas jest natychmiast wymierzana. Czy nie tak działają wszystkie wojskowe dywizje?

Więc mówisz, że… nie ma żadnych szczegółowych przepisów prawnych? – Feng Ming otworzył szeroko usta.

Jak spisanie czegoś tego jest w ogóle możliwe? – zapytała Jun Ting.

Oficer trzymający w ręku bicz wtrącił się nagle:

Asystencie Wojskowy, czy mam kontynuować wymierzenie kary?

Wstrzymaj sięzawołał szybko Feng Ming.

Tak naprawdę nie chciał prosić o łaskę w imieniu tych żołnierzy, ale martwił się, że jego łagodne oczy i słabe serce zdradzają jego myśli. Zastanawiał się przez krótką chwilę i nagle powiedział:

13. Asystencie Wojskowy, metoda użycia bata w celu ukarania żołnierzy jest niewystarczająca. Tak naprawdę kara powinna być również rodzajem treningu wojskowego. To jedna ze strategii. Myślę, że powinniśmy zreformować system treningu, zaczynając od tych ukaranych dziś żołnierzy.

Żołnierze klęczący na ziemi spojrzeli na niego.

Jun Ting była lekko zaskoczona. Jej ojciec ostrzegł ją jednak, aby pozwoliła Księciu Mingowi na stosowanie jego tak zwanej „unikalnej metody treningowej”. Ponieważ Feng Ming poprosił o to, oczywiście nie mogła mu odmówić. Ponadto chciała zobaczyć, jakie sztuczki ukrywa Feng Ming w swym rękawie.

Zachowując spokój, zwróciła się do żołnierzy:

Czy przyjmiecie karę wymierzoną przez Księcia Minga?

Jesteśmy posłuszni rozkazom Asystenta Wojskowego.

Jeśli się zgadzacie, musicie dokładnie słuchać rozkazów Księcia Minga, nie macie prawa zmienić potem zdania. Jeżeli wciąż będziecie mieli jakieś zastrzeżenia, będę musiała zaraportować o wszystkim do mojego ojca, a wy zostaniecie wydaleni z Armii Jun. Książę Ming, proszę powiedzieć o planowanym sposobie kary.

Feng Ming odkaszlną dwa razy i stanął przed nimi. Ich plecy wciąż były obnażone i pomimo tego, że wszyscy wyglądali na silnych jak stal mężczyzn, zaczynali powoli drżeć z zimna, więc Feng Ming nie spieszył się, aby powiedzieć o swoich metodach.

Najpierw wstańcie i się ubierzcie.

Gdy tylko żołnierze usłyszeli jego szczery głos, wszyscy poczuli się zaskoczeni. Podnieśli głowy i spojrzeli na Feng Minga, a potem szybko przenieśli wzrok na Jun Ting i z powrotem opuścili głowy, nie ważąc się poruszyć z miejsca ani o milimetr.

Czy wszyscy jesteście głusi? – krzyknęła dziewczyna. – Słuchać poleceń Księcia Minga. Rozkaz został wydany, nie macie prawa się wahać.

Żołnierze natychmiast wstali i włożyli górę swych mundurów.

Feng Ming wziął głęboki oddech i spojrzał na nich odważnie.

Jun Xiao jest bez wątpienia tym, który podłożył kamień, ale który z was to zasugerował? Proszę wskazać tę osobę. – Feng Ming spojrzał w oczy każdego z żołnierzy.

Wszyscy ci żołnierze należeli do Armii Jun i razem dorastali. Byli ze sobą bardzo blisko, niemal jak bracia. Jak więc na rozkaz Feng Minga mieli wydać przyjaciela? Wszyscy opuścili głowy, unikając wzroku Księcia.

Osobą, która podłożyła kamień, byłem ja i sam też to wymyśliłem. – Jun Xiao otworzył nagle usta.

Feng Ming spojrzał na niego i uśmiechnął się łagodnie.

Naprawdę? Jest takie powiedzenie, że prawo nie karze mas, jednakże gdybyśmy teraz nie zareagowali na tę sytuację, może to prowadzić do korupcji. Nie chcę karać wszystkich, ale nie mogę też nie ukarać żadnego z was. Dlatego, wybiorę jedną osobę, która podda się karze.

Książę Ming nie musi nikogo wybierać – Jun Xiao spojrzał odważnie na Feng Minga. – Biorę na siebie całą odpowiedzialność i konsekwencje, które z tego wynikają.

Jun Xiao jest ranny. Osobą, która sprowokowała to wydarzenie, byłem ja. – Jeden z żołnierzy zrobił krok do przodu.

Jun Cheng, szybko wracaj na miejsce, to nie ma z tobą nic wspólnego – krzyknął Jun Xiao.

Młody mężczyzna imieniem Jun Cheng miał około 20 lat, patrzył na Jun Xiao szeroko otwartymi oczami i głosem pełnym gniewu, dodał:

Dlaczego wciąż zgrywasz twardego, nie wystarczająco już wychłostali ci skórę?

To ja.

Nie, to byłem ja.

Nagle jeden za drugim zaczęli wychodzić do przodu, z chęcią przeniesienia całej odpowiedzialności na siebie.

Jun Ting zmarszczyła brwi i srogim głosem rozkazała:

Wszyscy cofnąć się, pozwólcie Księciu Mingowi wydać osąd! Czy mogę zapytać, kogo Książę zamierza wybrać, aby poddał się karze?

Oczywiście byłoby ciekawie losowo wybrać kogokolwiek – powiedział lekko Feng Ming. – Słyszałem, że wszyscy żołnierze w Armii Jun są uzdolnieni w sztukach walki, zabijają odważnie wrogów i są dziesięć razy silniejsi, niż przeciętny żołnierz. Chcę, aby każdy z was wybrał swojego oponenta spośród zwykłej puli żołnierzy.

Oponenta? Książę chce, żebyśmy walczyli ze zwykłymi żołnierzami? – Jeden z mężczyzn zapytał zaskoczony.

Mylisz się. – Feng Ming wykrzywił usta w delikatny uśmiech. – To będzie trening jeden na jednego.

Trening? – zapytali wszyscy w tej samej chwili.

Dam wam dziesięć dni. Każdy z was musi dać z siebie wszystko, aby nauczyć swoich zdolności zwykłego żołnierza, którego wybraliście. W ciągu tych dziesięciu dni ten żołnierz będzie waszym uczniem. Po dziesięciu dniach twój uczeń będzie was reprezentował w walce jeden na jednego. Będą walczyć przeciwko sobie, a ten nauczyciel, którego uczeń zwycięży, zostanie ukarany. Relacje między wami są bardzo dobre, jestem przekonany, że żaden z was nie chce, aby jego przyjaciel został ukarany. – Feng Ming uśmiechnął się przebiegle. – Dlatego, jeśli chcecie ściągnąć na siebie karę, wówczas musicie bardzo dobrze wyszkolić swojego ucznia.

Po tym, jak skończył, Feng Ming podszedł do spokojnego już konia, poklepał go po grzbiecie i wspiął się na niego. Odwrócił głowę i powiedział do Jun Ting:

13. Asystencie Wojskowy za dziesięć dni do twojej armii przybędzie kolejnych dziesięciu dobrze wyszkolonych, elitarnych żołnierzy. Czyż to nie wspaniałe? W rzeczywistości szkolenie żołnierzy koncentruje się na strategii. Żołnierze powtarzają te same umiejętności, a używanie bicza jako kary jest bezużyteczne. Od jutra nie będę tu przyjeżdżał. Zostanę w pałacu, aby skupić się na spisaniu sposobów treningu oraz zaplanowaniu przepisów i rozporządzeń wojskowych dla 13. Dywizji. Za dziesięć dni przybędę o czasie, aby sprawdzić rezultaty ich szkolenia. Dodatkowo wyniki treningu pozwolą ci spojrzeć na mój całościowy plan. Opuszczę was już, nie trzeba mnie eskortować. Do widzenia.

Feng Ming zawrócił konia i odjechał tą samą drogą prowadzącą do pałacu, którą tu przybył.

Jun Ting nie zatrzymała go, ale dała sygnał swym podwładnym, aby ruszyli za nim. Kilku silnych mężczyzn, którzy przyszli rano po Feng Minga doskoczyło do swych koni. W mgnieniu oka dogonili i otoczyli Feng Minga, a ich przywódca powiedział:

13. Asystent Wojskowy rozkazał nam wszystkim eskortować Księcia.

Feng Ming wiedział, że nie będzie miał tyle swobody, ile by chciał, ale nie zawracał tym sobie głowy, tylko spokojnie wrócił do pałacu.

Nie spodziewał się tego, że Lu Dan czekał już na niego w środku.

Gdy tylko zobaczył wchodzącego do komnaty Feng Minga, mężczyzna wstał i uśmiechnął się do niego, mówiąc:

Lu Dan znowu się pomylił. Książę Ming nigdy nie da się złapać w pułapkę tej małej kocicy z rodziny Jun.

Mężczyzna ubrany był w zestaw czarno złocistych satynowych szat otoczonych miękkim futrem wokół rękawów. Chwilę wcześniej wystawiał ręce do ognia, aby się ogrzać, jego policzki pokrywał uroczy rumieniec, a delikatne rysy twarzy były jak zawsze piękne.

Feng Ming poczuł się dziwnie, obserwując tę twarz, na której dziś malował się jakiś nieopisany rodzaj życzliwości.

Poczekaj tu chwilę na mnie.

Feng Ming ruszył w kierunku sypialni, zdjął z siebie brzydki i niewygodny mundur i pozwolił służącym, aby pomogły mu przebrać się w wygodną i miękką dworską odzież. Dopiero wówczas odetchnął z ulgą. Wrócił do salonu, usiadł przy kominku i wyciągnął dłonie, by cieszyć się ciepłem ognia.

Doradca musi być zadowolony, całe wojsko Dong Fan uważa mnie teraz za wroga. Już pierwszego dnia, ktoś podłożył kamień pod siodło, raniąc mojego konia.

Lu Dan nie skomentował tych słów, lecz w zamian zapytał:

Jun Ting pozwoliła ci tak łatwo odejść? To jedyna córka Naczelnego Dowódcy i prawdopodobnie w przyszłości zajmie jego pozycję. Już od dziecka Jun Qing traktował ją bardzo surowo, używając szkolenia wojskowego jako rodzinnego prawa. Dlatego choć Jun Ting to dziewczyna, jej działania wewnątrz armii są bardzo bezwzględne i każdy czuje przed nią respekt. – Popatrzył głęboko w oczy Feng Minga i z uśmiechem dodał: – Jednak Książę Ming wykorzystał tę okazję, aby nie tylko ukarać swych podwładnych, nie wymierzając im kary cielesnej z zemsty, ale postarał się o poprawienie umiejętności zwykłych żołnierzy w 13. Dywizji. Pomimo tego, że to tylko mała sprawa, Książę Ming pozwolił nam poznać część swej strategii szkolenia armii. Jeśli tylko z tego powodu Jun Ting pozytywnie spojrzy na Księcia Minga, będzie to wówczas dla nas wielka korzyść. Ta młoda kobieta jest bardzo twarda, bardzo ambitna i ogromnie trudno ją uwieść.

Feng Ming był odrobinę przerażony, widząc dziwny uśmieszek mężczyzny i zaskoczony zapytał:

Doradca chyba nie sugeruje mi, abym użył Intrygi Piękna, prawda? Jeśli chcesz utworzyć sojusz z Jun Qingiem i Jun Ting, myślę, że Doradca będzie się do tego lepiej nadawał. Na tym świecie nie ma piękniejszej osoby od ciebie.

Feng Ming wypowiedział te słowa od niechcenia, ale nawet nie wyobrażał sobie, że reakcja Lu Dana będzie tak niespodziewana:

Czy Książę Ming uważa, że tego nie próbowałem? Gdybym mógł zdobyć wsparcie Naczelnego Dowódcy, wówczas dlaczego miałbym się męczyć z kapłankami przez tyle lat? Nawet jednego spojrzenia… Jun Ting ani razu na mnie nie spojrzała. Nie uważasz, że byłem tym lekko zawstydzony i zawiedziony?

Feng Ming otworzył szeroko usta:

A Król Dong Fan, czy…

Wielki Król Dong Fan nie sprzeciwiałby się temu. – Lu Dan uśmiechnął się delikatnie. – Tak długo, jak jest to moja decyzja, Wielki Król nigdy się nie sprzeciwi.

A może nie ma odwagi się sprzeciwić? – pomyślał cicho Feng Ming.

Jednak to były ich prywatne sprawy. Jako osoba z zewnątrz nie powinien się w to mieszać.

Niezależnie od metod, jakimi Doradca próbuje zjednać sobie przychylność Naczelnego Dowódcy, to wciąż nie moja sprawa. Pragę tylko ci przypomnieć, że Intryga Piękna jest czymś, czego nigdy nie stosowałem.

Książę Ming nie musi się o to martwić, jak Lu Dan ośmieliłby się zmuszać Księcia do czegokolwiek?

Kiedy tak rozmawiali, do drzwi komnaty zapukała pokojówka i weszła szybko, mówiąc:

Naczelny Dowódca przysłał tutaj oficera. Mówi, że to ważna sprawa i prosi Księcia Minga o natychmiastowe stawienie się w izbie wojskowej.

Twarz Feng Minga pobladła.

Ledwo pozbyłem się córki, a już ojciec puka do drzwi? To straszne! Wygląda na to, że oboje planują zastosować taktykę wymęczenia mnie. Chcą codziennie mnie ganiać jak tępego osła, zmuszać do maszerowania w śniegu i noszenia tego niewygodnego munduru. Obawiam się, że zanim miną trzy miesiące, zdążę paść martwy z wycieńczenia.

Książę Ming jest naprawdę zabawny. – Lu Dan zachichotał. – Jeśli Naczelny Dowódca osobiście wysłał swojego człowieka po Księcia Minga, obawiam się, że nie jest to błaha sprawa. Zalecam, aby Książę Ming jak najszybciej się tam udał. Spotkania wojskowe Armii Dong Fan są bardzo ważne, jeśli nie stawisz się tam w ciągu 30 uderzeń bębna, zostaniesz wychłostany.

Oczy Feng Minga rozszerzyły się i aż podskoczył w miejscu.

Dlaczego Armia Dong Fan ciągle mówi tylko o karaniu? Wystarczy jedno przewinienie, a wy już używacie siły? Ach, muszę się pospieszyć, żeby ocalić skórę. – Czując się urażony, poszedł szybko do sypialni, aby przebrać się z powrotem w mundur i podążył za żołnierzem do sali spotkań.

Dysząc i sapiąc, Feng Ming w końcu dotarł na miejsce. Już z oddali słyszał strażnika, uderzającego głośno w złoty bęben. Na szczęście pomiędzy uderzeniami były około pół minutowy odstępy, a Feng Ming zdążył na 29 uderzenie.

W sali spotkań obecni byli już wszyscy generałowie, a Feng Ming znowu był ostatni. Oczy zebranych spojrzały na niego pogardliwie. Książę okazał jednak silny charakter. Ponieważ nie spóźnił się ani nie zrobił niczego złego, z obojętną miną usiadł na miejscu, na którym siedział poprzednio.

Nie sposób było nie poczuć napięcia panującego w sali. Nie okazywał jednak strachu, przywitał się z generałem siedzącym po jego prawej stronie, a potem z tym po lewej, po czym skierował twarz na Naczelnego Dowódcę i zapytał:

Co tak ważnego się wydarzyło, że zwołano to nagłe spotkanie?

Jun Qing odchrząknął i skinął głową w kierunku Generała Chang Yena, który natychmiast wstał i zaczął mówić donośnym i poważnym głosem:

Pół godziny temu w garnizonie stacjonującym przy bramach miasta odkryto szpiega, próbującego wśliznąć się do koszar. Przy jego ciele znaleziono kilka tajnych listów z wiadomościami do Pałacu Królestwa Bei Qi. Niektóre z wiadomości wskazywały, że Bei Qi umieściło innego szpiega, który infiltruje nasze wojsko. To bardzo poważna sprawa, dlatego Naczelny Dowódca zwołał to nadzwyczajne spotkanie.

Czy szpieg został przesłuchany i wyjawił jakieś informacje? – zapytał jeden z generałów.

Chang Yen pokręcił głową.

Szpieg wiedział, że zostanie schwytany żywcem, więc natychmiast popełnił samobójstwo, połykając kapsułkę z trucizną.

Garnizon chroniący bram miasta był pod kontrolą Chang Yena. Odkrycie szpiega wewnątrz wojska sprawiło, że jego twarz wykrzywił brzydki grymas niezadowolenia.

Generale Chang Yen – zawołała nagle Jun Ting. – Powiedziałeś, że przechwyciliście tajne listy, co było w tych wiadomościach? Jaki był cel szpiega i czy są jeszcze jakieś inne tropy?

Jest taka wskazówka, ale to jakby nie jest wskazówka…

Jun Ting zaskoczona spytała:

Co Generał ma przez to na myśli? Jest jakaś wskazówka, która nią nie jest?

Chang Yen zastanowił się przez chwilę:

Wiadomości wspominały o osobie infiltrującej Armię Dong Fan, jednak nie znaleźliśmy informacji, w której dywizji szpieg się ukrywa, jaka jest jego pozycja, w jaki sposób się kontaktują. Kompletnie nic. Jednak przed śmiercią schwytany szpieg próbował podrzeć jeden z listów. Na szczęście zdążyliśmy go powstrzymać i mu go odebrać.

Jeden z generałów imieniem Yan Pin potrząsnął głową.

Ten list musi być bardzo ważny. Co było w nim napisane?

Było w nim mnóstwo znaków… – Chang Yen uśmiechnął się krzywo. – Jednak nie byliśmy w stanie tego przeczytać, ani zrozumieć.

Wszyscy wpatrywali się w mężczyznę zaskoczeni.

Uważam – Jun Qing przerwał nagle zaległą ciszę. – że to, co jest zawarte w liście, musi pochodzić ze starożytnych tekstów. Prawdopodobnie Królestwo Bei Qi ostatnio używa kodowanych słów. Zwołaliśmy to spotkanie, aby wspólnie poszukać rozwiązania. Może któreś z was będzie w stanie rozszyfrować zawartość tej tajnej wiadomości. Rozkazałem już komuś, aby skopiował treść listu. Proszę, abyście dokładnie się przyjrzeli swojej kopii, która zostanie wam zaraz wręczona.

Jeden ze strażników stojących za Chang Yanem wyszedł do przodu i każdej z zebranych w sali osób dał po jednej kopii. Trzymając w swoich rękach tajemniczy tekst, każdy z nich marszczył czoło, widząc dziwne pismo składające się z kropek i kresek.

Feng Ming również otrzymał swoją kopię i w chwili kiedy tylko spojrzał na tekst, całe jego ciało zadrżało. Na szczęście wszyscy byli skupieni na swoich kopiach, więc nikt nie zauważył gwałtownej reakcji księcia.

Feng Ming natychmiast się uspokoił, a na jego twarzy znowu zagościł obojętny wyraz. Opuścił głowę i dokładnie przyjrzał się listowi w swojej ręce.

Długie i krótkie, krótkie i długie, nieco poziome, pozornie niewytłumaczalne pociągnięcia, pokrywały cały kawałek białego jedwabiu. Jun Qing i pozostali generałowie nie byli w stanie zrozumieć tego języka. Nawet osoby żyjące współcześnie bez podstawowej wiedzy miałyby problemy z odszyfrowaniem kodu Morse’a.

To było coś, czego w tym świecie nauczył tylko Rong Tiana. To był sekret, który wspólnie dzielili i tylko kilka razy faktycznie wykorzystali do wypowiadania swoich wewnętrznych myśli.

Metoda, której używał do komunikowania się z Rong Tianem, była bardzo prosta: wypisał dwadzieścia sześć angielskich liter w zwykły sposób kropkowo-poziomy, a następnie przełożył to na chiński pinyin, aby poznać przybliżone znaczenie.

Rong Tian, Rong Tian jest naprawdę tutaj!

Ręce Feng Minga trzęsły się lekko. Przygryzł dolną wargę, naprawdę chciał wstać z miejsca i krzyczeć na całe gardło.

Ten drań odważył się przekazać wiadomość do Pałacu Królewskiego Dong Fan, ale w tych okolicznościach było to warte pochwały.

Feng Ming ukrył podekscytowanie. Odwrócił lekko głowę i zmarszczył czoło, skupiając się na tekście. Znak po znaku, litera po literze, a ostatecznie wymowa.S

Jestem blisko ciebie, czekaj na mnie…

Jestem blisko ciebie, czekaj na mnie…

Jestem blisko ciebie, czekaj na mnie…

To prawdopodobnie był najbardziej wzruszający list miłosny, jaki Feng Ming kiedykolwiek dostał w swoim życiu.

Poczuł, jak jego serce ściska się, wypełnione jednocześnie bólem i szczęściem. Kiedy patrzył na te trzy słowa „czekaj na mnie”, nagły wstrząs pojawił się w jego głowie, prawie powodując płacz.

Książę Ming, wydajesz się bardzo poruszony, czy znalazłeś jakąś wskazówkę? Nagle usłyszał z boku płynący w jego kierunku głos Jun Ting.

Feng Ming szybko podniósł głowę i zobaczył, że wszystkie oczy znowu skierowały się na niego. W duszy aż krzyczał. Wiedząc, że Rong Tian zdołał przekazać mu wiadomość, całe jego ciało drżało z podekscytowania, a mózg pracował na zdwojonych obrotach.

13. Asystent Wojskowy miał wystarczająco dużo czasu, żeby mi się przyjrzeć. Czyżby sam zdążył już znaleźć wskazówkę?

Jun Ting cicho fuknęła, oczywiście nie było możliwości, aby cokolwiek mogła odczytać, odwróciła więc twarz i znowu spojrzała na list.

Książę Ming – zapytał nagle Jin Qing, patrząc uważnie na Feng Minga. – Oczy Księcia są lekko zaczerwienione, a twoje ręce drżą. Tak nie wygląda osoba, która nie wie, czym jest ukryta wiadomość w liście. Książę Ming nie zamierza chyba niczego przed nami ukrywać?

Feng Ming był zaskoczony. Nie zdawał sobie sprawy, że tak bardzo było widać buzujące w nim emocje. Rozejrzał się wokoło i zauważył, że wszyscy czekają na jego rozsądne wyjaśnienia. Oczywiście, nie mógł opowiedzieć o Rong Tianie, więc prędko musiał coś wymyślić.

Zdolności obserwacyjne Naczelnego Dowódcy, są rzeczywiście imponujące. – Feng Ming wytrzymał świdrujące wzrok Jun Qinga i ponownie wykorzystując swój talent aktorski, wstał i wyszedł na środek sali, po czym z lekkim wahaniem powiedział: – Na początku nie chciałem niczego mówić, ale jeżeli ta sprawa ma cokolwiek wspólnego z Dong Fan, wówczas będę z wami szczery, ponieważ w ten sposób będę mógł wyrazić moją wielką wdzięczność dla Wielkiego Króla. Nie ośmielam się kłamać, ale ten rodzaj języka widziałem wiele lat temu…

Co jest napisane w liście? – zapytał nagle Cang Yan.

Feng Ming wzruszył ramionami.

Mimo tego, że widziałem wcześniej ten rodzaj pisma, wciąż nie wiem, jak rozszyfrować te starożytne znaki. Mój mistrz powiedział mi kiedyś, że za pomocą tych znaków Bogowie kontaktują się ze śmiertelnikami. Zazwyczaj te znaki pojawiają się nagle na szczytach górskich lub kamiennych klifach, przepowiadając poważne wydarzenia lub zmiany w królestwie albo przekazując poufne informacje.

Wygląda na to, że przejął złe nawyki od Rong Tiana, a jego kłamstwa rosły z dnia nadzień. Im więcej ich mówił, tym lepszy się w tym stawał, zmieniając się z uczciwego, młodego człowieka w zdradzieckiego i kłamliwego Księcia z Xi Rei.

Bogowie bezpośrednio komunikują się z ludźmi?

Przekazują sekrety?

Generałowie patrzyli na niego z niedowierzaniem.

Królestwo Dong Fan wierzyło w Bogów, więc tego rodzaju kłamstwo było jak łatwe strzelanie do tarczy.

Jun Qing uniósł brwi wysoko.

Nawet język bogów powinien być rozumiany przez śmiertelników. W przeciwnym razie dlaczego Bogowie przekazywaliby różne tajemnice światu?

Feng Ming pomyślał o tym problemie już dawno temu, dlatego bez wahania powiedział:

To prawda, na świecie istnieją osoby, które rozumieją ten język.

Kto?

Mój Mistrz, Sun Zi. Ma wielkie zdolności i niezbędną do tego wiedzę. Jeśli Naczelny Dowódca mi nie wierzy, proszę iść i zapytać Doradcę Lu Dana.

Czy możemy zaprosić mistrza Księcia Minga do Dong Fan? – zapytał nagle generał Chang Yan. – Nie wiem dlaczego, ale mam przeczucie, że zawartość tego listu ma wielkie znaczenie i jest związana z losem Dong Fan. To może być również główny powód, dla którego Bei Qi wysłało tu szpiega.

Feng Ming śmiał się w duchuS tak mocno, że aż sprawiało mu to ból.

Powiedziałem Doradcy, gdzie przebywa mój Mistrz. Zrobi wszystko, co w jego mocy, aby odnaleźć go w górach i tu sprowadzić. Jednakże mój mistrz jest jak zjawa, lubi wędrować w różne miejsca, więc nie będzie łatwo go odnaleźć.

Po spotkaniu wrócił do Pałacu z uśmiechem.

Był szczęśliwy, że w końcu otrzymał wiadomość od Rong Tiana. Potajemnie uronił kilka łez, jednak bał się, że ktoś może to odkryć i zaraportować do Lu Dana o jego dziwnym zachowaniu. Starając się ukryć swój stan emocjonalny, powiedział do służącej:

Ludzie Jun Ting obudzili mnie dziś wcześnie rano i nie wyspałem się wystarczająco. Chciałbym się teraz wykąpać i odpocząć, a potem wstanę na obiad.

Po kąpieli rozkazał pokojówkom, aby wyszły z sypialni. Wspiął się na łóżko i przez jakiś czas myślał o Rong Tianie, nie mogąc powstrzymać łez. Od początku nieustannie martwił się, że jego ukochanego mógł spotkać zły koniec. Jednak teraz, kiedy wiedział, że nic mu nie jest, zarzucał sobie, że martwił się bez powodu. W rzeczywistości jednak radość w jego sercu była nie do opisania. W końcu ostatecznie zamknął zaczerwienione od łez oczy, odpływając w błogi sen.

Późnym popołudniem pokojówka weszła do sypialni i łagodnie powiedziała:

Książę Ming, obiad został przygotowany.

Po długiej drzemce Feng Ming nie miał ochoty, ani wstawać, ani jeść, chciał dalej śnić o Rong Tianie…

Nieoczekiwanie wczesnym rankiem następnego dnia z pierwszym pianiem koguta służąca znowu weszła do sypialni, zakłócając jego leniwy sen. Zły na nią Feng Ming zrugał ją natychmiast:

Czy nie powiedziałem Jun Ting, że przez dziesięć dni nie będę przychodził na treningi? Powiedz osobie, którą tu przysłała, że muszę skupić się na spisaniu strategii szkolenia i zreformowaniu systemu wojskowego. To przywilej, który dał mi jej ojciec. Jeżeli nie jest z tego zadowolona, niech idzie i z nim porozmawia albo niech idzie do Doradcy!

Książę Ming, osoba, która szuka Księcia Minga, nie została tu przysłana przez 13. Asystenta Wojskowego, tylko przez Doradcę Lu Dana – odpowiedziała pokojówka drżącym głosem.– Doradca powiedział, że to bardzo ważna sprawa i prosi Księcia Minga, aby natychmiast udał się do królewskich komnat w Pałacu Wewnętrznym.

Doradca? Co ma mi tak ważnego do powiedzenia?

Doradca powiedział, że zaprosił do Pałacu Dong Fan twego mistrza, Książę.

Feng Ming natychmiast wyskoczył z łóżka.

Możesz to jeszcze raz powtórzyć?

Twój mistrz Sun Zi przebywa obecnie w kwaterach Króla.

Twarz Feng Minga zastygła i widać na niej było prawdziwy szok. Czy to jakaś pomyłka? Co się dzieje?

Raz jeszcze obudzony wcześnie rano Feng Ming musiał opuścić swoje ciepłe łóżko, jednak tym razem był dość chętny, ponieważ chciał zobaczyć, co za zuchwała osoba zdecydowała się udawać Sun Zi.

Oczywiście ludzie z tej starożytnej epoki nie mogą znać potęgi Sun Zi, ale udawanie, że jest się mistrzem Księcia Minga w tej sytuacji było ekstremalnie niebezpieczne. Jeśli oszustwo wyszłoby na jaw, ta osoba zostałaby natychmiast ścięta.

Czy to może być Rong Tian? Nie, niemożliwe, Lu Dan widział wcześniej Rong Tiana i nawet jeśli przyszedłby tu w przebraniu, Doradca z pewnością by go rozpoznał.

Jeśli jego przypuszczenia są prawidłowe, to również nie może być Lie Er, Rong Hu, ani żaden inny pałacowy oficjel, ponieważ Lu Dana widział ich wszystkich i nie byliby w stanie zmylić jego czujnego wzroku.

Więc gdzie Lu Dan znalazł tego fałszywego Sun Zi? A może… to jakiś wróg Lu Dana, który sekretnie dowiedział się o Feng Mingu i przysłał tu kogoś, aby udawał Sun Zi, by w ten sposób wśliznąć się do pałacu w sobie znanym tylko celu? Jeśli tak, to są bardzo zuchwali, ponieważ Feng Ming może w każdej chwili ich zdemaskować.

Jeśli jednak to rzeczywiście wróg Lu Dana, to czy powinien go wydawać?

W tej chwili nastawienie Feng Minga w stosunku do Doradcy było trudne do określenia. Nie byli ani wrogami, ani przyjaciółmi. To wywoływało u Księcia prawdziwy ból głowy.

Kiedy w końcu dotarli do kwater królewskich, przed Feng Mingiem od razu pojawiła się rozpromieniona twarz Lu Dana.

Książę kazał mi tak długo na siebie czekać. – Rzadkością było widzieć go tak szczęśliwym. – To naprawdę dobra wiadomość. Wysłałem moich ludzi w góry, o których wspomniał Książę Ming, aby rozejrzeli się tam za twoim mistrzem. Szukali przez długi czas i wciąż nigdzie nie mogli go znaleźć. Gdy już mieli bez rezultatu wracać do pałacu, w końcu udało im się go spotkać! Na początku twój mistrz nie chciał nigdzie iść, ale po tym, jak usłyszał, że przebywasz w Dong Fan, zgodził się nas odwiedzić.

Lu Dan i Feng Ming weszli do jednej z komnat.

Doradco, skąd ta pewność, że ten człowiek to naprawdę mój mistrz?

Książę Ming, proszę się o to nie martwić. Jak ktokolwiek mógłby mnie tak łatwo oszukać? Zdążyłem już porozmawiać z twoim mistrzem o Sztuce Wojny i jest rzeczywiście inteligentną osobą. W porównaniu do objaśnień, jakich udzielił Książę Ming, wyjaśnienia twego mistrza są bardziej przejrzyste i głębsze.

Feng Ming był zdumiony, słuchając jego słów.

Twój mistrz jest w środku. – Lu Dan uniósł zasłonę i wszedł do komnaty. – Mistrz Sun czekał na nas tak długo. Twój uczeń Feng Ming w końcu przyszedł.

Feng Ming zrobił krok i wszedł do środka.

Ach…!

Wydał z siebie okrzyk zaskoczenia, jakby otrzymał nagły cios w głowę.

Osoba stojąca w komnacie była niezwykle dostojna. Pomimo tego, że nosiła prostą szatę, nie była ona w stanie ukryć swego szlachetnego statusu, który wszyscy podziwiali. Uśmiechała się przyjaźnie, ale w tym uśmiechu było również coś z nagany.

Feng Ming, mój drogi uczniu. Jak to się stało, że nie odwiedzałeś mnie w górach? Gdyby twój mistrz celowo tu dziś nie przyszedł, obawiam się, że za dziesięć lat w ogóle nie pamiętałbyś już o moim istnieniu.

Feng Ming był przez chwilę oszołomiony, zanim odzyskał panowanie nad sobą i powoli podszedł do swego „mistrza”, którego nie widział przez długi czas. Jego oczy zaczerwieniły się i wypełniły łzami, upadł na kolana i łamiącym się głosem powiedział:

Mistrzu… Mistrzu, twój uczeń nie okazał synowskich uczuć, zmuszając cię w twym wieku, abyś przyszedł spotkać się ze mną w tym pałacu. Mistrzu!

Nawet Lu Dan widząc tę scenę pomiędzy uczniem i mistrzem, nie potrafił ukryć wzruszenia.

Ten fałszywy „mistrz” był jedyną osobą w Wewnętrznym Pałacu Xi Rei, której Lu Dan nigdy nie poznał, ani nawet nie widział portretu. Świat zewnętrzny uważał, że nie ma ona wpływu na sytuację polityczną Xi Rei i można ją ignorować. Jak Lu Dan miał się spodziewać, że Królowa Matka, która zawsze stroniła od świata i chowała się w pałacu Xi Rei, kontrolowana obecnie przez Tong Er, pojawi się w górach?

Kobieta całkowicie zmieniła swój sposób ubierania się i teraz miała na sobie zwykłe szaty. Mimo to wciąż roztaczał wokół siebie imponującą aurę, robiącą niesamowite wrażenie na ludziach w pałacu Dong Fan. Powoli pochyliła się i pogłaskała Feng Minga po głowie.

Mój drogi uczniu – powiedziała łagodnie. – Doradca opowiedział mi trochę o twojej sytuacji. Nie bój się, nawet jeśli Naczelny Dowódca ma kontrolę nad wojskiem, to nie jest coś, z czym nie można sobie poradzić.

Królowa Matka przeżyła dwie skomplikowane i bardzo poważne walki polityczne o tron Xi Rei i wyszła z nich zwycięsko. Chroniła swego jedynego syna i pomogła mu stać się Wielkim Królem.

Nawet sobie nie wyobrażałem, że mistrz Księcia Minga może być kobietą, co jest wielkim zaskoczeniem – wtrącił nagle Lu Dan.

Feng Ming z szacunkiem pomógł Królowej Matce usiąść, a sam stanął za nią i z uśmiechem powiedział:

W takim razie Doradca jest w błędzie. Jeśli nie doceniasz kobiet, możesz łatwo ucierpieć.

Być może lepiej byłoby powiedzieć, że kobieta, ukrywająca się w Wewnętrznym Pałacu Xi Rei, której nikt tak naprawdę nie zna, jest najpotężniejszą z osób.

KONIEC TOMU 6

Tłumaczenie: Polandread

Czy chcecie kontynuację?

View Results

Loading ... Loading ...
Tom I
Rozdział 1
Rozdział 2
Rozdział 3
Rozdział 4
Rozdział 5
Rozdział 6
Rozdział 7
Rozdział 8
Rozdział 9
Rozdział 10
Rozdział 11
Rozdział 12
Rozdział 13
Rozdział 14
Rozdział 15
Rozdział 16
Rozdział 17
Rozdział 18
Rozdział 19
Rozdział 20
Rozdział 21
Rozdział 22
Rozdział 23

Tom II
Rozdział 24
Rozdział 25
Rozdział 26
Rozdział 27
Rozdział 28
Rozdział 29
Rozdział 30
Rozdział 31
Rozdział 32
Rozdział 33
Rozdział 34
Rozdział 35
Rozdział 36
Rozdział 37
Rozdział 38
Rozdział 39
Rozdział 40
Rozdział 41
Rozdział 42
Rozdział 43
Rozdział 44
Rozdział 45
Rozdział 46
Rozdział 47
Rozdział 48
Rozdział 49

Tom III
Rozdział 50
Rozdział 51
Rozdział 52
Rozdział 53
Rozdział 54
Rozdział 55
Rozdział 56
Rozdział 57
Rozdział 58
Rozdział 59
Rozdział 60
Rozdział 61
Rozdział 62

Tom IV
Rozdział 63
Rozdział 64
Rozdział 65
Rozdział 66
Rozdział 67
Rozdział 68
Rozdział 69
Rozdział 70
Rozdział 71
Rozdział 72
Rozdział 73
Rozdział 74
Rozdział ekstra

Tom V
Rozdział 75
Rozdział 76
Rozdział 77
Rozdział 78
Rozdział 79
Rozdział 80
Rozdział 81
Rozdział 82
Rozdział 83
Rozdział 84
Rozdział 85
Rozdział 86
Rozdział 87
Rozdział 88
Rozdział 89
Rozdział 90
Rozdział 91
Rozdział 92
Rozdział 93
Rozdział 94
Rozdział 95
Rozdział 96
Rozdział 97

Tom VI
Rozdział 98
Rozdział 99
Rozdział 100
Rozdział 101
Rozdział 102
Rozdział 103
Rozdział 104
Rozdział 105
Rozdział 106
Rozdział 107
Rozdział 108
Rozdział 109
Rozdział 110
Rozdział 111
Rozdział 112
Rozdział 113
Rozdział 114
Rozdział 115
Rozdział 116
Rozdział 117

Tom VII
Rozdział 118
Rozdział 119
Rozdział 120
Rozdział 121
Rozdział 122
Rozdział 123
Rozdział 124
Rozdział 125
Rozdział 126
Rozdział 127
Rozdział 128
Rozdział 129
Rozdział 130
Rozdział 131
Rozdział 132

13 Comments

  1. anivven

    Zakochałam się w tej historii, po prostu się zakochałam. Dawno nie spotkałam się z tym, bym czytała coś z zapartym tchem i poświęcała na to każdą minutę wolnego czasu. Kilka razy nawet zdarzyło mi się czytać aż do trzeciej w nocy. Byłam taka szczęśliwa, widząc tyle rozdziałów, ale im szybciej zbliżałam się do tego ostatniego, tym mocniej ściskało mnie w sercu. Teraz jest mi smutno i mam nadzieję, że tłumaczenie będzie kontynuowane. Bardzo za nie dziękuję, doceniam waszą pracę. I jestem przrszczęśliwa, że trafiłam na tę stronę. Jest wspaniała!

    Odpowiedz
  2. Polandread

    Dziękuję Wam za wszystkie komentarze i oddane głosy. Odsyłam na stronę główną nowelki, tam znajdziecie więcej informacji na temat kontynuacji projektu.

    Odpowiedz
      1. Basimah

        Ta nowelka to cudo (๑♡⌓♡๑)
        Siedziałam czasami do 3 w nocy ją czytając z ciekawości co będzie dalej. Ta historia przekroczyła moje oczekiwania, ma wszystko co uwielbiam
        :zachwyt:

        Odpowiedz
  3. Javane

    Nie porzucajcie proszę tłumaczenia nowel. Lubię mangi ale czytanie opowiadań to pokarm dla wyobraźni. Z małym księciem feniksem zżyłam się przez te parę lat i bardzo dziękuję za dotychczasową pracę.

    Odpowiedz
  4. kadi

    o nieeee!!! ale teraz boli serduszko :O Kocham to, po prostu kocham i od tylu lat to mi się nigdy nie znudziło, aż mam ochotę znowu od początku to przeczytac !

    Odpowiedz

Skomentuj Polandread Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.