Rozdział 916 min. lektury

Król, odwiedzający osobiście dalekie Królestwo, to rzecz niecodzienna. Pomimo nieustannych ponagleń Feng Minga, przygotowania do podróży zajęły prawie miesiąc.

Minister Ceremonialny sporządził obszerną listę rzeczy, które trzeba było przygotować dla podróżującej Rodziny Królewskiej. Rong Tian osobiście wybrał wojsko i generałów do eskorty, a potem odpowiednio poinstruował Ministra Spraw Publicznych, który miał na czas wyjazdu Króla pomóc Królowej Wdowie w rządzeniu Xi Rei.

Chiu Lan i pozostałe służące przygotowywały odzież, klejnoty, zastawy obiadowe i zapasy żywności.

Jedynymi osobami siedzącymi bezczynnie i przyglądającymi się całemu zamieszaniu, byli Feng Ming i Lu Dan.

Codzienne spotkania i rozmowy umilały im czas, pozwalając walczyć z nudą.

Z biegiem czasu wszystko w końcu zostało zrobione. Kiedy orszak ludzi był już gotowy do wymarszu, wielka równina Xi Rei była już żółta i brązowa. Nieubłaganie nadchodziła zima.

W dzień wyjazdu Feng Ming musiał bardzo wcześnie wstać i się ubrać. Chiu Lan doniosła mu, że Król poszedł osobiście pożegnać się z Królową Matką.

Feng Minga nagle jakby olśniło.

– Och, ja też muszę do niej iść. Jak to możliwe, że całkiem o tym zapomniałem?!

– Cesarzowa wysłała jedną ze swych służących, aby przekazać, że życzy Księciu Mingowi szczęśliwej podróży. Sama podróż będzie wystarczająco męcząca, więc Książę nie musi kłopotać się oficjalnym pożegnaniem. – Chiu Lan uśmiechnęła się, widząc zdziwioną minę Księcia. – Wasza Wysokość, pora kończyć przygotowania.

***

Feng Ming, Rong Tian, Rong Hu, wszystkie pokojówki, wliczając w to Cai Qing oraz małego Cai Jianga i szamana Song Tenga, wyruszyli do Dong Fan. Lu Dan, pełniący funkcję honorowego gościa Xi Rei, dostał swój własny powóz i wraz z kilkoma służącymi jechał tuż za karetami Rodziny Królewskiej.

Gdy tylko wyjechali poza bramy rozległego pałacu, Feng Ming zauważył, jak wielu żołnierzy zgromadzono przed bramą. Czekali cierpliwie na Króla i Księcia, by towarzyszyć im w trakcie dalekiej podróży. Zdziwiony spojrzał na Rong Tiana, a ten z lekkim uśmiechem na twarzy powiedział:

– Jest jeszcze 500 000 żołnierzy z elitarnych oddziałów, których tu obecnie nie ma, ale dołączą w razie kłopotów.

***

W czasie podroży Feng Ming musiał nosić na ciele krwawe znaki – zaklęcia, które było zrobione przez Song Tenga przy użyciu jego własnej krwi. Każdy czar działał tylko przez jeden dzień, więc co rano skroń i klatka piersiowa, pod którą biło serce Księcia, naznaczano od nowa.

Podróż przez terytoria Xi Rei była dla Feng Minga dużą odmianą. Czasami zatrzymywali się na posiłki w domostwach ważnych urzędników państwowych rozsianych po kraju, a na noc w malowniczych miejscach, głównie przy zbiornikach wodnych lub rzekach. Umilali sobie czas opowieściami i ucztami. Służące dostały nawet pozwolenie na konną jazdę po równinach. Feng Ming również cieszył się jazdą na grzbiecie Białego Obłoku, jednak co jakiś czas odczuwał zmęczenie podróżą i szybko przesiadał się do powozu.

***

Podróżowali już od kilku dni.

W przeciwieństwie do Chiu Yue i Chiu Xing, Chiu Lan nie była zaznajomiona z jazdą konną. Nie chcąc jednak, by okazja uciekła jej koło nosa, pewnego dnia zamieniła karetę na grzbiet wierzchowca. Siedziała uważnie na grzbiecie jednego z gniadych ogierów i wolno podążała za resztą. Rong Hu nie odstępował jej ani na krok, starannie prowadząc swego konia tuż przy boku wierzchowca Chiu Lan i przemawiał do niej uspokajająco:

– Nie bój się. Ten koń został osobiście wybrany przeze mnie, ma łagodny temperament.

Chiu Lan ukradkiem zerknęła na niego. Twarz chłopaka w jednej chwili zrobiła się czerwona. Nagle usłyszeli z przodu cichy śmiech. Dziewczyna spojrzała przed siebie i zobaczyła, że Książę Ming wraz z całą resztą patrzą teraz na nią. Natychmiast zatrzymała konia i krzyknęła na całe gardło:

– Chiu Yue, co tam szepczesz Księciu Mingowi?

– Niczego nie mówiłam. – Chiu Yue pociągnęła mocno za wodze i szybko odjechała, znikając w tłumie pochodu.

Widząc zakłopotanie na twarzy Chiu Lan, nawet Rong Tian uśmiechnął się i chcąc podroczyć się z zakochaną w sobie parą, krzyknął do nich:

– Rong Hu, jeśli Chiu Lan tylko kiwnie głową na zgodę, zarządzę postój i natychmiast udzielę wam ślubu. Chiu Lan, zgodzisz się?

Słysząc tak nagle słowa Króla, Chiu Lan zamarła, a jej dłonie poluzowały wodze. Niemalże natychmiast złapał za nie Rong Hu i powiedział z troską:

– Uważaj, to niebezpieczne.

Widząc zarumienione twarze chłopaka i dziewczyny, cała jadąca z przodu grupa wybuchła jednocześnie śmiechem.

***

W końcu dotarli do granicy z Królestwem Yong Yin. Jeden z gwardzistów prowadzących pochód zaraportował, że droga jest zablokowana przez wojsko Yong Yin.

Feng Ming natychmiast ruszył do przodu na czoło pochodu. Tuż za nim pośpieszył swego konia Rong Tian i Rong Hu.

Straż przednia od razu zaraportowała Królowi Xi Rei, że nadjeżdżająca grupa niesie chorągwie Księcia Yong Yi.

W pierwszej chwili wszyscy żołnierze cieszyli się i wierzyli, że Yong Yin, znając potęgę Xi Rei, osobiście wysłało swego Księcia, by powitał ich Króla.

Jednakże już wkrótce w ich oczach pojawiło się zdziwienie, a potem strach, kiedy odkryli, że Koronowany Książę Yong Yi otoczony gwardzistami siedzi na swym wierzchowcu poważny i milczący.

Rong Tian i Feng Ming patrzyli przed siebie, czując niepokój, nawet na twarzy Rong Hu, Chiu Lan i reszty pokojówek widać było malujące się napięcie.

Silne wiatry wiejące na równinach nie potrafiły przerwać unoszącej się w powietrzu duszącej ciszy. Chiu Yue w końcu nie wytrzymała i zapytała Feng Minga:

– Książę Ming, dlaczego nie widzę Lie Er przy boku Księcia Yong Yi?

Feng Ming zmarszczył brwi i odwrócił głowę w stronę Rong Tiana. Rong Tian tylko zacisnął usta, niczego nie mówiąc i potrząsnął głową, dając do zrozumienia, że sam nie jest pewien, co się właściwie dzieje.

Serca wszystkich zamarły w napięciu.